Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Όπως και οι άνθρωποι, έτσι και οι δαίμονες διαφέρουν. Υπάρχουν δαίμονες με εξαιρετικά επιβλαβείς ιδιότητες, αλλά και δαίμονες που είναι ειδικά προορισμένοι για κάθε άνθρωπο. Πράγματι, σε ορισμένα χαντίθ αναφέρονται αυτές οι διαφορές μεταξύ των δαιμόνων σε διάφορα θέματα.
Ο Ιαβίρ (ρα) αφηγείται: Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ασμ.) είπε:
«Ο θρόνος του διαβόλου βρίσκεται πάνω από τη θάλασσα. Από εκεί στέλνει τους στρατιώτες του και βάζει τους ανθρώπους σε πειρασμό. Από αυτούς, εκείνος που έχει την υψηλότερη θέση δίπλα του, προκαλεί τον μεγαλύτερο πειρασμό. Ένας από τους στρατιώτες του έρχεται και λέει:»
“Έκανα αυτό και εκείνο!”
λέει. Διάβολος:
“Δεν έχεις κάνει τίποτα!”
λέει. Μετά έρχεται κάποιος άλλος και λέει:
“Δεν άφησα τον τάδε στην ησυχία του, μέχρι να διαλύσω τη σχέση του με τη γυναίκα του!”
είπε. Ο διάβολος τον πλησίασε και του είπε:
“Τι καλός που είσαι!”
λέει.”
(Μουσλίμ, Μουναφικούν, 66-67).
Σε ένα άλλο ιερό χαντίθ αναφέρεται:
«Όταν έρχεται ο μήνας του Ραμαζανιού, οι πύλες του Παραδείσου ανοίγουν, οι πύλες της Κόλασης κλείνουν και οι δαίμονες δένονται με αλυσίδες.»
(Μπουχάρι, Σαβμ, 5)
Η λέξη “Μαρέντε” που αναφέρεται στο χαντίθ σημαίνει πεισματάρηδες, ανυπότακτους, επιθετικούς. Με αυτή την έκφραση εννοούνται οι πιο άγριοι, οι πιο ατίθασοι, οι πιο αδίστακτοι δαίμονες.
Ο Θεός, εκτός από τον άγγελο που καθοδηγεί τον άνθρωπο, του έδωσε και έναν διάβολο που του ψιθυρίζει, του ωραιοποιεί το κακό, τον παρακινεί στην αμαρτία και τον καλεί στην πλάνη. Σε αυτό το θέμα δεν έγινε καμία διάκριση μεταξύ των προφητών και των άλλων ανθρώπων.
Δηλαδή:
«Έτσι, εμείς κατέστησαμε εχθρούς κάθε προφήτη τους δαίμονες, ανθρώπους και τζίν. Αυτοί, για να εξαπατήσουν, λένε ο ένας στον άλλον λόγια γυαλιστερά (με εσωτερική διαφθορά και εξωτερική διακόσμηση και απατηλά). Δηλαδή, με μια σειρά από υπαινιγμούς και σημάδια, σαν να αποκαλύπτουν, εμπνέουν τέτοια στολισμένα, γυαλιστερά λόγια, ώστε όσοι κοιτάζουν μόνο την εξωτερική τους διακόσμηση να εξαπατηθούν και να γοητευτούν από τις δαιμονικές τους πράξεις».
(Αλ-Αν’άμ, 6/112-113).
Ο Προφήτης, όταν ρωτήθηκε, απάντησε:
“Κάθε άνθρωπος έχει έναν διάβολο δίπλα του.”
είπε.
“Και εσύ, ω Αγγελιοφόρε του Θεού;”
όταν ρωτήθηκε,
«Ναι, αλλά ο Κύριός μου με βοήθησε εναντίον του, και έτσι αυτός παραδόθηκε σε μένα.»
έχει δώσει την απάντηση.
(Μουσλίμ, Μουναφικούν, ΙΙ; Αχμάντ μπιν Χανμπάλ, Μουσνέδ, VI, 115)
Η Λύση για να Προστατευτείς από τον Διάβολο
Όσο ο άνθρωπος στρέφει το πρόσωπό του προς το Θεό, τόσο ο προσωπικός του δαίμονας εξασθενεί. Καθώς η πνευματική του κατάσταση βελτιώνεται, η υποταγή του αυξάνεται. Παράλληλα, οι κακοί δαίμονες καταβάλλουν μεγαλύτερη προσπάθεια να τον καταλάβουν. Ο άνθρωπος, όμως, για να προστατευτεί από τα κακά τους, καταφεύγει στον Θεό και θέτει τον εαυτό του υπό την προστασία Του. Όταν ο άνθρωπος φτάσει σε ένα σημείο προστασίας με μια πνευματική πανοπλία, ακόμα και οι κακοί δαίμονες δεν μπορούν να του βλάψουν.
Ανάμεσα στις ψυχικές ασθένειες που υποδουλώνουν τον άνθρωπο στο διάβολο, συγκαταλέγονται η αδυναμία, η απελπισία, η έλλειψη φιλοδοξίας, η αλαζονεία, η υπερβολική χαρά, η αυτοπεποίθηση, η αδικαιολόγητη υπερηφάνεια, η σκληρότητα, η ακολασία, η άρνηση, η αχαριστία, η βιασύνη, η αταξία, η ασωτία, η φιλαργυρία, η απληστία, η φιλοδοξία, η φιλονικία, η επίδειξη, η υποψία, η αναποφασιστικότητα, η άγνοια, η αμέλεια, η σκληρότητα στην εχθρότητα, η εξαπάτηση, η ψευδής ισχυρισμός, η ανυπομονησία, η γκρίνια και η διαμαρτυρία, η απροθυμία να δαπανήσει, η ανταρσία, η πεισματικότητα, η κυριαρχία, η υπέρβαση των ορίων, η προσκόλληση στα υλικά αγαθά και η προσκόλληση στον κόσμο με όλη τη δύναμη. Όταν η ψυχή απαλλαγεί από αυτές τις ασθένειες και ηρεμήσει, γεμίζει με αρετές που ενισχύουν την πνευματικότητα του ανθρώπου και αναβαθμίζουν την ψυχική του ποιότητα, όπως η μνήμη του Θεού, η αποφυγή του διαβόλου, η αναγνώριση ότι η δύναμη και η προσπάθεια είναι δυνατές με τον Θεό, η στροφή προς τον Θεό που κρατάει τους ουρανούς και τη γη και τα προστατεύει από την καταστροφή. Ο διάβολος αρχίζει να φοβάται τον άνθρωπο που φτάνει σε αυτό το επίπεδο και αλλάζει πορεία όταν τον συναντά. Πράγματι, ο Προφήτης είπε στον Ομάρ:
«Ω Ουμάρ, γιε του Χαττάμπ! Ο Σατανάς ποτέ δεν θα σε συναντήσει. Όταν εσύ περπατάς σε έναν δρόμο, αυτός σίγουρα θα πάρει έναν άλλο δρόμο.»
(Μπουχάρι, Φεντα’ιλ αλ-Ασχάμπ, 6)
Τόσο η παράδοση του προσωπικού δαίμονα του Προφήτη σε αυτόν, όσο και η αδυναμία των κακών δαιμόνων να πλησιάσουν έναν ένδοξο σύντροφο όπως ο Χαζράτ Ομέρ, αποτελούν σαφή ένδειξη της προστασίας που απολαμβάνουν όσοι καταφεύγουν ειλικρινά στον Θεό από τον Σατανά.
Κάντε κλικ για περισσότερες πληροφορίες.
– Πώς πρέπει να ζητάμε καταφύγιο από τον Θεό από το κακό των τζιν;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
