Πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι γυναίκες και οι άνδρες σε οικογενειακές διαφωνίες;

Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,

Υπήρχαν κατά καιρούς διαφωνίες και αντιπαραθέσεις με τη γυναίκα του. Γι’ αυτόν τον λόγο, η ηρεμία του χάθηκε και η άνεσή του διαταράχθηκε. Ακόμα και μια τόσο απλή διαφωνία τον οδηγούσε στην πεποίθηση ότι αυτό το πράγμα δεν θα τελείωνε ποτέ. Στην ερώτησή του:

“Τι λέτε γι’ αυτή την αντιπαράθεσή μας; Δεν θα προχωρήσει η ζωή έτσι, μήπως πρέπει να βάλω τέλος σε αυτή την κατάσταση;”

προσθέτει. Εγώ κοιτάζω τέτοιους ανθρώπους με κάποια δόση διδακτισμού και απορίας, τους θεωρώ άπειρους, που δεν ξέρουν ακόμα τη ζωή. Εσύ θα αρχίσεις να ζεις μια κοινή ζωή με κάποιον που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο σπίτι κάποιου που δεν γνωρίζεις. Και μετά θα περιμένεις απόλυτη ομοιότητα, δεν θα θεωρείς φυσιολογική ούτε μια απλή διαφωνία ή αντιπαράθεση, γίνεται τέτοιος φανταστικός γάμος, τέτοια αντίληψη; Τέτοιος τύπος ανθρώπου;…

Δεν πρέπει να είμαστε ονειροπόλοι.

Εσείς και η σύζυγός σας μπορείτε να έρθετε σε αντίθεση σε ορισμένα σημεία, να έχετε διαφορετικές αντιλήψεις και απόψεις.

Αυτά δεν μπορούν να είναι αιτία διαφωνίας.

Δεν μπορεί να μεγεθυνθεί και να θεωρηθεί αιτία αναταραχής.

Ποιος πατέρας έχει δει τα βιολογικά του παιδιά να είναι απολύτως όμοια, να μην έχουν διαφορετικές σκέψεις και συμπεριφορές; Υπάρχει τέτοια ομοιότητα, ταυτότητα, αδιαφοροποίητη ομοιότητα ανάμεσα σε βιολογικά αδέλφια;

Δεν υπάρχουν διαφορές ακόμα και μεταξύ αδελφών;

Αφού οι διαφορές υπάρχουν ανάμεσα στα παιδιά των ίδιων γονιών, γιατί να μην υπάρχουν και ανάμεσα στα παιδιά διαφορετικών γονιών; Και γιατί, όταν υπάρχουν, να θεωρούνται αιτία διαφωνιών και να εκλαμβάνονται ως σημάδι κακίας;

Σύζυγοι δεν σημαίνει δύο ξύλινα ομοιώματα ανθρώπων, όμοια μεταξύ τους. Το ζήτημα είναι να μην υπάρχουν διαφορές στις θεμελιώδεις έννοιες, να μην υπάρχει αντίθεση στα κύρια θέματα του Ισλάμ. Ακόμη και αν υπάρχουν διαφορές σε αυτά, πρέπει να αφήνεται ο χρόνος να τα διορθώσει.

Ο άνθρωπος πρέπει να αφήσει την ικανότητα να μετατρέψει την καρδιά και την ψυχή του στην αλήθεια στα χέρια του Θεού, ο οποίος είναι ο μόνος που την κατέχει.

Ο Κύριός μας είπε ακόμη και στον Αγγελιοφόρο Του (ειρήνη σε αυτόν):

«Εσύ δεν μπορείς να καθοδηγήσεις εκείνον που αγαπάς. Αλλά ο Αλλάχ καθοδηγεί εκείνον που θέλει, και τον φέρνει πίσω στην αλήθεια.»



(Κοράνι, 28/56)

Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να παραθέσω ένα παράδειγμα από τη ζωή του Προφήτη μας (ειρήνη σε αυτόν), ο οποίος έζησε μια υποδειγματική οικογενειακή ζωή, για να δείξω τι είδους γεγονότα μπορεί να συμβούν μέσα σε μια οικογένεια και πώς μπορούν να διορθωθούν.

Θα συνοψίσω το περιστατικό από τον Μπουχάρι:

Όταν ο Κύριός μας μπήκε στο σπίτι της κόρης του Φατίμας, είδε ότι ο γαμπρός του Αλί δεν ήταν εκεί και ρώτησε. Απάντηση:

– Είχαμε μια μικρή διαφωνία με τον Αλή. Εκείνος θύμωσε και έφυγε, δεν ξέρω πού είναι.

Ο Κύριός μας (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) με λύπη διέταξε τον Σεχλ μπιν Σαδ, ο οποίος βρισκόταν δίπλα του:

– Πήγαινε να βρεις τον Αλί. Ενημέρωσέ με πού βρίσκεται.

Ο Σεχλ μπιν Σαδ, που ήρθε λίγο αργότερα:

– Ω Αγγελιοφόρε του Θεού, ο Αλί κοιμάται ξαπλωμένος στο χώμα στο τζαμί,

λέει.

Ο Προφήτης (ειρήνη σε αυτόν) πήγε αμέσως στο τζαμί και απευθύνθηκε στον Χαζράτ Αλί, ο οποίος φαινόταν ξαπλωμένος, καλυμμένος με σκόνη και βρωμιά:

– Σήκω, ω Αμπου Τουράμπ!

Σε αυτό το κάλεσμα, ο Αλί (ρα) ξύπνησε και είδε τον Αγγελιοφόρο του Θεού (σ.α.β.) δίπλα του. Αμέσως σηκώθηκε όρθιος. Ο Κύριός μας (σ.α.β.) με τρυφερότητα τον πήρε από το χέρι, τον έφερε στο σπίτι του και κάθισαν μαζί. Με συζητήσεις από δω κι από κει, αποκατέστησαν την επικοινωνία και έλυσαν την παρεξήγηση, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα απόλυτης αγάπης και σεβασμού. Μετά, ο Κύριός μας (σ.α.β.) σηκώθηκε και έφυγε.

Τότε, ένας από τους συντρόφους του Προφήτη, βλέποντας τη χαρά στο ευλογημένο πρόσωπό του, ρώτησε:

– Ω Αγγελιοφόρε του Θεού, σε βλέπουμε πολύ χαρούμενο.

Απαντάει ως εξής:

– Πώς να μην χαίρομαι; Κατάφερα να συμφιλιώσω δύο ανθρώπους που αγαπώ πολύ. Αυτό είναι κάτι που αξίζει να το γιορτάσω.

Αυτή η υπόθεση θα πρέπει να έχει ψιθυρίσει κάτι στις κυρίες και στους κυρίους, δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι εγώ.

Διότι και ο Άγιος Αλή και η Αγία Φατιμά υφίσταντο οικογενειακές διαφωνίες, αλλά δεν τις άφηναν να χρονίζουν και προσπαθούσαν να τις λύσουν. Τι συμβαίνει σε εμάς; Μήπως -απαγορεύεται να το πούμε- είμαστε ανώτεροι από αυτούς;

ΓΙΑΤΙ Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ;

Η επιθυμητή οικογενειακή ζωή είναι εκείνη όπου ο σύζυγος και η σύζυγος έχουν κοινή σκέψη και κατανόηση, και παίρνουν τις αποφάσεις τους από κοινού.

“ναι”

τους,

“όχι”

να τα εντοπίσουν μαζί.

Ωστόσο, αυτό είναι ένα ιδανικό· τα ιδανικά δεν είναι πάντα εφικτά και δυνατά. Συχνά, είτε από την πλευρά του συζύγου είτε από την πλευρά της συζύγου, υπάρχουν διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες, κουλτούρες και προτιμήσεις, και μερικές φορές δεν βρίσκουν κοινό έδαφος. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο ένας μπορεί να υποχωρήσει στις επιθυμίες του άλλου, επιδεικνύοντας κατανόηση και διατηρώντας έτσι την οικογενειακή ζωή.

Εδώ είναι που μπαίνει στο παιχνίδι η υπομονή. Και, παρεμπιπτόντως, σήμερα θέλω να σας μιλήσω για την υπομονή.

Πράγματι, η υπομονή στην οικογενειακή ζωή δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Μπορεί μάλιστα να ειπωθεί ότι δεν υπάρχει οικογενειακή ζωή χωρίς υπομονή· αν υπάρξει, σίγουρα η οργή, η αγανάκτηση και η βία κάποιου θα δημιουργήσουν ένταση, καθιστώντας τη ζωή δύσκολη. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Προφήτης (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) τόνισε την υπομονή στην οικογενειακή ζωή, δίνοντας εξαιρετικές και όμορφες εξηγήσεις. Συγκεκριμένα:

Η υπομονή είναι ωραία παντού, αλλά είναι ακόμα ωραιότερη στην οικογενειακή ζωή. Γιατί η υπομονή στην οικογενειακή ζωή όχι μόνο οδηγεί τον κάτοχό της στον παράδεισο, αλλά ανάλογα με το βάθος και την έντασή της, αναβαθμίζει και τις θέσεις του στον παράδεισο, φτάνοντας μάλιστα να τον ανυψώσει σε θέση αδελφής ή αδελφού των γυναικών του παραδείσου.

Επιπλέον, η υπομονή μπορεί να οδηγήσει τον άνδρα στην ανταμοιβή της υπομονής του Προφήτη Ιώβ, και τη γυναίκα στην ανταμοιβή της υπομονής της Ασίας, της μητέρας των πιστών.

Ο Ιμάμ Γαζαλί, στο έργο του «Μουκάσεφε», παραθέτει το σχετικό χαντίθ του Προφήτη (σ.α.β.) ως εξής:

– Όποιος σύζυγος υπομείνει την ασυμφωνία της συζύγου του (ανάλογα με τη δυσκολία και τη σφοδρότητα της υπομονής), ο Θεός μπορεί να του δώσει ανταμοιβή παρόμοια με εκείνη που έδωσε στον Ιώβ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) για την υπομονή του. Και όποια σύζυγος υπομείνει την ασυμφωνία του συζύγου της (πάλι ανάλογα με τη σφοδρότητα και τη δυσκολία της υπομονής), ο Θεός μπορεί να της δώσει ανταμοιβή παρόμοια με εκείνη που έδωσε στην Ασία, τη σύζυγο του Φαραώ, για την υπομονή της.

Ναι, τέτοια είναι η αμοιβή και η ανταμοιβή που κερδίζουν οι υπομονετικοί μέσα στην οικογένεια. Εκείνοι που υπομένουν, σκεπτόμενοι την ανταμοιβή της υπομονής, αμέσως δημιουργούν μια ευχάριστη ατμόσφαιρα στο σπίτι, και οι δυσκολίες που τους ωθούν στην υπομονή μειώνονται, ή ακόμα και εξαφανίζονται με το πέρασμα του χρόνου. Πριν από την άλλη ζωή, λαμβάνουν την ανταμοιβή της υπομονής τους σε αυτόν τον κόσμο.

Αφού ο Ιμάμ Γαζαλί αναφέρει αυτό το χαντίθ, προσθέτει μια αρκετά προειδοποιητική σημείωση προς τις δύο πλευρές, λέγοντας:

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Ο Παντοδύναμος Θεός επιθυμεί τη διατήρηση του οίκου, όχι την καταστροφή του. Γι’ αυτό, υπόσχεται στους συζύγους την αμοιβή του Προφήτη Ιώβ και στις συζύγους την αμοιβή της Ασίας, της μητέρας του Μωυσή, για να διασφαλίσει τη συνέχιση του γάμου.

Για να μην πολυλογούμε, μπορούμε να πούμε ότι:

– Στην ιδανική περίπτωση, η οικογένεια λαμβάνει τις αποφάσεις της από κοινού, με συζήτηση και συμφωνία. Ωστόσο, τα ιδανικά δεν είναι πάντα εφικτά. Απομένει η υπομονή. Όσοι επιλέγουν την υπομονή, ποτέ δεν θα το μετανιώσουν, και μάλιστα θα δουν την ανταμοιβή τους στην άλλη ζωή.

“Μακάρι να είχαμε δείξει περισσότερη υπομονή.”

τους υπενθυμίζεται επίσης τι θα πουν.

Με χαιρετισμούς και ευχές…

Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις