– Πώς έγινε ο Γιαζίντ χαλίφης;
– Μπορεί να επικριθεί ο γιος του Μωαβία (ρα), ο Γιαζίντ;
– Είναι ιδιαίτερα μουσουλμάνος;
– Μπορούμε να προσευχηθούμε γι’ αυτόν; Μπορούμε να έχουμε καλή πίστη;…
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ο Γεζίδης (646-683) ήταν ο δεύτερος χαλίφης των Ομεϋαδών.
Το χαλιφάτο μετατράπηκε σε βασιλεία στο πρόσωπό του. Η δολοφονία του Χουσεΐν (ρα) και η ευθύνη του για την τραγωδία της Κερμπάλα προκάλεσαν την έντονη αντίδραση του ισλαμικού κόσμου. Αν και καταδικάστηκε από ορισμένους μελετητές, άλλοι, λαμβάνοντας υπόψη την πιθανότητα μεταμέλειας και μετάνοιας, κράτησαν μια πιο επιφυλακτική στάση. Στο Risale-i Nur, το όνομά του αναφέρεται στο πλαίσιο της συζήτησης για το αν είναι επιτρεπτό να τον καταραστούμε· επισημαίνεται ότι η κατάρα δεν φέρνει κανένα όφελος, αλλά αντίθετα, έχει αρνητικές συνέπειες.
Ο Γεζίδης γεννήθηκε στη Δαμασκό το 646.
Πέρασε την παιδική και εφηβική του ηλικία στη Δαμασκό, λόγω της θέσης του πατέρα του ως κυβερνήτη. Κατά την παιδική του ηλικία έλαβε καλή εκπαίδευση. Στη μετέπειτα ζωή του έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις τέχνες. Πριν ακόμη οριστεί διάδοχος, εντάχθηκε στον στρατό που στάλθηκε εναντίον του Βυζαντίου.
Αυτή τη φορά,
Διοργανώθηκε με σκοπό να βοηθήσει τους Αρμένιους, οι οποίοι είχαν επαναστατήσει εναντίον της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και είχαν ζητήσει βοήθεια από τους Ομεϋάδες.
Ο ισλαμικός στρατός, που κινήθηκε εναντίον του Βυζαντίου, ξεκίνησε την εκστρατεία του το 668. Αφού έφτασε μπροστά από την Χαλκηδόνα, ζήτησε βοήθεια. Στη συνέχεια, με τις ενισχυτικές δυνάμεις που ετοιμάστηκαν υπό την ηγεσία του Ιαζίδη, πέρασε τον Βόσπορο…
Η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε (669).
Η πολιορκία, η οποία διήρκεσε όλο το καλοκαίρι, έληξε με την έλευση του χειμώνα. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας, ορισμένοι σύντροφοι του Προφήτη, μεταξύ των οποίων και ο Αμπού Αγιούμπ αλ-Ανσάρι (ρα), έπεσαν μάρτυρες. Ως αποτέλεσμα της πολιορκίας, συνήφθη ειρήνη με τους Βυζαντινούς, με τον όρο να πληρώνουν φόρο.
Ο χαλίφης των Ομεϋαδών, Μωαβίας,
αφού αποκατέστησε την τάξη και την εσωτερική ειρήνη στη χώρα, ο κυβερνήτης της Κούφας
Μουγίρα μπιν Σου’μπα
Με την παρότρυνση και την προτροπή του, ο Μωαβίας όρισε τον γιο του, Γιαζίδ, διάδοχό του πριν από το θάνατό του. Ο Μωαβίας ήθελε να μάθει τις απόψεις των μεγάλων προσωπικοτήτων του Ισλάμ, ιδιαίτερα εκείνων που βρίσκονταν στη Μεδίνα, σχετικά με αυτή την εξέλιξη. Ωστόσο, ο Χουσεΐν (ρα), ο Αμπντουλλάχ ιμπν Ομάρ (ρα) και ο Αμπντουλλάχ ιμπν Ζουμπέιρ (ρα) αντιτάχθηκαν σε αυτό. Παρά την αντίθεση αυτή, ο Μωαβίας συγκάλεσε τους διοικητές από διάφορες περιοχές της χώρας και ζήτησε να ορκιστούν πίστη στον Γιαζίδ ως διάδοχο.
Ο Γιαζίντ έγινε χαλίφης το 679, μετά το θάνατο του πατέρα του, Μωαβία.
Με αυτή την εξέλιξη, το χαλιφάτο μετατράπηκε σε κληρονομική μοναρχία στο πρόσωπο του Γιαζίντ. Όσοι αντιτάχθηκαν στην διαδοχή του δεν του ορκίστηκαν πίστη. Έγραψε επιστολή στον κυβερνήτη της Μεδίνας, Ουαλίντ μπιν Ουτμπά, ζητώντας του να αναγνωρίσει το χαλιφάτο του. Ωστόσο, ο κυβερνήτης της Μεδίνας απέτυχε σε αυτή την προσπάθεια. Εν τω μεταξύ, οι κάτοικοι της Κούφας, στέλνοντας απεσταλμένους στον Χουσεΐν (ρα), δήλωσαν ότι θα τον αναγνώριζαν ως χαλίφη. Στη συνέχεια, ο ξάδελφός του Μουσλίμ πήγε στην Κούφα και δέχθηκε την ορκωμοσία πίστης στο όνομα του Χουσεΐν. Ο κυβερνήτης της Βασόρας, ο οποίος είχε διοριστεί και κυβερνήτης της Κούφας, επενέβη και σκότωσε τον Μουσλίμ.
Ο Χουσεΐν (ρα) ξεκίνησε το ταξίδι του προς την Κούφα, αγνοώντας τις τελευταίες εξελίξεις.
Στο δρόμο έμαθε ότι ο Μουσλίμ είχε σκοτωθεί. Ωστόσο, δεν γύρισε πίσω. Στον Χουσεΐν, που έφτασε στην Κερμπάλα, στάλθηκε ένας στρατός τεσσάρων χιλιάδων ανδρών. Ο Χουσεΐν (ρα), με λίγους άνδρες και καταλαβαίνοντας ότι δεν θα ερχόταν βοήθεια από την Κούφα, ήθελε να γυρίσει πίσω, αλλά ο κυβερνήτης…
Ουμπαϊντ Αλλάχ ιμπν Ζιγιάντ,
Του ανακοίνωσε ότι έπρεπε να ορκιστεί πίστη στον Γεζίντ και ότι θα του επιτρεπόταν να επιστρέψει μετά από αυτό. Ο Χουσεΐν, ο οποίος δεν αποδέχθηκε την πρόταση, μαρτύρησε το 680 (10 Μουχαρρέμ 61 Εγίρας) μαζί με εβδομήντα άτομα.
Στην ισλαμική ιστορία
«Η Τραγωδία της Καρμπάλα»
Το γεγονός αυτό, που πέρασε στην ιστορία ως τραγωδία, αποτέλεσε μια μεγάλη κηλίδα, κυρίως για τους Ομμεϋάδες και ειδικά για τον Γιαζίντ. Ο Μωαβίας (ρα) είχε διατάξει τον γιο του να φέρεται καλά στον Χουσεΐν (ρα) και την οικογένειά του. Αναφέρεται ότι ο Γιαζίντ, όταν άκουσε για το μαρτύριο του Χουσεΐν, λυπήθηκε πολύ, καταράστηκε τον κυβερνήτη Ουμπαϊντουλλάχ, ο οποίος τον είχε οδηγήσει στο μαρτύριο, και έκλαψε. Υπάρχουν εκείνοι που ισχυρίζονται ότι ο Γιαζίντ δεν έδωσε εντολή για το μαρτύριο του Χουσεΐν, αλλά και εκείνοι που ισχυρίζονται ότι υποστήριξε τον κυβερνήτη του από κάθε άποψη. Αναφέρεται επίσης ότι έφερε τα παιδιά του Χουσεΐν στη Δαμασκό και τους φέρθηκε πολύ καλά. Ωστόσο, όλα αυτά δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν την αντίδραση που προκλήθηκε εναντίον του στον ισλαμικό κόσμο.
Αυτό το τραγικό γεγονός έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Γεζίδη.
Προκάλεσε μεγάλη θλίψη τόσο στους μουσουλμάνους όσο και στον ακαδημαϊκό κόσμο. Προκάλεσε τεράστια αντίδραση. Δεν ήταν μόνο οι Σιίτες, αλλά και οι Σουνίτες απέφευγαν το όνομα Γιαζίντ. Παρόλο που έδιναν στα παιδιά τους τα ονόματα Αλί, Χασάν και Χουσεΐν σε πολύ μεγάλο αριθμό, απέφευγαν να χρησιμοποιήσουν το όνομα Γιαζίντ. Υπήρξαν διαφωνίες και μεταξύ των λογίων γύρω από αυτό το όνομα. Υπήρξαν εκείνοι που τον καταράστηκαν, αλλά και εκείνοι που κράτησαν μια πιο προσεκτική στάση, λαμβάνοντας υπόψη την πιθανότητα να είχε μετανιώσει και να είχε κάνει μετάνοια αργότερα.
Το όνομά του αναφέρεται επίσης στο Risale-i Nur, όπου θίγονται και οι διαφωνίες σχετικά με αυτόν.
Σε μια ερμηνεία ενός ιερού στίχου:
«…κανείς δεν ευθύνεται για το λάθος κάποιου άλλου…»
(Εν’άμ, 6/164)
Παρά τη θεϊκή προειδοποίηση, επισημαίνεται ότι στην κοινωνική και πολιτική ζωή συμβαίνει το αντίθετο και γι’ αυτό προκαλούνται μεγάλες δολοφονίες.
«Ακόμα κι αν είναι αδελφός του, ακόμα κι αν ανήκει στην ίδια φυλή ή παράταξη, ακόμα κι αν είναι από το ίδιο κόμμα, δεν θεωρείται συνένοχος σε εκείνο το έγκλημα. Το πολύ-πολύ να είναι ηθικά ένοχος, με μια μορφή συμπάθειας προς το έγκλημα, και να λογοδοτήσει στην άλλη ζωή, όχι σε αυτήν…»
αφού δόθηκαν οι εξηγήσεις, όσοι αποκαλούν τους φοιτητές του Κορανίου, οι οποίοι προσπάθησαν να αποτρέψουν αυτό το μεγάλο έγκλημα, “οπισθοδρομικούς” και τους κατηγορούν,
«…σαν να προτιμάς την τυραννία του καταραμένου Γεζίδη από τη δικαιοσύνη του Ομέρ…»
(Επιστολές από το Εμιρδάγ, 1997, σελ. 319-320)
Αναφέρεται ότι προτιμούν τον εν λόγω άγριο νόμο που εφαρμόζουν οι άνθρωποι, από την δίκαιη κρίση του Κορανίου.
Για τον Γεζίδη
“καταραμένος”
ενώ χρησιμοποιείται ο όρος αυτός, γίνονται και ορισμένες προειδοποιήσεις σχετικά με αυτόν.
«Ο Σαδεντίν Ταφταζανί, ο μεγάλος αλχημιστής της θεολογίας, είπε για τέτοιους ανθρώπους όπως ο Χατζάτζ ο Άδικος, ο Γιαζίντ και ο Ουαλίντ: “Είναι επιτρεπτό να καταρασθείς τον Γιαζίντ”, αλλά δεν είπε “Είναι υποχρεωτικό να τον καταρασθείς”. Δεν είπε “Είναι καλό και έχει ανταμοιβή”. Γιατί είναι αμέτρητοι εκείνοι που αρνούνται τόσο το Κοράνι, όσο και τον Προφήτη, όσο και τις ιερές συζητήσεις όλων των συντρόφων. Τώρα, πολλοί από αυτούς κυκλοφορούν ελεύθεροι. Σύμφωνα με το νόμο, αν κάποιος δεν αναφέρει καθόλου τους καταραμένους και δεν τους καταριέται, δεν υφίσταται καμία βλάβη.»
(Επιστολές από το Εμιρδάγ, σελ. 178)
Διότι η κατάρα δεν είναι το ίδιο με τον έπαινο. Ενώ ο έπαινος και η αγάπη εντάσσονται στις ενάρετες πράξεις, η κατάρα δεν έχει καμία ανταμοιβή ή όφελος. Και το πιο σημαντικό, η κατάρα και η κακολογία των ανθρώπων με λανθασμένο και άδικο τρόπο μπορεί να προκαλέσει τεράστιες βλάβες.
Μετά τη μαρτυρική θανάτωση του Χουσεΐν (ρα), ο Αμπντουλάχ ιμπν Ζουμπέιρ ήταν ο μόνος που αντιτάχθηκε στον Γιαζίντ. Οι δυνάμεις που στάλθηκαν εναντίον του Αμπντουλάχ, ο οποίος βρισκόταν στη Μέκκα, δεν κατάφεραν να πετύχουν τίποτα. Η Μέκκα πολιορκήθηκε το 683. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας, έφτασε η είδηση του θανάτου του Γιαζίντ, και έτσι η πολιορκία λύθηκε χωρίς να επιτευχθεί κάποιο αποτέλεσμα. Την ίδια περίοδο, στάλθηκαν δυνάμεις και εναντίον των κατοίκων της Μεδίνας, οι οποίοι αρνούνταν να ορκιστούν πίστη στον Γιαζίντ. Αρχικά, τους δόθηκε προθεσμία τριών ημερών για να ορκιστούν πίστη. Επειδή δεν το έκαναν, η Μεδίνα καταλήφθηκε και όσοι αρνούνταν να ορκιστούν πίστη αναγκάστηκαν να το κάνουν.
Ο Γεζίδης πέθανε το 683 μ.Χ. σε ηλικία τριάντα επτά ετών στο χωριό Χαουράν της Δαμασκού.
Μετά το θάνατό του, τον διαδέχθηκε ο γιος του. Κατά τη διάρκεια του χαλιφάτου του, ολόκληρη η Βόρεια Αφρική…
Ούκμπα ιμπν Ναφί
κατακτήθηκε από τον ισλαμικό στρατό υπό την ηγεσία του. Λόγω των τρομερών γεγονότων που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της θητείας του, μνημονεύεται αρνητικά μεταξύ των μουσουλμάνων. Η ονομασία του ως διαδόχου και η ανάληψη του χαλιφάτου μετά τον πατέρα του σηματοδότησε τη μετάβαση του χαλιφάτου σε σουλτανάτο και το τέλος του συστήματος εκλογής χαλίφη.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
Σχόλια
osman42
Ο Θεός (ο Παντοδύναμος) να είναι βοηθός όλων μας. Η χάρη και η ευλογία του Θεού να είναι πάνω σε όλους μας.
serendip19
Τι ωραία απάντηση!
Μπουμεράνγκ88
Απ’ όσο γνωρίζω;
1- Το Χαλιφάτο μετατράπηκε σε κληρονομική μοναρχία με τον Χαζράτ Χασάν, τον γιο του Χαζράτ Αλί, ο οποίος έγινε χαλίφης μετά τον Χαζράτ Αλί (η μοναρχία δεν είναι αντίθετη στο Ισλάμ),
2- Κάποιοι μουσουλμάνοι έχουν δώσει στα παιδιά τους το όνομα Μπαγιαζίντ, που σημαίνει “ο πατέρας του Γεζίντ” (αναφερόμενοι στον πατέρα του, τον Μωαβία, ο οποίος ήταν γραφέας της αποκάλυψης),
3- Ο Γιεζίντ ήταν επικεφαλής του στρατού που ήθελε να κατακτήσει την Κωνσταντινούπολη και να αξιωθεί της ευλογίας που αναφέρεται στο χαντίθ, και στην οποία συμμετείχε και ο Εγιούμπ ελ-Ενσάρι.
4- Είναι αμφίβολο αν ο Γιαζίντ διέταξε τη δολοφονία του Χουσεΐν και των συντρόφων του. Γι’ αυτόν τον λόγο, ορισμένοι λόγιοι, όπως ο Ιμάμ Γαζαλί, που έζησαν πιο κοντά στην εποχή εκείνη, δεν θεώρησαν επιτρεπτή την κατάρα εναντίον του Γιαζίντ.
5- Το γεγονός ότι ο Γεζίδης, μετά το γεγονός της Καρμπάλα, έλυσε τα δεσμά των χεριών του Ζεϊνελ Αμπιντίν, γιου του Χουσεΐν, και τον περιέθαλψε, μπορεί να υποδηλώνει ότι δεν έδωσε ο ίδιος την εντολή για το γεγονός της Καρμπάλα.
6- Η άρνηση του Χουσεΐν να ορκιστεί πίστη στον Γιαζίντ και η διαφωνία μεταξύ τους είναι κατανοητή, διότι και στη μάχη του Τζεμέλ και στη μάχη του Σιφφίν, οι σύντροφοι του Προφήτη ήρθαν αντιμέτωποι λόγω διαφοράς ερμηνείας των θρησκευτικών κανόνων. Επιπλέον, και στις δύο πλευρές υπήρχαν σύντροφοι του Προφήτη που είχαν λάβει την ευαγγελία του Παραδείσου (όπως στην περίπτωση της μάχης του Τζεμέλ).
7- Σε ένα ιερό χαντίθ αναφέρεται: «Οι καλύτεροι άνθρωποι είναι αυτοί που έζησαν στην εποχή μου. Μετά έρχονται αυτοί που τους ακολούθησαν, και μετά αυτοί που ακολούθησαν τους ακολούθους τους» (δηλαδή οι Σαχάμπα, οι Ταμπιίν και οι Ετμπουταμπιίν). Ο Γιαζίντ, επειδή ο πατέρας του, ο Μουαβίγια, ήταν Σαχάμπα, ανήκει στους Ταμπιίν.
Συμπερασματικά: Το ζήτημα του Yazid μπορεί να είναι μια από τις λανθασμένες αντιλήψεις που προέρχονται από σιιτική προπαγάνδα. Τουλάχιστον, πρέπει να αποφεύγουμε τις αμφίβολες πράξεις. Η κατάρα δεν είναι λατρεία. Ίσως εκατομμύρια άνθρωποι άδικα καταριούνται τον Yazid και παίρνουν το αμάρτημά του. Αλλάχ αλέμ (Ο Αλλάχ γνωρίζει την αλήθεια). Εν τω μεταξύ, η ζωή μου είναι αφιερωμένη στον αγαπημένο εγγονό του Προφήτη Μωάμεθ (σ.α.σ.), τον Χουσεΐν. Μακάρι να ήμουν το χώμα που πάτησε. Η εξήγησή μας είναι για μια στάση που ταιριάζει σε έναν πιστό. Πρέπει να μην επηρεαζόμαστε από την προπαγάνδα. Διαφορετικά, αν παρασυρθούμε από αυτήν την προπαγάνδα, μπορεί να πέσουμε στην αμέλεια, ακόμη και στην απιστία, να βλασφημήσουμε τους συντρόφους του Προφήτη, όπως ο Αμπού Μπακρ, ο Ομάρ και ο Μουαβίγια (ρ.α.).
