Τι ακριβώς είναι η ειλικρίνεια; Πώς αποκτάται η ειλικρίνεια;

Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,

Ειλικρίνεια

Η λέξη, κατά κυριολεξία, σημαίνει: καθαρισμός, εξαγνισμός, διαχωρισμός, απομάκρυνση των προσμείξεων.

Ειλικρίνεια;

Η αφοσίωση του ατόμου στη λατρεία και την υπακοή του Θεού, απορρίπτοντας οτιδήποτε άλλο εκτός από τις εντολές, τις επιθυμίες και τις ευλογίες Του.

ΗΠΑ

και

Θεός

Η εχεμύθεια στις σχέσεις του, με άλλα λόγια, η εκπλήρωση των καθηκόντων και των ευθυνών του επειδή το διέταξε Εκείνος, στοχεύοντας στην ευαρέστησή Του και προσανατολισμένος στις μεταθανάτιες ευλογίες Του, αποτελεί μία από τις σημαντικότερες ιδιότητες των πιο πιστών και αφοσιωμένων.

Η ειλικρίνεια είναι μια πράξη της καρδιάς, και ο Θεός εκτιμά τον άνθρωπο ανάλογα με τις τάσεις της καρδιάς του. Ναι:

«Αυτός δεν κοιτάζει την εμφάνιση, τη μορφή και την εξωτερική σας όψη, αλλά τις καρδιές σας και τις διαθέσεις της καρδιάς σας.»


(Μουσλίμ, Μπιρρ, 33)

Ειλικρίνεια,

Είναι μια μαγική πίστωση, δωρημένη από τον Θεό στις καθαρές καρδιές, που πολλαπλασιάζει τα λίγα, εμβαθύνει τα ρηχά και απεριόριστα επεκτείνει την περιορισμένη λατρεία και υπακοή. Με αυτήν, ο άνθρωπος μπορεί να διεκδικήσει τα πολυτιμότερα αγαθά στις αγορές του κόσμου και της μετά θάνατον ζωής, και χάρη σε αυτήν, κυκλοφορεί από χέρι σε χέρι σε μέρη όπου ο κόσμος είναι γεμάτος από αγαθά. Εξαιτίας αυτής της μυστικής δύναμης της ειλικρίνειας, ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν),

«Να είσαι ειλικρινής στην θρησκευτική σου ζωή, λίγα έργα αρκούν.»


(Μουναβί, Φεϋζούλ Καντίρ, Ι, 216)

«Να επιδιώκετε πάντοτε την ειλικρίνεια στις πράξεις σας, διότι ο Θεός δέχεται μόνο τις ειλικρινείς πράξεις.»




(Μουναβί, Φεϋζούλ Καντίρ, Ι, 217)

λέγοντας, υπενθυμίζει ότι οι πράξεις πρέπει να γίνονται με ειλικρίνεια.

Ειλικρίνεια,

Είναι ένα μυστικό ανάμεσα στον υπηρέτη και τον Κύριό του, και ο Θεός έχει τοποθετήσει αυτό το μυστικό στις καρδιές των αγαπημένων του.

Η ειλικρίνεια του ανθρώπου, η ικανότητά του να τη βιώνει με την αληθινή της έννοια.

Προκειμένου να επιτευχθεί η ειλικρίνεια, είναι απαραίτητο να κατανοηθεί πρώτα η σημασία της και να υπάρξει ειλικρινής επιθυμία να επιτευχθεί αυτό το επίπεδο πίστης. Διότι όσοι δεν κατανοούν τη σημασία της ειλικρίνειας, αναζητούν δύναμη και εξουσία σε υλικές αξίες, επιδιώκοντας να αποκτήσουν θέση στην κοινωνία. Δόξα, φήμη, πλούτος, ομορφιά, ακαδημαϊκή καριέρα ή κύρος είναι χαρακτηριστικά που κυνηγούν όσοι έχουν τέτοια νοοτροπία. Ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν μπορεί να προσφέρει στον άνθρωπο αληθινή και διαρκή δύναμη ή κύρος, ούτε στη γήινη ζωή ούτε στη μεταθανάτια.

Ο Μπεντιουζζαμάν Σαΐντ Νουρσί επίσης,

«Πρέπει να γνωρίζετε ότι όλη η δύναμή σας βρίσκεται στην ειλικρίνεια και στη δικαιοσύνη. Η δύναμη βρίσκεται στη δικαιοσύνη και στην ειλικρίνεια.»


(βλ. Λάμψεις, Εικοστή Πρώτη Λάμψη)

Με τα λόγια αυτά, υπενθυμίζει ότι ο πιστός μπορεί να αποκτήσει δύναμη και ισχύ τόσο στην επίγεια ζωή όσο και στη μεταθανάτια ζωή μόνο με ειλικρίνεια.

Μερικά από τα πράγματα που πρέπει να γίνουν για να κερδίσει κανείς την ειλικρίνεια και να τη διατηρήσει είναι:

1. Φόβος Θεού,

Είναι ο σημαντικότερος τρόπος για να αυξηθεί η ειλικρίνεια του ανθρώπου. Ο άνθρωπος που κατανοεί το μεγαλείο του Θεού, ότι δεν υπάρχει άλλη δύναμη εκτός από Αυτόν, ότι Αυτός είναι ο Δημιουργός του σύμπαντος από το τίποτα, ο Προστάτης και ο Ελεήμων όλων των ζωντανών, συνδέεται με τον Θεό με βαθιά αγάπη. Καταλαβαίνει ότι ο μόνος αληθινός φίλος του στον κόσμο και στην άλλη ζωή είναι ο Θεός, και επομένως, Αυτός είναι ο μόνος του οποίου πρέπει να αναζητηθεί η ευαρέσκεια. Εκτός από αυτήν την ισχυρή αγάπη, φοβάται τον Θεό με σφοδρότητα. Ο Θεός,

“…να φοβάστε τον Θεό και να ξέρετε καλά ότι σε Αυτόν θα επιστρέψετε και θα συγκεντρωθείτε.”


(Αλ-Μπακάρα, 2:203)

με το οποίο ειδοποίησε τους ανθρώπους να τον φοβούνται και να τον σέβονται.

Αποφυγή

Αυτό εκδηλώνεται με την έντονη αποφυγή από μέρους του ατόμου των πράξεων που ο Θεός απαγορεύει και δεν εγκρίνει, και με την απουσία οποιασδήποτε χαλαρότητας στην εκτέλεση των εντολών Του. Ένας ειλικρινής άνθρωπος που φοβάται και σέβεται τον Θεό, γνωρίζει ποια συμπεριφορά δεν θα ευαρεστούσε τον Θεό και αμέσως δρα για να το διορθώσει. Για παράδειγμα, αν αντιληφθεί μια αδυναμία προς τα υλικά αγαθά, θα το καταλάβει. Σε μια τέτοια περίπτωση, για να απαλλαγεί από την αδυναμία του προς τα υλικά αγαθά, θα κινητοποιήσει όλες τις δυνατότητές του για να τις χρησιμοποιήσει σε ευεργετικές πράξεις στο δρόμο του Θεού.

2.

Μια από τις υποχρεώσεις ενός πιστού ανθρώπου είναι,

«Δεν εκτίμησαν τον Αλλάχ με την πρέπουσα εκτίμηση. Αλλά την Ημέρα της Ανάστασης, η γη θα είναι ολόκληρη στην παλάμη Του, και οι ουρανοί θα είναι τυλιγμένοι στο δεξί Του χέρι. Είναι υπεράνω και μακριά από ό,τι Του αποδίδουν ως συνέταιρο.»


(Αλ-Ζουμάρ, 39/67)

έχοντας επίγνωση της αλήθειας που υπενθυμίζεται από το στίχο

«Να φτάσει κανείς σε ένα επίπεδο πίστης που να μπορεί να εκτιμήσει τον Θεό όπως του αξίζει»

Είναι δυνατόν να εκτιμήσει κανείς τον Θεό, να τον γνωρίσει με όλα τα ονόματά του και να αντιληφθεί τις εκδηλώσεις αυτών των ονομάτων σε κάθε στιγμή της ζωής. Διότι ο άνθρωπος μπορεί να φοβηθεί και να σεβαστεί τον Θεό μόνο όταν κατανοήσει το μεγαλείο Του, και μόνο έτσι μπορεί να φτάσει σε μια ειλικρινή πίστη.

Κάθε άνθρωπος που εκτιμά τον Θεό όπως πρέπει, γνωρίζει ότι δεν υπάρχει άλλη δύναμη εκτός από τον Θεό και δεν φοβάται κανέναν άλλον εκτός από Αυτόν. Γνωρίζει ότι τίποτα δεν μπορεί να συμβεί αν ο Θεός δεν το θελήσει, και αυτό του επιτρέπει να λατρεύει τον Θεό με ειλικρινή πρόθεση, αφοσίωση και αποκλειστικά προς Αυτόν. Αν πρόκειται να κάνει μια καλή πράξη, δεν το κάνει από φόβο για την αντίδραση των ανθρώπων, αλλά επειδή αν δεν το κάνει, θα παραβεί την εντολή του Θεού. Ομοίως, αν πρόκειται να εγκαταλείψει μια πράξη ή μια στάση, δεν το κάνει από φόβο για την οργή των ανθρώπων, αλλά για να κερδίσει τη χάρη του Θεού και να αποφύγει την τιμωρία Του.

3.

Σε κάθε του πράξη, ένας άνθρωπος που θέλει να επιδεικνύει την πιο ειλικρινή στάση που μπορεί να υπάρξει σε κάθε περίσταση.

“Η μέγιστη ευαρέστηση του Θεού”

πρέπει να επιδιώκει να το κερδίσει. Αυτή είναι η εντολή του Θεού.

«…Τώρα, συναγωνιστείτε στις καλές πράξεις. Η επιστροφή όλων σας είναι προς τον Αλλάχ…»


(Αλ-Μα’ιντα, 5/48)

που αναφέρεται στο στίχο

“Ας συναγωνιστούμε στις καλές πράξεις”

τους έχει υπενθυμιστεί με τα λόγια του.

Σε ένα άλλο εδάφιο αναφέρεται:

«Και έπειτα, δώσαμε την Κιβωτό κληρονομιά σε εκείνους από τους δούλους μας που επιλέξαμε. Και από αυτούς, άλλοι αδικούν τον εαυτό τους, άλλοι ακολουθούν μια μέση οδό, και άλλοι, με την άδεια του Θεού, συναγωνίζονται και προηγούνται στις καλές πράξεις. Αυτό είναι η μεγάλη χάρη.»


(Φατίρ, 35/32)

Όπως αναφέρεται και στο στίχο, παρόλο που πίστευαν στον Αλλάχ.

‘αυτός που ακολουθεί μια μετριοπαθή πορεία’

Υπάρχουν και άνθρωποι,

“εκείνοι που συναγωνίζονται στις καλές πράξεις και προηγούνται”

Ένας ειλικρινής μουσουλμάνος συναγωνίζεται σε αγαθοεργίες. Σε κάθε στιγμή της ζωής του καταβάλλει σοβαρή προσπάθεια να επιδεικνύει συμπεριφορές που ευαρεστούν τον Θεό, και προσπαθεί να γίνει ένας από τους δίκαιους υπηρέτες Του, αξιοποιώντας όλα τα μέσα που διαθέτει.

4.

Ένας άνθρωπος που επιθυμεί να κερδίσει την ειλικρίνεια, πρέπει να έχει πλήρη επίγνωση της ακόλουθης αλήθειας:

Ο άνθρωπος πρέπει να περιμένει την ανταμοιβή για τις πράξεις του σε αυτή τη ζωή μόνο και μόνο από τον Αλλάχ.

Αν κάποιος κάνει μια πράξη με την προσδοκία ανταμοιβής πέρα από την ευαρέσκεια, τη χάρη και τον παράδεισο του Θεού, τότε καταστρέφει την ειλικρίνειά του και τον οδηγεί στην υποκρισία. Διότι μια καλή πράξη που γίνεται με την προσδοκία υλικών και πνευματικών ωφελειών από τους ανθρώπους, πέρα από την ανταμοιβή του Θεού, φέρνει περισσότερη ζημιά παρά κέρδος. Ακόμα κι αν κάποιος υπηρετεί τον Θεό με αυτή τη σκέψη για χρόνια, αν δεν κάνει τις πράξεις του αποκλειστικά για να ευχαριστήσει τον Θεό, δεν έχει αποκτήσει αληθινή ειλικρίνεια. Μόνο οι πράξεις λατρείας που γίνονται χωρίς καμία άλλη πρόθεση πέρα από την ευαρέσκεια του Θεού, μπορούν να αποφέρουν μεγάλη ανταμοιβή και αμοιβή.

Θεός


με το ακόλουθο εδάφιο, ο Θεός αναγγέλλει ότι οι ενάρετες πράξεις θα ανταμειφθούν με “μια μεγάλη αμοιβή”:

«Αναμφίβολα, αυτό το Κοράνι οδηγεί στον ορθότερο δρόμο και δίνει καλά νέα στους πιστούς που πράττουν δίκαια έργα, ότι θα έχουν μια μεγάλη ανταμοιβή.»


(Ισραήλ, 17/9)

Ο Μπεντιουζζαμάν Χαζρέτλερι τόνισε επίσης ότι η ειλικρίνεια μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν ο άνθρωπος χαίρεται με αυτά που του έχει δώσει ο Θεός και είναι ικανοποιημένος με αυτά:

“…οι σύντροφοι του Προφήτη, οι οποίοι επαινούνται στο Κοράνι”

‘γενναιοδωρία’,

Να θεωρείς ως αρχή σου το να δίνεις χάρη σε άλλους, ακόμα και αν εσύ ο ίδιος είσαι σε ανάγκη! Δηλαδή, να προτιμάς τους άλλους από τον εαυτό σου κατά την αποδοχή δώρων και ελεημοσύνης, και να μην επιθυμείς υλικά οφέλη που προκύπτουν από την υπηρεσία στη θρησκεία, ούτε να τα ζητάς από καρδιάς, αλλά να τα θεωρείς αποκλειστικά ως χάρη του Θεού, χωρίς να περιμένεις ευγνωμοσύνη από τους ανθρώπους και χωρίς να τα λαμβάνεις ως αντάλλαγμα για την υπηρεσία στη θρησκεία…”

«Αυτός ο κόσμος είναι τόπος υπηρεσίας, όχι τόπος αμοιβής. Οι αμοιβές, οι καρποί και το φως των ενάρετων πράξεων βρίσκονται στον μεσοδιάστημα και στην άλλη ζωή. Το να φέρνεις αυτούς τους αιώνιους καρπούς σε αυτόν τον κόσμο και να τους επιθυμείς σε αυτόν τον κόσμο, σημαίνει να υποτάσσεις την άλλη ζωή σε αυτόν τον κόσμο. Η ειλικρίνεια εκείνης της ενάρετης πράξης καταστρέφεται, το φως της χάνεται. Ναι, αυτοί οι καρποί δεν ζητούνται, δεν επιδιώκονται. Αν δοθούν, θεωρείται ότι δόθηκαν για ενθάρρυνση και εκφράζεται ευγνωμοσύνη.»


(βλ. Λάμψεις, Εικοστή Πρώτη Λάμψη)

5. Πρέπει να ενεργούμε με γνώμονα αποκλειστικά και μόνο την ευαρέσκεια του Θεού.

Ακόμα κι αν όλοι οι άνθρωποι στραφούν εναντίον ενός ατόμου και κανείς δεν είναι ευχαριστημένος μαζί του, δεν έχει καμία σημασία αν ο Θεός είναι ευχαριστημένος. Γιατί οι καρδιές όλων αυτών των ανθρώπων είναι ήδη υπό τον έλεγχο του Θεού· αν ο Θεός το θελήσει, θα τους κάνει όλους να είναι ευχαριστημένοι.

Από την άλλη, αν ο Θεός δεν είναι ευχαριστημένος με κάποιον λόγω της συμπεριφοράς του, δεν έχει καμία σημασία αν όλος ο κόσμος είναι ευχαριστημένος και του οφείλει ευγνωμοσύνη. Ένας πιστός γνωρίζει ότι αυτό δεν έχει καμία αξία στα μάτια του Θεού και ότι η ικανοποίηση των ανθρώπων, εφόσον ο Θεός δεν είναι ευχαριστημένος, δεν θα του αποφέρει τίποτα στην άλλη ζωή. Η ομάδα που θα κερδίσει την εύνοιά του μπορεί να αποτελείται από πολλούς ανθρώπους, πλούσιους ή ισχυρούς. Ωστόσο, όλοι αυτοί είναι αδύναμα όντα που έχουν πάρει ζωή με την άδεια του Θεού και μια μέρα θα σαπίσουν κάτω από τη γη, χάνοντας όλη τη δύναμη και την ισχύ τους. Επομένως, στην άλλη ζωή, ούτε ο αριθμός των ανθρώπων, ούτε η υποστήριξή τους, ούτε η εκτίμησή τους θα έχουν καμία αξία. Μόνο ο Θεός είναι αιώνιος και αξίζει να κερδίσουμε την εύνοιά Του. Αυτή η κατανόηση της αλήθειας θα δώσει στον άνθρωπο μια μόνιμη αίσθηση ειλικρίνειας,

«να απομακρυνθείς από την επιδίωξη της εύνοιας των ανθρώπων και να στραφείς αποκλειστικά στην επιδίωξη της εύνοιας του Θεού»

είναι.

6. Η συνείδηση,

Είναι μια δύναμη που ο Θεός έχει αναθέσει να καθοδηγεί τον άνθρωπο στον σωστό δρόμο. Μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του, προειδοποιεί και φοβίζει τον άνθρωπο ενάντια στις κακές επιθυμίες της ψυχής του, στις προκλήσεις του διαβόλου και σε κάθε στάση που έρχεται σε αντίθεση με το Κοράνι. Του εμπνέει τη στάση που θα ευαρεστήσει τον Θεό, τις συμπεριφορές που είναι σύμφωνες με το Κοράνι. Ένας άνθρωπος που υπακούει άνευ όρων στη φωνή της συνείδησής του σε κάθε γεγονός που αντιμετωπίζει, κερδίζει και την ειλικρίνεια. Γιατί η ειλικρίνεια είναι η ικανότητα του ανθρώπου να χρησιμοποιεί τη συνείδησή του μέχρι το έσχατο σημείο. Είναι να μην υποχωρεί από τη συνειδητή συμπεριφορά, ακόμα κι αν έρχεται σε σύγκρουση με την ψυχή του ή αντιμετωπίζει δυσκολίες.

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, όποιος επιθυμεί να κερδίσει την ειλικρίνεια, πρέπει πρώτα…

πρέπει να επανεξετάσει αν έχει χρησιμοποιήσει σωστά τη συνείδησή του.

Αν μπορεί κατά καιρούς να σιωπά τη συνείδησή του, να μην ακούει τη φωνή της και να παίρνει εσκεμμένα το μέρος του εγώ του, τότε σημαίνει ότι δεν χρησιμοποιεί τη συνείδησή του σύμφωνα με το Κοράνι. Και το πιο σημαντικό,

“Τώρα ο άνθρωπος είναι μάρτυρας του εαυτού του. Ας απαριθμήσει τις δικαιολογίες του, αν θέλει.”

.”





(Αποκάλυψη, 75/14-15)

όπως αναφέρεται και στα εδάφια, κάθε άνθρωπος γνωρίζει ότι η φωνή που του ψιθυρίζεται είναι η συνείδησή του και με ποιες δικαιολογίες καταπιέζει αυτή τη φωνή.

7. Η σκέψη του θανάτου είναι ένα από τα σημαντικότερα μέσα για την απόκτηση της ειλικρίνειας.

Υπάρχει ένα θέμα που απασχολεί, ίσως χωρίς εξαίρεση, όλους τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, είτε το εκφράζουν λεκτικά είτε το έχουν απλώς στο μυαλό τους:

να ζήσεις πολύ, ή ακόμα και να μην πεθάνεις ποτέ, αν είναι δυνατόν…

Επιστήμονες ερευνούν σοβαρά το θέμα εδώ και αιώνες, προσπαθώντας να βρουν μια φόρμουλα που θα επιτρέψει στους ανθρώπους να ζήσουν περισσότερο. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, δεν έχει σημειωθεί καμία πρόοδος σε αυτές τις έρευνες.

Πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν τον θάνατο με λανθασμένη οπτική, θεωρώντας τον ως το τέλος κάθε ομορφιάς της επίγειας ζωής, ως το οριστικό αντίο στη ζωή, χωρίς καμία ελπίδα αναγέννησης, και ως μια διαδικασία αποσύνθεσης και εξαφάνισης στη γη. Ωστόσο, αυτές οι πεποιθήσεις πηγάζουν από την αδυναμία τους να κατανοήσουν σωστά την ύπαρξη του Θεού, τον σκοπό της επίγειας ζωής και τον δικό τους σκοπό ύπαρξης. Αυτοί οι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν ότι η επίγεια ζωή τους είναι μια δοκιμασία που καθορίζει την αιώνια ζωή τους μετά τον θάνατο. Θεωρούν την επίγεια ζωή ως την πραγματικότητα και την μεταθανάτια ζωή ως μια ψευδαίσθηση. Γι’ αυτόν τον λόγο, χαρακτηρίζουν τον θάνατο, που σηματοδοτεί το τέλος της επίγειας ζωής και την αρχή της μεταθανάτιας, ως ένα τέλος.

Αυτές είναι οι σκέψεις μου γι’ αυτούς.

‘θάνατος’

όσο τρομακτικό κι αν είναι,

‘να σκέφτεσαι τον θάνατο’

Είναι εξίσου ενοχλητικό. Πιστεύουν ότι αν σκέφτονται τον θάνατο, δεν θα μπορούν να απολαύσουν τη ζωή όπως πρέπει, ότι αυτή η σκέψη θα αλλοιώσει και θα αποδυναμώσει όλες τις απολαύσεις. Πιστεύουν ότι αν προσπαθούν να μην σκέφτονται και να ξεχνούν τον θάνατο, θα δεθούν περισσότερο με τη ζωή και θα απολαύσουν περισσότερο τις χαρές της.

Είτε ο άνθρωπος σκέφτεται τον θάνατο είτε όχι, είτε τον ξεχνά είτε τον θυμάται, το αποτέλεσμα δεν θα αλλάξει ποτέ.

«Πες: Σίγουρα ο θάνατος από τον οποίο φεύγετε, θα σας συναντήσει. Και έπειτα θα επιστρέψετε σε Εκείνον που γνωρίζει το αόρατο και το ορατό, και Εκείνος θα σας αναγγείλει όσα κάνατε.»


(Παρασκευή, 62/8)

Όπως υπενθυμίζεται από το στίχο, ο άνθρωπος αναπόφευκτα θα συναντήσει το θάνατο. Επομένως, το λογικό δεν είναι να προσπαθείς να ξεφύγεις από ένα γεγονός που σίγουρα θα συμβεί, αποφεύγοντας να το σκέφτεσαι και προσπαθώντας να το ξεχάσεις, αλλά να προετοιμαστείς για να αντιμετωπίσεις αυτή την πραγματικότητα.

Αν ο άνθρωπος ζήσει μια ζωή που ευαρεστεί τον Θεό, ο θάνατος δεν θα του προκαλέσει απώλεια ή βλάβη. Αντίθετα, θα αποτελέσει την αφορμή για να ξεκινήσει την αιώνια και τέλεια ζωή του. Αν αυτός ο άνθρωπος έχει στραφεί προς τον Θεό με ειλικρινή καρδιά, ο θάνατος, ανεξάρτητα από τις συνθήκες υπό τις οποίες συμβαίνει, δεν θα του προκαλέσει πόνο. Ο Θεός αναφέρει στο Κοράνι ότι οι άγγελοι του θανάτου θα πάρουν τις ψυχές των πιστών απαλά και χωρίς πόνο. Επίσης, αναφέρεται στο Κοράνι ότι ο θάνατος είναι οδυνηρός μόνο για τους άπιστους.

(Αλ-Ναζιάτ, 79/1-2)

Επομένως, εάν κάποιος έχει πίστη και ειλικρίνεια, ο θάνατος δεν θα είναι ένα τέλος που θα τον κάνει να υποφέρει.

Επιπλέον, η σκέψη του θανάτου δεν αποκόπτει τον άνθρωπο από τον κόσμο, όπως πιστεύουν ορισμένοι, αλλά αντίθετα, αποτελεί σημαντικό μέσο για να απολαύσει στο μέγιστο βαθμό τις χαρές του κόσμου. Διότι ο άνθρωπος απολαμβάνει περισσότερο τις ευλογίες όχι όταν προσκολλάται σε αυτές και τις μετατρέπει σε πάθη, αλλά όταν κατανοεί ότι είναι φθαρτές και εφήμερες. Ο Προφήτης μας (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) τόνισε τη σημασία της σκέψης του θανάτου με τα εξής λόγια:

«Να θυμάστε συχνά τον θάνατο, γιατί αυτό απομακρύνει τον άνθρωπο από τον κόσμο και τον καθαρίζει από τις αμαρτίες.»


(Τιρμίζι, Ζουχδ 4, Κιγιαμέτ 26; Νεσάι, Τζεναίζ 3)

Επιπλέον, ο θάνατος δεν είναι το τέλος της ζωής, των ευλογιών ή της ομορφιάς, όπως αντιλαμβάνονται ορισμένοι. Αντίθετα, ο θάνατος είναι η αρχή της αληθινής ζωής· η μετάβαση σε έναν αληθινό κόσμο όπου ο άνθρωπος θα ζήσει αιώνια, ανάλογα με τις επιλογές που έκανε στη γήινη ζωή. Αν έχει κατανοήσει το μεγαλείο του Θεού και έχει ζήσει τη ζωή του γι’ αυτόν, θα περάσει την αιώνια ζωή του σε υπέροχους παραδείσους. Αλλά αν έχει παραπλανηθεί από τη γήινη ζωή, αν έχει ξεχάσει τον θάνατο, την ημέρα που θα σταθεί ενώπιον του Θεού για να λογοδοτήσει και την μετά θάνατον ζωή, τότε η αιώνια κατοικία του θα είναι η κόλαση. Η προσπάθεια να μην σκέφτεται τον θάνατο στη γήινη ζωή δεν τον σώζει από την αντιμετώπιση αυτών των αληθειών.

Εδώ είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να συλλογιστεί τον θάνατο σε όλες του τις πτυχές,

Γνωρίζει ότι μπορεί να συναντήσει τον θάνατο ανά πάσα στιγμή, οπουδήποτε, και ότι η ζωή του μπορεί να τελειώσει ανά πάσα στιγμή. Αυτό τον ωθεί να συμπεριφέρεται με ειλικρίνεια σε κάθε στιγμή της ζωής του, να χρησιμοποιεί το μυαλό, τη συνείδηση και τις δυνατότητές του μέχρι το τέλος. Δρα με την ξεκάθαρη συνείδηση ότι μπορεί να βρεθεί ανά πάσα στιγμή ενώπιον του Κυρίου του, να λογοδοτήσει, και να αντιμετωπίσει την πιθανότητα να οδηγηθεί στον παράδεισο ή στην κόλαση. Περνάει τη ζωή του στον κόσμο με πίστη και ειλικρίνεια, σαν να έχει πάει στον άλλο κόσμο, να έχει δει τον παράδεισο και την κόλαση και να έχει επιστρέψει, έχοντας απόλυτη βεβαιότητα για την πραγματικότητα και την εγγύτητά τους. Περνάει κάθε στιγμή με βαθύ φόβο του Θεού, σαν να συναντάει τους αγγέλους του θανάτου που έρχονται να πάρουν την ψυχή του, σαν να ανοίγεται το βιβλίο των πράξεών του και περιμένει την απόφαση για το αν θα οδηγηθεί στον παράδεισο ή στην κόλαση. Διατηρεί συνεχώς στο μυαλό του την εγγύτητα και τη φρίκη της κόλασης, νιώθοντας ανά πάσα στιγμή τον φόβο να υποφέρει αυτήν την τιμωρία για πάντα. Παρομοίως, είναι γεμάτος με τον ενθουσιασμό του να έχει σωθεί από την κόλαση και να ζήσει στον παράδεισο ως φίλος του Θεού για πάντα. Την ώρα που θα βρεθεί ενώπιον του Θεού την ημέρα της κρίσης,

“Δεν ήξερα, δεν κατάλαβα, δεν πρόσεξα, ξέχασα, αφέθηκα στην αμέλεια μαζί με τους αμελείς, έδειξα ολιγωρία, υπάκουσα στον διάβολο ή σκέφτηκα ότι ο Θεός ούτως ή άλλως θα συγχωρήσει, εκτελούσα τις θρησκευτικές μου υποχρεώσεις και νόμιζα ότι αυτό ήταν αρκετό…”

ενεργεί γνωρίζοντας ότι η επίκληση δικαιολογιών όπως αυτές δεν θα αποφέρει κανένα όφελος.

Αυτή η συνείδηση εκδηλώνεται με μια ισχυρή ηθική, μια οξεία ικανότητα κατανόησης, μια ανώτερη ευφυΐα και μια αδιάκοπη αίσθηση ειλικρίνειας. Ένας άνθρωπος με αυτή τη συνείδηση, γνωρίζοντας ότι ο θάνατος είναι θέμα στιγμής, δεν αναβάλλει καμία καλή πράξη, δεν επιδεικνύει οκνηρία ή τεμπελιά σε κανένα θέμα και δεν συμπεριφέρεται με απάθεια.


“Θα το κάνω σε λίγο, σε μια ώρα ή αύριο.”


Σκέφτεται ότι η ζωή του μπορεί να μην είναι αρκετή για να ολοκληρώσει μια δουλειά που έχει αναλάβει. Ξέρει ότι στη μετά θάνατον ζωή μπορεί να μετανιώσει πολύ για τέτοιες δουλειές που έχει αναβάλει και αφήσει ημιτελείς.

Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:

– Τι είναι η ειλικρίνεια;

Με χαιρετισμούς και ευχές…

Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις