1) Στα κείμενα που αφορούν την ποινή για μοιχεία σύμφωνα με τη σουνιτική σχολή του Μαλίκι, είναι δυνατόν να βρεθούν εκφράσεις όπως “Εξάλλου, οι Σύντροφοι του Προφήτη (Ασχάμπ-ι Κιράμ) θεωρούσαν την εγκυμοσύνη αδιάψευστη απόδειξη μοιχείας”. Είναι αυτό αλήθεια;
– Οι Σύντροφοι του Προφήτη θεωρούσαν την εγκυμοσύνη επαρκή απόδειξη για την επιβολή της ποινής της μοιχείας;
2) Κατά τις περιόδους του Προφήτη Μωάμεθ, των Τεσσάρων Χαλίφηδων, του Χασάν και του Μωαβία, υπήρξε άλλος άνδρας που λιθοβολήθηκε εκτός από τον Μαΐζ (ρα);
– Ή μήπως η μοιχεία δεν αποδεικνυόταν ποτέ με μάρτυρες και λιθοβολούνταν μόνο οι νεόνυμφες που ήταν έγκυες και οι χήρες που ήταν έγκυες;
3) Αν οι Σαχάμπα (σύντροφοι του Προφήτη) θεωρούσαν την εγκυμοσύνη αδιάσειστη απόδειξη μοιχείας, πώς γίνεται τρεις από τις τέσσερις σουνιτικές σχολές να μην την θεωρούν καν απόδειξη, αλλά να αποφασίζουν ότι η εγκυμοσύνη δεν έχει καμία επίδραση στην επιβολή της ποινής; Γνωρίζω ότι σύμφωνα με τους Χαναφίτες, όχι μόνο οι πράξεις του Προφήτη (σ.α.β.) αλλά και οι πράξεις των Σαχάμπα θεωρούνται «σούννα». Σε αυτή την περίπτωση, με ποια βάση οι τρεις σχολές, συμπεριλαμβανομένων των Χαναφιτών που θεωρούν τις πράξεις των Σαχάμπα σούννα, υποστηρίζουν ότι η εγκυμοσύνη δεν πρέπει να θεωρείται αποδεικτικό στοιχείο;
– Σας παρακαλώ να απαντήσετε στις τρεις ερωτήσεις μου με “σαφείς, ξεκάθαρες και οριστικές” απαντήσεις…
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η απόδειξη του εγκλήματος της μοιχείας με άλλο τρόπο εκτός από ομολογία και μαρτυρία έχει προκαλέσει διαφωνίες.
Ομολογία:
Πρόκειται για την ομολογία του ατόμου ότι διέπραξε μοιχεία. Η οικειοθελής ομολογία του ατόμου αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο για το έγκλημα της μοιχείας, και αυτό έχει γίνει ομόφωνα αποδεκτό από τους νομομαθείς.
Μαρτυρία:
Πρέπει τέσσερις άνδρες να ορκιστούν ότι είδαν με τα ίδια τους τα μάτια την πράξη της μοιχείας να διαπράττεται.
Εκτός από την ομολογία και τη μαρτυρία, για την ύπαρξη του εγκλήματος της μοιχείας
προσωπικές πληροφορίες του δικαστή
όπως οι δρόμοι
με τη σύμπραξη που ποτέ δεν θα μπορέσει να χρησιμεύσει ως αποδεικτικό στοιχείο
κατά την υιοθέτηση,
Η αποκάλυψη της εγκυμοσύνης μιας άγαμης γυναίκας θεωρείται από τους Μαλικίτες ως απόδειξη του εγκλήματος της μοιχείας.
έχει αξιολογηθεί ως.
Εγκυμοσύνη
βιασμός, αμφίβολη συνουσία ή μετάδοση χωρίς συνουσία, όπως σε περιπτώσεις μόλυνσης
Επομένως, λαμβάνοντας υπόψη ότι μπορεί να προκύψει και από αυτό, καθίσταται σαφές ότι η απόδειξη με ενδείξεις δεν μπορεί να είναι ένας ακριβής τρόπος σε μια υπόθεση μοιχείας.
Διότι στις περιπτώσεις των αδικημάτων που επισύρουν ποινή, απαιτείται βεβαιότητα.
και σε περίπτωση οποιασδήποτε αμφιβολίας, διατάσσεται η μείωση της ποινής.
Λαμβάνοντας υπόψη την ευαισθησία του ισλαμικού δικαίου και το γεγονός ότι δεν επιδιώκει κατ’ ανάγκη την τιμωρία κάθε πράξης, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι είναι ορθό να μην λαμβάνονται υπόψη, σε αντίθεση με τις υποθέσεις πατρότητας κ.λπ., άλλες μέθοδοι απόδειξης, συμπεριλαμβανομένων των οπτικοακουστικών μέσων, εκτός από την ομολογία και τη μαρτυρία, σε υποθέσεις μοιχείας.
Αφού σας έδωσα αυτή τη σύντομη ενημέρωση, ας περάσουμε στις ερωτήσεις σας:
Απάντηση 1:
Σύμφωνα με τη σουνιτική σχολή Μαλίκι,
που εμφανίζεται σε μια γυναίκα που δεν έχει σύζυγο
“εγκυμοσύνη”
Η μοιχεία είναι μια απόδειξη.
(βλ. Ιμπν Τζουζέι αλ-Κελμπί, αλ-Καβανίνου’λ-Φικχίγε, 1/233-234)
– Σύμφωνα με τις πηγές, οι Σαχάμπα θεωρούσαν την εγκυμοσύνη σημάδι/απόδειξη μοιχείας. Αυτήν την άποψη υιοθέτησαν και οι μελετητές του Μαλακίτικου μεζχέμπ.
(βλ. Ιμπν Χατζάρ, Φατχ αλ-Μπάρι, 12/154; Β. Ζουχάλη, αλ-Φικχ αλ-Ισλαμ, 6/47)
– Σύμφωνα με την αφήγηση του Ιμπν Αμπάς, ο Χαζράτ Ομέρ…
(αναφερόμενος σε ένα εδάφιο που αργότερα καταργήθηκε σχετικά με την ποινή της λιθοβολίας)
είπε το εξής:
«Αναμφίβολα, η ποινή της λιθοβολίας είναι η ποινή για την μοιχεία ενός παντρεμένου άνδρα. Αυτό είναι…»
(τέσσερα)
συμβαίνει όταν υπάρχουν μάρτυρες που δίνουν μαρτυρία ή όταν υπάρχει εγκυμοσύνη ή ομολογία.”
(Αμπού Ισχάκ αλ-Σιράζι, αλ-Μουχέζζεμπ, 3/334)
τα λόγια που σημαίνουν αυτό, από τους συντρόφους του Προφήτη
“εγκυμοσύνη”
δείχνει ότι το θεωρούν αποδεικτικό στοιχείο μοιχείας.
– Για αυτήν την αφήγηση του Χαδίθ
βλ. Μπουχάρι, Χουντούντ, 31; Μουσλίμ, Χουντούντ, 15 (1691), Μουβάττα, Χουντούντ, 8, 10.
Απάντηση 2:
Απ’ όσο γνωρίζουμε, ούτε στην εποχή του Προφήτη ούτε και στους μετέπειτα αιώνες.
“μαρτυρία”
Δεν έχει αποδειχθεί ποτέ μοιχεία μέσω μαρτυρίας. Πράγματι, ο Ιμπν Τεϊμίγια ανέφερε ότι “από την εποχή του Προφήτη μέχρι την εποχή του, δεν έχει καταγραφεί ποτέ μοιχεία μέσω μαρτυρίας”.
(βλ. Σέιχ Ιμπν Ουσεϊμίν, αλ-Μουμπεττά’, 6/157).
Δεδομένου ότι ο Ιμπν Τεϊμίγια πέθανε το 1328 μ.Χ., αυτό σημαίνει ότι μιλάμε για μια περίοδο περίπου επτά αιώνων στην ιστορία του Ισλάμ.
«απόδειξη μοιχείας μέσω μαρτυρίας»
Δεν έχει συμβεί κάποιο τέτοιο περιστατικό.
– Και από τότε μέχρι τώρα, έτσι.
«απόδειξη μοιχείας με τέσσερις μάρτυρες»
Δεν έχουμε καμία πληροφορία για την ύπαρξη κάποιου τέτοιου περιστατικού. Ακόμα κι αν συνέβη, δεν θα ξεπερνούσε τα ένα ή δύο. Είναι γεγονός ότι κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο.
– Και τα ακόλουθα λόγια του Μπεντιουζζαμάν Χαζρετλέρι σχετικά με το θέμα:
“το περιστατικό της μαρτυρίας”
καταδεικνύει ότι κάτι τέτοιο θεωρείται σχεδόν αδύνατο:
«Το χειρότερο, το πιο άσχημο και το πιο σκληρό κομμάτι της συκοφαντίας είναι…»
καζφ-ι μουχσανατ
Είναι ένα είδος συκοφαντίας. Δηλαδή, το να κατηγορείς κάποιον, άνδρα ή γυναίκα, για μοιχεία, χωρίς να μπορείς να παρουσιάσεις τέσσερις μάρτυρες που να το έχουν δει με τα μάτια τους, είναι ένα από τα πιο σοβαρά αμαρτήματα και ένα από τα πιο σκληρά εγκλήματα.
(Γι’ αυτόν το λόγο το Κοράνι)
διατάσσει αυστηρά και λέει:
Αυτός που δεν μπορεί να παρουσιάσει τέσσερις μάρτυρες που είδαν με τα μάτια τους, είναι απορριπτέος ως μάρτυρας.
Μην αποδέχεστε τις αιώνιες μαρτυρίες τους. Διότι είναι ψεύτες.
Υπάρχει άραγε κανένας άνθρωπος που να τολμά να διαπράξει τέτοια συκοφαντία και να μπορεί να παρουσιάσει τέσσερις μάρτυρες που να το έχουν δει με τα μάτια τους;
Το Ιερό Κοράνι
με το να θέσω αυτόν τον όρο,
σε τέτοια πράγματα
Σχάκ-ι Σέφε
μην κάνετε, αυτό σημαίνει κλείστε την πόρτα.”
(βλ. Παράρτημα Μπάρλα, σελ. 267-268)
Απάντηση 3:
Οι λόγοι για τους οποίους η εγκυμοσύνη της συζύγου δεν θεωρείται απόδειξη μοιχείας μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:
α)
Σύμφωνα με την πλειοψηφία, ο Χαζράτ Ομέρ.
«Η εγκυμοσύνη είναι λόγος λιθοβολισμού.»
ενώ ο σκοπός του ήταν:
«εφόσον η εγκυμοσύνη αυτή αποδεδειγμένα προέρχεται από μοιχεία»
εάν εντοπιστεί, σημαίνει ότι αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο
(βλ. Ιμπν Χατζάρ, 6/155)
β)
«Μην επιβάλλετε τις ποινές του Χαντ με αμφιβολία/όσο το δυνατόν».
(Τιρμίζι, Χουντούντ, 2; Ιμπν Μάτζε, Χουντούντ, 5; Ιμπν Χατζέρ, α.γ.)
Σύμφωνα με την έννοια του χαντίθ, δεν πρέπει να επιβάλλονται ποινές, ακόμη και αν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία. Δεν είναι ορθό να θεωρείται η εγκυμοσύνη, μια κατάσταση που μπορεί να προκληθεί με εξαναγκασμό, ως αδιάσειστη απόδειξη.
γ)
Πράγματι, σύμφωνα με τις αφηγήσεις των Ιμπν Αμπί Σέιμπα και Μπεϊχάκι, μια γυναίκα που ήταν έγκυος χωρίς να έχει σύζυγο, οδηγήθηκε στον Χαλίφη Ουμάρ. Ο Ουμάρ ρώτησε για την κατάστασή της. Η γυναίκα απάντησε συνοπτικά ως εξής:
«Είμαι γυναίκα με βαρύ ύπνο. Μια μέρα, ενώ κοιμόμουν, ένας άντρας ήρθε και με βίασε, και όταν ξύπνησα, ήταν πια αργά.»
Τότε ο Χαζράτ Ομέρ απέφυγε να επιβάλει την ποινή.
(Ιμπν Αμπί Σέιμπα, Μουσάναφ, 5/512; Μπεϊχάκι, ες-Συνένου’λ-Κούμπρα, 8/410)
δ)
Σύμφωνα με την παράδοση, μια γυναίκα, της οποίας ο σύζυγος είχε εξαφανιστεί/απουσίαζε για μεγάλο χρονικό διάστημα, οδηγήθηκε στον Χαζράτ Αλί και ομολόγησε ότι είχε διαπράξει μοιχεία.
Ωστόσο, ο Χαζράτ Αλί:
“Μάλλον κάτι τέτοιο του συνέβη ενώ κοιμόταν.”
είπε. Η γυναίκα:
“Όχι.”
είπε.Τότε, ο Χαζράτ Αλί είπε:
“Μάλλον ο άνθρωπος σε ανάγκασε να το κάνεις, χωρίς να το θέλεις!…”
είπε. Η γυναίκα, και σε αυτό
“Όχι.”
απάντησε.
(Μπαϊχάκι, αλ-Σουνέν αλ-Κούμπρα, 8/384)
Ο Άγιος Αλί
«Ίσως ο άντρας σου
(κρυφά)
ήρθε και ήταν μαζί σου.”
είπε. Η γυναίκα απάντησε και σε αυτό
“Όχι.”
απάντησε.
(Ιμπν Χανμπάλ, 2/386)
Η στάση του Χαζράτ Αλί δείχνει ότι η εγκυμοσύνη δεν μπορεί να αποτελέσει απόδειξη μοιχείας, εκτός εάν αποδειχθεί με βεβαιότητα ότι προέρχεται από μοιχεία.
ε)
Από τις τρεις σχολές σκέψης που βασίζονται σε αυτές τις αφηγήσεις των Χαντίθ.
Σύμφωνα με τους Χαναφίτες,
εφόσον υπάρχουν πιθανότητες εξαναγκασμού ή απάτης
-μιας γυναίκας που δεν έχει σύζυγο-
Η εγκυμοσύνη δεν μπορεί να αποτελέσει απόδειξη μοιχείας.
– Σύμφωνα με τους Σαφίτες,
Στο Κοράνι και στη Σούννα, για να αποδειχθεί το έγκλημα της μοιχείας,
μάρτυρας και ομολογία
ελήφθησαν υπόψη. Επομένως, εκτός από αυτές τις δύο αποδείξεις, καμία άλλη απόδειξη δεν αποδεικνύει το έγκλημα της μοιχείας.
(βλ. αλ-Τζεζερί, αλ-Φιχου Ααλα’λ-Μεζαχίμπι’λ-Αρμπαα, 5/83-86)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
