Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η ισλαμική θρησκεία εγγυάται την προστασία της ζωής, της περιουσίας και όλων των δικαιωμάτων όσων υπάγονται στην προστασία των μουσουλμάνων και καταβάλλουν το φόρο υποτέλειας (τζιζγιά). Ο τέταρτος χαλίφης του Ισλάμ, ο Άγιος Αλί (ρα), εξέφρασε τούτο ως εξής:
“Το αίμα τους είναι το αίμα μας, τα αγαθά τους είναι τα αγαθά μας.”
Υπάρχουν πολλές ιστορικές πρακτικές σχετικά με τους ζιμμήδες, οι οποίοι τέθηκαν υπό την προστασία των μουσουλμάνων για να διατηρήσουν τη θρησκεία τους. Μια από τις καλύτερες αποδείξεις αυτής της πρακτικής είναι η συνθήκη που χορήγησε ο Μωάμεθ ο Πορθητής, ο κατακτητής της Κωνσταντινούπολης, στους ζιμμήδες της Γαλατάς. Το πρωτότυπο κείμενο σώζεται ακόμα.
Παρίσι, Bib.Nat.turc anc. 130, Vrk.78/ab’
Αυτό είναι το αντίγραφο. Η γαλλική μετάφραση και το τουρκικό κείμενο αυτού του εγγράφου έχουν δημοσιευθεί προηγουμένως.
(βλ. Beldiceanu, Recherche Surla ville Ottomate, 153-154,423-424 ; Uzunçarşılı, Osmanlı Tarihi, II/7-8; TOEM, Έτος 5, σελ. 52)
Ο Φατίχ Σουλτάν Μεχμέτ αναφέρει τα εξής σε αυτή τη συνθήκη:
– Επέτρεψε στους μη μουσουλμάνους της Γαλατάς να τελούν τις θρησκευτικές τους τελετές και τα έθιμά τους σύμφωνα με το δικό τους ύφος και τις δικές τους παραδόσεις.
– Τους επέτρεψε να κρατήσουν στην κατοχή τους τα αγαθά, τα προς το ζην, τις περιουσίες, τις αποθήκες, τα αμπέλια, τους μύλους, τις βάρκες και όλα τα υπάρχοντά τους, καθώς και τις συζύγους, τα παιδιά και τις παλλακίδες τους.
– Οι εκκλησίες θα παραμείνουν στην κατοχή τους, δεν θα τους αφαιρεθούν για να μετατραπούν σε τζαμιά και κανένας άπιστος δεν θα εξισλαμιστεί χωρίς τη θέλησή του.
Οι εμπόλεμοι εχθροί δεν θανατώνονται, εφόσον υπαχθούν στο καθεστώς των «ζιμμι» και εγκαταλείψουν ουσιαστικά τον πόλεμο, διότι η αιτία που δικαιολογούσε τη θανάτωσή τους παύει να υφίσταται. Αν η αιτία του πολέμου με τους μη μουσουλμάνους ήταν η απιστία τους, δεν θα αρκούσε η λήξη του πολέμου. Θα έπρεπε να προϋποτίθεται η αποδοχή του Ισλάμ. Ωστόσο, στις συμφωνίες που συνάπτονται μετά τον πόλεμο, δεν επιβάλλεται καμία τέτοια υποχρέωση, δεν θίγονται οι εκκλησίες και οι συναγωγές, και αναγνωρίζεται η θρησκευτική ελευθερία.
Η ισλαμική θρησκεία απαγορεύει αυστηρά την άσκηση θρησκευτικής πίεσης σε μη μουσουλμάνους.
Αποφάνθηκε ότι η πίστη που επιβάλλεται με βία και καταναγκασμό είναι άκυρη.
Ακόμη και αν οι άπιστοι επιζήσουν, ίσως έχουν την ευκαιρία να πιστέψουν μέχρι το τέλος της ζωής τους. Όταν όμως πολεμούνται για να πιστέψουν, αυτή η ευκαιρία χάνεται για όσους σκοτώνονται κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Όλες αυτές οι εξηγήσεις δείχνουν ότι το καθήκον απέναντι στους μη μουσουλμάνους που δεν επιτίθενται στους μουσουλμάνους δεν είναι να πολεμήσουμε εναντίον τους, αλλά να τους καλέσουμε στο Ισλάμ.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
