Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Προτιμητέα πράγματα κατά τη θυσία:
Εγιάμ-ι ναχρ’
Πριν από τη σφαγή, να δέσει το ζώο. Να τοποθετήσει το σημάδι της θυσίας στο ζώο, να το σημαδέψει. Να το οδηγήσει στο σημείο σφαγής με ευγένεια, χωρίς να το ταλαιπωρήσει. Να κόψει τον οισοφάγο, την τραχεία και τις δύο καρωτίδες και να βιαστεί κατά τη σφαγή. Να σφάξει από το λαιμό και όχι από τον αυχένα. Να σφάξει ο ίδιος το ζώο που θυσιάζει, και αν δεν μπορεί, να το αναθέσει σε άλλον μουσουλμάνο.
Είναι απεχθές να ζητήσει κανείς από κάποιον από τους “Αχλ-ι Κιτάμπ” να τον περιθμεί.
Να σφάζεις το ζώο στραμμένο προς την Κίμπλα. Να παρευρίσκεσαι κατά τη σφαγή του ζώου. Να προσεύχεσαι και να λες το μπισμιλχί (το όνομα του Θεού) πριν ή μετά:
«Αλλάχ μου, από Σένα και για Σένα είναι η προσευχή μου, η θυσία μου, η ζωή μου και ο θάνατός μου, για τον Αλλάχ, τον Κύριο των κόσμων, που δεν έχει σύντροφο, και με αυτόν τον τρόπο μου έχει δοθεί εντολή, και εγώ είμαι από τους μουσουλμάνους.»
«Ω Κύριέ μου, αυτό είναι από Σένα και πάλι σε Σένα. Η προσευχή μου, η λατρεία μου, η θυσία μου, ο θάνατός μου και η ζωή μου ανήκουν στον Αλλάχ, τον Κύριο των αμέτρητων κόσμων. Αυτό μου έχει διαταχθεί και είμαι από τους υποταγμένους.»
Δηλαδή. Να διαχωρίζει την προσευχή από το «μπισμιλχί». Να προσεύχεται πριν ή μετά το «μπισμιλχί», ενώ το να προσεύχεται μαζί με το «μπισμιλχί» είναι απευκταίο. Το θυσιαζόμενο ζώο να είναι, κατά το δυνατόν, το πιο παχύ και το μεγαλύτερο. Να σφάζεται την ημέρα της εορτής του Ναχρ. Το μαχαίρι της θυσίας να είναι πολύ κοφτερό. Το ζώο να αφήνεται να κρυώσει και να πεθάνει εντελώς μετά τη σφαγή, ενώ το να το ξεφλουδίζει πριν κρυώσει και πεθάνει είναι απευκταίο. Ο ιδιοκτήτης της θυσίας να τρώει από το κρέας της θυσίας. Διότι αυτό είναι ένα γεύμα του Θεού. Να δίνει κρέας και σε άλλους. (Κασάνι, Μπενταγί’ου-Σαναγί’, Κάιρο, 1327-1328/1910, V/78-81).
Η γιορτή του Κουρμπάν Μπαϊράμ.
Αν το ζώο που έχει αγοραστεί για να σφαχτεί δεν σφαχτεί και περάσουν οι μέρες της γιορτής, τότε πρέπει να δοθεί ελεημοσύνη. Στο θέμα αυτό, πλούσιοι και φτωχοί υπόκεινται στην ίδια απόφαση. Ο πλούσιος, είτε πάρει ζώο για θυσία είτε όχι, αν δεν σφάξει θυσία, πρέπει να δώσει ελεημοσύνη την αξία της θυσίας. Δεν μπορεί να το αφήσει για την επόμενη χρονιά (Mehmed Mevkufâtî, Mevkûfât, (απλοποιητής: Ahmed Davudoğlu), Κωνσταντινούπολη 1980, II/329).
Αν κάποιος πει ότι θα θυσιάσει ένα ζώο για τον νεκρό, τότε είναι υποχρεωμένος να το θυσιάσει τις ημέρες της γιορτής.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
Πώς σφάζεται το θυσιαζόμενο ζώο σύμφωνα με τη Σούννα;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
