Πώς ονομαζόταν η πίστη στη μονοθεΐα πριν από τον Προφήτη μας (σ.α.ς.) ; Δηλαδή, σήμερα η πίστη στη μονοθεΐα ονομάζεται Ισλάμ, μουσουλμανική και πιστή. Η πίστη στη μονοθεΐα του Ιησού (σ.α.ς.) ονομαζόταν Χριστιανισμός; Ή μήπως η κοινότητα του Μωυσή (σ.α.ς.) ονομαζόταν Ιουδαϊσμός; Σύμφωνα με την πίστη στη μονοθεΐα, οι κοινότητες του Ιησού και του Μωυσή (σ.α.ς.) ονομάζονταν Χριστιανοί αντί για Μουσουλμάνοι;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Εβραίος:
Στα αραβικά, η λέξη (χάδε-γιαχούδ-χέβδεν) σημαίνει ουσιαστικά μετάνοια, αλλά και εβραίος. Λέγεται ότι η ονομασία “Εβραίοι” που τους δόθηκε από τους Άραβες οφείλεται είτε, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, στο ότι εγκατέλειψαν τη λατρεία του χρυσού μοσχαριού και μετανόησαν, είτε…
“Ιούδας”
Ο λόγος είναι η αραβική προφορά του ονόματος. Ο Ιούδας, από την άλλη, είναι το όνομα του πρωτότοκου γιου του Ιακώβ, ενός από τους δώδεκα γιους του. Συνεπώς, ενώ ο όρος «Ιουδαίος» θα έπρεπε να αναφέρεται μόνο σε μία από τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ, λόγω της σημασίας του, με την πάροδο του χρόνου κατέληξε να ονομάζει το σύνολο. Αυτό σημαίνει ότι…
“Ιουδαίος”
Ως γενική ονομασία, αναφέρεται σε μια φυλή ή ένα γένος. Όταν χρησιμοποιείται στον ενικό αριθμό,
“Εβραίος”
λέγεται ότι σημαίνει το άτομο που ανήκει σε εκείνο το έθνος.
Ναζωραίοι:
“Ναζωραίος”
είναι ο πληθυντικός αριθμός της λέξης. Σύμφωνα με τον Κεσσάφ, ο ενικός αριθμός (ο μοναδικός) είναι
“νασράν”
και όταν στο τέλος προστίθεται η κατάληξη “-ya”, όπως στο “Ahmedî”, εκφράζει υπερβολή. Οι Χριστιανοί έδωσαν αυτό το όνομα στους εαυτούς τους, και αυτό εξηγείται με τρεις διαφορετικούς λόγους:
1.
Ο τόπος όπου ο Ιησούς (ειρήνη σε αυτόν) κατήλθε (αποβιβάστηκε),
“Ναζηρά”
Αναφέρεται στο χωριό του. Ο Ιμπν Αμπάς, ο Κατάντε και ο Ιμπν Τζουρέιτζ συμφωνούν με αυτήν την άποψη.
2.
Πήραν αυτή την ονομασία επειδή επιδεικνύουν αλληλεγγύη (αλληλοβοήθεια), δηλαδή βοηθούν ο ένας τον άλλον.
3.
Ο Ιησούς (Χριστός) στους αποστόλους του
“Ποιος θα με βοηθήσει στο δρόμο προς τον Θεό;”
(Αλ-Ιμράν, 3/52)
είπε, και εκείνοι
“Εμείς είμαστε οι βοηθοί του Θεού.”
Ονομάστηκαν έτσι επειδή απάντησαν: (Άλ-ι Ιμράν, 3/52).
“Ναζωραίος”
Μεταφράζεται από το ελληνικό “χριστιανός”, που σημαίνει
“Χριστός”
Είναι μια αναλογία. Οι Φράγκοι το προφέρουν “Κριστ”. Αφού ο Χριστός ερμηνεύεται ως σωτήρας, λυτρωτής, “μουντζί” (αυτός που σώζει πληρώνοντας λύτρα), τότε…
Ναζωραίος
Αυτή είναι η αραβική εκδοχή. Επομένως, “Νασράνι” σημαίνει Χριστιανός, και “Νασάρα” σημαίνει Χριστιανοί.
Χριστιανός,
Σημαίνει οπαδός του Χριστού. Η λέξη προέρχεται από το ελληνικό “Χριστός”. Στα εβραϊκά είναι “Μασσιάχ”, που σημαίνει χρισμένος. Στα Ευαγγέλια δεν απαντώνται όροι όπως “Χριστιανός”, “Χριστιανισμός”. Οι όροι αυτοί χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά στην Αντιόχεια, είκοσι με τριάντα χρόνια μετά τον Ιησού (Πράξεις των Αποστόλων, ΙΑ/26). Τα Ευαγγέλια δίνουν περισσότερη έμφαση στον Ιησού και αποτελούν ένα είδος βιογραφίας του.
* * *
«Η αληθινή θρησκεία ενώπιον του Θεού είναι το Ισλάμ. Οι διαφωνίες των ανθρώπων της Βίβλου προέκυψαν, αφού τους δόθηκε η γνώση της αλήθειας, εξαιτίας της ζήλειας και της φιλοδοξίας μεταξύ τους. Αυτοί που απορρίπτουν τα σημεία του Θεού, ας ξέρουν ότι ο Θεός θα τους ζητήσει γρήγορα λογαριασμό.»
(Αλ-Ιμράν, 3/19)
Στο λεξικό, η θρησκεία ορίζεται ως “ανταμοιβή ή τιμωρία” και εκφράζει τη σχέση μεταξύ του υπηκόου (υποταγμένου) και του κυρίαρχου (υποκείμενου). Υπάρχουν διάφοροι ορισμοί της θρησκείας. Υπάρχουν ορισμένες θεμελιώδεις διαφορές μεταξύ των ορισμών της θρησκείας από δυτικούς επιστήμονες και μουσουλμάνους μελετητές. Επίσης, υπάρχουν σημαντικές διαφωνίες μεταξύ αυτών των δύο κύκλων όσον αφορά την πηγή και την αρχική μορφή της θρησκείας.
Σύμφωνα με την ισλαμική αντίληψη, η θρησκεία, με λίγα λόγια, αντιπροσωπεύει το σύνολο των κανόνων που καθοδηγούν το άτομο να ζήσει μια ζωή σύμφωνη με τον σκοπό της δημιουργίας του και να επιτύχει αυτόν τον σκοπό μέσα σε μια συγκεκριμένη πειθαρχία. Η θρησκεία, πέρα από το να είναι ένας θεσμός που ρυθμίζει τις σχέσεις που βασίζονται στην υπακοή και την αφοσίωση της μιας πλευράς στις ιερές εντολές και την κυριαρχία της άλλης, από αυτό το ιερό στίχο γίνεται κατανοητό ότι, σύμφωνα με το Κοράνι, η αξία της θρησκείας και της θρησκευτικότητας ενώπιον του Θεού εξαρτάται από την προϋπόθεση της εθελούσιας υποταγής. Με άλλα λόγια, σύμφωνα με την ισλαμική αντίληψη, η θρησκεία είναι ένας θεσμός που κατευθύνει τους λογικούς ανθρώπους προς το καλό και την ευτυχία με τη δική τους θέληση και επιλογή, ένας θεϊκός νόμος που ρυθμίζει τις πράξεις του ανθρώπου με βάση τη δική του επιλογή.
Αυτή είναι η πρώτη στίχος στο Κοράνι όπου αναφέρεται η λέξη Ισλάμ.
Ισλάμ’
η λεξική σημασία του,
“συνδέομαι, υπακούω, παραδίνομαι, είμαι σε ευημερία και ειρήνη”
φορτηγό.
Ο όρος Ισλάμ
“Να αποδέχεται κανείς με όλη του την ύπαρξη όλα όσα ο Προφήτης Μωάμεθ διακήρυξε στο όνομα της θρησκείας και να επιδεικνύει μια αφοσίωση που να το αποδεικνύει.”
σημαίνει. Η ονομασία της αληθινής θρησκείας που έφερε ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) είναι Ισλάμ. Επίσης, Ισλάμ στα αραβικά είναι ρήμα που δηλώνει την είσοδο σε αυτή τη θρησκεία. Ο οπαδός της ισλαμικής θρησκείας στα αραβικά ονομάζεται μουσλίμ, στα περσικά μουσουλμάν. Στα τουρκικά, για αυτή τη θρησκεία χρησιμοποιούνται οι λέξεις Ισλαμισμός και Μουσουλμανισμός, και για τον οπαδό της η λέξη Μουσουλμάνος.
Υπάρχει ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της λεξικής και της ορολογικής σημασίας της λέξης Ισλάμ. Σύμφωνα με την ισλαμική αντίληψη, η θρησκεία είναι ένας νόμος που αποτρέπει τις διαφωνίες και τις συγκρούσεις μεταξύ όντων με βούληση και λογική, επιτυγχάνοντας συμφιλίωση. Η θρησκεία εκφράζει μια συμφωνία όχι μόνο μεταξύ των ανθρώπων, αλλά και μεταξύ των ανθρώπων και του Θεού. Έτσι, επιτυγχάνεται μια αρμονία μεταξύ της βούλησης του Δημιουργού και της βούλησης των δημιουργημάτων.
Επειδή όλες οι θεϊκές θρησκείες βασίζονται στην αρχή της ενότητας του Θεού, η ισλαμική θρησκεία που κήρυξε ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν) και οι θρησκείες που έφεραν οι άλλοι προφήτες, ενώνονται θεμελιωδώς. Ωστόσο, σύμφωνα με ορισμένους μουσουλμάνους μελετητές, οι όροι “ισλαμική θρησκεία” και “ισλαμική κοινότητα” μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο για τη θρησκεία που έφερε ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν) και τους οπαδούς της. Ακόμη και αν ο Ισλαμισμός συμφωνεί θεμελιωδώς με τις προηγούμενες αληθινές θρησκείες, έχει τα δικά του χαρακτηριστικά και διατάξεις που αφορούν αποκλειστικά την κοινότητα των οπαδών του. Σύμφωνα με μια άλλη ομάδα μουσουλμάνων μελετητών, είναι δυνατόν να αναφέρονται και οι προηγούμενες θρησκείες θεϊκής προέλευσης ως Ισλάμ. Σύμφωνα με αυτούς, υπάρχουν πολλοί στίχοι στο Κοράνι που υποστηρίζουν αυτήν την άποψη: η απάντηση των αποστόλων του Ιησού (ειρήνη σ’ αυτόν)…
“Να είστε μάρτυρες ότι εμείς είμαστε Μουσουλμάνοι.”
Η διατύπωση με αυτόν τον τρόπο αναφέρεται στον Προφήτη Ιμπραήμ (ειρήνη σε αυτόν).
“Ήταν ένας αληθινός μουσουλμάνος.”
να διαταχθεί, και πάλι
“Σας αποκάλεσε ‘μουσουλμάνους’ και πριν από αυτό.”
Παραδείγματος χάριν, η γενική περιγραφή με τη μορφή “είναι τέτοιας φύσης” αποτελεί ένα παράδειγμα. Σύμφωνα με τους αντιτιθέμενους, τέτοιες περιγραφές σχετίζονται με τους προφήτες.
Κατά την άποψή μας, αν λάβουμε υπόψη ότι στα θεία βιβλία εκτός από το Κοράνι δεν δόθηκε όνομα θρησκείας σε όσους θα ακολουθούσαν το βιβλίο αυτό, και ότι ονομασίες όπως Ιουδαϊσμός και Χριστιανισμός εμφανίστηκαν αργότερα και δόθηκαν εκ των υστέρων στους οπαδούς αυτών των προφητών,
“Η αληθινή θρησκεία ενώπιον του Θεού είναι το Ισλάμ.”
Η σημασία της φράσης γίνεται πιο κατανοητή. Παρόλο που η θρησκεία που κήρυξε ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν) έχει τις δικές της διατάξεις, η επίμονη αναφορά στο Κοράνι στην επικύρωση των διδασκαλιών των προηγούμενων προφητών, υποδηλώνει ότι και οι δικές τους διδασκαλίες ανήκουν κατ’ ουσίαν στον κύκλο του Ισλάμ, αλλά ότι, σύμφωνα με τη θεία σοφία, η τελειότερη μορφή αυτών των διδασκαλιών επιτεύχθηκε με την αποστολή του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν).
Συνεπώς, ο μοναδικός τρόπος για να κερδίσει κανείς την ευαρέσκεια του Θεού είναι να πιστέψει απόλυτα σε όσα Εκείνος έχει αποκαλύψει.
Σύμφωνα με αυτό, αν και με βάση το φαινόμενο και για να εκφραστούν ορισμένες ομάδες, μπορεί να αναφερθούν και άλλα ονόματα θρησκειών, ο απώτερος στόχος είναι η συνάντηση όσων αναζητούν την αλήθεια στο πλαίσιο που ευαρεστεί τον Θεό, και η αντανάκλαση αυτής της διαδικασίας, η οποία ισχύει για τις θεϊκές αποκαλύψεις, στο νου και τη συνείδηση της ανθρωπότητας είναι αναπόφευκτη. Οι Ισλαμιστές μελετητές κατανοούν αυτή την έννοια…
“κοινότητα της ανταπόκρισης”
και
“ομάδα πρόσκλησης”
Έχουν διατυπώσει την έννοια με τη μορφή δύο ομάδων: η πρώτη αντιπροσωπεύει εκείνους που εκφράζουν την βούληση να υπακούσουν ενεργά και ρητά στις διδασκαλίες του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν), ενώ η δεύτερη αντιπροσωπεύει τη δυνητική μάζα που δεν βρίσκεται ακόμη σε αυτό το επίπεδο, αλλά βρίσκεται σε μια διαδικασία αντανάκλασης. Υπό αυτή την έννοια
“Ιουδαϊσμός”
και
“Χριστιανισμός”
Σε σύγκριση με ονομασίες όπως “Ισλαμισμός”, η αναφορά στο Ισλάμ από ορισμένους δυτικούς συγγραφείς με τον περιοριστικό όρο “Μωαμεθανισμός” δεν είναι εύστοχη, διότι αφενός απέχει από την αλήθεια και αφετέρου εμποδίζει την επικοινωνία και τη σύνδεση.
Η κατανόηση του στίχου με αυτόν τον τρόπο, όσον αφορά τον τελικό στόχο, δεν έρχεται σε σύγκρουση με τη θέση ότι όποιος, όπου και αν έζησε και όποτε, απέφυγε την πολυθεΐα και κατεύθυνε τις πράξεις του σύμφωνα με αυτή την πίστη, πρέπει να θεωρείται “Μουσουλμάνος” σύμφωνα με την αντίληψη του Κορανίου. Πράγματι, σε πολλούς στίχους φαίνεται ότι αυτό το κριτήριο λαμβάνεται ως βάση για τη σωτηρία των ανθρώπων στη μετά θάνατον ζωή.
Σε ευρεία έννοια, το Ισλάμ (η μουσουλμανική πίστη) εκφράζει την υποταγή με την καρδιά, τη γλώσσα και τις πράξεις. Από αυτές, η πιο σημαντική και πολύτιμη είναι η υποταγή της καρδιάς. Στο Κοράνι, η λέξη Ισλάμ χρησιμοποιείται και για να εκφράσει την υποταγή που δεν έχει φτάσει στο επίπεδο της πίστης.
“Εκείνοι στους οποίους δόθηκε το βιβλίο”
Η φράση αυτή συνήθως ερμηνεύεται ανάλογα με το περιεχόμενο του όρου “Εχλ-ι Κιτάπ”.
Επιστήμη
η λέξη είναι
“αποκαλύψεις και αδιάσειστα στοιχεία”
Όπως εξηγείται, η αναφορά στο στίχο ότι οι Άνθρωποι της Βίβλου διχάστηκαν μόνο αφού έλαβαν τη γνώση, αποσκοπεί στο να καταδείξει ότι, παρόλο που έλαβαν επαρκώς σαφείς θεϊκές αποκαλύψεις και δεν είχαν καμία δικαιολογία, διχάστηκαν και συγκρούστηκαν εξαιτίας των δικών τους ελαττωμάτων, από ιδιοτέλεια και ανθρώπινες παρορμήσεις.
“Λόγω της αμοιβαίας αδιαλλαξίας τους”
Με βάση το σκεπτικό αυτό, έχουν διατυπωθεί ερμηνείες ότι οι αναφερόμενοι είναι είτε Εβραίοι είτε Χριστιανοί είτε και οι δύο. Υπό το φως των ιστορικών πληροφοριών, μπορεί να ειπωθεί ότι εδώ κριτίκονται οι κοινωνίες που έλαβαν θεία αποκάλυψη, επειδή, αντί να αξιοποιήσουν τη φώτιση που προσφέρει η αποκάλυψη και να προχωρήσουν στο δρόμο της ειρήνης και του πολιτισμού, απέρριψαν τη λογική χάριν των προσωπικών φιλοδοξιών, και ιδιαίτερα επειδή διαιρέθηκαν σε θρησκευτικές σέκτες που βασίζονταν σε συγκρούσεις συμφερόντων. Το γεγονός ότι οι πιστοί στο Κοράνι επανέλαβαν το ίδιο λάθος παρά την προειδοποίηση αυτή, αποτέλεσε σημαντικό εμπόδιο στην ικανότητά τους να μεταδώσουν το θεϊκό μήνυμα στην ανθρωπότητα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και να καταλάβουν τη θέση που τους αξίζει στην κούρσα του πολιτισμού.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
