Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Είναι από τις πιο συχνές ασθένειες της εποχής μας. Η αιτία αυτής της ασθένειας, ή αλλιώς, όπως συνηθίζεται να λέγεται σήμερα, φέρνει μαζί της πολλές ασθένειες και μπορεί να προκαλέσει πολλές ασθένειες, όπως καρδιακές παθήσεις. Όταν εξετάζεται η αιτία, διαπιστώνεται ότι οι ευαίσθητες ισορροπίες μεταξύ των κυττάρων επηρεάζονται άμεσα από το στρες.
Για παράδειγμα, το ανοσοποιητικό μας σύστημα μας προστατεύει από πολλές ασθένειες, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου. Ένα υγιές ανοσοποιητικό σύστημα είναι εφικτό μόνο με έναν τρόπο ζωής μακριά από το άγχος. Όταν δεν υπάρχουν ανησυχίες και εμμονές, τα λεμφοκύτταρά μας αγωνίζονται και επιτυγχάνουν πιο αποτελεσματικά ενάντια σε λοιμώξεις, ρευματικές παθήσεις και ακόμη και καρκίνο.
Για αυτό, η προσευχή και η εμπιστοσύνη στον Θεό είναι απαραίτητες. Αναμφίβολα, ένας πιστός που προσεύχεται συνεχώς στον Θεό, που αντιλαμβάνεται κάθε γεγονός που του συμβαίνει ως μια ξεχωριστή δοκιμασία από τον Θεό και που εμπιστεύεται τον Θεό, θα απαλλαγεί από τις δυσκολίες πιο γρήγορα. Οι ιδιότητες του Υπέρτατου Κυρίου μας, που απομακρύνει τις δυσκολίες και απαντά στις προσευχές, αναφέρονται στο Κοράνι ως εξής:
Ο Προφήτης μας, Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν), είπε στα ιερά χαντίθ του ότι η θλίψη προκαλεί ασθένειες:
Η ταλαιπωρημένη ζωή είναι το αποτέλεσμα της απομάκρυνσης των απίστων από την καλή ηθική που προσφέρει η πίστη. Σήμερα οι γιατροί δηλώνουν ότι για να προστατευτούμε από τις επιπτώσεις του στρες, πρέπει να έχουμε μια ήρεμη και γαλήνια διάθεση, μια χαλαρή, ασφαλή και απαλλαγμένη από ανησυχίες ψυχολογία. Μια ήρεμη και χαλαρή ψυχολογία είναι δυνατή μόνο με την εφαρμογή της ηθικής του Κορανίου. Η υπόσχεση του Κυρίου μας προς τους πιστούς δίνεται ως εξής:
Αυτό που περιγράφεται ως “πραγματικότητα” είναι το πρόβλημα, ή ακόμα και η “μοίρα”, όχι μόνο αυτής της εποχής, αλλά ολόκληρης της ανθρωπότητας διαχρονικά.
Επειδή ο άνθρωπος, από τη φύση του, είναι κάποιος που θέλει τα πάντα, αλλά δεν μπορεί να κατέχει τίποτα πραγματικά, φοβάται τα πάντα, επηρεάζεται, πληγώνεται, αλλά δεν έχει τη δύναμη να αντιμετωπίσει τίποτα, και ακόμη και στις καλύτερες στιγμές του, γνωρίζει ότι είναι θνητός, εφήμερος, ότι όλα θα τελειώσουν μια μέρα, νομίζω ότι το ενδιαφέρον δεν είναι το να πέσει σε κατάθλιψη, αλλά το να μην πέσει.
Αυτό είναι εφικτό κυρίως χάρη στην αμέλεια. Προσπαθεί να μην σκέφτεται αυτά που φοβάται, παρηγορείται με αυτά που φαίνεται να έχει, προσπαθεί να μην θυμάται τον θάνατο και τον αποχωρισμό. Αλλά όταν ορισμένα “αδιαμφισβήτητα” γεγονότα σκίζουν το πέπλο της αμέλειας, οι φόβοι και οι απελπισίες που είχαν αναβληθεί μέχρι εκείνη την ημέρα κατακλύζουν την ψυχή σαν χείμαρρος και έρχεται η κατάθλιψη.
φαίνεται σχεδόν σαν μια φυσική συνέπεια του να είσαι άνθρωπος. Πράγματι, έρευνες δείχνουν ότι τα καταθλιπτικά συμπτώματα (διαταραχές ύπνου, διάχυτα σωματικά παράπονα χωρίς αιτία, συχνό κλάμα, απελπισία για το μέλλον, έλλειψη αυτοπεποίθησης, αδυναμία, αδυναμία να απολαύσεις τη ζωή κ.λπ.) υπάρχουν σε διάφορους βαθμούς στο 60% των ανθρώπων. Ως ψυχίατρος, το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι που γνωρίζω για πρώτη φορά, έστω και αστειευόμενοι, λένε “στην πραγματικότητα, θα έπρεπε να έρθω και εγώ να σας δω”, μου φαίνεται σαν μια αόριστη ομολογία αυτής της αλήθειας.
Είναι άραγε αδύνατο να αντιμετωπιστεί η κατάθλιψη, ένα τόσο διαδεδομένο και κοινό πρόβλημα; Δεν υπάρχει θεραπεία για τα βάσανα της αδυναμίας, της φτώχειας και της θνητότητας; Υπάρχει βέβαια, όποιος ψάχνει βρίσκει, αν ψάξει. Στην πραγματικότητα, το μεγαλύτερο λάθος των ανθρώπων είναι να θεωρούν την αρχικά πολύ ενοχλητική αυτή αδυναμία, φτώχεια και θνητότητα ως άλυτα προβλήματα, να μην τα σκέφτονται και να τα αγνοούν.
Διότι, αν ένα πρόβλημα αποκαλυφθεί, είναι δυνατόν να βρεθεί λύση, αλλά είναι φυσικά αδύνατο για κάποιον που κλείνει τα μάτια και παρηγορεί τον εαυτό του με φαντασιώσεις να βρει μια πραγματική λύση. Μόνο όποιος ακούει την προειδοποίηση και μπορεί να την εκφράσει μπορεί να πλησιάσει τη λύση. Και αυτό σίγουρα σημαίνει να υποφέρει κανείς λίγο ή πολύ. Αλλά δεν υπάρχει “χάρη χωρίς κόπο”.
Είναι πιο λογικός ο “ασθενής” που έχει πέσει σε κατάθλιψη και λέει “όλα είναι μάταια, δεν γίνονται τα θέλω μου, τα άσχημα γεγονότα με καταρρακώνουν, ούτως ή άλλως θα πεθάνουμε, αυτή η ζωή είναι πολύ άσκοπη”, ή ο παρηγορητής που λέει “άσε τα αυτά, μην σε απασχολεί τίποτα, κράτα τα πόδια σου ζεστά και το κεφάλι σου δροσερό, μην σε απασχολεί τίποτα, μην σκέφτεσαι βαθιά”; Δεν είναι αναπόφευκτο αυτοί οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν τη λογική της στρουθοκαμήλου να κυλήσουν στην ίδια κατάθλιψη όταν “χτυπήσουν το κεφάλι τους στον τοίχο”;
Δεν βρισκόμαστε όλοι, στην ουσία, σε ένα μικροσκοπικό δωμάτιο με «τοίχους από καθρέφτες»; Επειδή όλοι οι τοίχοι είναι καθρέφτες, οι αλληλοσυνδεόμενες εικόνες μάς δίνουν την αίσθηση ότι βρισκόμαστε σε ένα ευρύχωρο μέρος, αλλά όταν, με την προειδοποίηση μιας μικρής συμφοράς, χτυπάμε το κεφάλι μας σε εκείνον τον τοίχο που νομίζαμε ότι είναι πολύ μακριά, δεν συνειδητοποιούμε ότι βρισκόμαστε σε ένα στενό κελί; Δεν χάνονται τα όνειρα, δεν φεύγει ο ύπνος; Δεν μας προκαλούν πόνο ακόμα και οι πιο γλυκές στιγμές; Δεν ραγίζει η γυαλάδα του ψεύτικου παραδείσου που έχουμε χτίσει με κάθε θάνατο, με κάθε απώλεια, με κάθε λύπη;
Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα άρθρο που διάβασα παλιά σε ένα περιοδικό εφημερίδας. Μια ομάδα καλλιτεχνών είχε μαζευτεί για πικνίκ, για να «κλέψουν μια μέρα από τη μοίρα». Το άρθρο, που περιέγραφε αναλυτικά τη διασκέδαση που κράτησε όλη μέρα, τελείωνε με την εξής φράση: «Δεν είναι παράξενο; Ακόμα και τα ωραιότερα πράγματα, ενώ τα ζούμε, μας δίνουν ευχαρίστηση, αλλά στο τέλος αφήνουν πίσω τους μόνο λύπη. Γιατί…»
Θυμάμαι ακόμα, στα νιάτα μου, όταν άκουγα με ενθουσιασμό και ευχαρίστηση τους αγώνες της αγαπημένης μου ομάδας στο ραδιόφωνο, το πιο απεχθές πράγμα ήταν ο εκφωνητής που έλεγε συνέχεια “τα τελευταία 15 λεπτά του αγώνα”, “μπήκαμε στα τελευταία 10 λεπτά” κλπ. Η σκέψη ότι κάτι που απολάμβανα τόσο πολύ θα τελείωνε σύντομα, μου προκαλούσε πόνο. Ακόμα και ενώ ζούσα τις ωραίες στιγμές, η γνώση ότι θα τελείωναν, χάλαγε την απόλαυση της στιγμής. Γιατί…
Ίσως κάποιος να πει «εντάξει, ας μην το τραβάμε, αν ξέρεις κάποια λύση, πρότεινέ την», αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η αναζήτηση γρήγορων λύσεων, χωρίς να αναλύσουμε διεξοδικά τα προβλήματα και να κατανοήσουμε πλήρως τη σοβαρότητά τους, είναι μια επικίνδυνη αυταπάτη. Γι’ αυτό, ας συνεχίσουμε λίγο ακόμα. Και ας σκεφτούμε έναν νέο. Έχει κάποιον που αγαπάει πάρα πολύ και ονειρεύεται ένα ευτυχισμένο μέλλον μαζί του. Όμως, συνειδητοποιεί ότι η φράση «θα είμαστε μαζί για πάντα, αγάπη μου» είναι ένα ψέμα. Τι «για πάντα»; Ακόμα και το αν θα είναι μαζί τον επόμενο χρόνο είναι αμφίβολο. Αργά ή γρήγορα, θα χωριστεί για πάντα από αυτόν που αγαπάει τόσο πολύ. Και μέχρι τότε, πιθανότατα θα συμβιβαστεί με μια προβληματική, ατελή σχέση, που δεν ανταποκρίνεται πλήρως στα όνειρα και τα ιδανικά του. Και προσπαθεί να παρηγορηθεί, αγνοώντας όλα αυτά και δένοντας όλη του την καρδιά σε αυτόν. Μέχρι πότε;
Ας φανταστούμε μια μητέρα. Το παιδί της, για το οποίο θα έδινε και τη ζωή της, μπορεί ανά πάσα στιγμή να αρρωστήσει, να πάθει κάποια συμφορά. Ακόμα κι αν το προσέχει όλη μέρα, ένα μικροσκοπικό μικρόβιο μπορεί να το ρίξει στο κρεβάτι, να το αφήσει ανάπηρο ή να της το πάρει για πάντα.
Αλλά όχι! Αυτοί θα πουν: «Αυτές είναι οι σκληρές αλήθειες της ζωής, πρέπει να τις αποδεχτείς. Ασχολήσου με άλλα πράγματα, βρες χόμπι. Κοίτα τι κατάφερες, τι έχεις, προσπάθησε να είσαι ευτυχισμένος, να πραγματοποιήσεις τον εαυτό σου κ.λπ. κ.λπ.» Κι εμείς, με τα λόγια του Μπεντιουζζαμάν, ρωτάμε:
ισχύει σύμφωνα με τη διατύπωση του στίχου.
Διότι ο αληθινά πιστός αγαπά τον αγαπημένο του για χάρη του Θεού. Ο αγαπημένος του είναι αντανάκλαση της ευσπλαχνίας και της ομορφιάς του Θεού. Και τρέφει την ελπίδα ότι θα ζήσουν μια αιώνια και ειρηνική συντροφιά στην αιώνια ζωή, χωρίς ποτέ να χωριστούν.
Βρίσκει παρηγοριά στο γεγονός ότι οι αγαπημένοι του έχουν απομακρυνθεί από αυτόν. Εμπιστεύεται αυτούς που αγαπά στη φροντίδα και την προστασία του Θεού.
Σύμφωνα με το Κοράνι, οι συμφορές, οι καταστροφές και οι ασθένειες θεωρούνται θεϊκές προειδοποιήσεις και εξιλεώσεις για τις αμαρτίες.
Είτε αποκτά είτε χάνει τα εγκόσμια αγαθά και τις θέσεις εξουσίας, λέει “Αυτός δίνει και Αυτός παίρνει”, και στοχεύει στις αιώνιες θέσεις και τις αιώνιες ανταμοιβές, που είναι τα αληθινά και διαρκή αγαθά.
και υποδέχεται με ευχαρίστηση τις προσωρινές δυσκολίες και ταλαιπωρίες.
δεν μολύνει το μυαλό του με ακαθαρσίες και αταξίες που δεν μπορεί να διορθώσει, αλλά ασχολείται με το να διατηρεί καθαρό το δικό του βιβλίο πράξεων.
παρατηρεί από τα παράθυρα, δεν μπαίνει μέσα.
Ακόμη κι αν έχει αμαρτήσει, έχει πέσει σε αμέλεια και αποστασία, μπορεί να περάσει από την πόρτα της μετάνοιας, η οποία είναι πάντα ανοιχτή, και να ανοίξει μια νέα, λευκή σελίδα. Έτσι, θα βρει την αληθινή ειρήνη και ευτυχία σε αυτόν τον κόσμο.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
