Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Το Ισλάμ είναι θρησκεία ειρήνης.
“Ειρήνη, σωτηρία, χαιρετισμός…”
όπως λέξεις που δηλώνουν ειρήνη, ασφάλεια,
“Ισλάμ”
Η λέξη προέρχεται από την ίδια ρίζα. Είναι ένα από τα ονόματα του Θεού.
“Ας είναι ειρήνη”
είναι. Όταν οι μουσουλμάνοι συναντιούνται μεταξύ τους
“Σαλαμ αλέικουμ”
λέγεται. Μία από τις πύλες του Μεσχίντ αλ-Χαράμ, η Μπαμπ ας-Σαλάμ, είναι ένα από τα ονόματα του Παραδείσου,
“Νταρ ες Σαλάμ”
είναι.
Στον Ισλαμισμό, η ειρήνη είναι η ουσία, όχι ο πόλεμος.
(1)
Πόλεμος,
είτε εναντίον του επιτιθέμενου εχθρού είτε εναντίον εκείνων που εμποδίζουν τη διάδοση του Ισλάμ.
Δεν πολεμάμε τις μη μουσουλμανικές χώρες, εφόσον δεν επιτίθενται στους μουσουλμάνους, επιτρέπουν την διάδοση του Ισλάμ στη χώρα τους και δεν εμποδίζουν όσους επιθυμούν να ζήσουν σύμφωνα με το Ισλάμ. Η παρακάτω ρήση του Αποστόλου του Θεού εκφράζει την ουσία της ειρήνης στο Ισλάμ:
«Ω άνθρωποι! Μην επιθυμείτε να συναντήσετε τον εχθρό, αλλά ζητήστε από τον Θεό υγεία και ευημερία. Αν όμως τον συναντήσετε, τότε υπομείνετε. Να ξέρετε ότι ο Παράδεισος βρίσκεται κάτω από τη σκιά των σπαθιών.»
(2)
Ο Ισλαμισμός θεωρεί τη ζωή ιερή. Θεωρεί την αφαίρεση μιας αθώας ζωής ισοδύναμη με την αφαίρεση όλων των ανθρώπινων ζωών. Και θεωρεί την προσφορά ζωής ισοδύναμη με την προσφορά ζωής σε όλους τους ανθρώπους.
(Αλ-Μα’ιντα, 5/32)
Ο Ισλαμισμός ήρθε για να σώσει ζωές, όχι για να τις πάρει.
«Ω εσείς που πιστεύετε! Αποκριθείτε στον Αλλάχ και στον Απόστολό Του, όταν ο Απόστολος σάς καλεί σε ό,τι θα σας δώσει ζωή!…»
(Αλ-Ανφάα, 8/24)
Στο συγκεκριμένο στίχο, είναι δυνατόν να διακρίνουμε αυτή τη λεπτομέρεια. Το γεγονός ότι ο Αγγελιοφόρος του Θεού, ο οποίος είχε έρθει στη Χουδαιβίγια με 1.400 άτομα, κατέκτησε τη Μέκκα με 10.000 συντρόφους δύο χρόνια μετά την ειρήνη που συνήφθη εκεί, αποτελεί μια ωραία απόδειξη ότι το Ισλάμ εξαπλώθηκε σε ένα ειρηνικό περιβάλλον. (3)
Η διάδοση του Ισλάμ στις μάζες συνέβη μετά τη Συνθήκη του Χουδαιμπιγέ.
Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) έστειλε απεσταλμένους στους ηγεμόνες που μπορούσε να προσεγγίσει, καλώντας τους στη θρησκεία του Θεού. Ανάμεσά τους ήταν οι βασιλείς του Βυζαντίου, της Περσίας, της Αβησσυνίας, της Αιγύπτου, του Ομάν, του Μπαχρέιν και της Συρίας. (4)
Η σταθερότητα των αρχών που πρεσβεύει, η ομορφιά των αληθειών της και η καλή ηθική των Μουσουλμάνων που την εφαρμόζουν, έχουν αποτελέσει και συνεχίζουν να αποτελούν, εδώ και δεκατέσσερις αιώνες, αφορμή για την είσοδο ανθρώπων άλλων θρησκευμάτων στο Ισλάμ.
Πηγές:
1. Ρίζα, Χ, 168; Αζάμ, σ., 144; Ταμπέρα, σ., 377-378; Σεντίντ, σ. 119; Αμπντουραμπίχ, σ., 313; Σαμπούνι, Καμπές, ΙΙΙ, 163.
2. Μουσλίμ, Τζιχάντ, 20; Αμπού Νταβούντ, Τζιχάντ, 89.
3. Berki, s., 324.
4. Ιμπν Χισάμ, IV, 254-255.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
