Σύμφωνα με τον Αμπού Χανίφα:
– Αν ένας άνδρας είναι μεθυσμένος, αλλά μπορεί να διακρίνει το πάνω από το κάτω, το θηλυκό από το αρσενικό, και από αυτόν τον άνδρα και την αναπνοή του αναδύεται έντονη μυρωδιά αλκοόλ, θα πρέπει να τιμωρηθεί;
– Αν δύο άνδρες φέρουν αυτόν τον άνθρωπο στο δικαστήριο και δεν υπάρχει οσμή, και αυτοί οι δύο που τον έφεραν πουν: “Μα την αλήθεια, μυρίσαμε χάμρ από αυτόν, αλλά η μυρωδιά χάθηκε μέχρι να τον φέρουμε εδώ!”, θα τιμωρηθούν;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η απαγόρευση του αλκοόλ, το πεδίο εφαρμογής της απαγόρευσης και το κλείσιμο των δρόμων που οδηγούν στην κατανάλωση και την εξάρτηση από το αλκοόλ, η προετοιμασία και η εκπαίδευση των ατόμων και των κοινωνιών προς αυτή την κατεύθυνση, αποτελούν ίσως τον τελευταίο κρίκο του προγράμματος και των μέτρων που προβλέπει το Ισλάμ.
ποινές για το έγκλημα της μέθης, ως αναγκαίο μέτρο για τη διατήρηση της δημόσιας τάξης
συνιστά την εφαρμογή μιας υλικής-ποινικής κύρωσης που περιλαμβάνεται στην ομάδα.
Εφαρμόζεται σε όποιον χρησιμοποιεί χάμρ/κρασί, είτε είναι μεθυσμένος είτε όχι.
«Χαντ-ι Χαμρ»
που εφαρμόζεται σε όποιον καταναλώνει άλλα ποτά εκτός από το χάμρ και μεθάει
«όριο μέθης»
Σε θέματα όπως το σε ποιο βαθμό μέθης επιβάλλεται η ποινή, η στοιχειοθέτηση του εγκλήματος, η απόδειξη και η εκτέλεση της ποινής, έχουν υπάρξει πολλές νομικές συζητήσεις μεταξύ των Ισλαμιστών νομικών, είτε επί της ουσίας είτε επί των λεπτομερειών.
Αυτή η πλούσια διδασκαλία, η οποία αναδύεται στο τμήμα ποινικού δικαίου της φικχικής βιβλιογραφίας, αποτελεί τελικά μια άλλη διάσταση της πάλης του Ισλάμ κατά του αλκοόλ και οι επιβαλλόμενες κυρώσεις πρέπει να θεωρηθούν ως μια αποτελεσματική προσπάθεια για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από αυτή την ασθένεια του αλκοόλ, χωρίς να αγνοούνται οι ατομικές και κοινωνικές πραγματικότητες.
Σύμφωνα με τις περιγραφές που μεταφέρθηκαν από τους ιμάμηδες των διαφόρων δογμάτων
μέθη,
είναι η κατάσταση κατά την οποία η ομιλία του ατόμου χαρακτηρίζεται από σύγχυση, ασυναρτησία και παραλογισμό, και αρχίζει να μιλάει με τρόπο που αποκαλύπτει τα μυστικά του.
Ο Αμπού Χανίφα αναφέρει διάφορα πράγματα σχετικά με τη μέθη που απαιτεί τιμωρία, όπως π.χ.
πρόσθεσε το κριτήριο της αδυναμίας διάκρισης μεταξύ ουρανού και γης, άνδρα και γυναίκας, και ότι η μη επίτευξη αυτού του βαθμού μέθης θα θεωρείται αμφιβολία που εμποδίζει την επιβολή της ποινής.
έχει αποφανθεί. Διότι
«Απομακρύνετε τις αμφιβολίες με επιχειρήματα.»
το χαντίθ το απαιτεί
(βλ. V. Zuhayli, el-Fıkhu’l-İslami, 6/149-150)
Σύμφωνα με αυτό, ακόμα κι αν κάποιος μυρίζει αλκοόλ από το στόμα του, σύμφωνα με τον Αμπού Χανίφα, δεν επιβάλλεται η ποινή του μαστιγώματος, εκτός εάν είναι εντελώς μεθυσμένος.
Σύμφωνα με τους Αμπού Χανίφα και Αμπού Γιουσούφ, εάν οι μάρτυρες δεν αισθανθούν μυρωδιά κρασιού από το πρόσωπο που καταθέτει, η μαρτυρία δεν γίνεται δεκτή.
Σύμφωνα με το Σύνταγμα, η απόδειξη της κατανάλωσης αλκοόλ γίνεται με ομολογία ή με τη μαρτυρία δύο αξιόπιστων ανδρών μαρτύρων.
(βλ. Ζουχαϊλί, 6/167)
Από τους ειδικούς σε θέματα νομικής διαδικασίας, οι οποίοι λαμβάνουν υπόψη ότι αυτές είναι περιγραφές που εξηγούν τα συμπτώματα της μέθης, παρά την ουσία της μέθης.
μέθη
για,
«Η κατάσταση νωθρότητας που προκαλείται από την πρόσληψη ορισμένων ουσιών που δεν καταργούν τη λογική, αλλά εμποδίζουν τη λογική σκέψη, και συνοδεύεται από ευφορία και χαλάρωση των οργάνων», «η κατάσταση που προκαλείται στον άνθρωπο από την πλήρωση του εγκεφάλου με τις εξατμιζόμενες ουσίες του κρασιού κ.λπ., με αποτέλεσμα να αχρηστεύεται η λογική του».
έχουν δοθεί ορισμοί όπως:
«Η απώλεια της λογικής ως αποτέλεσμα της λήψης ουσιών που καταστρέφουν τη λογική.»
Η περιγραφή με αυτή τη μορφή έχει επικριθεί επειδή συνεπάγεται ότι η μέθη θεωρείται μια μορφή ψυχικής ασθένειας (τρέλα).
(βλ. Abdülâzîz el-Buhârî, Keşfü’l-esrâr, Κωνσταντινούπολη 1307, IV, 352-356; İbn Emîru Hâc, et-Taķrîr ve’t-taĥbîr, Bulak 1316 → Βηρυτός 1403/1983, II, 192-194)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
