Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
«Ο Αλλάχ κατέστησε την Κάαμπα, το Ιερό Οίκο, τον σεβαστό μήνα, τα θυσιαζόμενα ζώα που προσφέρονται στην Κάαμπα και φέρουν περιδέραια, ως μέσο τάξης για τις θρησκευτικές και κοσμικές ζωές των ανθρώπων. Αυτό γίνεται για να γνωρίζετε ότι ο Αλλάχ γνωρίζει ό,τι υπάρχει στους ουρανούς και στη γη, και ότι ο Αλλάχ είναι Παντογνώστης.»
(Αλ-Μα’ιντα, 5/97).
Σε αυτό το στίχο, ο Αλλάχ υπογραμμίζει την οικουμενική διάσταση του Χατζ και εφιστά την προσοχή στις σοφίες του, δηλώνοντας ότι προσφέρει πολλαπλά οφέλη, υλικά και πνευματικά, για τους ανθρώπους. Στην ερώτηση…
“με περιδέραιο”
επειδή η λέξη αναφέρεται στον υλικό τομέα, για να το εξηγήσουμε, η λέξη στην στίχο είναι
«ορίστηκε ως μέσο τάξης για τη θρησκευτική και κοσμική ζωή των ανθρώπων»
ορίζει:
α. Με αυτές τις ευκαιρίες
πρώτον:
Είναι η ύπαρξη της σεβαστής Κάαμπα.
Ενώ εκείνη την εποχή η ληστεία, η βία και οι αρπαγές ήταν διαδεδομένες παντού, η Μέκκα, η πόλη όπου βρισκόταν η Κάαμπα, ήταν μια πολύ ασφαλής πόλη. Τόσο οι κάτοικοι της Μέκκας όσο και όσοι έρχονταν από έξω για να επισκεφθούν την Κάαμπα, απολάμβαναν σεβασμού και τιμής παντού.
β.
Δεύτερον;
σεβαστοί μήνες.
Οι Άραβες ζούσαν ανέκαθεν μέσα σε πολέμους και διαμάχες. Ζούσαν με φόβο και καχυποψία ο ένας απέναντι στον άλλον. Χάρη στους τέσσερις ιερούς μήνες που όρισε ο Θεός, τουλάχιστον τέσσερις μήνες το χρόνο μπορούσαν να διευθετούν τις υποθέσεις τους με ησυχία και να προμηθεύονται με ασφάλεια τα ετήσια αναγκαία.
γ.
Τρίτον;
(χωρίς περιδέραιο)
είναι αξιότιμα θύματα.
Τα θυσιαζόμενα ζώα αποτελούσαν σύμβολο οικονομικής και διατροφικής ευημερίας, τα οποία οι προσκυνητές έπρεπε να φέρουν και να σφάξουν στη Μέκκα. Χάρη σε αυτά, οι φτωχοί έβρισκαν μια σημαντική πηγή βιοπορισμού.
δ.
Τέταρτον;
είναι θύματα με κολάρο.
Η διαφορά τους από τα άλλα θύματα είναι η εξής: Τα κανονικά θύματα συνήθως στέλνονταν κατά τη διάρκεια των ιερών μηνών και κανείς δεν τα πείραζε, επειδή τα έφερναν με την ευκαιρία του προσκυνήματος.
Θύματα του κολιέ
Ακόμη και αν το έβλεπαν εκτός των ιερών μηνών ή της περιόδου του Χατζ, κανείς δεν το πείραζε, καθώς ήταν γνωστό ότι συμβόλιζε εκείνους που θα πήγαιναν στην Κάαμπα. Τόσο ο ίδιος όσο και ο ιδιοκτήτης του ήταν σε μεγάλη ασφάλεια. Μάλιστα, ένας Άραβας προτιμούσε να πεθάνει από την πείνα παρά να φάει μια καμήλα με περιδέραιο / θυσία που συναντούσε.
(βλ. Ραζή, XII, 87-88),
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
