Πώς προέκυψε ο Σιιτισμός / η Σιιτική θρησκεία;

Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,

Με την αποκάλυψη του Κορανίου, του μεγάλου φάρου της καθοδήγησης, άρχισε μια εντελώς νέα εποχή για όλη την ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι, που είχαν ανάγκη από την φύση της καρδιάς και της ψυχής τους…

«Αληθινή Θρησκεία»

Ήταν γεμάτοι χαρά για την επιστροφή τους. Είχαν περάσει από την πολυθεΐα στη μονοθεΐα, από το σκοτάδι στο φως, από τις δεισιδαιμονίες στην αλήθεια, από την άγνοια στη γνώση. Οι ζωογόνες αρχές του Κορανίου τους οδηγούσαν διαρκώς προς την υλική και πνευματική ανύψωση.

Στην εποχή του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν), το Ισλάμ εδραίωσε την απόλυτη κυριαρχία του στη Μέκκα, τη Μεδίνα, τη Χετζάζ και τις γύρω περιοχές. Η εποχή της άγνοιας και του σκότους είχε πλέον δώσει τη θέση της στην εποχή της ευτυχίας και του φωτός.

Κατά τη διάρκεια των χαλιφάτων των Αμπού Μπακρ και Ομάρ (ρα.), επιτεύχθηκαν μοναδικές κατακτήσεις σε σύντομο χρονικό διάστημα, με την επιτυχή κατάκτηση της Συρίας, της Αιγύπτου, του Ιράκ και του Ιράν.

Αυτή η θαυματουργή εξέλιξη εξόργισε τους εχθρούς του Ισλάμ, ιδιαίτερα τους Εβραίους, και φούντωσε τη ζήλια και το μίσος τους. Οι Εβραίοι έβλεπαν με τρόμο την ταχεία εξάπλωση του Ισλάμ και ένιωθαν σαν να έσκαγαν τα μυαλά τους. Επιπλέον, η είσοδος πολλών εβραϊκών κοινοτήτων στο Ισλάμ τους έκανε να τρελαίνονται εντελώς. Αυτή η γρήγορη και λαμπρή εξάπλωση του Ισλάμ έπρεπε οπωσδήποτε να σταματήσει.

Ήταν απαραίτητο να παιχτεί τώρα το ίδιο παιχνίδι εναντίον των Μουσουλμάνων, που κάποτε είχε στηθεί εναντίον των Χριστιανών. Έκαναν μακρές διαπραγματεύσεις και τελικά στη Μεδίνα…

Ιμπν Σαμπά’

τον/την έβγαλαν στη σκηνή.

Αμπντουλλάχ Ιμπν Σαμπά

Ήταν αρχιραββίνος και μέλος μιας μεγάλης επιτροπής.

Ιμπν Σαμπά,

Ο καταστροφικός του σχεδιασμός βασιζόταν σε δύο κύριες αρχές. Πρώτον, θα προκαλούσε διχασμό μεταξύ των μουσουλμάνων, εμποδίζοντας την εξέλιξη του Ισλάμ. Στη δεύτερη φάση, θα πρόσθετε δεισιδαιμονίες στις ισλαμικές πεποιθήσεις και δοξασίες, σπέρνοντας έτσι μια διαμάχη που θα διαρκούσε μέχρι την ημέρα της κρίσης. Για την επίτευξη αυτών των δύο στόχων, θα ίδρυε επιτροπές και, μέσω αυτών, θα εργαζόταν εντατικά για να εξασθενήσει και να καταστρέψει το πνεύμα ενότητας, την αγάπη και την αδελφοσύνη μεταξύ των μουσουλμάνων. Μετά από κάθε φάση διαφθοράς, θα γινόταν αμέσως αξιολόγηση της κατάστασης, θα ελέγχονταν τα αποτελέσματα σε σχέση με τους προγραμματισμένους στόχους, θα καταρτίζονταν νέα σχέδια για την επίτευξη νέων στόχων υπό τις μεταβαλλόμενες συνθήκες και θα εφαρμόζονταν.

Ιμπν Σαμπά,


Είχε πετύχει πλήρως τον πρωταρχικό του στόχο, προκαλώντας διαμάχες και εμφύλιους πολέμους μεταξύ των Μουσουλμάνων.

Ο Ιμπν Σαμπά πλησίαζε τον κύριο στόχο του με αυτούς τους εμφυλίους πολέμους. Γιατί ο κύριος στόχος του ήταν,

Εισάγοντας δεισιδαιμονίες στην ισλαμική πίστη.

ήταν να τον απομακρύνουν από την αγνότητά του.

Οι πιστοί που τσακώνονται σήμερα, αύριο θα μπορούσαν να ειρηνεύσουν και να ενωθούν ξανά, αποκαθιστώντας την ισλαμική ενότητα. Έπρεπε να δημιουργηθεί μια διαίρεση ανάμεσα στους μουσουλμάνους που θα διαρκούσε μέχρι την ημέρα της κρίσης, διασπώντας τους θρησκευτικά και χωρίζοντάς τους σε φατρίες. Το πιο σημαντικό έργο τώρα ήταν να εισαχθούν δεισιδαιμονίες στη θρησκεία, για να εκτραπεί η πίστη από την αρχική της πορεία.

Ο Ιμπν-ι Σεμπέ ανέλαβε αυτό το έργο,

«Αχλ-ι Μπέιτ»

Ξεκίνησε εκμεταλλευόμενος την αγάπη τους. Εμφανίστηκε ως ο πιο ένθερμος υποστηρικτής της Αχλ-ι Μπεϊτ. Διέδωσε παντού ότι το χαλιφάτο ανήκε εξ αρχής στον Χαζράτ Αλί και ότι του είχε αδικαίως αποσπαστεί. Ανακήρυξε τον Χαζράτ Αλί και τους απογόνους του σε «Δυναστεία Θεών», επιχειρώντας να εκτρέψει το Ισλάμ από την αρχή της μονοθεΐας, όπως συνέβη με τον Χριστιανισμό. Τελικά, μια ομάδα με επικεφαλής τον Ιμπν-ι Σεμπέ, παρουσιάστηκε ενώπιον του Χαζράτ Αλί (ρα.) και του είπε:

«Εσύ είσαι ο Κύριός μας, ο Θεός μας.»

είπαν. Ο Αλί έκαψε μερικούς από αυτούς τους ειδωλολάτρες.

Ιμπν Σαμπά

Από την άλλη, απέφυγε να τον κάψει, φοβούμενος ότι θα προκαλούσε διχόνοια και αδυναμία, λόγω του μεγάλου αριθμού οπαδών του μέσα στον στρατό. Τον εξόρισε στη Μενταγίν, την παλιά κυβερνητική έδρα του Ιράν.

Δυστυχώς,

Η Μεδαιήν ήταν ένα έδαφος πολύ πρόσφορο για την παραγωγή των διεστραμμένων ιδεών του Ιμπν Σαμπά.

Ο Ιμπν Σαμπά συναντήθηκε εδώ με τους Χαριζίτες, οι οποίοι είχαν κάποτε αποστατήσει από τον Χαζράτ Αλί, και βρήκε τον αρχηγό τους, τον γιο του Εβφά. Καταλαβαίνοντας ότι ο γιος του Εβφά ήθελε να κινηθεί εναντίον του Χαζράτ Αλί, του είπε:

«Με μια τέτοια κίνηση δεν θα νικήσετε τον Αλή, αλλά θα ηττηθείτε εσείς», είπε. Όταν ο γιος του Εύφα ρώτησε τον Ιμπν-ι Σεμπέ για τη γνώμη του, εκείνος απάντησε: «Θα το κανονίσουμε με τρεις φεδαγίν».

είπε.

Μετά από αυτή την ομιλία,

Ο Αλί, ο Μωαβίας

και

Συμφώνησαν να δολοφονήσουν τον Άμρ ιμπν αλ-Ας.

Για τον σκοπό αυτό, έστειλαν τρεις δολοφόνους. Τρεις σύντροφοι του Προφήτη επρόκειτο να δολοφονηθούν την 17η ημέρα του Ραμαζανιού, την ώρα της πρωινής προσευχής. Με θεία βούληση, ο Μωαβίας και ο Αμρ ιμπν αλ-Ας γλίτωσαν από την απόπειρα δολοφονίας. Ωστόσο, ο δολοφόνος με το όνομα Ιμπν Μουλτζέμ κατάφερε να τραυματίσει τον Αλί με ένα δηλητηριώδες σπαθί, τραύμα που προκάλεσε τον θάνατό του.

Ιμπν Σαμπά,

Αφού έστειλε τον Ιμπν Μουλτζέμ να δολοφονήσει τον Χαζράτ Αλί, ο Μέιμουν έστειλε τον γιο του με μερικούς άνδρες στην Κούφα. Ο γιος του Μέιμουν εκεί:

«Ο Αλή δεν πέθανε, ανέβηκε στον ουρανό. Τώρα βρίσκεται πάνω από τα σύννεφα. Σύντομα θα επιστρέψει και θα διανείμει δικαιοσύνη σε όλο τον κόσμο με το σπαθί του…»

θα διέδιδε τέτοιες δεισιδαιμονίες.

Ο Ιμπν-ι Σεμπέ, μαζί με τους στενούς συνεργάτες του, κατέστρωσαν τα σχέδιά τους για τις προδοτικές δραστηριότητες που θα πραγματοποιούσαν στο Ιράν και άρχισαν να εργάζονται πάνω σε αυτά. Η κοινωνική κατάσταση της εποχής ήταν εξαιρετικά ευνοϊκή για την υλοποίηση αυτών των σχεδίων.

Δηλαδή:

Ο Ισλαμισμός εξαπλώθηκε σε μια τεράστια περιοχή σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Η μετάδοση όλων των νοημάτων και των αποχρώσεων του Ισλάμ, των σοφιών και των αληθειών του, σε έθνη που μόλις είχαν ασπαστεί το Ισλάμ, σε μια τόσο εκτεταμένη και ευρεία γεωγραφική περιοχή, η συγχώνευση και η αφομοίωση των διαφόρων εθνών με διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες στο ισλαμικό χωνευτήρι, ήταν ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο για ένα νεοσύστατο ισλαμικό κράτος. Σε κάθε τόπο όπου έφτανε ο Ισλαμισμός, υπήρχαν μαζικές προσχωρήσεις. Αυτό βέβαια χαροποιούσε τους μουσουλμάνους. Ωστόσο, η πνευματική ζύμωση δεν γινόταν με τον απαραίτητο τρόπο, δεν αναπτύσσονταν ιδανικά μουσουλμάνοι, και συνεπώς, από άποψη ιδανικής αντίληψης και τρόπου ζωής, οι μουσουλμάνοι δεν ενσωματώνονταν στο επιθυμητό επίπεδο. Τα λαϊκά στρώματα ήταν σαν ακατέργαστη γη. Αυτή η κατάσταση ήταν ιδιαίτερα εμφανής στο Ιράν.

Νεοφώτιστοι μουσουλμάνοι,


δεν είχαν απαλλαγεί εντελώς από τις παλιές τους προκαταλήψεις.

Επηρεασμένοι από τις προλήψεις και τις δεισιδαιμονίες που είχαν επικρατήσει επί αιώνες, οι άνθρωποι αυτοί, με τις ψυχές, τα μυαλά και τις καρδιές τους διαποτισμένες από αυτές, δυσκολεύονταν να αποδεχτούν τις καθαρές, σαφείς και αγνές αλήθειες του Ισλάμ, απαλλαγμένες από φαντασίες, ψευδαισθήσεις και προλήψεις. Ο Ισλαμισμός δεν μπορούσε να αφομοιωθεί σωστά από αυτούς τους φανατικούς ανθρώπους, και η αληθινή θρησκεία δεν μπορούσε να εδραιωθεί πλήρως στις καρδιές και τα συναισθήματά τους. Ψυχολογικά, επιθυμούσαν να διατηρήσουν τις παλιές τους πεποιθήσεις, τα έθιμα και τις παραδόσεις τους παράλληλα με τον Ισλαμισμό.

Από την άλλη πλευρά, το χαλιφάτο δεν μπορούσε να παρέχει τις απαραίτητες υπηρεσίες προειδοποίησης και καθοδήγησης σε αυτή τη χώρα στο απαιτούμενο επίπεδο.

Η υπηρεσία της εγκαθίδρυσης του Ισλάμ με όλους τους θεσμούς του και της απομάκρυνσης των αμφιβολιών και των δισταγμών των ανθρώπων σε εκείνες τις πόλεις, υστερούσε σε μεγάλο βαθμό. Διότι ο Ισλαμισμός είχε εξαπλωθεί σε μια πολύ ευρεία περιοχή, ένα μεγάλο μέρος των συντρόφων του Προφήτη είχε πεθάνει σε εσωτερικές διαμάχες, άλλοι είχαν επιλέξει την απομόνωση, και άλλοι είχαν γεράσει τόσο πολύ που δεν μπορούσαν να παρεμβαίνουν στην κοινωνική ζωή.

Αποτέλεσμα της αμέλειας αυτού του σημαντικού καθήκοντος ήταν η μακροχρόνια εγκατάλειψη αυτών των νέων οικισμών. Δεν είχαν κατανοήσει πλήρως τις αλήθειες του Κορανίου και της πίστης με την αρχική γνώση και σοφία που είχαν αποκτήσει κατά την κατάκτηση. Γι’ αυτόν τον λόγο, δεν είχαν ακόμη φτάσει στο σημείο να διακρίνουν το σωστό από το λάθος, την δεισιδαιμονία από την αλήθεια.

Και ιδού, ένας λαός, ο εβραϊκός, με τάση προς τη διχόνοια, κατάφερε να εκμεταλλευτεί αυτή την κοινωνική κατάσταση.

Ένας σημαντικός παράγοντας που συνέβαλε στην διάδοση των αρνητικών απόψεων του Ιμπν Σαμπά στην Περσία ήταν η ψυχολογική κατάσταση του λαού. Στον εσωτερικό τους κόσμο, κυριαρχούσαν τα συναισθήματα παρά η λογική. Οι καρδιές τους ήταν πιο δεκτικές σε μύθους και δεισιδαιμονίες παρά στην αλήθεια. Δεν μπορούσαν να αναλύσουν τα γεγονότα με λογική και ορθολογισμό, ούτε να τα φιλτράρουν σωστά μέσα από το κριτήριο της λογικής.

Από την άλλη πλευρά, δεν μπορούσαν να χωνέψουν το γεγονός ότι η κυριαρχία και η εθνική τους υπερηφάνεια, που διήρκεσαν αιώνες, είχαν σβήσει από τους Άραβες, τους οποίους κάποτε θεωρούσαν σκλάβους, και έδειχναν μια απέχθεια προς το Ισλάμ, όχι σε επίπεδο λογικής, αλλά σε επίπεδο συναισθημάτων.

Ιμπν Σαμπά,

ήξερε να αξιολογεί όλους αυτούς τους παράγοντες. Συγκέντρωσε τους φίλους του και τους είπε,

«Μόλις αρχίσαμε τον αληθινό πόλεμο. Να ξέρετε, αυτό είναι η αρχή ενός πολέμου που θα διαρκέσει ανάμεσα στους Μουσουλμάνους μέχρι την ημέρα της κρίσης. Τώρα, θα δοξάσουμε τον Αλή και θα κάνουμε τους άλλους να τον δοξάσουν. Θα του αποδίδουμε θεϊκές ιδιότητες, θα τον αποκαλούμε προφήτη, και θα λέμε ότι το χαλιφάτο ανήκει στον Αλή, αλλά ο Αβουμπακρ, ο Ομάρ και ο Οσμάν του το στέρησαν.»

Ιμπν Σαμπά

και οι σύντροφοί του, αφού πήραν αυτή την απόφαση, ανέθεσαν στους ανθρώπους γύρω τους να διαδώσουν αυτές τις ιδέες. Αυτοί,

“Το χαλιφάτο ήταν δικαίωμα του Αλή.”

Ο Αλί και οι απόγονοί του είναι οι άξιοι του χαλιφάτου. Αυτό το δικαίωμα τους το στέρησαν. Οι τρεις χαλίφες, ιδιαίτερα ο Ουμάρ, αψήφησαν τη βούληση του Θεού στερώντας τους αυτό το δικαίωμα… Για να υπακούσουμε στη βούληση του Θεού, πρέπει να ταχθούμε με το μέρος του Αλί…”

άρχισαν να διαδίδουν προπαγάνδα. Όταν η προπαγάνδα αυτή έγινε αποδεκτή από τον λαό, προχώρησαν ακόμη περισσότερο, αποδίδοντας θεϊκότητα στους ανθρώπους.

«Το Δόγμα της Ενσάρκωσης»

Προσπάθησαν να τους προσηλυτίσουν στο Ισλάμ. Παρεκκλίνοντας από την ορθή πορεία της ισλαμικής πίστης, άρχισαν να διαδίδουν μια πεποίθηση που ήταν εντελώς αντίθετη με την αρχή της μονοθεΐας. Η «Αρχή της Ενσάρκωσης» υπήρχε και στις παλιές θρησκείες των Ιρανών. Γι’ αυτό, αυτή η εσφαλμένη πεποίθηση βρήκε εύκολα οπαδούς ανάμεσά τους.

Πρώτα, απέδωσαν θεϊκότητα στον Χαζράτ Αλί (ρα.).

Στη συνέχεια, υποστήριξαν ότι αυτή η θεότητα μεταβιβάστηκε και στους απογόνους του, με αποτέλεσμα να αναδυθεί μια δυναστεία θεών στην Περσία.

Στο θάνατο του Χαζράτ Αλί (ρ.α.)

Ιμπν Σαμπά,


«Δεν πέθανε ο Αλή, αλλά ένας δαίμονας που πήρε τη μορφή του. Ο Αλή τώρα ανέβηκε στους ουρανούς και έχει στήσει το θρόνο του πάνω στα σύννεφα.»

έκανε μια ερμηνεία του θανάτου του παράλληλα με το δόγμα της μετενσάρκωσης.

Έτσι, στην Αίγυπτο

«Η Σαββαϊκή Σχολή»

η σπορά της οποίας έγινε με την ίδρυση του

Σιιτισμός, Ιράν

άρχισε να βλασταίνει και να αναπτύσσεται. Και από αυτό φύτρωσαν περισσότερες από είκοσι παραφυάδες (κλαδιά).

Με χαιρετισμούς και ευχές…

Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις