– Κάτι που ονομάζεται “Σουμούκ-ι Σερίφ” αναφέρεται.
– Είναι αλήθεια ότι οι Σαχάμπες άλειφαν το σάλιο του Προφήτη στα σώματά τους;
– Πώς πρέπει να το καταλάβουμε;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η ουσία του ζητήματος είναι η εξής:
Την ημέρα που επρόκειτο να συναφθεί η συνθήκη της Χουδαιμπίγια, ένας ειδωλολάτρης ακόμη.
Ο Ουρβέ μπιν Μεσούντ αλ-Σακαφί
, έρχεται κοντά στον Προφήτη (ειρήνη ας είναι μαζί του)· ενώ μιλάει μαζί του, σε κάθε του λέξη
-ως έθιμο των Αράβων-
Κρατούσε τη γενειάδα του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν). Εν τω μεταξύ, ο Μουγίρα ιμπν Σου’μπα, με το κράνος στο κεφάλι και το σπαθί στο χέρι, στέκονταν όρθιος ακριβώς δίπλα στον Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) και τον προστάτευε.
Κάθε φορά που ο Ούρβα έβαζε το χέρι του στο γένι του Προφήτη μας, ο Ούρβα…
ο ανιψιός του, ο Χαζρέτι Μουγίρε
χτυπάει το χέρι του με τη θήκη του σπαθιού του και λέει:
“Απόσυρε το χέρι σου από το γένι του Αγγελιοφόρου του Θεού!”
έλεγε. Τελικά, ο Ούρβε σήκωσε το κεφάλι και είπε:
“Ποιος είναι αυτός;”
ρώτησε. Όταν οι σύντροφοι του Προφήτη του είπαν ότι ήταν ο Μουγίρα Ιμπν Σου’μπα, ο Ούρβα, έκπληκτος από την αλλαγή που είδε σε αυτόν, είπε:
“Ω, σκληρόκαρδε! Δεν προσπαθώ ακόμα να πληρώσω το τίμημα της προδοσίας σου;”
είπε.
Ο Μουγίρ, κατά την περίοδο της ειδωλολατρίας, είχε ταξιδέψει με κάποιους από τους γιους του Μαλίκ, τους είχε σκοτώσει καθ’ οδόν, είχε πάρει τα υπάρχοντά τους και είχε έρθει στη Μεδίνα για να ασπαστεί το Ισλάμ. Ο Προφήτης του είπε:
“Όσο για το ότι είσαι μουσουλμάνος, το αποδέχομαι. Αλλά όσον αφορά τα αγαθά, εγώ δεν έχω καμία σχέση με αυτά!”
είχε διατάξει.
Ο Ουρβέ μπιν Μεσούντ, κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Χουδαιμπίγια, έμεινε έκθαμβος και γεμάτος θαυμασμό.
Παρατηρούσε τους συντρόφους του Προφήτη να στροβιλίζονται γύρω του σαν πεταλούδες γύρω από φως και δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια του από αυτούς.
Μετά από όλα αυτά, αποχώρησε από τη Χουδαιβίγια και επέστρεψε στους Κουρεϊσίτες, λέγοντάς τους τα εξής:
«Ω λαέ μου! Ορκίζομαι στον Αλλάχ, πήγα ως απεσταλμένος σε πολλούς βασιλείς, στον Καίσαρα, στον Χοσρόη, στον Νεγούσι. Μα τον Αλλάχ, δεν είδα ποτέ σε κανέναν από αυτούς τον σεβασμό που έδειχναν οι σύντροφοι του Μωάμεθ σ’ αυτόν!»
«Μα τον Θεό, οι σύντροφοι του Μωάμεθ, όταν εκείνος έφτυνε κάτι από το στόμα του, το έπιαναν στον αέρα με τα χέρια τους, πριν πέσει στο έδαφος, και το άλειφαν στα πρόσωπα και τα σώματά τους, θεωρώντας το ευλογία. Όταν έδινε μια εντολή, αμέσως έσπευδαν να την εκτελέσουν. Όταν έκανε αμπντέστ, συναγωνίζονταν μεταξύ τους για να πάρουν το νερό του αμπντέστ. Αν έπεφτε κάτι από τα μαλλιά του, έτρεχαν να το πάρουν. Όταν μιλούσε ο Μωάμεθ, χαμήλωναν τις φωνές τους. Από σεβασμό προς εκείνον, δεν τολμούσαν καν να τον κοιτάξουν στα μάτια! Αυτός ο Άνθρωπος σας προσφέρει έναν ευλογημένο δρόμο! Αποδεχτείτε τον!»
είπε.
Η συνάντηση αυτή κατέληξε σε αδιέξοδο, καθώς οι κάτοικοι της Μέκκας δεν έμειναν ικανοποιημένοι με όσα είπε ο Ούρβα.
[βλ. Μπουχάρι, Σουρούτ 15 (2731, 2732); Αχμάντ μπιν Χανμπέλ, Μουσνέδ 31/214-212,243); Ιμπν Ισάμ, Σίρα 2/194; Ιμπν Ασάκιρ, Τάριχ 60/25, 26]
Θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε αυτό το θέμα σε μερικά σημεία:
α)
Στις αφηγήσεις των Χαντίθ
“επιείκεια”
Η λέξη αυτή ποτέ δεν σημαίνει βλέννα από τη μύτη. Σύμφωνα με όσα αναφέρουν οι μελετητές,
«Νούχαμετ»: είναι πτύελο πηχτό σαν φλέγμα που βγαίνει από το στήθος.
Σάλιο που βγαίνει από το στόμα (και όχι από το στήθος).
ΜΠΙΣΑΚ
ονομάζεται. Η βλέννα που τρέχει από τη μύτη ονομάζεται
ΜΟΥΧΑΤ
λέγεται.”
(βλ. Umdetu’l-Kari, 4/149)
Σύμφωνα με ορισμένους άλλους μελετητές,
«νωχαμετ»:
Ο αποπλανητής;
“νουχάτ”
δηλαδή: αυτό που βγαίνει από το στήθος. Ο Ιμπν Χατζάρ το θεωρεί ως την πρωταρχική έννοια.
“επιείκεια”
έγραψε ότι ήταν φλέγμα (σάλιο ή πτύελα) που προερχόταν από το στήθος.
(βλ. Ιμπν Χατζάρ, 1/508)
– Σύμφωνα με τις πληροφορίες στο εγχειρίδιο “el-Mucemu’l-Veciz”,
“νουχάτ”
με
“επιείκεια”
Οι λέξεις έχουν την ίδια σημασία και οι δύο αναφέρονται στα φλέματα που βγαίνουν από το λαιμό.
(βλ. ανωτέρω, σχετικά άρθρα)
– Εν ολίγοις: Στα αραβικά
“βλέννα”
λέξη
«ομιλία»
Εκφράζεται με τη λέξη (noktalı hı).
(βλ. αλ-Ουατζίζ, σχετικό άρθρο)
Στις Χαντίθες
“Μουχάτ”, που σημαίνει “βλέννα”.
Η λέξη δεν χρησιμοποιείται. Στους Μπουχάρι και άλλους.
«Νουχαμέτ»
χρησιμοποιήθηκε η λέξη, η οποία έχει διπλή σημασία, είτε προέρχεται από το κεφάλι είτε από το στήθος.
σημαίνει πτύελο/φλέγμα που βγαίνει από το στόμα
έρχεται.
– Σε ορισμένα λεξικά αναφέρεται επίσης:
Οι λέξεις «nuhamet» και «nuhaat» έχουν την ίδια σημασία / φλέγμα που βγαίνει από το στήθος.
αναφέρθηκε ότι έφτασε.
(βλ. Sihah: λήμματα “nha, nhm”)
Δηλαδή, σε αυτές τις αφηγήσεις των χαντίθ
“βλέννα”
Δεν τίθεται θέμα.
β)
Σύμφωνα με την ερμηνεία ορισμένων μελετητών, οι σύντροφοι του Προφήτη, με αυτή την ακραία συμπεριφορά τους, την οποία δεν είχαν επιδείξει ποτέ άλλοτε, απευθύνονταν στον Προφήτη ως εξής:
“Φοβάμαι ότι μερικοί από τους ανθρώπους που είναι τώρα μαζί σου, θα σε εγκαταλείψουν και θα σε αφήσουν μόνη όταν έρθει η ώρα.”
απευθυνόμενος στην Ούρβε
Ήθελαν να δείξουν την αφοσίωσή τους στον Αγγελιοφόρο του Θεού, τον Μωάμεθ, σε βαθμό πολύ μεγαλύτερο από τη στοργή και την αλληλεγγύη που έδειχναν οι Κουρεϊσίτες ο ένας στον άλλον, και να καταδείξουν ότι δεν θα παρέκκλιναν από τις εντολές του, ακόμα και με τίμημα τη ζωή τους.
(βλ. Ιμπν Χατζάρ, 5/341)
γ)
Πολύ πιθανόν, τα λόγια που χρησιμοποίησε ο Ουρβέ είναι μια υπερβολική έκφραση που αποσκοπεί να περιγράψει τον σεβασμό και την τιμή που έδειχναν οι σύντροφοι του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν). Όποιος μελετήσει προσεκτικά τις παραπάνω αναφορές του Ουρβέ, θα διαπιστώσει ότι αυτή η ερμηνεία είναι αρκετά εύλογη.
δ)
Σύμφωνα με την αφήγηση του Αχμάντ ιμπν Χανμπάλ, ο Σαδ ιμπν Αμπί Βακκάς μετέφερε τα λόγια του Προφήτη (ειρήνη σε αυτόν):
«Αν κάποιος από εσάς φτύσει (φλέγμα) στο τζαμί, ας το απομακρύνει αμέσως και ας το εξαφανίσει, για να μην πέσει πάνω στο δέρμα/σώμα ή στα ρούχα ενός πιστού και τον ενοχλήσει.»
(Αχμάντ ιμπν Χανμπάλ, -Μουεσσέστουρ-Ρισαλέ- 3/121)
– Ο Αλί μπιν αλ-Μεντενί, αυτής της αφήγησης
ότι είναι σταθερό/ότι είναι στέρεο/ότι είναι γερό
ανέφερε.
(βλ. Ιμπν Ρατζέμπ, Φατχ αλ-Μπάρι, 3/313)
– Ο Ιμπν Χατζάρ αλ-Ασκαλάνι συμμερίζεται την ίδια άποψη.
(βλ. Ιμπν Χατζάρ, Φατχ αλ-Μπάρι, 1/512)
Σε αυτή την αφήγηση
Είναι γνωστό ότι ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) έδινε μεγάλη προσοχή στο να μην έρχεται σε επαφή το φλέγμα ή το σάλιο με το σώμα ή τα ρούχα των ανθρώπων,
Η κατάσταση στη συνθήκη του Χουδαιμπιγέ
“υπερβολικός”
Φαίνεται αδύνατο να μην το εκλάβουμε ως δήλωση.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
