– Θα ήθελα να μου δώσετε αναλυτικές πληροφορίες σχετικά με την ενδεχομενικότητα και να την συσχετίσετε με την ύπαρξη του σύμπαντος.
– Και πώς βλέπει η θρησκεία μας αυτή την έννοια;
– Θα ήμουν ευτυχής αν μου δίνατε και μια σύντομη ενημέρωση σχετικά με την οπτική γωνία του ντετερμινισμού…
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Αποδεικτικό στοιχείο γνωστό ως Ισλαμική Φιλοσοφία και Θεολογία.
Σύμφωνα με αυτό, τα δημιουργηθέντα πράγματα δεν υφίστανται ούτε ανυπαρξία ούτε ύπαρξη. Υπάρχουν μόνο στην παρούσα κατάστασή τους, όπως τα αντιλαμβανόμαστε.
Ολόκληρος ο κόσμος, με αυτή την έννοια, βασίζεται στην τυχαιότητα.
Αν ίσχυε το αντίθετο, θα είχαν ήδη τεθεί σε λειτουργία, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα μπορούσαν ποτέ να υπάρξουν.
Ό,τι βλέπουμε έχει μια αρχή μέσα στο χρόνο. Επομένως, δεν μπορούμε να πούμε ότι υπήρχε πριν από αυτήν την αρχή. Αλλά δεν μπορούμε να πούμε και ότι δεν υπήρχε καθόλου. Αν υπήρχε απόλυτη ανυπαρξία, τότε δεν θα μπορούσαμε να μιλάμε για καμία άλλη ύπαρξη ή έννοια ύπαρξης.
Συνεπώς, οτιδήποτε βλέπουμε, αν και βρίσκεται ανάμεσα στην ανυπαρξία και την ύπαρξη πριν από την αρχή, τείνει περισσότερο προς την ύπαρξη παρά προς την ανυπαρξία. Διότι υφίσταται. Δηλαδή, η πιθανότητα ύπαρξης είναι θετική για τα πράγματα.
Αυτή η αρχή ισχύει στη δημιουργία του σύμπαντος και στη δημιουργία των πάντων, είτε μεμονωμένα είτε ως σύνολο. Αυτό δείχνει πόσο εύκολη είναι η δημιουργία για τον Δημιουργό. Διότι η δυναμική των πραγμάτων βασίζεται σε μια πιθανότητα. Επομένως, όταν η βούληση του Δημιουργού εκδηλώνεται σε αυτή την πιθανότητα, η διαδικασία αρχίζει.
Το κβαντικό σύστημα αποτελεί ένα παράδειγμα αυτής της κατάστασης.
Τα υποατομικά σωματίδια παρουσιάζουν ταυτόχρονα κίνηση σωματιδίου και πεδίου. Αυτό σημαίνει ταυτόχρονα κίνηση μάζας και κύματος. Σ’ αυτή τη δομή, που ονομάζεται 0-1, το σωματίδιο, ενώ ταυτόχρονα είναι ενέργεια και περνά σε άλλη διάσταση, ταυτόχρονα αποκτά μάζα και βρίσκεται στη δική μας διάσταση.
Αυτό συμβαίνει επειδή η ισορροπία ύπαρξης και ανυπαρξίας, σε σχέση με τη δική μας διάσταση, δεν διαταράσσεται ποτέ, και έτσι η ύπαρξή μας συνεχίζεται. Αυτό το σύστημα χρειάζεται ένα υποσύστημα που να το διατηρεί σε συνεχή κυκλοφορία.
Ωστόσο, είναι σαφές ότι αυτά τα όλο και πιο λεπτοφυή υποσυστήματα ή συστήματα δεν σχετίζονται με τις έννοιες της ύπαρξης και της ανυπαρξίας όπως τις γνωρίζουμε. Αυτά τα συστήματα απαιτούν διαρκώς μια κατάσταση ύπαρξης που κατευθύνεται προς τη δική μας διάσταση. Αυτό είναι το σύστημά τους.
Η διατήρηση αυτής της οργανικής δομής του συστήματος, με βάση τη γνωστή ιστορία του, κατά τη διάρκεια των 15 δισεκατομμυρίων ετών ζωής του σύμπαντος, και η τελική επανεμφάνιση της ελεύθερης βούλησης στο σύμπαν μέσω του ανθρώπου, καθώς και η ύπαρξη της ίδιας τυχαιότητας στη φύση της βούλησης κατά την επιλογή ανάμεσα σε γεγονότα, καταδεικνύει τη γραμμή της δημιουργίας που εκτείνεται μέχρι τις ανθρώπινες πράξεις.
Πρέπει να ξεπεράσουμε την αντίληψη του σύμπαντος ως μηχανής. Διότι το σύστημα στην κβαντική μηχανική είναι, με τα λόγια μας, πέρα από εμάς. Επειδή το μυαλό μας είναι εκτός λειτουργίας σε αυτό το σύστημα, το ονομάζουμε αβεβαιότητα.
Σε ένα μακροσύστημα, μπορούμε να διατυπώσουμε την αξίωση του ντετερμινισμού επειδή μπορούμε να κατασκευάσουμε μια δική μας αφήγηση αιτιότητας.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
