– Πώς πρέπει να είναι η συζήτηση μεταξύ των ανθρώπων όταν μαζεύονται και συναθροίζονται κάπου;
– Υπάρχουν στίχοι από το Κοράνι ή χαντίθ σχετικά με αυτό το θέμα;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Απάντηση 1:
Στο λεξικό
“να είμαστε μαζί, έστω και για λίγο”
που σημαίνει
συζήτηση
Η λέξη χρησιμοποιείται με έννοιες όπως “συντροφιά και οικειότητα, μακροχρόνια σωματική ή πνευματική συνύπαρξη, συνάντηση όπου συζητούνται θρησκευτικά ή κοσμικά θέματα”.
Στο Κοράνι
Του Αμπού Μπακρ (Αβου Βακρ)
Ο σύντροφος (φίλος) του Αποστόλου (ειρηνευτής).
έχει αναφερθεί.
(Αλ-Τάουμπα, 9/40)
Συζήτηση
λαμβάνοντας υπόψη τη λεξική σημασία της λέξης, για τους Μουσουλμάνους που παρευρίσκονταν στη συζήτηση του Αποστόλου (ειρήνη σε αυτόν)
“ashap”
και
«συντρόφοι»
χρησιμοποιήθηκαν οι όροι. Επειδή ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) ενημέρωνε και εκπαίδευε τους συντρόφους του μέσω συζητήσεων, οι μελετητές και οι σούφι που ακολούθησαν αυτή την παράδοση οργάνωναν κύκλους συζητήσεων και μετέδιδαν τις γνώσεις τους στο κοινό.
Κουτσομπολιό, ψέμα, συκοφαντία, διαβολή.
Δεν θεωρείται θρησκευτικά επιλήψιμη η συμμετοχή σε συζητήσεις που δεν περιέχουν αμαρτίες, που γίνονται για ευχάριστη διασκέδαση και εκφράζονται με εκφράσεις όπως κουβεντιάζω, κάνω παρέα.
Οι Σούφι, χρησιμοποιώντας τον όρο “συζήτηση”, αναφέρονται κυρίως στην κατάσταση της συντροφικότητας (συντροφιά) και μιλούν για διάφορα είδη συζητήσεων, όπως η συζήτηση με τον Θεό, η συζήτηση με τον Αγγελιοφόρο, η συζήτηση με τον λαό, η συζήτηση με τον εαυτό και η συζήτηση με τον διάβολο.
Συνομιλία με τον Θεό σημαίνει οικειότητα με την Αλήθεια, συνομιλία με τον λαό σημαίνει ειλικρίνεια απέναντι στους ανθρώπους, συνομιλία με τον εαυτό σημαίνει αντίθεση σε αυτόν, και συνομιλία με τον διάβολο σημαίνει διαρκής αγώνας εναντίον του.
(Σερράτζ, αλ-Λουμά, σελ. 234; Κουσειρί, ερ-Ρισάλε, σελ. 580)
Η βάση της συζήτησης είναι η αγάπη και η ευαρέσκεια του Θεού.
Σε ορισμένα χαντίθ αναφέρεται ότι όσοι συναντιούνται και χωρίζονται με αγάπη για τον Αλλάχ, θα τύχουν της ιδιαίτερης εύνοιας του Θεού την ημέρα της κρίσης.
(Μπουχάρι, Χουντούντ, 19; Τιρμίζι, Ζουχδ, 53)
Οι μουσουλμάνοι, όταν συναθροίζονται, οφείλουν να συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλον με τρυφερότητα, ευσπλαχνία και ειλικρίνεια, να είναι σεβαστικοί, φιλικοί και ευγενικοί ο ένας προς τον άλλον.
(Κουσειρί, σελ. 574)
Στις συζητήσεις, η διάθεση για μοίρασμα είναι απαραίτητη.
Όποιος έχει ένα καρβέλι ψωμί, πρέπει να δώσει το μισό στον φίλο του που έχει ανάγκη.
Σύμφωνα με τον Χαλίφη Μαμούν, τους φίλους που είναι σαν τροφή τους χρειαζόμαστε πάντα, ενώ τους φίλους που είναι σαν φάρμακο τους χρειαζόμαστε μερικές φορές. Τους φίλους που είναι σαν αρρώστια, όμως, δεν τους χρειαζόμαστε καθόλου, γιατί τότε είμαστε αναγκασμένοι να υποφέρουμε από τα βάσανά τους.
(Μαβερντί, Εντέμπ αλ-ντουνιά ουα αλ-ντιν, Βηρυτός 1973, σελ. 162)
Ο Σεχλ μπιν Αμπντουλλάχ αλ-Τουστερί συνιστούσε να αποφεύγονται οι συζητήσεις με τους αμελείς τυράννους, τους ψεύτικους ασκητές και τους αμαθείς μυστικιστές.
(Σερράτζ, σελ. 237)
Απάντηση 2:
Υπάρχουν στίχοι και χαντίθ που αναφέρονται στην αρετή των συγκεντρώσεων, των συναντήσεων και των συζητήσεων που μιλούν για τον Αλλάχ και τις πράξεις που θα Τον ευχαριστήσουν, ότι η παρακολούθηση αυτών είναι μια καλή πράξη και ότι η αποχώρηση από αυτές χωρίς δικαιολογία είναι λάθος.
Πολυάριθμες είναι οι ευεργεσίες του Θεού προς εκείνους που εκφράζουν την αφοσίωσή τους σε Αυτόν, διαβάζοντας και ακούγοντας το Κοράνι και τα Χαντίθ, μαθαίνοντας τις μεταφράσεις, τις ερμηνείες και τις εξηγήσεις τους, δίνοντας προσοχή στις ομιλίες και τις νουθεσίες, ή αναφέροντας και μνημονεύοντας τον Θεό.
«Υπομείνετε τις δυσκολίες μαζί με εκείνους που προσεύχονται στον Κύριό τους πρωί και βράδυ, επιδιώκοντας την ευαρέσκειά Του. Μην αφήνετε τα μάτια σας να παρασύρονται από τις γοητείες της εγκόσμιας ζωής.»
(Σπήλαιο, 18/28)
Ο Θεός, ο Παντοδύναμος, δείχνει στον Προφήτη μας (ειρήνη σε αυτόν) τους υπηρέτες Του που ασχολούνται με προσευχές και επικλήσεις για να κερδίσουν την ευαρέσκειά Του, τον συμβουλεύει να είναι μαζί τους και υποδεικνύει ότι όσοι αναζητούν την ευαρέσκειά Του μπορεί να αντιμετωπίσουν διάφορες δυσκολίες, ζητώντας του να μην τους εγκαταλείψει με κανένα κόστος.
Ο Αλλάχ, σε ένα άλλο εδάφιο που εμπιστεύτηκε στον Προφήτη του, αναφέρεται σε αυτούς τους ανθρώπους, των οποίων τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά είναι η προσευχή και η μνημόνευση του Αλλάχ,
«Μην αποδιώχνεις εκείνους που επικαλούνται τον Κύριό τους πρωί και βράδυ, επιζητώντας την ευαρέσκειά Του!»
(Αλ-Αν’άμ, 6/52)
παρακαλείται.
Οι Μέκκιοι ειδωλολάτρες θεωρούσαν εξευτελιστικό να συναναστρέφονται με φτωχούς και απόρους, γι’ αυτό και είχαν ζητήσει από τον Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) να απομακρύνει αυτούς τους φτωχούς όταν τον επισκέπτονταν. Είπαν: «Αν θέλεις να συναντηθούμε και να μιλήσουμε μαζί σου, διώξε αυτούς τους φτωχούς όταν ερχόμαστε».
Εκείνοι που οι ειδωλολάτρες δεν ήθελαν να συναναστρέφονται ήταν οι φτωχοί, όπως ο Χαμπάμπ ιμπν Ερέτ, ο Σουχέιμπ ο Ρουμίος και ο Μπιλάλ ο Αβυσσηνός, δούλοι που είχαν αληθινά αφοσιωθεί στο Ισλάμ. Σε αυτά τα δύο εδάφια, ο Θεός ο Παντοδύναμος δηλώνει ότι προτιμά τους φτωχούς δούλους Του, που επιδίδονται σε προσευχή και μνημόνευση επιζητώντας την ευαρέσκειά Του, από τους αλαζόνες πλούσιους, και ζητά να μην τους βλάψει, να μην τους προσβάλει, και να μην αποσπάσει το βλέμμα Του από αυτούς, παρασυρόμενος από τα λόγια αυτών των αλαζόνων, που αντιπροσωπεύουν τις εφήμερες γοητείες της επίγειας ζωής.
Στις παραδόσεις (χάδις), περιγράφεται πώς οι άγγελοι περικυκλώνουν και ακούν εκείνους που αναφέρουν το όνομα του Θεού, και πώς ο Κύριος Θεός αναφέρει αυτούς τους υπηρέτες του στους αγγέλους και ευαρεστείται σε αυτούς.
Επιπλέον, αναφέρεται ότι ο Αλλάχ τους διαβεβαιώνει ότι δεν θα τους στερήσει τη χάρη Του, ότι δεν θα υποστούν αυτό που φοβούνται και ότι ο Αλλάχ ο Υπέρτατος θα καυχηθεί για τους υπηρέτες Του που Τον μνημονεύουν, ενώπιον των αγγέλων Του.
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είπε:
«Αν μια ομάδα ανθρώπων συγκεντρωθεί για να αναφέρει το όνομα του Θεού, οι άγγελοι θα τους περικυκλώσουν, η χάρη του Θεού θα τους καλύψει, η γαλήνη θα κατέβει επάνω τους και ο Θεός θα τους επαινέσει σε όσους είναι κοντά Του.»
(Μουσλίμ, Ζικρ 39, 38)
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) καθόταν στο Τζαμί του Προφήτη, και οι σύντροφοί του τον είχαν περικυκλώσει, όταν τρεις άνδρες εμφανίστηκαν από μακριά. Δύο από αυτούς κατευθύνθηκαν προς τον Αγγελιοφόρο του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν), ενώ ο άλλος έφυγε. Ένας από αυτούς που ήρθαν κοντά στον Αγγελιοφόρο του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είδε ένα κενό ανάμεσα στο πλήθος και κάθισε εκεί. Ο άλλος πήγε και κάθισε πίσω από το πλήθος. Ο τρίτος άνδρας έφυγε. Όταν ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) τελείωσε την ομιλία του, είπε (σχετικά με αυτούς):
«Να σας πω τι απέγιναν αυτοί οι τρεις; Ο ένας κατέφυγε στον Θεό, και ο Θεός τον δέχτηκε. Ο άλλος…»
(από το να ενοχλώ τους ανθρώπους)
ντράπηκε, και ο Θεός ντράπηκε από αυτόν. Όσο για τον άλλον, αυτός…
(από αυτή τη συνέλευση)
απέστρεψε το πρόσωπό του, και ο Αλλάχ απέστρεψε το πρόσωπό Του από αυτόν.”
(Μπουχάρι, Ιλίμ 8, Σαλάτ 84; Μουσλίμ, Σαλάμ 10)
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Πώς πρέπει να είναι μια ομιλία, ποιοι είναι οι κανόνες ευγένειας στην ομιλία;
– Τι είναι η αμέλεια και πώς μπορούμε να την ξεπεράσουμε;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
