Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Παραβίαση των δικαιωμάτων του άλλου.
Είναι μια ευρεία έννοια. Οι παραβιάσεις του σώματος και της περιουσίας του ατόμου πρέπει να θεωρούνται υλικές παραβιάσεις, ενώ οι βλάβες στην καρδιά και την ψυχή του πρέπει να θεωρούνται ηθικές παραβιάσεις.
Η μεγαλύτερη παραβίαση του υλικού δικαίου του ανθρώπου είναι η δολοφονία. Η αφαίρεση του δικαιώματος στη ζωή, η διακοπή όλων των σχέσεων του ανθρώπου με το σύμπαν σε μια στιγμή, η αποτροπή του από την υπακοή στον Κύριό του, η απαγόρευση της σκέψης των θεϊκών έργων και της ευχαριστίας για τις θεϊκές ευλογίες, είναι έγκλημα.
Η προδοσία του να διαπεράσεις με μια σφαίρα ή να κόψεις με ένα μαχαίρι τις δοξολογίες που υμνούν τον Θεό, οι οποίες προέρχονται από περίπου εβδομήντα τρισεκατομμύρια κύτταρα.
Οι μελετητές της ισλαμικής νομολογίας λένε ότι η δολοφονία επιτρέπεται σε τρεις περιπτώσεις.
– Μην αποστατείς από την πίστη.
– Μοιχεία, ενώ είναι παντρεμένος/η,
– Μην αδικείς κανέναν, μην χύνεις αθώο αίμα.
Εκτός από αυτές τις περιπτώσεις, δεν επιτρέπεται να τερματίζεται η ανθρώπινη ζωή.
«Όποιος σκοτώσει μια ψυχή, χωρίς να είναι για εκδίκηση ή για να διαπράξει ανομία στη γη, είναι σαν να έχει σκοτώσει όλη την ανθρωπότητα».
(Αλ-Μα’ίντα, 5/32)
Σχετικά με την ερμηνεία του ιερού στίχου που αναφέρεται παραπάνω, ο Δάσκαλος Μπεντιουζζαμάν Χαζретλερί κάνει την ακόλουθη ενδιαφέρουσα δήλωση:
«Η ζωή ενός αθώου, το αίμα του, δεν χάνεται, ούτε καν για το σύνολο της ανθρωπότητας. Όπως είναι ένα στα μάτια της θεϊκής δύναμης, έτσι είναι και στα μάτια της δικαιοσύνης.»
(Συνεισφορές)
Δηλαδή, όπως δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στη δημιουργία ενός ανθρώπου και στη δημιουργία όλων των ανθρώπων σε σύγκριση με την άπειρη δύναμη του Θεού, έτσι δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στη δολοφονία ενός ανθρώπου και στη δολοφονία όλων των ανθρώπων όσον αφορά την άπειρη ευσπλαχνία και δικαιοσύνη Του.
Κατά κάποιον τρόπο, ο άνθρωπος ξεχνάει ότι οι άλλοι άνθρωποι είναι πλάσματα του Θεού, όταν παραβιάζει τα δικαιώματά τους.
«Αν εγώ καταπιέσω έναν υπηρέτη του Θεού, θα γίνω στόχος της οργής Του.»
Δεν μπορεί να το σκεφτεί. Γι’ αυτόν τον λόγο, λαμβάνει θεϊκές προειδοποιήσεις.
Σε μια προσπάθεια να μεταφράσει αυτές τις θεϊκές προειδοποιήσεις, ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σε αυτόν) προειδοποίησε την κοινότητά του επανειλημμένα και με διάφορους τρόπους.
Μόνο τρία παραδείγματα:
«Φυλαχθείτε από την κατάρα του αδικημένου, διότι ανάμεσα στην προσευχή του και στον Θεό δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο.»
(Μπουχάρι, Ζακάτ 63, Τζιχάντ 180, Μεζαλίμ 30, 35, Μεγάζι 60; Μουσλίμ, Ιμάν 31)
“
Ο φτωχότερος από την κοινότητά μου είναι εκείνος που θα έρθει την Ημέρα της Κρίσης με προσευχές και ελεημοσύνες. Αλλά θα έρθει και εκείνος που έβρισε, και εκείνος που χτύπησε. Τότε, από τα καλά έργα του θα δοθεί σε εκείνον, και σε εκείνον. Αν τα καλά έργα του εξαντληθούν πριν εξοφληθούν οι οφειλές του, τότε θα ληφθούν οι αμαρτίες εκείνων και θα φορτωθούν σε αυτόν. Και μετά θα ριχτεί στην κόλαση.
.”
(Μουσλίμ, Μπιρρ, 59)
«Αν, χωρίς να τραπείς σε φυγή, αλλά με υπομονή και προσδοκία ανταμοιβής μόνο από τον Θεό, αντισταθείς στον εχθρό και σκοτωθείς, αυτό θα εξαλείψει όλες τις αμαρτίες σου, εκτός από τα χρέη σου. Αυτό μου το είπε ο Γαβριήλ.»
(Μουσλίμ, Ιμάρα 117)
Από αυτό το τελευταίο ιερό Χαδις παίρνουμε ένα πολύ σημαντικό δίδαγμα αλήθειας: Η μαρτυρία δεν καταργεί τα δικαιώματα των άλλων.
Ένας πιστός που θυσιάζει τη ζωή του για τον Θεό, αν και βλέπει τη μεγάλη ανταμοιβή γι’ αυτό, δεν απαλλάσσεται από τα χρέη του προς τους ανθρώπους. Διότι ο Θεός αφήνει την συγχώρεση των δικαιωμάτων των ανθρώπων στους ίδιους τους ανθρώπους. Ομοίως, οι αμαρτίες ενός πιστού που μετανοεί ειλικρινά συγχωρούνται, αλλά τα δικαιώματα των ανθρώπων δεν περιλαμβάνονται σε αυτή τη συγχώρεση.
«Δεν ασκείται δίωξη για παραβίαση των θείων νόμων εναντίον όσων μετανοούν. Ωστόσο, παραμένει η δίωξη για παραβίαση των ατομικών δικαιωμάτων.»
(βλ. Χακ Ντινί Κουράν Ντιλί)
Για παράδειγμα, ένα άτομο που διαπράττει κουτσομπολιό δεν μπορεί να ξεφύγει από την τιμωρία αυτής της αμαρτίας, εκτός εάν λάβει συγχώρεση από το άτομο για το οποίο κουτσομπόλεψε.
Στο Ιερό Κοράνι, μετά από πολλούς στίχους που, εκ πρώτης όψεως, φαίνονται να αφορούν τα δικαιώματα των ανθρώπων και να καθορίζουν τις αρχές της δικαιοσύνης μεταξύ των ανθρώπων,
«Αυτά είναι τα όρια του Θεού, μην τα παραβιάζετε.»
Στο κείμενο υπάρχουν θεϊκές προειδοποιήσεις. Συνεπώς, η παραβίαση των δικαιωμάτων του συνανθρώπου θεωρείται παραβίαση των ορίων του Θεού. Πλέον, σε ποιον θα καταφύγει, από ποιον θα ζητήσει βοήθεια ο άνθρωπος που διέπραξε τέτοιο έγκλημα;
Επειδή ο άνθρωπος είναι υπηρέτης του Θεού, η μη τήρηση του νόμου του Θεού οδηγεί σε θεία τιμωρία, και σε αυτό το σημείο οι νόμοι συγκλίνουν.
Γιατί δεν μπορούμε να κόψουμε το δάχτυλό μας, γιατί δεν μπορούμε να βάλουμε τέλος στη ζωή μας;
Γιατί ούτε το σώμα ούτε η ψυχή είναι δικά μας. Δεν έχουμε το δικαίωμα να καταστρέψουμε το σπίτι, ούτε να διώξουμε τον επισκέπτη από εκεί. Τι θα συμβεί αν το κάνουμε; Θα έχουμε επιχειρήσει να διαχειριστούμε τη δημιουργία του Θεού χωρίς την έγκρισή Του.
Αυτό αποτελεί τόσο αθέτηση των θείων εντολών όσο και παραβίαση των δικαιωμάτων των συνανθρώπων.
Άρα, με την ίδια πράξη παραβιάζονται ταυτόχρονα δύο νόμοι.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
