Διάβασα ένα κείμενο που έλεγε: “Όσοι δεν λυπούνται για την κατάσταση του ισλαμικού κόσμου ή για την αποξένωση του Ισλάμ, αλλά δίνουν προτεραιότητα στις προσωπικές τους θρησκευτικές πρακτικές, βρίσκονται σε κατάσταση υποκρισίας”. Αυτό το κείμενο με συγκλόνισε. Προσέχω πολύ τις προσωπικές μου θρησκευτικές πρακτικές, προσπαθώ πολύ να μην αμαρτήσω, ακόμα και περπατώντας, αλλά μερικές φορές περνούν μέρες που δεν προσεύχομαι για την καθοδήγηση των ανθρώπων. Και συχνά, όταν βλέπω ανθρώπους που είναι μακριά από την πίστη, δεν λυπάμαι για την κατάστασή τους;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Αυτό το θέμα, με τις απαντήσεις και τα σχόλιά του, έχει μεταφερθεί. Κάντε κλικ για να το διαβάσετε…
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
