Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η ιδανική συμβατότητα είναι από τα πιο σημαντικά κριτήρια κατά την επιλογή συντρόφου ζωής. Ο τρόπος με τον οποίο ο σύντροφός σας βλέπει τη ζωή, οι στόχοι του και οι αξίες του είναι τα θέματα στα οποία πρέπει να δοθεί η μεγαλύτερη προσοχή.
Αν ο σύζυγος εμποδίζει τη σύζυγό του να ζει σύμφωνα με τις εντολές του Ισλάμ, η γυναίκα δεν υποχρεούται να τον υπακούσει. Πρέπει να ζει όπως ορίζει ο Θεός.
Η διατροφή και η συντήρηση της μητέρας και των παιδιών βαρύνει τον πατέρα. Αυτό αποτελεί όχι μόνο φυσική του υποχρέωση, αλλά και θρησκευτική ευθύνη που του έχει επιβληθεί από τον Θεό. Στο 23ο εδάφιο της Σούρας αλ-Μπακαρά αναφέρεται:
«Η διατροφή και η ένδυση της μητέρας, στο μέτρο των δυνατοτήτων της, βαρύνει τον πατέρα του παιδιού.»
Ο ερμηνευτής Ιμάμ Κουρτουμπί επικαλείται αυτό το εδάφιο ως απόδειξη ότι η διατροφή του παιδιού είναι υποχρέωση του πατέρα λόγω της αδυναμίας και της ανημποριάς του παιδιού.1
Δηλαδή, ο πατέρας οφείλει να φροντίζει τις ανάγκες του παιδιού μέχρι να φτάσει σε ηλικία που να μπορεί να συντηρεί τον εαυτό του. Αυτό είναι, άλλωστε, ένα φυσικό καθήκον του ως πατέρας.
Σε ορισμένα εδάφια του Κορανίου και σε ορισμένα χαντίθ, ο πατέρας καλείται να παραμείνει εντός των ορίων του νόμιμου και του επιτρεπτού κατά την εκτέλεση αυτού του καθήκοντος. Δηλαδή, ο επικεφαλής της οικογένειας, ο κηδεμόνας, οφείλει να καλύπτει τις ανάγκες διαβίωσης, αρχικά τις δικές του, της συζύγου του, των παιδιών του και όσων εξαρτώνται από αυτόν για τη διατροφή τους –όπως οι γονείς του– με χρήματα που κερδίζονται με νόμιμο τρόπο.
Όποιος δεν αρκείται στα νόμιμα κέρδη, αλλά, με το πρόσχημα της βιοπάλης και λόγω αδυναμίας πίστης, καταφεύγει σε παράνομες πράξεις, ή ακόμα χειρότερα, αδιαφορεί και αποκτά ολόκληρο το εισόδημά του με παράνομο τρόπο, αναλαμβάνει την ευθύνη και την αμαρτία, όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για όλα τα μέλη της οικογένειάς του που τρέφει με αυτά τα κέρδη.
Διότι τα άτομα που οφείλει να φροντίζει δεν φέρουν ευθύνη ούτε ενοχή σε αυτό το ζήτημα. Επομένως, τρώνε από το παράνομο κέρδος επειδή αναγκάζονται. Για αυτόν τον λόγο, δεν διαπράττουν αμαρτία. Ο αείμνηστος Ιμπν Αμπιντίν αναφέρει τα εξής σχετικά με αυτό το θέμα:
«Δεν υπάρχει αμαρτία για τη γυναίκα αν φάει φαγητό ή φορέσει ρούχο που ο σύζυγός της απέκτησε με παράνομο τρόπο. Η αμαρτία βαρύνει τον σύζυγο. Ωστόσο, αν η διατροφή που της δίνει ο σύζυγός της είναι προϊόν κλοπής, τότε δεν επιτρέπεται στη γυναίκα να την καταναλώσει.»
2
Η κατάσταση των παιδιών δεν διαφέρει. Όπως η διατροφή της συζύγου βαρύνει τον σύζυγο, έτσι και η διατροφή των παιδιών βαρύνει τον πατέρα. Επειδή τα παιδιά αναγκάζονται να ωφεληθούν από τη διατροφή που τους παρέχει ο πατέρας από παράνομες πηγές, η αμαρτία που προκύπτει από αυτό το παράνομο κέρδος βαρύνει τον πατέρα, όχι τα παιδιά.
Όταν τα παιδιά φτάσουν σε ηλικία που μπορούν να εργαστούν και να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες, όταν φτάσουν στο σημείο να κερδίζουν χρήματα με νόμιμο τρόπο, τότε πρέπει να τρώνε από τα δικά τους κέρδη.
Υποσημειώσεις:
1. ετ-Τεφσίρ αλ-Κουρτουμπί, 1: 163.
2. Reddü’l-Muhtar, 5: 247.
(Μεχμέτ Πακσού, Χαλάλ – Χαράμ)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
