Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Μία από τις αιώνιες θεϊκές πράξεις είναι η πρόκληση του θανάτου, δηλαδή η διακοπή της κυριαρχίας της ψυχής στο σώμα. Η ψυχή είναι το τελειότερο, το θαυμαστότερο και το πιο άγνωστο δημιούργημα του Θεού. Έχει αποκτήσει το δώρο της ζωής με την εκδήλωση του ονόματός Του. Αυτό το δώρο και η τιμή δεν θα της αφαιρεθούν ποτέ. Θα συνεχιστεί και στον τάφο, και στην ανάσταση, και στον παράδεισο ή στην κόλαση.
Όπως η δημιουργία της ψυχής, έτσι και η κατασκευή ενός σώματος κατάλληλου για κάθε ψυχή είναι μια από τις σοφότερες και ελεήμονες πράξεις του Θεού. Έτσι, με τον νόμο του θανάτου, η φιλοξενούμενη ψυχή αποσπάται από το σώμα, απομακρύνεται και μεταναστεύει σε έναν άλλο κόσμο, δικό της.
Μία από τις ωραιότερες περιγραφές του θανάτου που συναντάμε στο σύνολο των έργων του Νουρ:
«Ο θάνατος είναι μια απόλυση από τα καθήκοντα της ζωής, μια παύση, μια αλλαγή τόπου, μια μεταμόρφωση του σώματος…»
Και πάλι, μια λεπτή παρατήρηση σχετικά με τον θάνατο:
Όπως η έλευση στη ζωή είναι ένα γεγονός που προκαλεί χαρά και ευγνωμοσύνη, έτσι και η αναχώρηση από τον κόσμο είναι ένα γεγονός που προκαλεί χαρά και ευγνωμοσύνη, μια σοφία και μια πρόνοια.
Για έναν υποψήφιο στρατιώτη, τηρούνται ορισμένα αρχεία και γίνονται ορισμένες διαδικασίες τόσο κατά την κατάταξή του όσο και κατά την απόλυσή του. Η κατάταξη στο στρατό είναι μια πράξη, όπως και η απόλυση από το στρατό… Στις παραπάνω εκφράσεις, αυτή η λεπτή διαφορά παρουσιάζεται στην προσοχή μας. Βασίζεται στην πράξη, όπως και η απόλυση. Και οι δύο εξυπηρετούν την εκδήλωση ενός ξεχωριστού θεϊκού ονόματος.
Με την πράξη της αναβίωσης, τα άψυχα στοιχεία αποκτούν ζωή, ενώ με την πράξη της θανάτωσης, αυτή η ένωση τερματίζεται. Τα ζωντανά κύτταρα σταδιακά αντικαθίστανται από νέα στοιχεία.
Σε αυτό το σημείο, εξηγείται όμορφα πώς οι σπόροι πεθαίνουν και αναβιώνουν, και πώς ο θάνατος είναι εξίσου ευλογία με τη ζωή. Εμείς, με τη φαντασία μας, επεκτείνουμε αυτή την ευχάριστη είδηση και βλέπουμε ότι κάθε θάνατος ακολουθείται από μια ανάσταση, και οι δεύτερες φάσεις είναι τελειότερες από τις πρώτες. Στο τέλος της φάσης, δηλαδή όταν μπαίνει σε λειτουργία ο θρόμβος αίματος, όταν τελειώσει η δουλειά του, έρχεται η σειρά του, δηλαδή του κομματιού κρέατος.
Αυτό το βλέπουμε και στα στάδια της δημιουργίας του σύμπαντος, όπου η επόμενη φάση είναι πιο τέλεια από την προηγούμενη.
Όλες αυτές οι εκδηλώσεις χάριτος και σοφίας μάς διδάσκουν ότι ο κόσμος του τάφου είναι ωραιότερος και τελειότερος από τον κόσμο τούτο, και ο κόσμος της μετά θάνατον ζωής ωραιότερος και τελειότερος από τον κόσμο του τάφου.
Θα τον ακολουθήσει ο κόσμος του τάφου και με το γεγονός της ανάστασης, ο άνθρωπος θα ξαναβρεί την ενότητα σώματος και ψυχής.
Ο άνθρωπος που αντιλαμβάνεται τον θάνατο και την καταστροφή με αυτόν τον τρόπο,
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
