– Γιατί οι ερευνητές δίνουν διαφορετικές ερμηνείες;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Προσαρμογή
σημαίνει προσαρμογή στο περιβάλλον.
Η αντίδραση ενός ζωντανού οργανισμού σε κάθε περιβαλλοντικό παράγοντα στο περιβάλλον του.
μέγιστο, ελάχιστο και βέλτιστο
υπάρχουν τρεις τιμές, (η πιο κατάλληλη) είναι η εξής:
Παράγοντες όπως η θερμοκρασία, η ζέστη και το φως είναι οι κυριότεροι περιβαλλοντικοί παράγοντες. Ας πάρουμε για παράδειγμα το δέντρο πορτοκαλιάς. Η ιδανική θερμοκρασία για την ανάπτυξή του και την παραγωγή καρπών είναι 25 βαθμοί Κελσίου, η χαμηλότερη θερμοκρασία που αντέχει είναι -20 βαθμοί Κελσίου και η υψηλότερη 70 βαθμοί Κελσίου.
Η βέλτιστη, δηλαδή η πιο κατάλληλη τιμή για αυτό το δέντρο είναι 25 βαθμοί, η ελάχιστη τιμή είναι -25 βαθμοί και η μέγιστη τιμή είναι 70 βαθμοί. Εάν οι οργανισμοί καλλιεργηθούν σε περιβαλλοντικούς παράγοντες που περιέχουν ελάχιστες και μέγιστες τιμές, αποκτούν ορισμένες δομικές διαφορές σε σύγκριση με εκείνους που καλλιεργούνται στη βέλτιστη τιμή.
Όταν καλλιεργούμε το δέντρο πορτοκαλιάς σε συνθήκες κοντά στη μέγιστη τιμή, δηλαδή σε περιβάλλον κοντά στους 70 βαθμούς, τα φύλλα θα συρρικνωθούν και θα γίνουν τριχωτά για να αντέξουν την υπερβολική ζέστη. Φυσικά, αυτή η τριχοφυΐα και η συρρίκνωση των φύλλων θα συμβεί εάν υπάρχει στη γενετική του δομή. Τότε, θα υπάρξει διαφορά στο μέγεθος και την τριχοφυΐα των φύλλων μεταξύ ενός δέντρου πορτοκαλιάς που καλλιεργείται σε βέλτιστες συνθήκες θερμοκρασίας και ενός δέντρου πορτοκαλιάς που καλλιεργείται σε μέγιστες περιβαλλοντικές συνθήκες.
Αυτές είναι οι διαφορές που αποκτήθηκαν.
προσαρμογή
Σταματήστε.
Είναι το πορτοκάλι σε αυτές τις ακραίες περιβαλλοντικές συνθήκες ένα νέο είδος; Αν θεωρήσετε το μικρό μέγεθος των φύλλων και την τριχοφυΐα ως χαρακτηριστικά του είδους, τότε μπορείτε να το ονομάσετε νέο είδος. Αλλά αυτό το φυτό παραμένει βασικά πορτοκάλι. Δηλαδή, με προσαρμογή, από ένα πορτοκάλι δεν μπορεί να προκύψει, για παράδειγμα, μια αχλαδιά ή μια ροδακινιά. Διότι η γενετική δομή δεν το επιτρέπει.
Η γενετική δομή, η οποία περιέχει όλα τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου, παραμένει θεμελιωδώς η ίδια από γενιά σε γενιά, ωστόσο, παρατηρείται ότι το περιβάλλον έχει ορισμένες, τουλάχιστον δια βίου, μόνιμες επιδράσεις στο άτομο. Κατανοείται ότι κάθε επίδραση που προκαλεί την αλλαγή των μεθυλικών ή αιθυλικών ομάδων επηρεάζει άμεσα ή έμμεσα τη ζωή του ατόμου.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, φαίνεται ότι η φύση και η μορφή των τροφίμων που καταναλώνονται, καθώς και το αν είναι χαλάλ ή χαράμ, μπορούν να προκαλέσουν αλλαγές στην επιγενετική δομή του ανθρώπινου σώματος.
Επιγενετική,
αναφέρεται στις κληρονομικές αλλαγές στην έκφραση των γονιδίων ενός οργανισμού, και συνεπώς στο φαινότυπο αυτού του οργανισμού ή των κυττάρων του, χωρίς καμία αλλαγή στην αλληλουχία των βάσεων του DNA. Στα επιγενετικά φαινόμενα, δεν υπάρχει καμία αλλαγή στην αλληλουχία των βάσεων του DNA του οργανισμού. Αντίθετα, ορισμένοι μη γενετικοί παράγοντες προκαλούν τα γονίδια του οργανισμού να εκφράζονται και να συμπεριφέρονται διαφορετικά. Ως αποτέλεσμα, παρατηρούνται διαφορές στο φαινότυπο (εξωτερική εμφάνιση) του οργανισμού ή του κυττάρου.
Υπάρχουν δύο κύριες πηγές επιγενετικών αλλαγών. Αυτές είναι:
1.
Μεθυλιώσεις του DNA.
2.
Τροποποιήσεις ιστονών.
Και οι δύο διαδικασίες επηρεάζουν τον σχηματισμό και την αναδιαμόρφωση της δομής του νήματος χρωματίνης, το οποίο αποτελείται από DNA και ιστόνες. Επομένως, ο έλεγχος της γονιδιακής έκφρασης πραγματοποιείται μέσω αυτών των δύο θεμελιωδών διαδικασιών.
Η μεθυλίωση του DNA, μαζί με τις τροποποιήσεις των ιστονών, αποτελεί θεμελιώδη παράγοντα στη διαμόρφωση και αναδιαμόρφωση της δομής της χρωματίνης. Οι αλλαγές στη δομή της χρωματίνης, ως αποτέλεσμα των τροποποιήσεων των ιστονών, επιτρέπουν στο κύτταρο να αποκτήσει πολυάριθμες ιδιότητες απαραίτητες για τη ζωή του πολυκύτταρου οργανισμού.
Η μεθυλίωση του DNA είναι ένας σημαντικός παράγοντας στη ρύθμιση της μεταγραφής των γονιδίων.
Στην κατάσταση κατά την οποία τα γονίδια δεν μπορούν πλέον να εκφράσουν τη δομή τους.
«Σίγαση γονιδίου»
ονομάζεται. Έχουν διεξαχθεί πολυάριθμες έρευνες που δείχνουν ότι οι ανώμαλες μεθυλιώσεις του DNA προκαλούν την ανεπιθύμητη σίγηση των γονιδίων. Τα γονίδια που φέρουν υψηλά επίπεδα 5-μεθυλκυτοσίνης στις περιοχές του προαγωγέα, δηλαδή τα γονίδια των οποίων οι κυτοσίνες έχουν μεθυλιωθεί, είναι μεταγραφικά σιωπηρά γονίδια και δεν μπορούν να εκφραστούν.
«Η προσθήκη νέων πληροφοριών στο DNA μέσω προσαρμογής δεν είναι ορατή στο μικροσκόπιο; Γιατί οι ερευνητές δίνουν διαφορετικές ερμηνείες;»
λέγεται.
Αυτός ο αναγνώστης μας μάλλον παρομοιάζει την έρευνα στη δομή του DNA με το μάζεμα μήλων από έναν οπωρώνα. Φανταστείτε ένα υγρό σε κλίμακα ενός χιλιοστού του ενός χιλιοστού μιας σταγόνας νερού.
Εδώ, η έρευνα είναι ευκολότερη από την έρευνα στη δομή του DNA. Οι δομές που απεικονίζονται ως σχήμα DNA είναι υποθετικά μοντέλα DNA. Διαφορετικά, η δομή του DNA αποτελείται από ένα πολύ μικρό υλικό που μπορεί να φανεί μόνο με χιλιάδες μεγεθύνσεις. Οι αλλαγές στη δομή του DNA και ορισμένες λειτουργίες προσπαθούν να αποκαλυφθούν με δοκιμές και λάθη.
Η αποφυγή των ακάθαρτων τροφών τονίζεται τόσο στα χαντίθ όσο και στα εδάφια του Κορανίου. Ο Κοράνιος αναφέρεται συχνά στην κατανάλωση καθαρών και επιτρεπόμενων τροφών.
“…Ο προφήτης τους διατάσσει το καλό και τους αποτρέπει από το κακό, καθιστά τα καθαρά πράγματα επιτρεπτά και τα ακάθαρτα πράγματα απαγορευμένα…”
(Αλ-Α’ράφ, 7/157).
«Ω άνθρωποι! Τρώτε από τα αγαθά και τα νόμιμα πράγματα που υπάρχουν στη γη!»
(Αλ-Μπακαρά, 2/168).
Σε ένα χαντίθ αναφέρεται επίσης:
”
Αν κάποιος βάλει στο στόμα του μια μπουκιά που είναι αμαρτία, η προσευχή του δεν θα γίνει δεκτή για σαράντα μέρες.
(βλ. (Τιρμίζι, Εσρίμπε, 1; Ιμπν Μάτζε, Εσρίμπε, 9; Νεσαί, Εσρίμπε, 45, 49))
Ο Ιμπν αλ-Καγίμ, ο οποίος αναφέρεται εκτενώς στους παράγοντες που επηρεάζουν την ομορφιά ή την ασχήμια του παιδιού, παραθέτει τις ακόλουθες πληροφορίες από ειδικούς ιατρούς:
Η άσκηση της εγκύου με κυδώνια και μήλα.
Αυτό, λένε, οφείλεται στο ότι το πρόσωπο του παιδιού γίνεται όμορφο και το χρώμα του καθαρό. Δεν θεωρούσαν καλό να βλέπει η έγκυος άσχημες εικόνες, βρώμικα χρώματα, να μένει σε στενά και σκοτεινά σπίτια, λέγοντας ότι όλα αυτά επηρεάζουν το έμβρυο.
(Ιμπν αλ-Καγίμ, Τουχφέ, σελ. 170-171)
Ζητήματα όπως το ότι το σώμα που τρέφεται με ακάθαρτο φαγητό δεν είναι πρόθυμο να προσευχηθεί και ότι η ακάθαρτη μπουκιά έχει επίδραση για 40 ημέρες, μπορούν να εκληφθούν ως ενδείξεις αυτών των επιγενετικών αλλαγών.
Πράγματι, η επίδραση των τροφών στη συμπεριφορά του ανθρώπου υποστηρίζεται σήμερα και από γιατρούς και βιολόγους. Οι γιατροί συμβουλεύουν τις εγκύους να αποφεύγουν διατροφικές συνήθειες και τρόπους ζωής που θα μπορούσαν να επηρεάσουν αρνητικά την υγιή ανάπτυξη του μωρού στη μήτρα και τη συμπεριφορά του στη μετέπειτα ζωή. Για παράδειγμα, αναφέρεται ότι η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων κόκκινου κρέατος από τη μητέρα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τον αριθμό των σπερματοζωαρίων του μωρού, εάν είναι αγόρι, στο μέλλον.
(Χιλιέτ-υλ-μουττακίν, 145).
Από την άλλη πλευρά, έχει διαπιστωθεί ότι το αλκοόλ αποτελεί σημαντική αιτία πολλών διαταραχών που εμφανίζονται στα παιδιά. Για παράδειγμα, σύμφωνα με διάφορες έρευνες στη Γαλλία, που επιβεβαιώνουν η μία την άλλη, το 50% των παιδιών που εισάγονται σε ψυχιατρικές κλινικές προέρχονται από οικογένειες με αλκοολισμό, το 50% των πατέρων των παιδιών που δικάζονται για διάφορα εγκλήματα είναι αλκοολικοί, και σε παιδιά από αυτές τις οικογένειες διαπιστώνεται διαταραχή προσαρμογής στην οικογενειακή, σχολική και κοινωνική ζωή σε ποσοστό 34%.
(G. Malignac, L’Alcoolisme, PUF. Παρίσι, 1969, σελ. 39-42)
Προσαρμογή,
Προκύπτει από την αδυναμία των μηχανισμών γενετικής επίδρασης να επιδείξουν την επιθυμητή και αναμενόμενη επίδραση, λόγω της επιρροής του εσωτερικού και εξωτερικού περιβάλλοντος, χωρίς αλλαγή στη δομή του DNA του οργανισμού. Μερικές φορές, αυτά μεταβιβάζονται και στους απογόνους. Σχηματισμοί όπως ο καρκίνος είναι επίσης μια μορφή προσαρμογής που προκύπτει από διαφορετική κωδικοποίηση, λόγω διαφόρων αιτιών, κατά τη διάρκεια της καθοδήγησης των κυτταρικών λειτουργιών σύμφωνα με τη γενετική δομή.
Ο βαθμός και η μορφή της προσαρμογής, καθώς και οι εσωτερικοί και εξωτερικοί παράγοντες που την προκαλούν, είναι ζητήματα που απασχολούν τους επιστήμονες που ασχολούνται με το θέμα.
Κατά τη γνώμη μου, αυτό που πρέπει να γνωρίζουν όσοι δεν ασχολούνται με αυτό το επάγγελμα σχετικά με την προσαρμογή είναι:
Κάθε αλλαγή που συμβαίνει σε ένα ζωντανό ον οφείλεται στη γνώση, τη βούληση και τη δύναμη του Θεού.
Ο Θεός προκάλεσε την προσαρμογή μέσω μιας σειράς αλλαγών.
Ωστόσο,
προσαρμογή
δεν προκαλεί μόνιμη και σημαντική αλλαγή στη γενετική δομή.
Δηλαδή, από έναν ζωντανό οργανισμό δεν προκύπτει ένας άλλος ζωντανός οργανισμός.
Φαίνεται ότι ο Θεός δημιουργεί κάθε είδος με ένα συγκεκριμένο γενετικό δυναμικό, ανάλογα με τις περιβαλλοντικές συνθήκες στις οποίες μπορεί να ζήσει. Μέσα στα όρια αλλαγής που του επιτρέπει, το ον μπορεί να παρουσιάσει κάποιες μορφολογικές αλλαγές. Όλα αυτά…
όλα γίνονται και διαμορφώνονται με τη γνώση, τη βούληση και τη δύναμη του Θεού σε κάθε στιγμή.
Ο ρόλος της επιστήμης δεν είναι να αρνείται έναν δημιουργό, αλλά να μελετά τις δομές των υπαρχόντων ζωντανών οργανισμών με κάθε λεπτομέρεια. Διαφορετικά, το να απασχολεί κανείς τους ανθρώπους με περιττά και άχρηστα πράγματα, παρουσιάζοντας ορισμένες ιδεολογικές και φιλοσοφικές σκέψεις και φανταστικά προϊόντα με το όνομα της επιστήμης, τουλάχιστον δεν ταιριάζει με την ηθική της επιστήμης.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
