– Η υπόθεση (που βασίζεται στους υπολογισμούς του αστροφυσικού Martin Bojowald, ο οποίος εργάζεται στις ΗΠΑ) είναι ότι το σύμπαν υπήρχε ανέκαθεν και η «μεγάλη έκρηξη» ήταν απλώς μια μεταβατική φάση. Μια παρόμοια υπόθεση ανήκει στους Γερμανούς αστρονόμους Wolfgang Priester και Hans-Joachim Blome.
– Σύμφωνα με αυτή την υπόθεση, υπήρχε ένα άλλο σύμπαν πριν από το «Big Bang», αλλά σε αυτό το σύμπαν δεν υπήρχε ύλη με τη μορφή που γνωρίζουμε. Αυτό το πρώτο σύμπαν αποτελούνταν από πεδία «κβαντικής» ενέργειας. Αυτή η ενέργεια συγκεντρώθηκε με την πάροδο του χρόνου σε ένα σημείο και προκάλεσε την έκρηξη.
– Σύμφωνα με την υπόθεση του Καναδού αστροφυσικού Λι Σμόλιν, το σύμπαν στο οποίο ζούμε είναι στην πραγματικότητα μόνο ένα μέρος ενός πολύπλοκου δικτύου από αναρίθμητα σύμπαντα. Οι μαύρες τρύπες που δημιουργούνται σε αυτό το σύμπαν από τα τεράστια αστέρια που καταρρέουν κάτω από την επίδραση της δικής τους βαρύτητας, στην πραγματικότητα δημιουργούν το «Big Bang» ενός νέου σύμπαντος σε ένα άλλο επίπεδο.
– Πώς πρέπει να ερμηνευτούν αυτοί οι ισχυρισμοί;
– Είναι, ειδικότερα, τέτοιες ιδέες η κυρίαρχη άποψη στον επιστημονικό κόσμο;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η Αρχή του Σύμπαντος
Υπάρχουν διάφορες υποθέσεις και απόψεις σχετικά με την ύπαρξη του σύμπαντος. Ωστόσο,
Η πιο ευρέως αποδεκτή θεωρία, η οποία υποστηρίζεται από πειραματικά δεδομένα, είναι η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης.
Ας συνοψίσουμε εν συντομία αυτή τη θεωρία από το βιβλίο “Physics for Scientists and Engineers with Modern Physics, Eighth Edition, RA Serway and JW Jewett, Jr.”, το οποίο εκδόθηκε το 2010 και διδάσκεται ως εγχειρίδιο σε πολλά πανεπιστήμια ανά τον κόσμο.
Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία,
Το σύμπαν δημιουργήθηκε με μια έκρηξη από ένα σημείο άπειρης πυκνότητας, περίπου 14 δισεκατομμύρια χρόνια πριν.
Η στιγμή αμέσως μετά το Big Bang χαρακτηριζόταν από εξαιρετικά υψηλή ενέργεια και την ενοποίηση των τεσσάρων θεμελιωδών δυνάμεων. Αν θεωρήσουμε το Big Bang ως την αρχή του χρόνου, κατά τα πρώτα 10⁻⁴³ δευτερόλεπτα η θερμοκρασία ήταν περίπου 10³² K (δηλαδή, δισεκατομμύρια φορές υψηλότερη από τη θερμοκρασία τήξης του σιδήρου) και οι τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις – η ισχυρή, η ασθενής, η ηλεκτρομαγνητική και η βαρυτική – ήταν ενοποιημένες.
Στα 10-35 δευτερόλεπτα μετά το Big Bang, η βαρυτική δύναμη διαχωρίστηκε από τις υπόλοιπες. Το σύμπαν επεκτάθηκε και ψύχθηκε γρήγορα. Καθώς το σύμπαν συνέχισε να ψύχεται και να διαστέλλεται, οι υπόλοιπες δυνάμεις διαχωρίστηκαν. Στη φάση αυτή, το σύμπαν αποτελούνταν από κουάρκ και λεπτόνια, και δεν υπήρχαν ακόμη πρωτόνια, νετρόνια, πυρήνες και άτομα. 700.000 χρόνια μετά το Big Bang, όταν το σύμπαν ψύχθηκε σε θερμοκρασία περίπου 3000 K, τα ηλεκτρόνια συνδέθηκαν με τα πρωτόνια, σχηματίζοντας άτομα. Μετά τα άτομα, σχηματίστηκαν μόρια, νεφελώματα αερίων, αστέρια και τελικά γαλαξίες.
Μπορούμε να συνοψίσουμε τα αποτελέσματα των πειραμάτων που υποστηρίζουν τη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης ως εξής:
Το 1965, οι Άρνο Α. Πένζιας και Ρόμπερτ Β. Γουίλσον
Κατά τη δοκιμή ενός ευαίσθητου δέκτη μικροκυμάτων, ανακάλυψαν κάτι πολύ εκπληκτικό και ενδιαφέρον.
Η ένταση του σήματος ακτινοβολίας που μετρήθηκε παρέμενε η ίδια, ανεξάρτητα από την κατεύθυνση της κεραίας. Η μέτρηση της ίδιας έντασης ακτινοβολίας από κάθε κατεύθυνση έδειχνε ότι η πηγή αυτής της ακτινοβολίας ήταν ολόκληρο το σύμπαν. Τελικά, έγινε κατανοητό ότι αυτή η ακτινοβολία ήταν το αποτέλεσμα της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου μικροκυμάτων που απέμεινε από το Big Bang και ήταν της ίδιας τάξης μεγέθους με την ακτινοβολία μέλανος σώματος σε θερμοκρασία 3 K. Πειράματα που πραγματοποιήθηκαν από άλλες ερευνητικές ομάδες επιβεβαίωσαν αυτό το εύρημα. Ο Penzias και ο Wilson κέρδισαν το βραβείο Νόμπελ για αυτή την πολύ σημαντική ανακάλυψη.
Μία από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις που υποστηρίζουν τη θεωρία της διαστελλόμενης οικουμένης πραγματοποιήθηκε το 1920 από τον Έντγουιν Π. Χαμπλ.
Οι μελέτες που έγιναν τόσο με το τηλεσκόπιο των 100 ιντσών όσο και με το μεταγενέστερο τηλεσκόπιο των 200 ιντσών έδειξαν ότι οι γαλαξίες απομακρύνονται από τη Γη, δηλαδή το σύμπαν διαστέλλεται, με άλλα λόγια το σύμπαν έχει μια αρχή. Δηλαδή, το σύμπαν δημιουργήθηκε από το τίποτα.
Çağımızın büyük düşünürlerinden Bediüzzaman, Nur Külliyatı’nda (Sözler, 30. Pencere) şu ifadelere yer vermektedir: Evet, kâinat hadistir (sonradan olan). Çünkü görüyoruz ki, her asırda, belki her yılda, belki her mevsimde bir kâinat, bir âlem gider, biri gelir. Demek ki, bu kâinatı yoktan icad eden, her yılda, belki her mevsimde, belki her günde birini icad eden, ehli şuura gösteren ve sonra onu alıp başkasını getiren, birbirinin ardına takıp zincirleme bir surette zamanın şeridine asan bir Kadir-i Zülcelâl vardır. Elbette, bu âlem gibi birer kâinat-ı müteceddide (yenilenen kâinat) hükmünde olan, her baharda gözümüzün önünde yoktan gelen ve giden kâinatları icad eden bir Zât-ı Kadîrin mucizat-ı kudretidirler. Elbette, âlem içinde her vakit âlemleri halk edip değiştiren Zât, mutlaka şu âlemi de o halk etmiştir ve şu âlemi ve rû-yi zemini o büyük misafirlere misafirhane yapmıştır.
Αν αυτές οι επιστήμες, που ασχολούνται με το σύμπαν και τα όντα, εξεταστούν με γνώμονα τον Θεό, τότε οι γνώσεις αυτές θα αποτελέσουν θεϊκή γνώση. Επομένως, το ορθότερο είναι να χρησιμοποιούμε μια γλώσσα που λέει “Τι ωραία που το έκανε ο Δημιουργός”, αντί για “Τι ωραία”. Μετά από εκφράσεις όπως “δημιουργήθηκε”, “ανακαλύφθηκε”, “συνέβη”, “ενώθηκε” κ.λπ., που χρησιμοποιούνται στη γλώσσα της επιστήμης, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε τον Θεό, ο οποίος δημιουργεί, μετατρέπει, αλλάζει, μεταβάλλει από κατάσταση σε κατάσταση, δημιουργεί από το τίποτα, δημιουργεί συνεχώς νέα πράγματα από όσα έχει δημιουργήσει, και στον οποίο υπακούει οτιδήποτε, από τα άτομα μέχρι τα αστέρια, με την εντολή “κουν φε γιεκούν”.
Κάθε νους ή επιστήμονας που μελετά και κατανοεί τέτοια πράγματα, οφείλει να εκφράσει τον θαυμασμό και την επιδοκιμασία του με φράσεις όπως “Σουμπχάναλλαχ, Μασάλλαχ, Μπαρεκάλλαχ”. Διότι σε οτιδήποτε έχει δημιουργηθεί ή κατασκευαστεί από τη δημιουργία του σύμπαντος μέχρι σήμερα, γίνεται φανερή η δράση ενός όντος με άπειρη γνώση και δύναμη.
Στην αρχική δημιουργία του σύμπαντος, σε δισεκατομμύρια γαλαξίες, σε δισεκατομμύρια αστέρια και πλανήτες που ταξιδεύουν χωρίς να συγκρούονται, με τα φώτα τους να μην σβήνουν, σε κάθε γαλαξία, και ιδιαίτερα στον πλανήτη μας, που μπορεί να ονομαστεί προνομιούχος πλανήτης, η κόρη του οφθαλμού του ουρανού, στα έμβια όντα που ζουν στον πλανήτη μας, στα τρισεκατομμύρια κύτταρα που δημιουργούν τα έμβια όντα, στα μόρια που σχηματίζουν τα κύτταρα, στα άτομα που αποτελούν τα μόρια, στα πρωτόνια και τα ηλεκτρόνια που δημιουργούν τα άτομα, στα κουάρκ που δημιουργούν τα πρωτόνια, δηλαδή σε όλα, υπάρχει τάξη, αρμονία, μέτρο, γνώση, σοφία, δύναμη, συνεργασία και αλληλεγγύη, είτε μεμονωμένα είτε σε ομάδες ή σύνολα που δρουν μαζί. Αυτό δεν μπορεί να είναι έργο ούτε της κωφής φύσης, ούτε της τυφλής δύναμης, ούτε της τυχαίας σύμπτωσης. Αυτή η κατάσταση και η ιδιότητα, όπως ο ήλιος δείχνει την ημέρα και η ημέρα τον ήλιο, αποδεικνύει την ύπαρξη και την ενότητα του Θεού, του κατόχου της άπειρης γνώσης και δύναμης.
Μερικές σταγόνες από τον ωκεανό του Κορανίου σχετικά με το θέμα μπορούν να παρατεθούν ως εξής:
«Δεν είδαν οι άπιστοι ότι οι ουρανοί και η γη ήταν ενωμένοι, και εμείς τους χωρίσαμε, και κάναμε από το νερό κάθε ζωντανό πλάσμα; Δεν θα πιστέψουν λοιπόν;»
(Αλ-Ανμπιγιά, 21/30)
«Αυτός είναι που δημιούργησε τη νύχτα, την ημέρα, τον ήλιο και τη σελήνη. Κάθε ένα από αυτά κινείται σε μια τροχιά.»
(Αλ-Ανμπιγιά, 21/33)
«Εμείς κτίσαμε τον ουρανό με τη δύναμή μας, και βεβαίως εμείς είμαστε οι
(σε όλα)
έχουμε αρκετή δύναμη.”
(Αλ-Ζαριγιάτ, 51/47)
«Η δημιουργία των ουρανών και της γης και των ζωντανών πλασμάτων που έχει διασκορπίσει σ’ αυτά, είναι από τα σημεία Του. Και έχει την δύναμη να τα συγκεντρώσει όλα ενώπιόν Του, όποτε θελήσει.»
(Σούρα, 42/29)
«Η δημιουργία των ουρανών και της γης, και η ποικιλία των γλωσσών και των χρωμάτων σας, είναι σημεία (της δύναμής Του). Σ’ αυτό υπάρχουν βέβαια σημεία για τους ανθρώπους που κατέχουν γνώση.»
(Ρουμ, 30/22)
«Ο Θεός είναι ο δημιουργός των πάντων. Αυτός επιβλέπει και φροντίζει τα πάντα με δικαιοσύνη. Η διαχείριση και η φροντίδα των ουρανών και της γης ανήκουν σε Αυτόν.»
(Αλ-Ζουμάρ, 39/62-63)
(Καθηγητής Δρ. Σελαχαττίν Τσελεμπί)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
