Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Λατρεία;
Η λατρεία είναι η εκπλήρωση των καθηκόντων του δούλου απέναντι στον Αλλάχ, όπως η προσευχή, η δοξολογία και η ευχαριστία, με τον τρόπο που Εκείνος έχει διατάξει.
Άνθρωπος;
Ο άνθρωπος οφείλει να εκπληρώνει το καθήκον της ευχαριστίας και της ευγνωμοσύνης προς τον Θεό, αναλογιζόμενος τις αμέτρητες ευεργεσίες, δωρεές και ευλογίες Του. Αυτό επιτυγχάνεται μόνο με την λατρεία. Ο άνθρωπος που λατρεύει τον Θεό, σε αυτό το εγκόσμιο πανδοχείο, ζει, κινείται, τρώει, πίνει και ρυθμίζει κάθε πράξη και κίνησή του σύμφωνα με τις εντολές Του. Ζει ως υπηρέτης του Θεού. Αυτή η υπακοή τον οδηγεί στην αληθινή ανθρωπιά, στην αληθινή τιμή. Στην πραγματικότητα, ο σκοπός της δημιουργίας των ανθρώπων είναι να επιτύχουν αυτή την τιμή μέσω της λατρείας. Πράγματι, ο Θεός αναφέρει στο Σουράτ αλ-Ζαριγιάτ (στίχος 56):
«Εγώ δημιούργησα τα τζίν και τους ανθρώπους, μόνο για να με λατρεύουν.»
αναφέρει. Σε άλλο ιερό στίχο αναφέρεται:
«Ω άνθρωποι! Λατρεύετε τον Κύριό σας, ο οποίος σας δημιούργησε εσάς και τους προηγούμενους λαούς, για να επιτύχετε την ευσέβεια. Και πάλι, λατρεύετε τον Κύριό σας, ο οποίος έκανε τη γη κρεβάτι για εσάς και τον ουρανό στέγη, και κατέβασε νερό από τον ουρανό, για να βγάλει καρπούς και άλλα τρόφιμα από τη γη για να σας θρέψει. Γι’ αυτό, μην αποδίδετε ομοιότητα και συντρόφους στον Θεό.»
(Γνωρίζετε ότι δεν υπάρχει άλλος Θεός και Δημιουργός εκτός από τον Αλλάχ).
”
(Αλ-Μπακάρα, 2:21-22)
Ναι, ο Παντοδύναμος Θεός,
Δημιούργησε τους ουρανούς με τον ήλιο και τα αστέρια, τη γη με τις θάλασσες και τις ηπείρους, με τον τελειότερο τρόπο. Στην ψυχή του ανθρώπου τοποθέτησε λεπτεπίλεπτες ικανότητες, καθεμιά από τις οποίες είναι πολυτιμότερη από ολόκληρο το σύμπαν. Του χάρισε μάτια για να θαυμάζει κάθε είδους ομορφιά, γλώσσα για να απολαμβάνει τις ξεχωριστές γεύσεις των τροφών, και νου για να μετατρέπει τις απολαύσεις που αποκτά με αυτές τις αισθήσεις σε γνώση και σοφία. Και χάρισε στον άνθρωπο συνείδηση, ικανή να εκτιμά τόσο τις ευλογίες που στέλνονται σε αυτόν από το σύμπαν, όσο και τις υλικές και πνευματικές δωρεές που έχουν τοποθετηθεί στο σώμα του.
Ο άνθρωπος, εκείνο που του χάρισαν
με λογική
συνειδητοποιεί ότι δεν έχει δημιουργηθεί μόνο για αυτόν τον κόσμο, ότι δεν μπορεί να είναι άχρηστος και χωρίς σκοπό.
Με τη συνείδησή του.
Γνωρίζει ότι οφείλει να ευχαριστεί και να δοξάζει τον Κύριό του για τις αμέτρητες ευεργεσίες που του έχει χαρίσει. Αφιερώνει τη λατρεία του αποκλειστικά στον Αλλάχ. Δεν του αποδίδει συντρόφους.
Και
με την καρδιά του
αλλά αγαπά τον Θεό· και αγαπά όλα τα πλάσματα που αξίζουν αγάπης, πάλι χάριν Αυτού.
Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι ο άνθρωπος δεν είναι θρησκευτικά υπόχρεος να λατρεύει, η λατρεία είναι εγγενής σε αυτόν.
νους, καρδιά και συνείδηση
Διατάσσει την λατρεία και την υπακοή στον Θεό. Διότι μόνο η λατρεία ικανοποιεί.
Αυτός που δεν έχει ανάγκη από τίποτα.
Απόλυτος Πλούτος
Είναι σαφές ότι ο Θεός δεν έχει ανάγκη από τη λατρεία μας. Αντιθέτως, εμείς έχουμε ανάγκη από τη λατρεία.
Σε εκείνη την αναπόφευκτη ημέρα της κρίσης, σε εκείνη την τρομερή ημέρα της λογοδοσίας, ο Θεός θα μας πει:
«Ω δούλοι μου! Εγώ σας δημιούργησα από το μηδέν. Για να ικανοποιήσω τις ατέλειωτες ανάγκες σας, έστρεψα προς εσάς τις ευλογίες μου που υπάρχουν σε όλο το σύμπαν. Ικανοποίησα τις ανάγκες σας στον κατάλληλο χρόνο. Ήμουν μαζί σας στον κόσμο με τη χάρη και την εύνοιά μου. Τότε εσείς με ποιον ήσασταν; Ενώ η ευγνωμοσύνη και η λατρεία μου ανήκαν, εσείς με ξεχάσατε και σε ποιους προσφέρατε την ευγνωμοσύνη και την υπακοή σας;»
Τι θα απαντήσουμε, λοιπόν, σε αυτή την ερώτηση; Δεν θα είναι άραγε η πνευματική οδύνη που προκαλείται από την ντροπή και την αιδώπεια ενώπιον της ιερότητας, πιο τρομερή από την κόλαση; Ιδού, λοιπόν, στους άπιστους:
“Μακάρι να ήμασταν χώμα.”
Αυτό που προκαλεί αυτή την αίσθηση είναι μάλλον το έντονο αίσθημα ντροπής που προέρχεται από αυτή την κατάσταση.
Ναι, όπως ο άνθρωπος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς λατρεία, έτσι και το Ισλάμ δεν μπορεί να νοηθεί χωρίς λατρεία.
Ας εξηγήσουμε αυτή την αλήθεια με ένα παράδειγμα: Φανταστείτε ένα μουσουλμανικό χωριό. Σ’ αυτό το χωριό δεν ακούγεται η προσευχή. Κανείς –ούτε στις γιορτές, ούτε τις Παρασκευές, ούτε στις καθημερινές προσευχές– δεν προσεύχεται. Κανείς δεν νηστεύει, δεν δίνει ζακάτ, δεν πάει σε προσκύνημα. Οι κάτοικοι αυτού του χωριού δεν διαβάζουν το Κοράνι, δεν γνωρίζουν το χαλάλ και το χαράμ, δεν ξέρουν τι είναι υποχρεωτικό και τι όχι. Στις καρδιές τους, κανείς δεν σκέφτεται να ευχαριστήσει και να δοξάσει τον Θεό για τις αμέτρητες ευλογίες και δωρεές Του…
Δεν θα έμπαιναν άραγε οι κάτοικοι ενός τέτοιου χωριού σε ένα δρόμο που έρχεται σε αντίθεση με τις εντολές του Κορανίου, με τον τρόπο ζωής του Προφήτη (ειρήνη σε αυτόν), των συντρόφων του, των αγίων και των σοφών, των νομικών, των ερμηνευτών και των ανανεωτών;
Ναι, το Ισλάμ δεν είναι απλώς ένα θεωρητικό σύστημα ή θέμα συνείδησης.
Σε πολλά ιερά εδάφια του Κορανίου, αμέσως μετά την πίστη
καλή πράξη / ενάρετη πράξη
Η έννοια χρησιμοποιείται και διδάσκεται ότι η ενάρετη πράξη είναι αποτέλεσμα της πίστης. Ναι, η σοφία της αποστολής των προφητών είναι να διδάξουν στους ανθρώπους τις αρχές της πίστης και τις προϋποθέσεις του Ισλάμ. Δηλαδή, να εμφυτεύσουν στις καρδιές τους όλες τις αλήθειες της πίστης, με πρώτη την πίστη στον Θεό, και να τους διδάξουν σωστά τα καθήκοντα της λατρείας που θα τελειοποιήσουν την πίστη τους. Η πίστη του ανθρώπου ωριμάζει μόνο με αυτές τις λατρευτικές πράξεις.
Η αξία ενός δούλου ενώπιον του Θεού εξαρτάται από την ευσυνειδησία που επιδεικνύει στην εκπλήρωση των θρησκευτικών του καθηκόντων.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
