Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Παρατηρώντας την τάξη στο σύμπαν, δεν διαπιστώνουμε καμία ατέλεια ή αταξία, και κάθε λογικός νους που βλέπει την τάξη του σύμπαντος δεν μπορεί παρά να υμνεί το μεγαλείο του Θεού. Ωστόσο, οι άνθρωποι μπορούν με τη δική τους βούληση να μετατρέψουν σε κακό τα καλά πράγματα που δημιουργήθηκαν στο σύμπαν. Για παράδειγμα, η δημιουργία της φωτιάς είναι καλό. Αλλά αν κάποιος βάλει το χέρι του στη φωτιά, η φωτιά γίνεται κακό γι’ αυτόν. Ενώ ο Θεός δημιούργησε τη φωτιά για να καλύπτουν οι άνθρωποι τις ανάγκες τους. Αλλά αν ο άνθρωπος με τη δική του βούληση έβαλε το χέρι του στη φωτιά, δεν μπορεί να ισχυριστεί κάτι τέτοιο. Διότι ο Θεός έχει θεσπίσει νόμους στο σύμπαν. Αν τους τηρείς, ωφελείσαι, αν δεν τους τηρείς, βλάπτεσαι. Αυτά τα παραδείγματα μπορούν να πολλαπλασιαστούν.
Όσον αφορά τον άνθρωπο, σύμφωνα με το Κοράνι, ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους για να τον λατρεύουν και τους διέταξε να απέχουν από το κακό, την ακολασία και την ασωτία, και προειδοποίησε ότι θα τιμωρήσει με σκληρή τιμωρία όσους δεν υπακούουν, και έστειλε εκατό χιλιάδες προφήτες για να προειδοποιήσουν τους ανθρώπους σε κάθε θέμα. Ωστόσο, οι άνθρωποι που δεν εκπληρώνουν το καθήκον τους και αγνοούν αυτές τις εντολές, σίγουρα θα υποστούν τις συνέπειες των πράξεών τους.
Αυτός ο κόσμος είναι μια αίθουσα εξετάσεων, και επιτρέπεται τόσο σε όσους κάνουν λάθος όσο και σε όσους κάνουν σωστά. Αν υπήρχε παρέμβαση σε όσους κάνουν λάθος, αυτή η αίθουσα εξετάσεων δεν θα είχε νόημα. Αν έριχναν τριαντάφυλλα σε όσους κάνουν καλό και αγκάθια σε όσους κάνουν κακό, τότε αυτός ο κόσμος θα έπαυε να είναι αίθουσα εξετάσεων.
Αν έχει αμαρτίες, θα είναι εξιλέωση γι’ αυτές. Αν δεν έχει αμαρτίες, θα είναι εξιλέωση για τις αμαρτίες που θα διαπράξει στο μέλλον. Επίσης, αυτές οι συμφορές που τον βρήκαν ίσως γίνουν αιτία να πάει στον παράδεισο. Δηλαδή, ο Θεός θα φερθεί με έλεος σε αυτόν τον δοκιμαζόμενο δούλο του, και οι ανταμοιβές που θα του δώσει θα καταστήσουν ασήμαντη αυτή τη συμφορά.
Επειδή δεν γνωρίζουμε την αληθινή φύση των γεγονότων, τείνουμε να ερμηνεύουμε αμέσως αρνητικά ένα φαινομενικά κακό γεγονός και να διαμαρτυρόμαστε. Φυσικά, οι συμφορές και οι δοκιμασίες δεν είναι επιθυμητές. Ωστόσο, όταν έρχονται, δεν πρέπει να αντιδρούμε με εξέγερση, αλλά με υπομονή και ευγνωμοσύνη, σκεπτόμενοι την ανταμοιβή και λέγοντας: “Αυτό είναι το ανώτερο επίπεδο της υπακοής”.
Σε ένα ιερό χαντίθ αναφέρεται επίσης:
Αυτό το καταλαβαίνουμε. Τα αποτελέσματα των δύσκολων εξετάσεων είναι επίσης σημαντικά. Οι ερωτήσεις στις εξετάσεις για δημόσιους υπαλλήλους, για παράδειγμα στις εξετάσεις για υποδιοικητές, δεν είναι βέβαια ίδιες. Όσο πιο εύκολη είναι η πρώτη από τη δεύτερη, τόσο πιο σημαντικό είναι το αποτέλεσμα της δεύτερης από την πρώτη.
Μια εξαιρετική παρατήρηση σχετικά με το θέμα:
Ο άνθρωπος πρέπει πρώτα να εξετάσει το σώμα του. Να σκεφτεί κάθε όργανο ξεχωριστά. Και να αναρωτηθεί: Στη συνέχεια, πρέπει να περάσει στον δικό του πνευματικό κόσμο και να συνεχίσει την ίδια σκέψη και γι’ αυτόν τον κόσμο:
Όπως το σώμα αποτελεί ένα σύνολο με όλα τα όργανά του και μόνο τότε είναι ωφέλιμο, έτσι και η ψυχή αποτελεί ένα σύνολο με όλα τα συναισθήματα, τις αισθήσεις και τις λεπτότητές της. Μόνο έτσι μπορεί να αποδώσει καρπούς. Αν αφαιρέσετε από την ανθρώπινη ψυχή τον νου και τη μνήμη, δεν θα μπορεί να εκτελέσει καμία λειτουργία. Αν αφαιρέσετε το συναίσθημα της ανησυχίας, θα γίνει τεμπέλης· δεν θα εργάζεται ούτε για τον κόσμο του ούτε για τη μετά θάνατον ζωή. Αν αφαιρέσετε τον φόβο, θα καταστεί ανίκανος να προστατεύσει τη ζωή του. Αν δεν έχει το συναίσθημα της αγάπης, δεν θα μπορεί να απολαύσει τίποτα. Έτσι, ο άνθρωπος, τόσο στο σώμα όσο και στην ψυχή, έχει διαμορφωθεί με τον ωραιότερο και σοφότερο τρόπο. Αυτό αποδεικνύεται.
Ομοίως, τα γεγονότα που συμβαίνουν σε έναν άνθρωπο καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του είναι τακτοποιημένα και με τάξη. Αυτό ονομάζεται πεπρωμένο. Το φανερό πεπρωμένο μαρτυρεί το πνευματικό πεπρωμένο. Και τα δύο είναι όμορφα… Φυσικά, εξαιρούνται οι αμαρτίες και οι εξεγέρσεις που διαπράττονται με ελεύθερη βούληση. Όταν, ως ανήμποροι υπηρέτες, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις εκδηλώσεις του πνευματικού πεπρωμένου που είναι πέρα από τη βούλησή μας, και αισθανόμαστε αμηχανία και δυσκολία, πρέπει αμέσως να στρέψουμε το βλέμμα μας στο φανερό πεπρωμένο και στις άπειρες σοφίες που κρύβει.
Για παράδειγμα, πρέπει να θυμόμαστε την ευγενική ανατροφή μας στη μήτρα: Εκείνη την περίοδο, η θεϊκή σοφία και η ευσπλαχνία μας ανατρεφούσαν με τον καλύτερο τρόπο, και εμείς δεν είχαμε επίγνωση τίποτα από όσα συνέβαιναν. Τώρα ζούμε με άλλες εκδηλώσεις της ίδιας ευσπλαχνίας.
Πρέπει να εμπιστευόμαστε τη χάρη του Κυρίου μας, ο οποίος μας έθρεψε, μας μεγάλωσε και τακτοποίησε τα πάντα με τον καλύτερο τρόπο εκείνη την ημέρα, παίρνοντας το μάθημά μας από το χαντίθ. Πρέπει να αξιολογούμε κάθε γεγονός που αντιμετωπίζουμε ως μια ερώτηση εξέτασης και να αναζητούμε μια εκδήλωση χάρης ακόμη και σε γεγονότα που δεν αρέσουν στην ψυχή μας. Ο άνθρωπος σφάλλει αν παίρνει ως μέτρο μόνο την ψυχή του.
Αλλά η λογική αντιτίθεται σε αυτό. Δείχνει τις μελλοντικές καλές θέσεις ή τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει, και τον αποτρέπει από το παιχνίδι. Άρα, αυτό που είναι καλό για την ψυχή, δεν είναι καλό για τη λογική.
Αν φωτιστεί με την πίστη, βλέπει τα πάντα και κάθε γεγονός ως εκδήλωση των Θεϊκών ονομάτων. Φτάνει στην αλήθεια. Για αυτόν τον ευτυχή δούλο, δεν υπάρχει πια τίποτα άσχημο.
Αυτοί που λένε τέτοια λόγια είναι ευτυχισμένοι άνθρωποι που έχουν φτάσει σε αυτό το αξίωμα. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν κατανοήσει το μυστήριο.
Στα έργα του Νουρ, η ομορφιά εξετάζεται σε δύο μέρη: και . Μπορούμε να δώσουμε μερικά παραδείγματα αυτής της ταξινόμησης: Η μέρα είναι όμορφη από μόνη της, και η νύχτα έχει τη δική της ξεχωριστή ομορφιά. Η μία θυμίζει εγρήγορση, η άλλη ύπνο. Δεν είναι προφανές ότι χρειαζόμαστε και τα δύο;
Τα γεγονότα που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος είναι είτε σαν τη νύχτα είτε σαν την ημέρα. Η υγεία μοιάζει με την ημέρα, ενώ η ασθένεια με τη νύχτα. Αν σκεφτούμε ότι η ασθένεια είναι εξιλέωση για τις αμαρτίες, διδάσκει στον άνθρωπο την αδυναμία του, τον προειδοποιεί για την υπακοή του, αποκόπτει την καρδιά του από τον κόσμο και την στρέφει προς τον Κύριό του, τότε θα δούμε ότι είναι μια ευλογία εξίσου μεγάλη με την υγεία. Η υγεία είναι η γιορτή του σώματος, ενώ η ασθένεια είναι τροφή για την καρδιά.
Αυτή είναι απλώς μια κρίκος από τις αδιάκοπες εκδηλώσεις της Δημιουργίας σε αυτό το σύμπαν. Υπάρχουν πολλοί άλλοι κρίκοι, όπως οι θετικοί και αρνητικοί πόλοι του ηλεκτρισμού, η κόρη και ο λευκός του ματιού, τα ερυθρά και λευκά αιμοσφαίρια του αίματος. Είμαστε περικυκλωμένοι από αυτές τις δυάδες, τόσο στον εσωτερικό όσο και στον εξωτερικό κόσμο, και αντλούμε ξεχωριστά οφέλη από καθεμιά.
Η μετάφραση ενός σχετικού εδαφίου από το Κοράνι έχει ως εξής:
Η ιερή στίχος αναφέρεται στον τζιχάντ, αλλά η ισχύς της είναι γενική. Και με αυτήν την στίχο, μας δίνεται μια άλλη «διπλή» οπτική: Η ειρήνη είναι σαν την ημέρα, αρέσει σε όλους· ο πόλεμος μοιάζει με τη νύχτα. Αλλά εκείνοι που δεν πολεμούν όταν είναι απαραίτητο, το μέλλον τους σκοτεινιάζει, οι γενιές τους βυθίζονται σε αιώνιο σκοτάδι. Εκείνοι που γίνονται μάρτυρες στον τζιχάντ, όμως, ανυψώνονται αμέσως σε μια θέση προστασίας και η ζωή που έχασαν στον κόσμο, σε σύγκριση με αυτήν την νέα ζωή, είναι σαν νύχτα.
Δεν μας δίνει άραγε μεγάλη παρηγοριά η ιερή αυτή στίχος, ανακοινώνοντας ότι κάτω από αυτό το γεγονός που δεν αρέσει στην ψυχή, κρύβονται μεγάλες ευεργεσίες, και αυτό ισχύει και για τις άλλες συμφορές, ασθένειες και καταστροφές του κόσμου;
Μια ιερή παράδοση:
Σε αυτό το ιερό χαντίθ δίνεται η εξής ερμηνεία:
Αν οι αρρώστιες, οι συμφορές και οι δυσκολίες που μας συμβαίνουν σε αυτή τη σύντομη ζωή αποβαίνουν ευεργετικές για την αιώνια ζωή μας, τι πειράζει! Τι σημασία έχουν εβδομήντα-ογδόντα χρόνια σε σύγκριση με την αιωνιότητα;!… Δεν είναι αλήθεια ότι όλες οι εφήμερες συμφορές και δυσκολίες αυτού του κόσμου είναι ασήμαντες μπροστά στην αιώνια ευτυχία;
Αυτός ο χώρος ανήκει στο νου και στην καρδιά. Όπως αναφέραμε προηγουμένως, κάθε συμφορά δεν είναι απαραίτητα «καταστροφή». Τα γεγονότα που δεν αρέσουν στην ψυχή μας και σκοτεινιάζουν τον εφήμερο κόσμο μας: είτε είναι μια θεϊκή προειδοποίηση, που μας αποτρέπει από το να ακολουθήσουμε λάθος δρόμο. Είτε είναι εξιλέωση για τις αμαρτίες μας, που μας κάνει να υποφέρουμε σε αυτόν τον κόσμο και όχι στον αιώνιο. Είτε είναι ένα μέσο για να στρέψει την ανθρώπινη καρδιά από την εφήμερη ζωή του κόσμου προς τον Θεό και τον άλλο κόσμο.
Από την άλλη πλευρά, οι συμφορές είναι μια δοκιμασία υπομονής για τον άνθρωπο· η ανταμοιβή για την επιτυχία σε αυτή τη δοκιμασία είναι πολύ μεγάλη.
Αυτά είναι θεϊκές τιμωρίες, θεϊκές καταστροφές. Σε γενικές συμφορές, όλοι μπορεί να έχουν μερίδιο. Για μια ομάδα, καταστροφή, για μια άλλη προειδοποίηση, για μια άλλη εξιλέωση για τις αμαρτίες…
Κατά τη γνώμη μας, ο ασφαλέστερος δρόμος είναι ο εξής: Αν η συμφορά έπληξε εμάς, ας κατηγορήσουμε τον εαυτό μας και ας τον ωθήσουμε σε μετάνοια. Τις συμφορές και τις καταστροφές που πλήττουν τους άλλους, ας τις θεωρήσουμε ως ευκαιρίες για την πρόοδό τους. Έτσι, θα έχουμε προχωρήσει στην αυτοβελτίωση και θα έχουμε απαλλαγεί από τις κακές σκέψεις για τους άλλους.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
