Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
(Σεβφεστάι) σημαίνει οπαδός μιας φιλοσοφικής διδασκαλίας που αρνείται τα πάντα, προκειμένου να μην αποδεχθεί τον δημιουργό του σύμπαντος, τον Θεό, και που δεν καταλήγει σε καμία θετική ή αρνητική κρίση, αλλά θεωρεί θεμελιώδη αρχή την αμφιβολία.
Αυτοί που έχουν αυτή την αντίληψη είναι σοφιστές, οι οποίοι δεν αναγνωρίζουν τίποτα ως αλήθεια στον κόσμο και δεν σκέφτονται καν να αναζητήσουν την αλήθεια, αλλά διασκεδάζουν με ηδονές, ποίηση και λογοτεχνία.
Επειδή η άποψή τους είναι η άρνηση των πάντων, και αυτοί ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.
Όπως για να αρνηθείς τον γλύπτη, πρέπει να αποδεχτείς το γλυπτό ως έργο γλύπτη· για να αρνηθείς τον γραφέα, πρέπει να αποδεχτείς το βιβλίο ως έργο γραφέα· για να αρνηθείς τον ζωγράφο, πρέπει να αποδεχτείς τον πίνακα ως έργο ζωγράφου. Δηλαδή, πρέπει να γνωρίζεις αυτά τα πράγματα.
Κατ’ αναλογίαν, για να μπορέσει κανείς να αρνηθεί τον Θεό, πρέπει να θεωρήσει το σύμπαν, τα αντικείμενα που περιέχει, ακόμα και τα άτομα, ως αναγκαία ύπαρξη. Αυτός που δεν μπορεί να το δεχτεί αυτό, αναγκάζεται να πει ότι το σύμπαν είναι αναγκαία ύπαρξη, δηλαδή αναγκάζεται να προτιμήσει την ύπαρξη αυτού του ενδεχομένου από την ανυπαρξία του.
Για να μπορέσει κανείς να αρνηθεί τον Θεό, πρέπει να αποδώσει αιωνιότητα στην ύλη. Διότι αν κάτι δεν είναι αιώνιο, είναι φθαρτό (έχει αρχή). Και ό,τι είναι φθαρτό, έχει ανάγκη από έναν δημιουργό. Αν δεν γίνει αποδεκτή η αιωνιότητα της ύλης, θα κριθεί ως φθαρτή και δυνατή. Αυτό, όμως, θα οδηγήσει στην αποδοχή και επιβεβαίωση ενός δημιουργού, δηλαδή του Θεού.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι θεολόγοι προσπάθησαν να αποδείξουν την ύπαρξη του Θεού αποδεικνύοντας ότι η ύλη δεν είναι αιώνια.
Μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα αυτό το ζήτημα με το ακόλουθο παράδειγμα:
Ας υποθέσουμε ότι παίρνουμε ένα στυλό και γράφουμε ένα γράμμα σε ένα χαρτί. Αυτό το γράμμα που γράψαμε είναι φθαρτό, δηλαδή έχει προκύψει αργότερα. Πριν από λίγα λεπτά δεν υπήρχε, τώρα όμως υπάρχει. Δηλαδή δεν είναι αιώνιο, είναι φθαρτό. Αφού το γράμμα δεν υπήρχε πριν από λίγα λεπτά, τότε πρέπει να υπάρχει κάποιος δημιουργός (αυτός που το έκανε να υπάρξει). Χωρίς δημιουργό, η ύπαρξη του γράμματος είναι αδύνατη.
Τώρα, αν θέλετε να αρνηθείτε τον δημιουργό του γράμματος, πρέπει να κάνετε ένα από τα δύο:
Διότι, αν αρνηθείς το γράμμα, μπορείς να αρνηθείς και τον γραφέα και να πεις:
Αυτήν ακριβώς την πράξη έπραξαν οι φιλόσοφοι που ονομάζονταν Σοφιστές, αρνούμενοι την υλική ύπαρξη του σύμπαντος και αποδεχόμενοι ότι όλα, ακόμα και οι ίδιοι, είναι φανταστικά. Επειδή αρνήθηκαν την ύπαρξη του σύμπαντος, δεν απάντησαν στην ερώτηση. Διότι, κατά τη γνώμη τους, δεν υπάρχει σύμπαν για να χρειάζεται δημιουργό.
Αν δεν μπορείτε να κάνετε αυτό που κάνουν οι Σοφιστές και να αρνηθείτε το γράμμα στη σελίδα, τότε ο μόνος τρόπος να αρνηθείτε τον δάσκαλο είναι: Επειδή αν δεν έχει γραφτεί και υπάρχει από πάντα από μόνο του, τότε πάλι δεν χρειάζεται γραφέας.
Ορίστε, αυτό το σύμπαν είναι μια σελίδα. Τα αντικείμενα πάνω της είναι σαν τα γράμματα που γράφτηκαν σε αυτή τη σελίδα. Για να μπορέσει κανείς να αρνηθεί τον Δημιουργό, τον Θεό, που είναι ο συγγραφέας αυτής της σελίδας, πρέπει να δεχτεί ότι η σελίδα και τα γράμματα μέσα της δεν είναι φθαρτά, αλλά αιώνια. Αν δεν μπορεί να δοθεί αιωνιότητα στα αντικείμενα, τότε αναγκαστικά θα πρέπει να δεχτούμε ότι είναι φθαρτά. Και αν δεχτούμε ότι είναι φθαρτά, τότε θα τεθεί το ερώτημα: Πώς; Διότι είναι αδύνατον ένα φθαρτό να υπάρξει χωρίς Δημιουργό.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, οι άπιστοι αναγκάστηκαν να αποδώσουν αιωνιότητα στην ύλη. Δηλαδή, όσοι δεν μπόρεσαν να συλλάβουν την αιωνιότητα του Θεού, αναγκάστηκαν να αποδεχτούν την αιωνιότητα της ύλης με ανόητο τρόπο.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
