Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Σύμφωνα με την αποδεκτή άποψη των ισλαμικών μελετητών, η έναρξη της εφηβείας ορίζεται από την εμμηνόρροια στις γυναίκες και την εκσπερμάτιση στους άνδρες. Η έναρξη της εμμηνόρροιας στις γυναίκες είναι περίπου στην ηλικία των εννέα ετών (για τους άνδρες δώδεκα ετών). Οι γυναίκες και οι άνδρες που έχουν φτάσει σε αυτήν την κατάσταση θεωρούνται ενήλικες και υπόχρεοι. Εάν δεν εμφανιστούν αυτά τα σημάδια, η ηλικία της εφηβείας ορίζεται στα δεκαπέντε έτη. (βλ. Reddu’l-muhtar, 1/306-307; Cezerî, el-Fıkhu ala’l-mezahibi’l-arbaa, 1/123-127; Zuhaylî, Ισλαμική Νομοθεσία, 1/456).
– Υπάρχουν και μελετητές που ορίζουν την ηλικία της ενηλικίωσης στα δεκαεπτά έτη για τις γυναίκες και στα δεκαοκτώ-δεκαεννέα έτη για τους άνδρες. (βλ. Mebsut, 7/260-şamile)
– Στις θερμές περιοχές, η εφηβεία και η ηλικία γάμου αρχίζουν νωρίτερα σε σύγκριση με άλλες περιοχές.
– Σύμφωνα με την πλειοψηφία των μελετητών, το κατώτερο όριο της εμμήνου ρύσεως είναι τα εννέα έτη. Η εμμηνόρροια σηματοδοτεί την προετοιμασία ενός περιβάλλοντος ικανού να φιλοξενήσει το έμβρυο/παιδί. Αυτή η βιολογική προετοιμασία αποτελεί ταυτόχρονα και οντολογική απόδειξη της ικανότητας της γυναίκας να παντρευτεί.
– Υπό το φως όλων αυτών των πληροφοριών, μπορεί να ειπωθεί ότι ο γάμος της Αϊσέ σε ηλικία εννέα ετών ερμηνεύεται με δύο τρόπους:
Πρώτον,
Οι Άραβες αναγνώριζαν τα κορίτσια από την ηλικία που έρχονταν στην εφηβεία. (βλ. Musa Carullah, Hatun, 81, Kitabiyat Yay. Trc. Mehmet Görmez)
Συνεπώς, οι πληροφορίες που αναφέρονται στις παραδόσεις πρέπει να αξιολογηθούν από αυτή την άποψη. Επιπλέον, υπάρχουν πληροφορίες που υποδεικνύουν ότι η Χαζράτ Αϊσέ παντρεύτηκε σε ηλικία δεκαεπτά-δεκαοκτώ ετών.
Δεύτερον,
Αν εξετάσουμε αυτές τις πληροφορίες από τη γέννηση, τότε είναι απολύτως ηθικές, τόσο σύμφωνα με τα έθιμα της εποχής, όσο και από την άποψη του οντολογικού θεϊκού νόμου.
Επιπλέον, ό,τι θεωρούνταν ηθικό και φυσιολογικό, και γινόταν αντιληπτό ως απολύτως φυσικό, μέσα στις συνθήκες και τις πολιτισμικές συνθήκες της εποχής.
‘το να μπορούν τα κορίτσια να παντρεύονται σε μικρή ηλικία’
Το να θεωρείται και να κρίνεται ένα φαινόμενο σαν αυτό ως ανώμαλο στον σημερινό σύγχρονο κόσμο, σε έναν κόσμο που διαμορφώνεται από πολιτισμικές αξίες στις οποίες κυριαρχεί η ορθολογική σκέψη, είναι μια κατάσταση που ένας δίκαιος ιστορικός, κοινωνιολόγος ή ανθρωπολόγος δεν θα έβρισκε λογική, ακόμα και αν παραβλέψουμε τις θρησκευτικές διαστάσεις.
Η τάση των παιδιών της σύγχρονης εποχής να θεωρούν τις φυσικές, έμφυτες αρχές της ανθρώπινης φύσης ως φυσιολογικές ή μη, ανάλογα με τις νόρμες του κοινωνικού περιβάλλοντος και της πολιτισμικής νοοτροπίας που βιώνουν, μοιάζει με το εξής παράδειγμα: Στις περισσότερες κοινωνίες του κόσμου, η επιλογή συντρόφου και η πρόταση γάμου από τον άνδρα θεωρούνται φυσικές και έμφυτες, ενώ το αντίθετο θεωρείται μη φυσιολογικό.
Από την άλλη πλευρά, σε πολλές φυλετικές κουλτούρες που έχουν μελετήσει οι ανθρωπολόγοι, ο άνδρας παίζει πιο παθητικό ρόλο στην επιλογή συντρόφου και στην πρόταση γάμου. Ωστόσο, και οι δύο περιπτώσεις αποδεικνύουν ότι η ανθρώπινη φύση περιλαμβάνει και τις δύο δυνατότητες. Συνεπώς, αυτό που συχνά θεωρείται ηθική αξία είναι προϊόν μιας οπτικής γωνίας που διαμορφώνεται από συνήθειες, και όχι από μια υγιή νοοτροπία.
Σε αυτή την περίπτωση, το γεγονός ότι ο γάμος των κοριτσιών σε νεαρή ηλικία δεν αποδοκιμάζεται στην Αραβική Χερσόνησο, υποδεικνύει ένα πλαίσιο ανοχής που επιτρέπει σε κάθε πολιτισμό και κοινότητα να εφαρμόζει τους δικούς της κανόνες. Επομένως, είναι εσφαλμένο να συμπεράνουμε από αυτή τη θεϊκή άδεια ότι ο γάμος των κοριτσιών σε νεαρή ηλικία είναι κατάλληλος και αποδεκτός σε μέρη όπου αυτοί οι κανόνες δεν είναι διαδεδομένοι και οι πολιτισμικές αξίες δεν έχουν διαμορφωθεί. Αντίστοιχα, είναι προϊόν ανθυγιεινού τρόπου σκέψης να θεωρούμε εσφαλμένο τον γάμο ενός κοριτσιού σε μια κοινωνία με ευνοϊκό πολιτισμικό υπόβαθρο, υπό συνθήκες όπου δεν θα βιώσει τραύμα και θα το αντιληφθεί ως απολύτως φυσιολογικό.
Πράγματι, στην Τουρκία, το γεγονός ότι πολλές γιαγιάδες της προηγούμενης ή της μεθεπόμενης γενιάς παντρεύτηκαν σε ηλικία δεκατεσσάρων-δεκαπέντε ετών και το γεγονός ότι αυτό θεωρούνταν απολύτως φυσιολογικό, τώρα, λόγω των μεταβαλλόμενων κανόνων, θεωρείται μια εξαιρετικά ειδεχθής θηριωδία.
Συμπερασματικά, είναι δυνατόν να πούμε ότι οι θείες διατάξεις, λαμβάνοντας υπόψη κάθε εποχή, κάθε κοινωνία, κάθε είδους μεταβαλλόμενους κανόνες και πολιτισμικές αξίες, δίνονται μέσα σε αυτό το ευρύ πλαίσιο του επιτρεπτού και του απαγορευμένου· ωστόσο, στην πράξη, θα ήταν ορθό οι κοινωνίες να εφαρμόζουν, μέσα στο δικό τους ηθικό πλαίσιο, τις διατάξεις που είναι πιο κοντά στους δικούς τους κανόνες από αυτό το ευρύ πλαίσιο.
–
«Το ένα τρίτο της θρησκείας σας το παίρνετε από την Αΐσα.»
Όπως υποδεικνύει το ιερό χαντίθ (Mebsut, 5/493), ένας δάσκαλος που θα διδάξει το ένα τρίτο της ισλαμικής θρησκείας στην κοινότητα, πρέπει να έχει μακρά μαθητεία και φιλία με τον Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν). Αν λάβουμε υπόψη την αφήγηση που αναφέρει ότι παντρεύτηκε σε ηλικία εννέα ετών, αν η Αίσα δεν είχε παντρευτεί μέχρι τα δεκαοκτώ της, ο γάμος της με τον Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν) θα ήταν αδύνατος. Διότι ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν) απεβίωσε όταν εκείνη ήταν δεκαοκτώ ετών.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
Σε ποια ηλικία παντρεύτηκε η Αίσα τον Προφήτη;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
