Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Αποστολή,
Εντολή (αποστολή) από τον Θεό,
κηδεμονία
είναι μια ανάβαση προς τον Θεό.
Δηλαδή, ο Θεός έστειλε ορισμένους ανθρώπους ως αγγελιοφόρους στους ανθρώπους. Αυτή είναι μια αποστολή.
«Ο Αλλάχ γνωρίζει καλύτερα σε ποιον θα αναθέσει την αποστολή του προφήτη.»
(Εν’άμ, 6/124)
Σύμφωνα με την εντολή του στίχου, όποιος είναι κατάλληλος, διορίζεται. Ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ, είναι ταυτόχρονα και ο πρώτος προφήτης.
«Κάθε έθνος έχει έναν απόστολο.»
(Ιωνάς, 10/47)
Όπως αναφέρεται στο στίχο, σε κάθε έθνος στάλθηκε ένας προφήτης. Ο Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) είναι ο τελευταίος προφήτης.
(Αλ-Αχζάμπ, 33/40),
Η αποστολή του αφορά όλη την ανθρωπότητα.
Αποστολή,
Ο Προφήτης μας είναι το τέλος. Αλλά η κηδεμονία συνεχίζεται. Η προφητεία και η κηδεμονία είναι σαν δύο θάλασσες που δεν αναμειγνύονται. Κανένας κηδεμόνας δεν μπορεί να φτάσει στο βαθμό του προφήτη.
Επιμέλεια,
αποτελεί απόδειξη της αποστολής. Τα αλήθειες πίστης που διακηρύσσει η αποστολή, η αγιότητα τα βλέπει, τα επιβεβαιώνει και τα αποδέχεται σε βαθμό απόλυτης βεβαιότητας, με μια μορφή εσωτερικής παρατήρησης και πνευματικής απόλαυσης. (1)
Στην προφητεία δόθηκε το θαύμα, στην αγιότητα η χάρη.
Η θαυματουργή δύναμη είναι τα θαυμαστά φαινόμενα που συμβαίνουν στους αγίους υπηρέτες του Θεού. Για παράδειγμα, το να γνωρίζεις τι περνάει από το μυαλό κάποιου,
Επιτάχυνση του χρόνου
και
ταγί-ι μεκάν
όπως.
Δεν είναι απαραίτητο να είσαι άγιος για να έχεις κηδεμονία.
Το γεγονός ότι οι Σαχάβες, που κατέχουν ανώτερη θέση από όλους τους αγίους, δεν παρουσίασαν πολλά θαύματα, το αποδεικνύει. Ο αριθμός των θαυμάτων που αναφέρονται στα βιβλία που περιγράφουν την εποχή του Προφήτη είναι τρία με πέντε. Το πιο διάσημο από αυτά είναι, κατά τη διάρκεια της χαλιφάτης του Χαζράτ Ομέρ, ενώ κήρυττε μια μέρα στη Μεδίνα…
«Ω Σαριέ! Στο βουνό, στο βουνό!»
είναι η φωνή του. Ο Σάριε είναι ο διοικητής του Χαλίφη Ομάρ. Εκείνη την ώρα πολεμάει τους Ζωροαστριστές στην Περσία. Ακούει τη φωνή του Χαλίφη Ομάρ, στηρίζει την πλάτη του στρατού στο βουνό και νικάει. (2)
Πιο σημαντικό από το θαύμα είναι η ορθή πορεία.
«Να είσαι ευθύς, όπως σου έχει διαταχθεί!»
(Χουντ, 11/112)
Η στίχος διατάσσει την ορθή πορεία. Ο σκοπός του τάγματος δεν πρέπει να είναι η θαυματουργία, αλλά η ορθή πορεία. Διότι,
«Αυτός ο κόσμος είναι ο οίκος της σοφίας, ο οίκος της υπηρεσίας. Δεν είναι ο οίκος της αμοιβής και της ανταμοιβής.»
(3)
Οι ευσεβείς δούλοι του Θεού υπήρχαν σε κάθε εποχή και θα συνεχίσουν να υπάρχουν μέχρι την Ημέρα της Κρίσης.
Κηδεμόνας,
είναι εκείνος που, όταν τον βλέπεις, σου θυμίζει τον Αλλάχ.
(4) Τέτοιοι άνθρωποι,
«Προσέξτε! Δεν υπάρχει φόβος για τους αγίους του Θεού, ούτε θα λυπηθούν.»
Είναι οι αποδέκτες του στίχου (Σούρα Γιουνους, 10/62). Οι εσωτερικοί τους κόσμοι απέχουν από αναταραχές. Έχουν φτάσει στην ηρεμία και την γαλήνη. Η πνευματικότητα των εσωτερικών τους κόσμων έχει αντανακλαστεί και στα εξωτερικά τους χαρακτηριστικά. Η θέα τους φέρνει ηρεμία στον άνθρωπο και του θυμίζει ιερά πράγματα.
Γονείς
Είναι αιτία για την έλξη της θείας χάριτος και την απομάκρυνση των συμφορών.
Διαθέτουν μια πνευματική αύρα. Όπως οι αξιωματικοί στον στρατό έχουν βαθμούς, έτσι και αυτοί έχουν βαθμίδες. Επειδή είναι αποδεκτοί από τον Θεό, όσοι τους εχθρεύονται, υφίστανται θεϊκές καταστροφές.
Πηγές:
1. Νουρσί, Επιστολές, σελ. 444.
2. Τζελαλεντίν Σουγιούτι, Ταριχούλ Χουλεφά, σελ. 117, Σαδεντίν Ταφτεζανί, Σερχούλ Ακαΐδ, σελ. 78-79.
3. Νουρσί, Επιστολές, σελ. 451.
4. Ιμπν Μάτζε, Ζουχντ, 4.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
