Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Προκαταρκτικά, ας αναφέρουμε το εξής:
Το γεγονός ότι το Ισλάμ αναγνωρίζει το δικαίωμα στη ζωή σε άπιστους εκτός των μουσουλμανικών εδαφών, με τους οποίους έχει συναφθεί συμφωνία, και σε μη μουσουλμάνους που ζουν σε ισλαμική χώρα και πληρώνουν το φόρο (τζιζγιά), δείχνει ότι η ερμηνεία του εν λόγω ιερού στίχου ως εμπόδιο στην ελευθερία της θρησκείας είναι εσφαλμένη. Στο Ισλάμ, η ειρηνική συνύπαρξη με αυτές τις δύο ομάδες μη μουσουλμάνων είναι θεμελιώδης. Δεν πολεμούνται, τα δικαιώματά τους προστατεύονται.
Αυτή η ιερή στίχος υποδεικνύει στους Μουσουλμάνους δύο μεγάλους στόχους:
1. Εξάλειψη της ρίζας της διχόνοιας (κάθε είδους χάους και αναταραχής).
2. Να επικρατήσει η θρησκεία του Θεού.
Πρώτον, σημαίνει παγκόσμια ειρήνη. Δηλαδή, πρέπει να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον όπου όλοι οι άνθρωποι μπορούν να ζουν με ειρήνη και ασφάλεια. Έτσι, εάν ένα μη μουσουλμανικό κράτος καταπιέζει ένα άλλο, πρέπει να δοθεί βοήθεια στο καταπιεσμένο κράτος για να αποτραπεί αυτή η διαμάχη.
Ο παρακάτω στίχος επιβεβαιώνει αυτήν την έννοια:
“Τι συμβαίνει με εσάς,
«Κύριέ μας, βγάλε μας από αυτήν την πόλη, της οποίας οι κάτοικοι είναι άδικοι. Στείλε μας έναν προστάτη από Σένα. Στείλε μας έναν βοηθό από Σένα.»
Δεν πολεμάτε για την υπόθεση του Θεού, για τους άνδρες, τις γυναίκες και τα παιδιά που λένε;”
(Νίσα, 4/75)
Σε σχεδόν κάθε εποχή της ιστορίας, σε διάφορα μέρη του κόσμου, είναι δυνατόν να δει κανείς τη σκηνή που περιγράφεται στο στίχο. Ορισμένοι άνδρες, γυναίκες και παιδιά υφίστανται κακοποίηση και γίνονται θύματα. Αυτοί οι άνθρωποι, των οποίων η ζωή έχει μετατραπεί σε βασανιστήριο,
«Κύριε, λύτρωσέ μας από αυτούς τους τυράννους!»
ικετεύουν. Επομένως, όσοι αγωνιστούν για τη σωτηρία αυτών των ανθρώπων θα έχουν επιτελέσει μια πολύ ιερή τζιχάντ.
Ο Προφήτης μας, ανακοινώνοντας τις επτά κατηγορίες ανθρώπων που θα βρουν καταφύγιο στη σκιά του θρόνου την τρομερή ημέρα της Κρίσης, αναφέρει πρώτα…
«δίκαιοι διαχειριστές»
Αν η αδικία αντικαταστήσει τη δικαιοσύνη σε μια χώρα, τότε ξεσπούν διαμάχες και χάος. Στο Κοράνι, η κατάσβεση τέτοιων διαμαχών αναφέρεται ως ένας από τους υπέρτατους στόχους των μουσουλμάνων.
Ο Ζουλκαρναίν, του οποίου η ιστορία αναφέρεται στο Σουράτ αλ-Καχφ, αποτελεί ένα ωραίο παράδειγμα αυτής της έννοιας. Αυτός ο κατακτητής του κόσμου οργάνωσε εκστρατείες στην ανατολή και τη δύση της γης και απελευθέρωσε τους καταπιεσμένους από την καταπίεση των τυράννων.
Και σήμερα χρειαζόμαστε παγκόσμιους κατακτητές σαν τον Αλέξανδρο τον Μέγα.
«Επιβολή της θρησκείας του Θεού».
ο στόχος δεν πρέπει να ερμηνεύεται όπως αναφέρεται στην ερώτηση. Διότι, σε ένα άλλο εδάφιο αναφέρεται ρητά
«Δεν υπάρχει εξαναγκασμός στη θρησκεία.»
αναφέρεται.
(Αλ-Μπακάρα, 2:256)
Στη θρησκεία υπάρχει η έννοια της διάδοσης (του μηνύματος).
Ο Προφήτης μας δεν εξανάγκασε κανέναν να ασπαστεί το Ισλάμ.
Κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση. Κάποιος που αλλάζει θρησκεία με τη βία, στην πραγματικότητα συνεχίζει να ασκεί την αρχική του θρησκεία. Τόσο στην εποχή του Προφήτη μας όσο και αργότερα, οι Μουσουλμάνοι παρείχαν πλήρη θρησκευτική ελευθερία στους οπαδούς άλλων θρησκειών. Η διατήρηση εκκλησιών και συναγωγών στην Κωνσταντινούπολη, την πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μέχρι σήμερα, και η ελεύθερη άσκηση της θρησκείας του χριστιανικού πληθυσμού στα Βαλκάνια κατά τη διάρκεια των 400 ετών οθωμανικής κυριαρχίας, αποδεικνύουν σαφώς τη θρησκευτική ελευθερία στο Ισλάμ.
«Η θρησκεία ανήκει εξ ολοκλήρου στον Αλλάχ»,
Αυτό σημαίνει ότι η λατρεία πρέπει να αποδίδεται μόνο στον Αλλάχ. Επομένως, ο απώτερος σκοπός ενός μουσουλμάνου πρέπει να είναι η λατρεία του Αλλάχ από όλους τους ανθρώπους. Στο στίχο αυτό, ο αγώνας κατά των ειδωλολατρών που εμποδίζουν αυτό και η άρση όλων των εμποδίων στην πίστη στην ενότητα του Θεού παρουσιάζονται ως σκοπός του μουσουλμάνου.
Σε όλη την ιστορία, οι άνθρωποι δεν μπόρεσαν να απαλλαγούν από την υποταγή σε ορισμένους ανθρώπους του ίδιου είδους ή σε ορισμένες οντότητες. Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν μπορεί να λατρεύει κανέναν άλλον εκτός από τον Θεό. Σχετικά με αυτό, θέλουμε να παρουσιάσουμε μερικές εικόνες από τη ζωή του Προφήτη:
– Ένας απεσταλμένος που ήρθε στον Προφήτη άρχισε να τρέμει μπροστά στο πνευματικό του μεγαλείο. Ο Προφήτης τον καθησύχασε με τα εξής λόγια:
“Ηρέμησε, εγώ δεν είμαι βασιλιάς, είμαι ο γιος μιας γυναίκας που τρώει αποξηραμένο κρέας.”
(Ιμπν Μάτζε, Ετ’ίμε, αριθ. 3312; Κενζούλ-Ουμμάλ, αριθ. 14965)
– Ο Μουάζ ιμπν Τζεμπέλ, σύντροφος του Προφήτη Μωάμεθ, όταν επέστρεψε από τη Δαμασκό, έπεσε σε προσκύνηση μπροστά στον Προφήτη. Ο Προφήτης,
«Ω Μουάζ, τι σημαίνει αυτό;»
ρωτάει. Ο Μουάζ,
«Οι άνθρωποι στη Δαμασκό κάνουν τέτοια πράγματα στους ηγέτες και πνευματικούς αρχηγούς τους. Εσείς, όμως, είστε ανώτεροι από αυτούς.»
Ο Προφήτης Μωάμεθ εξηγεί στον Μουάζ ότι αυτό δεν είναι σωστό και ότι η προσκύνηση πρέπει να γίνεται μόνο στον Αλλάχ.
– Ο Άντιγ μπιν Χατέμ, χριστιανός, ασπάστηκε το Ισλάμ. Πήγε στον Προφήτη Μωάμεθ και του είπε για το Κοράνι,
«Αυτοί πήραν τους θρησκευτικούς τους ηγέτες και τους ραββίνους τους ως κυρίους εκτός από τον Αλλάχ.»
(Αλ-Τάουμπα, 9/31)
ρωτάει από τον στίχο,
“
Δεν τους θεωρούσαμε Κυρίους,
τι σημαίνει;
λέει. Ο Αγγελιοφόρος του Θεού απαντά:
«Αποδεχόσασταν ως χαλάλ (επιτρεπτό) ό,τι εκείνοι κήρυτταν ως χαλάλ και ως χαράμ (απαγορευμένο) ό,τι εκείνοι κήρυτταν ως χαράμ;»
”
Άντι μπιν Χατέμ,
“Ναι.”
όταν ο Αγγελιοφόρος του Θεού είπε,
«Ιδού», λέει, «αυτό σημαίνει να τους λατρεύεις ως Κύριο».
Από αυτή την οπτική γωνία, μπορούμε να πούμε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να απελευθερωθούν από το να λατρεύουν οτιδήποτε άλλο εκτός από τον Θεό. Η στίχος που αποτελεί το κεντρικό θέμα της ερώτησης, εκφράζει ένα υπέρτατο ιδεώδες που στοχεύει στην απελευθέρωση της ανθρωπότητας από αυτού του είδους τη λατρεία.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
