– Να μην τρως όταν υπάρχει φαγητό, να κοιμάσαι στο κρύο έδαφος ενώ υπάρχει κρεβάτι, να κάνεις αμπντέσ με κρύο νερό σε κρύο καιρό ενώ υπάρχει ζεστό νερό… είναι σωστό;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ισλαμική θρησκεία
σε όλες τις αρχές του
-μακριά από τις ακρότητες-
η λεγόμενη μέση οδός
«η ευθεία οδός»
Αυτή είναι η βάση. Επομένως, τίποτα δεν είναι πιο φυσικό από το να επωφεληθεί ο άνθρωπος από το τραπέζι των ευλογιών που ο Θεός δημιούργησε και έθεσε στη διάθεσή του.
«Πες: “Ποιος έχει το δικαίωμα να απαγορεύσει τα καλά πράγματα που ο Αλλάχ δημιούργησε για τους δούλους Του, και τις καθαρές και ευχάριστες τροφές;” Πες: “Αυτά ανήκουν στους πιστούς (μαζί με τους απίστους) σ’ αυτή τη ζωή, και θα ανήκουν αποκλειστικά στους πιστούς την Ημέρα της Ανάστασης.” Έτσι εμείς εξηγούμε τα σημεία μας σε όσους καταλαβαίνουν.»
(Αλ-Α’ράφ, 7/32)
Στο εδάφιο που αναφέρεται παραπάνω, υπογραμμίζεται αυτή η αλήθεια.
Αναμφίβολα, όπως όλα έχουν ένα μέτρο και μια τάξη, έτσι και η νόμιμη τροφή, όπως το φαγητό και το ποτό, έχει μια μέθοδο και μια τάξη. Η πιο σαφής έκφραση της τήρησης αυτού του μέτρου είναι η αποφυγή της σπατάλης.
«Ω, τέκνα του Αδάμ! Να φοράτε τα ωραία σας ρούχα κάθε φορά που πηγαίνετε στο τζαμί για προσευχή. Να τρώτε και να πίνετε, αλλά να μην σπαταλάτε, γιατί ο Θεός δεν αγαπάει τους σπάταλους.»
(Αλ-Α’ράφ, 7/31)
Στο εδάφιο αυτό τονίζεται η σημασία της μετριοπάθειας. Από το εδάφιο αυτό καταλαβαίνουμε ότι ο άνθρωπος μπορεί να φοράει ωραία ρούχα, να τρώει νόστιμα φαγητά, αλλά χωρίς να σπαταλάει.
Φυσικά, υπάρχουν διάφορες πτυχές αυτού του ζητήματος, οι οποίες, αν και υποδεικνύονται από τις γενικές αρχές, οδηγούν σε πολύ διαφορετικές διατάξεις. Για παράδειγμα, η επιδίωξη της απόλαυσης ενώ ο γείτονάς σου πεινάει, ενοχλεί τις ευαίσθητες συνειδήσεις. Το να φοράς ρούχα που οι γύρω σου δεν μπορούν να φορέσουν, είναι κάτι που ενοχλεί τους ευαίσθητους ανθρώπους. Στην εποχή μας, όπου τα αγαθά είναι αμφίβολης προέλευσης, η προσπάθεια να ζεις σύμφωνα με τις επιθυμίες της ψυχής σου, πληγώνει την υγιή φύση.
«Τρώω για να ζω»
με
«ζω για να τρώω»
Υπάρχει τεράστια διαφορά. Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε έναν ανύπαντρο νέο και έναν παντρεμένο άνδρα όσον αφορά την κατανάλωση ισχυρών και διεγερτικών τροφών. Αυτό που είναι αντίδοτο για τον έναν, μπορεί να είναι δηλητήριο για τον άλλον.
Από παλιά, η παράδοση της αποχής από τις απολαύσεις μεταξύ των ευσεβών έχει καθιερωθεί λαμβάνοντας υπόψη τα προαναφερθέντα και παρόμοια ζητήματα.
Να μην κακομαθαίνεις τον εαυτό σου, να μην παρασύρεσαι από τις παραινέσεις του διαβόλου.
για χάρη του οποίου, από την εποχή των συντρόφων του Προφήτη, έχουν ασκηθεί διάφορες πρακτικές λιτότητας και έχουν εγκαταλειφθεί ορισμένες απολαύσεις.
Το σημαντικό είναι
είναι η επίτευξη ενός βιοτικού επιπέδου που δεν διαταράσσει την ισορροπία μεταξύ του κόσμου τούτου και της загробной ζωής.
Αυτό το πρότυπο δεν είναι το ίδιο για όλους. Υπάρχουν διαφορετικά πρότυπα ανάλογα με το άτομο.
Σε αυτό το θέμα, οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιβάλλουν στην οικογένειά τους το ίδιο επίπεδο ευσέβειας που έχουν επιλέξει για τον εαυτό τους. Μπορεί ο ίδιος να νηστεύει κάθε δύο μέρες, αλλά δεν μπορεί να αναγκάσει τα μέλη της οικογένειάς του να κάνουν το ίδιο. Δεν μπορεί να περιμένει από αυτούς να εγκαταλείψουν τις απολαύσεις που εκείνος έχει εγκαταλείψει.
Ορισμένες δηλώσεις του Μπεντιουζζαμάν Χαζρετλερί ρίχνουν φως στο θέμα μας. Η επιδίωξη της απόλαυσης και της ευχαρίστησης στην εγκόσμια ζωή έχει ορισμένες προϋποθέσεις:
Πρώτη προϋπόθεση:
Η απόλαυση και η ευχαρίστηση πρέπει να είναι εντός των ορίων του χαλάλ.
Η αναζήτηση ευχαρίστησης και ηδονής με αθέμιτα μέσα οδηγεί τον άνθρωπο στην κόλαση. Εξάλλου…
“Η νόμιμη διασκέδαση είναι αρκετή για την ευχαρίστησή μας, δεν υπάρχει λόγος να καταφεύγουμε σε παράνομες πράξεις.”
Στο νόμιμο πλαίσιο, ο άνθρωπος είναι ελεύθερος.
Δεύτερη προϋπόθεση:
Είναι η έκφραση ευγνωμοσύνης, η πνευματική αμοιβή της απόλαυσης και της ευχαρίστησης.
Δηλαδή, ο άνθρωπος μπορεί να απολαμβάνει κάθε νόμιμη απόλαυση για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του. Άλλωστε, ο Θεός έχει εφοδιάσει τον άνθρωπο με χίλια δυο όργανα και λεπτομέρειες, ώστε να μπορεί να εκφράσει την απόλυτη ευγνωμοσύνη. Επομένως, ο τρόπος να εκφράσει κανείς την απόλυτη ευγνωμοσύνη στον Θεό είναι να απολαμβάνει κάθε νόμιμη απόλαυση και ευχαρίστηση. Μόνο τότε ο άνθρωπος γνωρίζει τον Θεό με όλες τις αισθήσεις και τα όργανά του και εκφράζει την ευγνωμοσύνη του αναλόγως.
Τρίτη προϋπόθεση:
Ακόμη και εντός των ορίων του χαλάλ, δεν πρέπει να υπάρχει σπατάλη και υπερβολή.
Διότι αυτός ο κόσμος δεν είναι για να χορταίνεις, αλλά για να γεύεσαι. Επιτρέπεται να δοκιμάζεις, αλλά όχι να καταβροχθίζεις αχόρταγα. Μπορείς να απολαμβάνεις τη γεύση και την ευχαρίστηση, αρκεί να μην καταφεύγεις στην υπερβολή.
Τέταρτη προϋπόθεση:
Λαμβάνοντας υπόψη τη γενική κατάσταση των ανθρώπων που ονομάζονται “Sevad-ı azam”.
Δηλαδή, όταν η πλειοψηφία της κοινωνίας ζει σε πείνα και εξαθλίωση, η επιδίωξη της απόλαυσης και της ευχαρίστησης δεν αρμόζει ούτε στην ανθρωπιά ούτε στο Ισλάμ. Αν όμως η γενική κατάσταση της κοινωνίας είναι καλή, τότε η επιδίωξη της απόλαυσης και της ευχαρίστησης είναι θεμιτή.
Εν ολίγοις,
Υπό τις παραπάνω προϋποθέσεις, ο άνθρωπος μπορεί να απολαύσει και να επιδιώξει κάθε είδους ευχαρίστηση και απόλαυση της εγκόσμιας ζωής.
(βλ. Λάμψεις, Δέκατη Ένατη Λάμψη, Τρίτη Σημείωση)
Επομένως, η επιδίωξη των απολαύσεων διαφέρει από άτομο σε άτομο, ανάλογα με τον χρόνο, τον τόπο, την πρόθεση και άλλες συνθήκες. Η πρόθεση κάποιου που επιδιώκει τις απολαύσεις για να ικανοποιήσει τις σαρκικές επιθυμίες του, διαφέρει από την πρόθεση κάποιου που θέλει να απολαύσει τις ευλογίες του Θεού και να Τον ευχαριστήσει. Αντίστοιχα, η πνευματική φύση των απολαύσεων που επιδιώκουν, απαιτεί διαφορετική αξιολόγηση.
Τέλος, μπορούμε να ανατρέξουμε στις ακόλουθες δηλώσεις του Μπεντιουζζαμάν, οι οποίες αποκαλύπτουν το μέτρο της σπατάλης:
«Μια μπουκιά, από θρεπτικά συστατικά όπως τυρί και αυγό, κοστίζει σαράντα παράδες· η άλλη μπουκιά, από το καλύτερο μπακλαβά, δέκα γρόσια… αυτές οι δύο μπουκιές, πριν μπουν στο στόμα, δεν διαφέρουν σωματικά, είναι ίσες· αφού περάσουν από το λαιμό, είναι πάλι ίσες στη θρέψη του σώματος, ίσως μάλιστα το τυρί των σαράντα παράδων να θρέψει καλύτερα. Μόνο, υπάρχει μια διαφορά μισού λεπτού στο σημείο της ικανοποίησης της γευστικής αίσθησης. Ας συγκριθεί πόσο παράλογη και επιβλαβής σπατάλη είναι να ανεβαίνει η τιμή από σαράντα παράδες σε δέκα γρόσια για χάρη μισού λεπτού.»
(βλ. ανωτέρω, Δεύτερη Παρατήρηση).
Όλες αυτές τις εξηγήσεις,
της συνείδησης της πίστης
υπό το φως αυτού, να σκεφτόμαστε σε σύνθεση, τις διαστάσεις,
την κατάσταση των ατόμων
να ρυθμίσετε σύμφωνα με
τις άδειες, χωρίς να τις μπερδεύουμε με τις αναχωρήσεις
εντοπισμός των θέσεων των ρυθμίσεων,
οι προθέσεις είναι αγαθές
κρατώ,
δεν είναι όλα τα φάρμακα το ίδιο αποτελεσματικά για όλους
όπως, να ενεργείτε έχοντας κατά νου ότι αφήνει διαφορετικές παρενέργειες,
χωρίς να βγούμε από την αντικειμενική σφαίρα του επιτρεπτού και του μη επιτρεπτού
Πιστεύουμε ότι η υποκειμενική αξιολόγηση και η εφαρμογή μιας συγκεκριμένης μεθόδου θεραπείας είναι μια πολύ χρήσιμη μέθοδος…
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
