Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Σας παρακαλώ, γράψτε κάτι γι’ αυτό, είμαι πολύ μπερδεμένος/η!!!!!
Η θέση της θρησκείας στο σύμπαν
Η ερώτηση ενός επισκέπτη μας ξεκινάει κάπως έτσι και συνεχίζεται για 7 σελίδες. Η περίληψη της ερώτησης των επτά σελίδων είναι η εξής:
Το σύμπαν είναι απέραντο. Οι γαλαξίες απέχουν μεταξύ τους αποστάσεις που μετριούνται σε έτη φωτός. Το ίδιο ισχύει και για τις αποστάσεις μεταξύ των άστρων μέσα στους γαλαξίες.
Επομένως, ο ερωτών δεν μπορεί να κατανοήσει πώς ένας δημιουργός που διαχειρίζεται τέτοια τεράστια σύμπαντα, θα μπορούσε να θεσπίζει κανόνες σχετικά με τον άνθρωπο και την κοινωνική του δομή, και να δίνει αξία στον άνθρωπο. Κατά τη γνώμη του, το σύμπαν, που είναι ήδη πολύ μεγάλο, απασχολεί αρκετά τον δημιουργό. Δεν θα πρέπει να του μένει χρόνος για να ασχολείται με τον άνθρωπο, λέει.
Αναρωτιέται γιατί επετράπη η διαφθορά των ιερών κειμένων στο παρελθόν.
Η βασική αιτία αυτών και παρόμοιων ερωτήσεων συνήθως έγκειται στο παρελθόν.
Υπάρχουν δύο τρόποι. Θα εξεταστεί πώς ο Θεός αποκαλύπτει τον εαυτό του σε εμάς. Και ο εγωιστής θα σχεδιάσει ένα πρότυπο θεού όμοιο με τον εαυτό του, συγκρίνοντας τον εαυτό του με τον υπέροχο Δημιουργό.
Ο Νεφις κάνει μια λανθασμένη σύγκριση, λέγοντας:
Μια ανάμνηση από την Ερζουρούμ της δεκαετίας του 1950 ρίχνει φως σε αυτό. Εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχαν δρόμοι και μέσα μεταφοράς, η συγκοινωνία ήταν ανεπαρκής. Ένας νέος πήγε στην Τραπεζούντα για να επισκεφθεί τους συγγενείς του. Κατά την επιστροφή, οι φίλοι του τον περικύκλωσαν και τον ρώτησαν για το μέγεθος της Μαύρης Θάλασσας. Και εκείνος περιέγραψε το μέγεθος της Μαύρης Θάλασσας ως εξής:
Επειδή η ψυχή κατανοεί τις ιδιότητες και τα ονόματα ενός δημιουργού στον κόσμο της, παρατηρώντας τα πράγματα που η ίδια μπορεί να κάνει, δεν μπορεί να βρει λύση σε αυτό το πρόβλημα.
Δηλώνει ότι δεν γεννήθηκε ούτε γέννησε, ότι δεν έχει όμοιό του ούτε αντίθετό του, ότι όλα έχουν ανάγκη από Αυτόν, ενώ Αυτός δεν έχει ανάγκη από τίποτα, ότι Αυτός δημιούργησε τα πάντα, ενώ ο ίδιος δεν δημιουργήθηκε, ότι οτιδήποτε θεωρείται δημιουργημένο δεν μπορεί να είναι Θεός, ότι το λίγο και το πολύ, το μεγάλο και το μικρό είναι ίσα για Αυτόν, και ότι το παρελθόν, το μέλλον και το παρόν υπάρχουν όλα ταυτόχρονα στο βλέμμα Του.
Το έργο φανερώνει τον δημιουργό του. Όσο πιο μεγάλο, υπέροχο και θαυμαστό είναι το έργο, τόσο περισσότερο αποκαλύπτει τη μεγαλοσύνη του δημιουργού του, υποδεικνύοντας την απέραντη γνώση, βούληση και δύναμή του.
Η τάξη και η αρμονία που επικρατούν σε αυτό το σύμπαν, παρά το μέγεθός του, η άριστη ικανοποίηση των αναγκών κάθε όντος, η απουσία σύγχυσης και αταξίας, είναι έργο της άπειρης γνώσης, βούλησης και δύναμης του Θεού.
Ο Παντοδύναμος Θεός, δημιουργώντας αυτό το υπέροχο σύμπαν, έδειξε τα θαυμάσια έργα τέχνης Του, τα σοφά σχέδιά Του και τους κρυμμένους θησαυρούς Του. Αυτά τα δημιουργήματα τα παρατηρεί ο Ίδιος και τα δείχνει στην προσοχή και την παρατήρηση των όντων που διαθέτουν συνείδηση.
Όσο και αν το απέραντο μέγεθος και η απεραντοσύνη του διαστήματος προκαλούν δέος, ένα ζωντανό κύτταρο είναι εξίσου θαυμάσιο, υπέροχο και εκπληκτικό.
Ο άνθρωπος είναι σαν ένα μικρό παράδειγμα του σύμπαντος, όπως και το σύμπαν είναι σαν ένας μεγάλος άνθρωπος.
Επειδή η δράση και η διαχείριση του Θεού στο σύμπαν γίνονται με εντολή και βούληση, το λίγο και το πολύ, το μεγάλο και το μικρό είναι γι’ Αυτόν το ίδιο, δεν έχει διαφορά. Όπως ένας διοικητής με την εντολή “βάδισε” κινεί έναν στρατιώτη, με την ίδια εντολή κινεί και ένα εκατομμύριο στρατιώτες.
Όπως ο Θεός με την εντολή Του δημιούργησε ένα άτομο, με την ίδια εντολή δημιούργησε και το άπειρο σύμπαν. Δεν υπάρχει διαφορά στην δύναμη, την βούληση και την γνώση του Θεού, ούτε ως προς τον αριθμό, ούτε ως προς το μέγεθος του δημιουργήματος. Το μεγάλο και το μικρό, το λίγο και το πολύ, είναι ένα για Εκείνον.
Στο σύμπαν, το μέγεθος του ανθρώπου από υλικής άποψης δεν έχει καμία αξία. Ωστόσο, η ύπαρξη ζωής, λογικής, γνώσης και συνείδησης στον άνθρωπο τον αναδεικνύει στην κορυφή των δημιουργημάτων, και το πιο σημαντικό είναι ότι ο Θεός τον θεωρεί άξιο συνομιλίας.
Αυτός ο απέραντος κόσμος μπορεί να παρομοιαστεί με ένα δέντρο. Ο κορμός, οι ρίζες και τα κλαδιά του δέντρου αντιπροσωπεύουν τα στοιχεία, τα φύλλα τα φυτά, τα άνθη τα ζώα και ο καρπός τον άνθρωπο. Ένα δέντρο, με τις ρίζες, τον κορμό, τα κλαδιά, τα φύλλα και τα άνθη του, εξυπηρετεί τον καρπό του. Η αξία και η σπουδαιότητα του δέντρου μετριέται με την αξία του καρπού του.
Αυτό το κοσμικό δέντρο, με τους γαλαξίες, τα αστέρια, τη βροχή, το νερό, τη γη, τον αέρα, τα φυτά και τα ζώα του, υπηρετεί τον άνθρωπο, καρποφορεί για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος, λοιπόν, πρέπει να έχει έναν καρπό που να είναι πιο πολύτιμος και αξιόλογος από όλα τα όντα του σύμπαντος. Ο καρπός του είναι η γνώση του Θεού και η λατρεία και η υπακοή σε Αυτόν. Άλλωστε, ο Παντοδύναμος Θεός δηλώνει ότι δημιούργησε τον άνθρωπο για να Τον λατρεύει.
Ο άνθρωπος, κατά την προσευχή του, με έναν τρόπο παίρνει όλο το σύμπαν πίσω του, και προσφέρει τις ασυνείδητες προσευχές τους στον Θεό με συνειδητό τρόπο. Έτσι, ο άνθρωπος, που είναι φίλος και συνομιλητής του Θεού, ενώ είναι ανύπαρκτος υλικά, πνευματικά υπερβαίνει όλα τα πλάσματα.
Ο Θεός δηλώνει ότι όλες οι πράξεις και οι συμπεριφορές του ανθρώπου, του πιο τιμημένου από τα πλάσματα, καταγράφονται και ότι μετά τον θάνατό του θα αναστηθεί και θα λογοδοτήσει, και η αιώνια ζωή του στον Παράδεισο ή στην Κόλαση θα εξαρτηθεί από την υπακοή του στις εντολές και τις απαγορεύσεις του Θεού.
Από τον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμ, ο άνθρωπος πάντα έθετε τις ακόλουθες ερωτήσεις:
Τι είμαι; Από πού έρχομαι; Πού θα πάω; Ποιος με έστειλε εδώ; Γιατί με έστειλε; Ποια είναι η αποστολή μου σε αυτό το σύμπαν;
Για να μπορέσουν να απαντήσουν σωστά σε αυτές τις ερωτήσεις, τους στάλθηκαν 124.000 προφήτες. Στο παρελθόν, οι άνθρωποι ζούσαν σε διαφορετικές πόλεις και σε διάφορες φυλές, γι’ αυτό και σε κάθε κοινότητα ερχόταν ένας ξεχωριστός προφήτης. Σε ορισμένους προφήτες δόθηκαν βιβλία.
Αφού η ανθρωπότητα προόδευσε υλικά και πνευματικά και ολόκληρος ο κόσμος έγινε σαν ένα χωριό, τότε στάλθηκε σε όλη την ανθρωπότητα ο μοναδικός προφήτης, ο Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν), και το μοναδικό βιβλίο, το Κοράνι.
Και οι 124.000 προφήτες, όλοι τους, ανακοίνωσαν στις κοινότητές τους την ύπαρξη και την ενότητα του Θεού, ότι η επίγεια ζωή είναι τόπος δοκιμασίας, ότι θα υπάρξει ανάσταση μετά τον θάνατο, ότι η ψευδολογία και η καταπάτηση των δικαιωμάτων των άλλων απαγορεύονται, ότι ο καθένας θα λογοδοτήσει για όσα έκανε και για όσα έπρεπε να κάνει αλλά δεν έκανε, και ότι ανάλογα με αυτό θα παραμείνει αιώνια στον παράδεισο ή στην κόλαση.
Ανάλογα με την κατανόηση και τον τρόπο ζωής της ανθρωπότητας, τα βιβλία που δόθηκαν στους προφήτες ήταν αρχικά πιο σύντομα και περιεκτικά, αλλά ίδιας ουσίας. Για παράδειγμα, στον Αδάμ δόθηκε ένα βιβλίο 8-10 σελίδων, ενώ στον τελευταίο προφήτη, τον Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν), στάλθηκε ένα βιβλίο εξακοσίων σελίδων.
Η ανοχή του Θεού στις αλλοιώσεις των προηγούμενων ιερών βιβλίων αποτελεί μέρος της δοκιμασίας. Ωστόσο, το Κοράνι διαβεβαιώνει με απόλυτη βεβαιότητα ότι δεν θα αλλάξει.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
