Ερώτηση 1: Στην ιστοσελίδα σας αναφέρεται ότι “οι ποινές που επιβάλλονται στον κόσμο -στο όνομα του Θεού- αποτελούν εξιλέωση για τις αμαρτίες στη μετά θάνατον ζωή”.
– Σύμφωνα με αυτό, αν κάποιος σκοτώσει έναν άνθρωπο και η πολιτεία επιβάλει την ποινή της ανταπόδοσης ή αν ένας άνδρας που βίασε κάποιον τιμωρηθεί με την ποινή του χαντ και θανατωθεί, συγχωρείται η αμαρτία του;
– Ακόμα κι αν αυτοί οι άνθρωποι υποβληθούν σε τιμωρία σύμφωνα με το ισλαμικό δίκαιο, χωρίς να μετανοήσουν για τις πράξεις τους, δεν θα υποφέρουν και πάλι από την τιμωρία αυτή στη μεταθανάτια ζωή; Ίσως ο άνθρωπος να μην μετανιώνει και τόσο πολύ για ό,τι έκανε.
Ερώτηση 2: Αν κάποιος βλαστημήσει εσένα λέγοντας «…», και εσύ τον βλαστημήσεις με τον ίδιο τρόπο, αμαρτάνεις επειδή ανταπέδωσες με τον ίδιο τρόπο;
– Δεδομένου ότι αυτό το άτομο απάντησε με βωμολοχίες που περιείχαν μοιχεία, δεν θα έπρεπε αυτή η πράξη να θεωρείται ως αντίποινα;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η πιο περιεκτική και διάσημη προφητεία σχετικά με το ότι οι αμαρτίες που έχουν τιμωρηθεί σε αυτόν τον κόσμο δεν θα τιμωρηθούν ξανά στη μετά θάνατον ζωή είναι η εξής:
Στην συνέλευση που έλαβε χώρα στην Ακάμπα, κατά την ορκωμοσία πίστης.
Ουμπάδε μπιν Σάμιτ
περιγράφει:
Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) είπε στους συντρόφους του εκεί:
«Ελάτε,
Δώστε μου όρκο πίστης, υποσχόμενοι ότι δεν θα αποδίδετε θεϊκές ιδιότητες σε τίποτα άλλο εκτός από τον Θεό, ότι δεν θα διαπράττετε μοιχεία, ότι δεν θα κλέβετε, και ότι δεν θα αφαιρείτε άδικα τη ζωή κανενός, την οποία ο Θεός απαγόρευσε να αφαιρεθεί. Όποιος διαπράξει οποιαδήποτε από αυτές τις αμαρτίες και υποστεί την τιμωρία της σε αυτόν τον κόσμο, αυτή η τιμωρία θα είναι εξιλέωση για την αμαρτία του. Και αν κάποιος διαπράξει κάποια από αυτές τις αμαρτίες και ο Θεός την συγκαλύψει…
(εάν δεν αποκαλύψει το έγκλημά του)
Η κρίση ανήκει στον Θεό. Αν θέλει, συγχωρεί, αν θέλει, τιμωρεί.
(Μουσλίμ, Χουντούντ, 4; Τιρμίζι, Χουντούντ, 12)
Ιμπν Χατζάρ
, αναφέρει τα εξής σχετικά με αυτό:
«Από αυτό το χαντίθ καταλαβαίνουμε ότι,
κανείς στον κόσμο που να εκτίει ποινή για έγκλημα,
ακόμα κι αν δεν μετανοήσει για αυτή την αμαρτία, δεν θα υποστεί ξανά τιμωρία στη μετά θάνατον ζωή. Αυτή είναι επίσης η άποψη της μεγάλης πλειοψηφίας των λογίων.”
(Φατχ αλ-Μπάρι, 1/6)
Όσον αφορά το θέμα της βωμολοχίας:
«Η ανταμοιβή μιας κακίας είναι μια κακία όμοια με αυτήν· αλλά όποιος συγχωρεί και επιδιώκει τη συμφιλίωση, η ανταμοιβή του είναι από τον Αλλάχ. Πράγματι, ο Αλλάχ δεν αγαπά τους άδικους.»
(Σούρα, 42/40)
σύμφωνα με το εδάφιο που αναφέρεται,
“να δοθεί μια δίκαιη ανταμοιβή”
Επιτρέπεται.
– Σε ένα ιερό χαντίθ αναφέρονται τα εξής:
«Η ευθύνη για τις βρισιές μεταξύ δύο ατόμων βαρύνει εκείνον που άρχισε πρώτος να βρίζει, εκτός αν ο άλλος ήταν ο αδικημένος».
(δεύτερος άνδρας)
αν ξεπεράσει τα όρια
(τότε θα ήταν άδικο)
.”
(Μουσλίμ, Μπιρρ, 68)
Ο Ναβαβί, ερμηνεύοντας αυτό το χαντίθ, εξέφρασε την άποψή του ως εξής:
“Από αυτό το χαντίθ καταλαβαίνουμε ότι η ευθύνη για τις αμοιβαίες βρισιές βαρύνει εξ ολοκλήρου τον πρώτο που τις ξεκίνησε. Ο δεύτερος δεν φέρει καμία ευθύνη, εφόσον δεν ξεπεράσει το μέτρο των βρισιών του πρώτου. Αν όμως το ξεπεράσει…”
(εάν παραβιάσει την ισορροπία της αρχής της αναλογικότητας)
μόνο την ευθύνη για τις επιπλέον βρισιές που είπε θα φέρει.”
(Ναουαουί, Σχόλιο στο Μουσλίμ, 16/141)
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Δεν επιτρέπεται σε έναν μουσουλμάνο να βρίζει, να υβρίζει ή να καταριέται έναν άλλον μουσουλμάνο…
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
