– Ψέματα που λέγονται στον κόσμο των επιχειρήσεων:
– Στον επιχειρηματικό κόσμο, δίνω υποσχέσεις σε άλλους με βάση υποσχέσεις που μου έχουν δοθεί, και μετά στεναχωριέμαι πολύ όταν δεν τηρούνται και νιώθω σαν να είμαι ψεύτης;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Στο Ισλάμ, η αρχή της ατομικής ευθύνης για το έγκλημα είναι θεμελιώδης.
“Κανείς δεν ευθύνεται για τις αμαρτίες των άλλων.”
(Αλ-Αν’άμ, 6/164)
Όπως προκύπτει από το παραπάνω εδάφιο, η μη τήρηση μιας υπόσχεσης λόγω αιτιών πέρα από τον έλεγχο του ατόμου δεν θεωρείται ψέμα ή έγκλημα. Αρκεί να ήταν ειλικρινής κατά την υπόσχεση και να μην είχε αμφιβολίες για την καθυστέρηση της οφειλής. Στο χαντίθ…
“Οι πράξεις κρίνονται ανάλογα με τις προθέσεις.”
Έχει διατυπωθεί. Σύμφωνα με αυτό, εάν υπάρχει υποψία ψεύδους στην πρόθεση του ομιλούντος, τότε αυτός ονομάζεται ψεύτης και επιπλέον αμαρτάνει επειδή δεν τήρησε την υπόσχεσή του, ως επέκταση της κακής του πρόθεσης.
Η άποψη του Ισλάμ επί του θέματος είναι η εξής:
Πρώτον:
Σε όποιον δεν έχει πραγματικά την οικονομική δυνατότητα να πληρώσει το χρέος του, όταν έρθει η ώρα της πληρωμής, πρέπει να δοθεί παράταση, και αν χρειαστεί, να μην ζητηθεί καθόλου. Το παρακάτω εδάφιο ρίχνει φως σε αυτό το θέμα:
“Αν
(οφειλέτης)
Αν βρίσκεται σε στενότητα, δώστε του προθεσμία μέχρι να ευκολυνθεί η κατάστασή του. Αν το γνωρίζετε,
(αυτό που θα λάβετε)
είναι καλύτερα για εσάς να το δωρίσετε ως ελεημοσύνη.”
(Αλ-Μπακάρα, 2:280).
Συνεπώς, ως οφειλέτες, το καθήκον μας είναι να εκφράσουμε τη συγγνώμη μας στον πιστωτή, να ζητήσουμε παράταση και να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να εξοφλήσουμε το χρέος μας το συντομότερο δυνατόν…
Δεύτερον:
Ο οφειλέτης αμαρτάνει αν, έχοντας την ικανότητα, δεν αποπληρώσει το χρέος του εγκαίρως. Σε περίπτωση που μια αρμόδια επιτροπή διαιτησίας αποφανθεί ότι ο πιστωτής υπέστη ζημία, ο οφειλέτης οφείλει να καταβάλει και τόκους υπερημερίας. Από το παρακάτω ιερό στίχο και το ιερό χαντίθ είναι δυνατόν να κατανοήσουμε αυτό το μέτρο:
«Πιστοί! Μην καταναλώνετε τα αγαθά σας μεταξύ σας με αθέμιτα μέσα.»
(Σουρά Νίσα 4/29).
«Στο Ισλάμ, δεν υπάρχει πρόκληση βλάβης σε άλλον ούτε ανταπόδοση βλάβης με βλάβη.»
(Ναϋλ αλ-Αυτάρ, V/291).
Σύμφωνα με αυτό, όποιος αδικαιολόγητα δεν πληρώσει το χρέος του εν μέρει ή εγκαίρως, θεωρείται ότι έχει καταχραστεί την περιουσία του πιστωτή.
Μια σημαντική προειδοποίηση σχετικά με τις υποσχέσεις:
“Τηρήστε την υπόσχεσή σας. Αναμφίβολα, η υπόσχεση συνεπάγεται ευθύνη.”
(Ισραήλ, 17/34).
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
