Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ένας ενάρετος πιστός, όταν κρίνει ανθρώπους και γεγονότα, επιδεικνύει όσο το δυνατόν περισσότερη καλή πρόθεση και ερμηνεύει τα πράγματα με θετικό τρόπο. Η καλή πρόθεση και η θετική σκέψη είναι ένδειξη της εσωτερικής ομορφιάς και της φιλανθρωπίας του ανθρώπου. Ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) είπε:
«Στην καρδιά του μουσουλμάνου που διαθέτει τα τρία αυτά χαρακτηριστικά δεν υπάρχει προδοσία ούτε μίσος: ειλικρινής πράξη για χάρη του Θεού, καλή πρόθεση και συμβουλή προς όλους τους μουσουλμάνους και ενότητα με τους μουσουλμάνους σε σκέψη και πράξη.»
(Ιμπν Μάτζα, Μουκαντέμε, 1 8).
Η επιθυμία για το καλό των ανθρώπων και η προτροπή τους προς την καλοσύνη και την ομορφιά αποτελούν θεμελιώδεις υποχρεώσεις του μουσουλμάνου. Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) το τόνισε αυτό,
“Να είμαστε καλοπροαίρετοι απέναντι σε όλους τους Μουσουλμάνους…”
έχει λάβει όρκο πίστης από τους ανθρώπους
(βλ. Μπουχάρι, Ιμάν, 42).
Ωστόσο, εδώ πρέπει να θυμόμαστε την έκφραση του Προφήτη (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) “σε όλους τους μουσουλμάνους”. Η επιθυμία για το καλό και την ευημερία όλων των μουσουλμάνων, χωρίς εξαίρεση, που ανήκουν στον κύκλο του Ισλάμ, και η διατήρηση καλών σκέψεων γι’ αυτούς, αποτελεί καθήκον ενός μουσουλμάνου.
Σε ό,τι αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις με μουσουλμάνους, άπιστους και ειδωλολάτρες, η συμπεριφορά και οι πράξεις του μουσουλμάνου πρέπει να είναι ώριμες και άψογες, με σκοπό να κερδίσει τις καρδιές τους για το Ισλάμ· η καρδιά του όμως δεν πρέπει να τρέφει αγάπη γι’ αυτούς και τις κακές συνήθειές τους.
Μία από τις ιδιότητες του ενάρετου μουσουλμάνου είναι να μην κακολογεί τους ανθρώπους. Στο Κοράνι αναφέρεται:
«Ω πιστοί! Αποφεύγετε τις πολλές υποψίες, διότι μερικές υποψίες είναι αμαρτία.»
(Αλ-Χουτζουράτ, 49/13).
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογίες ας είναι επάνω του) σχετικά με την υποψία και το να λέει κανείς πράγματα πίσω από την πλάτη των ανθρώπων που απέχουν από την αλήθεια,
«Αποφεύγετε τις υποψίες, διότι οι υποψίες είναι το πιο ψεύτικο είδος λόγου.»
(Μπουχάρι, Διαθήκες, 8, Γάμος, 45, Μουσλίμ, Ευπραξία 28)
Διότι, χαρακτήρισε την εικασία ως το πιο ψευδές από τα λόγια. Από το στόμα του πιστού μουσουλμάνου δεν βγαίνουν λόγια που μυρίζουν ψέμα.
Ο μουσουλμάνος οφείλει να κρίνει τους ανθρώπους με βάση ό,τι βλέπει φανερά: να απέχει από την κατηγορία των άλλων με βάση υποψίες, αμφιβολίες, κουτσομπολιά και φαντασίες. Δεν ανήκει στα ηθικά χαρακτηριστικά του μουσουλμάνου να αποκαλύπτει τα κρυφά πράγματα των ανθρώπων, να ανακατεύεται στις ιδιωτικές τους υποθέσεις και να μιλάει αδιάκριτα για την τιμή τους. Αντίθετα, ο μουσουλμάνος ενεργεί με βάση ό,τι βλέπει φανερά. Λέει ό,τι είδε. Δεν κρίνει με υποψίες και αμφιβολίες. Ο Χαζράτ Ομέρ μπιν Χαττάμπ (ρα) είπε:
«Στην εποχή του Αγγελιοφόρου του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν), οι άνθρωποι κρίνονταν με βάση την αποκάλυψη. Τώρα η αποκάλυψη έχει σταματήσει. Εμείς πλέον κρίνουμε με βάση ό,τι βλέπουμε στις πράξεις σας. Εκείνον που φανερώνει καλοσύνη τον προστατεύουμε και τον φέρνουμε κοντά μας. Τα κρυφά του δεν μας αφορούν. Ο Θεός θα τον λογοδοτήσει για τα κρυφά του. Εκείνον που φανερώνει κακία δεν τον εμπιστευόμαστε και δεν τον επικυρώνουμε, ακόμα κι αν λέει ότι η καρδιά του είναι καθαρή.»
(Μ.Υ. Καντεχλεβί, Χαγιάτ ας-Σαχάμπε, μετάφραση Α. Μεϊλάνι, IV, 253).
Γι’ αυτό, ο συνειδητός και ευσεβής μουσουλμάνος δεν ξεχνά ποτέ το παρακάτω εδάφιο σε κάθε λέξη που λέει και σε κάθε απόφαση που παίρνει:
“Μην κυνηγάς αυτό που δεν ξέρεις. Πράγματι, το αυτί, το μάτι και η καρδιά, όλα αυτά θα λογοδοτήσουν γι’ αυτό.”
(Ισραήλ, 17/36).
Ο Μουσουλμάνος δεν μιλάει άσχημα για τους άλλους.
Διότι πιστεύει ειλικρινά ότι κάθε λέξη που λέει καταγράφεται από έναν άγγελο:
«Δύο άγγελοι, ένας στα δεξιά και ένας στα αριστερά του, κάθονται δίπλα του, έτοιμοι να καταγράψουν κάθε λέξη που λέει.»
(Κάφ, 50/17, 18).
Ένας μουσουλμάνος που έχει συνείδηση αυτών των εντολών, φοβάται την ευθύνη για κάθε λέξη που βγαίνει από το στόμα του. Γι’ αυτόν τον βλέπουμε να μιλάει με προσοχή και να ζυγίζει τα λόγια του. Γιατί ξέρει ότι η λέξη που θα πει μπορεί να τον οδηγήσει στην ευαρέσκεια του Κυρίου του, αλλά και στα κατώτατα στρώματα της κόλασης. Σχετικά με αυτό, ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είπε:
«Κάποιος μπορεί να πει μια λέξη που ευαρεστεί τον Θεό, χωρίς να φαντάζεται το υψηλό αξίωμα που θα του απονείμει ο Θεός. Κι όμως, ο Θεός καταγράφει την ευαρέσκειά Του γι’ αυτόν μέχρι την ημέρα της συνάντησής τους. Κάποιος άλλος πάλι μπορεί να πει μια λέξη που προκαλεί την οργή του Θεού, χωρίς να φαντάζεται πόσο χαμηλά θα τον ρίξει αυτή η λέξη. Κι όμως, ο Θεός καταγράφει την οργή Του γι’ αυτόν μέχρι την ημέρα της Ανάστασης.»
(Μπουχάρι, Ρικάκ, 23; Μουσλίμ, Ζουχδ, 49, 50)
Ο ευσεβής και αγνός μουσουλμάνος δεν δίνει σημασία στα παράλογα λόγια των ανθρώπων και αδιαφορεί για τις φήμες, τις διαδόσεις και τις υποψίες που κυκλοφορούν σήμερα στην κοινωνία μας: επιπλέον, δεν μεταδίδει όσα ακούει από τους ανθρώπους χωρίς να βεβαιωθεί για την αλήθεια τους: αντιθέτως, γνωρίζει ότι η μετάδοση όσων ακούει, χωρίς να γνωρίζει αν είναι ψέματα ή αλήθεια, θεωρείται από τον Αγγελιοφόρο του Θεού (ειρήνη σ’ αυτόν) ως ψέμα, το οποίο είναι απαγορευμένο.
“Αρκεί η μετάδοση στον άλλον όσων αισθάνεται, αυτό είναι αρκετό ως αμαρτία.”
λειτουργεί με γνώμονα την αρχή.
(Σαμίλ Ι.Α., άρθρο: Ευθυκρισία)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
