Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η μετάφραση του στίχου που αναφέρεται στην ερώτηση είναι η εξής:
«Έτσι, σε κάθε προφήτη εμείς ορίσαμε εχθρούς, τους δαίμονες των ανθρώπων και των τζιν. Αυτοί ψιθυρίζουν ο ένας στον άλλον λόγια γλυκερά, για να εξαπατήσουν. Αν ο Κύριος το ήθελε, δεν θα το έκαναν. Άφησέ τους και τις συκοφαντίες τους.»
(Εν’άμ, 6/112)
Στο στίχο αναφέρεται
“Ανθρώπινοι και δαιμονικοί διάβολοι”
της φράσης,
“δήλωση”
ή
“λαμυία”
Υπάρχουν δύο απόψεις σχετικά με το αν θα πρέπει να είναι:
Δήλωση
σύμφωνα με,
“Δαίμονες που προέρχονται από ανθρώπους και δαίμονες που προέρχονται από τζιν”
Δηλαδή, μερικοί δαίμονες είναι από το ανθρώπινο γένος και μερικοί από το γένος των τζιν.
Λαμυία
δεδομένου ότι
“αποκλειστικά για ανθρώπινη χρήση”
, δηλαδή δαίμονες που καταδυναστεύουν τους ανθρώπους, δαίμονες που είναι επιρρεπείς στην εξαπάτηση των ανθρώπων.
“ιδιότυπο”
Αυτό σημαίνει δαίμονες που εξαπατούν τους τζίνι. Και με αυτόν τον τρόπο γίνεται κατανοητό ότι ο διάβολος δεν είναι ούτε άνθρωπος ούτε τζίνι, αλλά ένα τρίτο είδος, και ότι έχει δύο μορφές, μερικές από τις οποίες καταλαμβάνουν τους ανθρώπους και μερικές τους τζίνι.
Ικρίμα, Δαχχάκ, Σουδδί, Κελμπί
όπως ορισμένοι ερμηνευτές, η ιδάφα (izâfet)
λαμιαία
Επειδή η ύπαρξή τους και η διαφορετικότητά τους είναι θεμελιώδεις, έχουν πειστεί ότι τα δαιμόνια είναι ένα είδος διαφορετικό από τους ανθρώπους και τα τζίν, και ότι όλα είναι παιδιά του Ιμπλίς.
Αλλά
Από τον Ιμπν Αμπάς, Ατα, Μουτζαχίντ, Χασάν και Κατάντε.
δήλωση
Επιλέγοντας την ερμηνεία αυτή, λένε ότι ο διάβολος είναι κάθε ανυπότακτος και πεισματάρης, είτε άνθρωπος είτε δαίμονας. Δηλαδή, ονομάζονται διάβολοι όλοι οι ατίθασοι, οι αλαζόνες, οι ραδιούργοι, οι πεισματάρηδες, οι αχαλίνωτοι, οι δόλιοι, οι ανυπότακτοι, είτε άνθρωποι είτε δαίμονες.
(βλ. Αλ-Μπακάρα, 2/14)
Αυτοί που αναφέρθηκαν είπαν ότι υπάρχουν δαίμονες από τα τζίν και δαίμονες από τους ανθρώπους. Και όταν ο δαίμονας από τα τζίν αποτυγχάνει να εξαπατήσει τον πιστό, πηγαίνει σε έναν επίμονο άνθρωπο, δηλαδή σε έναν ανθρώπινο δαίμονα, και τον παροτρύνει να εξαπατήσει τον πιστό. Και ως απόδειξη ότι υπάρχουν δαίμονες από τους ανθρώπους, έδειξαν το εξής:
“Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) είπε στον Αμπού Ζαρ (ο Θεός να τον ευλογεί):”
«Ζήτησες καταφύγιο στον Αλλάχ από τα κακά πνεύματα και τους ανθρώπινους διαβόλους;»
είπε. Αμπού Ζερ:
‘Έχει ο άνθρωπος δικούς του δαίμονες;’
είπε.
«Ναι, είναι πιο επικίνδυνοι από τα κακά πνεύματα».
είπε.”
(Μουσνέδ, 5/165, 178; Ταμπεράνι, Κεμπίρ 8/217)
Σύμφωνα με αυτό, οι δαίμονες που προέρχονται από ανθρώπους είναι πιο επιβλαβείς και πιο επικίνδυνοι.
Εδώ είναι πολλοί ερμηνευτές.
(βλ. Ιμπν Κεθίρ, ερμηνεία του σχετικού εδαφίου),
Σε αυτό το εδάφιο, προτιμήθηκε αυτή η ερμηνεία. Διότι η ροή του εδαφίου αφορά την παρηγοριά του Αγγελιοφόρου του Θεού απέναντι στην εχθρότητα και την κατωτερότητα των απίστων. Συνεπώς, οι ανθρώπινοι διάβολοι είναι οι ορατοί διάβολοι, οι άνθρωποι, ενώ οι δαιμονικοί διάβολοι είναι οι αόρατοι, κρυμμένοι από τα βλέμματα διάβολοι. Είναι γνωστό ότι…
άτομα,
ανθρώπινο είδος, άνθρωπος, γιος του Αδάμ
σημαίνει. Στον ενικό
“ανθρώπινος”
λέγεται. Και το αντίθετό του, το τζίνι, σημαίνει ένα ασυνήθιστο, μυστικό, πνευματικό πλάσμα, και το θηλυκό του είναι
“τζίνι”
λέγεται. Δηλαδή, εδώ αναφέρεται το τζίνι ως αντίστοιχο του ανθρώπου.
«Οι άπιστοι έκαναν τους δαίμονες συνέταιρους του Θεού».
(Αλ-Αν’άμ, 6/100),
«Ο Ιμπλίς, που ανήκε στους δαίμονες, είχε παρακούσει την εντολή του Κυρίου του.»
(Σπήλαιο, 18/50)
όπως και στις στίχους, έχει χρησιμοποιηθεί με γενική έννοια.
Από την άλλη πλευρά,
«Και τα τζίννι τα δημιουργήσαμε προηγουμένως από μια δυνατή φωτιά που διεισδύει (στους πόρους του σώματος).»
(Αλ-Χιτζρ, 15/27)
Σύμφωνα με το στίχο, η δημιουργία των τζιν προηγείται της δημιουργίας των ανθρώπων. Σε αυτό το στίχο, η λέξη «τζιν» χρησιμοποιείται με γενική έννοια, όπως εξηγείται. Ο Θεός, με τη θεϊκή σοφία Του, έκανε εχθρούς κάθε προφήτη, τόσο τους ανθρώπινους όσο και τους τζιν-δαιμόνους, και αυτή η εχθρότητα αποτελεί αναγκαιότητα, σοφία και καθιερωμένη πρακτική της αποστολής των προφητών. Πράγματι,
«Και εμείς εξηγούμε διεξοδικά τα σημεία, για να πουν οι άπιστοι: “Αυτό το έμαθες από άλλους”, και για να το εξηγήσουμε σε λαό που καταλαβαίνει.»
(Αλ-Αν’άμ, 6/105)
Αυτό υποδεικνύεται και από το στίχο.
Αυτοί οι ανθρώπινοι και δαιμονικοί σατανάδες, ορισμένοι ορατοί και ορισμένοι αόρατοι, που είναι εχθροί των προφητών, εμπνέουν ο ένας τον άλλον με ψεύτικα λόγια (λόγια με γυαλιστερή επιφάνεια αλλά κενά από μέσα, απατηλά λόγια) για να καυχηθούν και να εξαπατήσουν. Δηλαδή, με μια γρήγορη νύξη και ένδειξη, σαν να αποκαλύπτουν κάτι.
Εμπνέουν ψεύτικα, επιτηδευμένα λόγια, και όσοι κοιτάζουν μόνο την εξωτερική τους διακόσμηση εξαπατώνται και θαυμάζουν την πονηριά τους.
(βλ. Ελμαλή, Χακ Ντινί, ερμηνεία του σχετικού στίχου)
Επομένως, όπως ο Θεός δοκίμασε τον Προφήτη Μωάμεθ απέναντι στην πεισματική άρνηση και τις διάφορες παραβιάσεις των ειδωλολατρών, έτσι και σε πολλούς στίχους που αναφέρονται στις ζωές των προηγούμενων προφητών, ο Θεός έθεσε ορισμένες πνευματικές και σωματικές δυνάμεις ως εχθρούς τους, δοκιμάζοντας την υπομονή και την επιμονή τους στον αγώνα. Με αυτόν τον τρόπο, αυτοί οι εκλεκτοί υπηρέτες του Θεού έδωσαν μεγάλους αγώνες για να διαδώσουν και να διατηρήσουν τις θεϊκές αλήθειες.
Αν ο Θεός το ήθελε, εκείνος…
“ανθρώπινοι και δαιμονικοί διάβολοι”
Δεν μπορούσαν να επιδείξουν εχθρότητα, ούτε να προβούν σε παραπλανητικές και απατηλές υποδείξεις. Η εχθρότητα του Θεού προς αυτούς τους προφήτες, από τη μια μεριά, μετρούσε την υπομονή και την αποφασιστικότητά τους απέναντι στις δυσκολίες· από την άλλη, έδειχνε σε κάθε έθνος ότι τα ανώτερα ιδανικά επιτυγχάνονται με σκληρή προσπάθεια και ισχυρή αντίσταση, και ότι η αξία του ατόμου αποκαλύπτεται με την επιμονή και την αφοσίωσή του σε αυτόν τον δρόμο.
Η θεία βούληση τη γήινη ζωή
-πίστης και απιστίας, καλού και κακού-
Δημιούργησε μια ζώνη σύγκρουσης. Η διατήρηση του δικαίου είναι δυνατή μόνο με την εξουδετέρωση του αδικου, το οποίο βρίσκεται σε διαρκή αντίσταση. Σύμφωνα με τη σοφή δημιουργία του Θεού και τη λογική και το νου του ανθρώπου, που είναι ένα έργο αυτής της δημιουργίας, ένας τέτοιος αγώνας είναι απαραίτητος για να αποκτήσουν αξία η πίστη και οι πράξεις των προφητών και των ακολούθων τους. Την τιμή του ηρωισμού μπορούν να κερδίσουν μόνο όσοι βγαίνουν νικητές από μια μάχη. Εδώ βρίσκεται η διαφορά και το προνόμιο του ανθρώπου από το μη-ανθρώπινο στον κόσμο.
“Οι δαίμονες των ανθρώπων”
,
εκείνοι που, επιλέγοντας το ψεύδος και το κακό, ύψωσαν τη σημαία της εχθρότητας εναντίον των προφητών που αντιπροσωπεύουν την αλήθεια και εναντίον εκείνων που τους ακολουθούν·
“τα δαιμόνια των τζιν”
Σε αυτή τη μάχη, υπάρχουν πνευματικές δυνάμεις που υποστηρίζουν τους δαίμονες των ανθρώπων και τους εμπνέουν με απατηλές και καταστροφικές ιδέες. Διότι, σύμφωνα με την ισλαμική πίστη, υπάρχουν και μουσουλμάνοι και άπιστοι τζίν.
Στο στίχο υπονοείται,
«Ω Μωάμεθ! Δεν είσαι ο μόνος προφήτης που έχει εχθρούς. Εμείς, κάνοντας τους δαίμονες, ανθρώπους και τζίν, εχθρούς των προηγούμενων προφητών, τους περάσαμε και αυτούς από δυσκολίες.»
Με αυτόν τον τρόπο, ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) έλαβε, κατά κάποιο τρόπο, παρηγοριά.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
