Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Γκούρε;
Ως όρος, σημαίνει την αποζημίωση που οφείλει να καταβάλει ο υπαίτιος της πρόκλησης αποβολής εμβρύου με εγκληματική πράξη.
Στο Ισλάμ, ο άνθρωπος έχει θεμελιώδη δικαιώματα, όπως η προστασία της περιουσίας, της ζωής και της τιμής του. Το δικαίωμα στη ζωή έρχεται πρώτο. Γι’ αυτό, το παιδί προστατεύεται από τη στιγμή που συλλαμβάνεται στη μήτρα και επιβάλλονται ορισμένες κοσμικές ή μεταθανάτιες ποινές σε όποιον του προκαλέσει βλάβη. Εάν κάποιος, είτε η μητέρα, ο πατέρας είτε κάποιος άλλος, χτυπήσει μια έγκυο γυναίκα στην κοιλιά, στην πλάτη, στα πλευρά, στο κεφάλι ή σε κάποιο μέλος του σώματός της, ή την τρομάξει με χτυπήματα, φωνές ή απειλές θανάτου, και η γυναίκα αποβάλει το παιδί, τότε προκύπτουν δύο περιπτώσεις: Το παιδί είτε γεννιέται νεκρό είτε ζωντανό.
Η ποινή για το έγκλημα της μοιχείας εξοφλείται σε ένα έτος.
Ακόμα κι αν πέρασε ένας χρόνος, πρέπει να το πληρώσεις μονομιάς.
Σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη των Χαναφιτών, Χαμπαλιτών και Σαφιιτών, η αποζημίωση για την αποβολή (γούρρε) πρέπει να καταβληθεί εντός ενός έτους. Η αποζημίωση αυτή δίνεται στους κληρονόμους του εμβρύου –εκτός από τον δράστη– ανάλογα με το μερίδιό τους σύμφωνα με το ισλαμικό δίκαιο (βλ. Ιμπν Κουδέαμε, αλ-Μουγνί, VII, 716; Βεχμπέ εζ-Ζουχαϊλί, αλ-Φικχ αλ-Ισλαμ, VI, 364).
Η ποσότητα του γαμήλιου δώρου (μαχρ) είναι πέντε καμήλες, δηλαδή το ένα εικοστό της διατροφής ή το ισοδύναμό της σε μετρητά, το οποίο, σύμφωνα με τους Χαναφίτες, είναι 50 δηνάρια (200 γρ. χρυσός) ή 500 δίρχαμ (1400 γρ. ασήμι). Σύμφωνα με την πλειοψηφία των άλλων νομικών, είναι 600 δίρχαμ (1680 γρ. ασήμι) (βλ. Κασάνι, Μπεντάγιου’ς-Σανάγι’, V/325; Ιμπν Κουδάμα, ελ-Μουγνί, V/799; Ιμπν Ρουσδ, Μπινταγέτου’λ-Μουτζτεχίντ, II/407).
Από τον Αμπού Χουρεϊρά αναφέρεται ότι είπε:
«Δύο γυναίκες από τη φυλή Χουζέιλ τσακώθηκαν. Η μία πέταξε μια πέτρα στην άλλη, σκοτώνοντας το έμβρυο στην κοιλιά της. Παρουσιάστηκαν ενώπιον του Αγγελιοφόρου του Θεού. Ο Προφήτης διέταξε την οικογένεια της γυναίκας (ακίλα) να πληρώσει το γουρρέ, το πρόστιμο για το έμβρυο.»
(Μουσλίμ, Κασάμε, 36; Μπουχάρι, Τιμπ, 468, Αμπού Νταβούντ, Ντιγιάτ, 19; Νεσαΐ, Κασάμε, 39; Αχμέντ μπ. Χανμπέλ, ΙΙ-274, 535; εδ-Δαρίμι, Ντιγιάτ, 21).
Έγκλημα και τιμωρία της άμβλωσης:
(Καθηγητής Δρ. Χαϊρεττίν Καραμάν)
Έμβρυο,
“που θα ολοκληρωθεί σταδιακά σύμφωνα με το γενετικό πρόγραμμα που φέρει”
Οι νομικοί που αναγνωρίζουν το έμβρυο ως ανθρώπινο ον, συμφωνούν ότι η καταστροφή του αποτελεί φόνο (έγκλημα), αλλά θέτουν ως προϋπόθεση για να κριθεί ότι έχει διαπραχθεί φόνος, να είναι απολύτως βέβαιο ότι η μάζα στη μήτρα είναι έμβρυο (παιδί στη μήτρα). Υποστηρίζεται ότι η καταστροφή του δεν θεωρείται φόνος όσο υπάρχει η πιθανότητα η διόγκωση και η κίνηση στην κοιλιά να οφείλονται σε όγκο, αέρια ή παρόμοιες αιτίες. Σύμφωνα με την πλειοψηφία, για να εξαλειφθεί η πιθανότητα αυτή, απαιτείται ιατρική παρέμβαση…
“η έξοδος του όγκου και η αποκάλυψη ότι πρόκειται για έμβρυο”
Απαιτείται η παρέλευση ορισμένου χρονικού διαστήματος για να στοιχειοθετηθεί το έγκλημα. Οι όροι της εμφάνισης, έστω και μερικώς, των οργάνων της αποβληθείσας μάζας, βασίζονται στην ίδια αιτιολογία: ο σκοπός είναι να διαπιστωθεί με βεβαιότητα ότι το αποβληθέν είναι ανθρώπινο ον. Σήμερα, η διάκριση εάν η μάζα στη μήτρα είναι έμβρυο ή κάτι άλλο, έχει καταστεί απλή υπόθεση εξέτασης και μελέτης, οπότε οι αμφιβολίες και οι διαφωνίες επί του θέματος θεωρούνται πλέον ξεπερασμένες.
Ένα ζήτημα στο οποίο οι νομικοί μελετητές εστιάζουν προκειμένου να καταδικάσουν μια πράξη ως φόνο, είναι η βεβαιότητα ότι ο θάνατος του εμβρύου προκλήθηκε από ανθρώπινη παρέμβαση. Στο παρελθόν, οι τρόποι να διαπιστωθεί αν το έμβρυο στη μήτρα ήταν ζωντανό ήταν περιορισμένοι και εφικτοί μόνο σε προχωρημένα στάδια, γι’ αυτό και ορισμένοι νομικοί μελετητές…
“Το έμβρυο πρέπει να γεννηθεί ζωντανό και να πεθάνει αργότερα, διαφορετικά δεν μπορεί να γίνει γνωστό αν ήταν νεκρό πριν από την επέμβαση.”
είπαν. Σήμερα, δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία επ’ αυτού. Έχει καταστεί δυνατό να γνωρίζουμε τόσο εάν το έμβρυο είναι ζωντανό σε όλα τα στάδια, όσο και την αιτία του θανάτου.
Ένας σημαντικός παράγοντας όσον αφορά τον καθορισμό των ποινών, όπως η ανταπόδοση και η αποζημίωση, είναι η δολοφονία.
“πρόθεση”
Σύμφωνα με τους νομικούς της Μακίτικης σχολής, εάν η πράξη που προκάλεσε τον θάνατο του εμβρύου έγινε σκόπιμα, τότε η δολοφονία θεωρείται σκόπιμη (τεαμμυδέν). Σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη στις άλλες τρεις σχολές, δεδομένου ότι η ανθρωπιά του εμβρύου και η ύπαρξή του στη μήτρα πριν από την πράξη της δολοφονίας δεν είναι βέβαιες, η δολοφονία δεν θεωρείται σκόπιμη (αμδέν, τεαμμυδέν), αλλά παρόμοια με σκόπιμη (σιβχούλ-αμδ) ή τυχαία (χαταέν).
Η ποινή για τον θάνατο, τη δολοφονία και την αποβολή του εμβρύου ως αποτέλεσμα της άδικης και επιβλαβούς πράξης της μητέρας ή κάποιου άλλου, καθορίζεται στην κλασική φικχ (ισλαμική νομολογία) ανάλογα με τις ακόλουθες διαφορετικές περιπτώσεις:
Εκτρωμός με θάνατο του εμβρύου:
Σε αυτή την περίπτωση, επειδή υπάρχει αμφιβολία εάν ο θάνατος προκλήθηκε από την πράξη, η ποινή είναι η καταβολή αποζημίωσης. Η αποζημίωση αυτή έχει την έννοια της υλικής αποζημίωσης και…
“γούρρε”
Η ποσότητα της λεγόμενης διατροφής εκτιμάται σε πέντε καμήλες ή το αντίστοιχο ποσό σε μετρητά κ.λπ.
Η ζωντανή γέννηση του εμβρύου από τη μήτρα και η μετέπειτα ζωή του
-λόγω πράξης που τελέστηκε ενώ βρισκόταν στη μήτρα-
θάνατος:
Σε αυτή την περίπτωση, εφόσον έχει αποδειχθεί ότι ο θάνατος προκλήθηκε από εξωτερική παρέμβαση, πρόκειται για ανθρωποκτονία κατά του εμβρύου.
“επίτηδες”
σύμφωνα με τους υπολογισμούς, η ποινή ισοδυναμεί με
“από ατύχημα ή από πρόθεση”
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, απαιτείται πλήρης αποζημίωση. Η πλήρης αποζημίωση είναι εκατό καμήλες για ένα αγόρι, πενήντα καμήλες για ένα κορίτσι ή το ισοδύναμό τους (υπολογίζεται επίσης σε περίπου 213 γραμμάρια χρυσού). Την αποζημίωση λαμβάνουν οι κληρονόμοι, εκτός από εκείνους που διέπραξαν τη δολοφονία. Εάν οι κληρονόμοι δωρίσουν το ποσό, το χρέος της αποζημίωσης ακυρώνεται.
Η ζωντανή γέννηση του εμβρύου και ο θάνατός του αργότερα από άλλη αιτία:
Σε αυτή την περίπτωση, επειδή ο θάνατος δεν συνδέεται με την πράξη της πρόκλησης αποβολής ή της αφαίρεσης του εμβρύου, όσοι προκαλούν (πρόωρο τοκετό) πρέπει να τιμωρούνται με ταζίρ· το ταζίρ είναι μια τιμωρία που αφήνεται στη διακριτική ευχέρεια του κράτους ή του δικαστή.
Εάν το έμβρυο εξέλθει ή παραμείνει εντός της μήτρας μετά τον θάνατο της μητέρας:
Σε αυτή την περίπτωση, είτε το έμβρυο θα πεθάνει είτε θα υπάρξει πρόωρος τοκετός. Και στις δύο περιπτώσεις, η ποινή είναι ελαφρύτερη, εκτός εάν αποδειχθεί ότι η πράξη του δράστη προκάλεσε το αποτέλεσμα. Εάν αποδειχθεί, η ποινή καθορίζεται ανάλογα με τις άλλες επιλογές.
Η ποινή που επιβάλλεται σε όποιον σκοτώνει έμβρυο δεν περιορίζεται μόνο στην εκδίκηση ή την αποζημίωση, αλλά περιλαμβάνει και την εξιλεωτική ποινή. Αυτή η ποινή εκπληρώνεται με την απελευθέρωση ενός δούλου, και αν αυτό δεν είναι δυνατό, με νηστεία δύο συνεχόμενων μηνών, και αν ούτε αυτό είναι δυνατό, -σύμφωνα με ορισμένους νομικούς- με τη σίτιση εξήντα φτωχών για μια μέρα.
Η ποινή για την άμβλωση σήμερα:
Η άμβλωση είναι η σκόπιμη θανάτωση ενός παιδιού που είναι γνωστό ότι ζει στη μήτρα, σε οποιοδήποτε στάδιο, και η εκκένωση της μήτρας. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το θύμα είναι παιδί, ότι ζούσε πριν από την άμβλωση και ότι η πράξη της θανάτωσης έγινε σκόπιμα. Συνεπώς, η πράξη της άμβλωσης, εάν δεν βασίζεται σε μια δικαιολογημένη αιτία –όπως εξηγείται παρακάτω–, αποτελεί σκόπιμη ανθρωποκτονία και η ποινή της θα είναι η ποινή που επιβάλλεται για τέτοια ανθρωποκτονία.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
–
ΓΚΟΥΡΡΕ…
– Η εμφύσηση ψυχής σε ένα μωρό στη μήτρα…
– Η απόφαση για την άμβλωση…
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
