– Όπως γνωρίζετε, στην ανθρώπινη ψυχολογία, σε ένα περιβάλλον όπου δεν θα έπρεπε να γελάμε, αν ο αριθμός των ανθρώπων που γελούν για ένα θέμα είναι μεγάλος, κάποιος που βρίσκεται εκεί μπορεί να γελάσει, ακόμα κι αν δεν θέλει ή δεν γνωρίζει το θέμα. Σήμερα, σε ορισμένα περιβάλλοντα (σχολείο, καφέ, χώρος εργασίας κ.λπ.), τα θέματα που συζητούνται, προσελκύουν το ενδιαφέρον και προκαλούν γέλιο, δυστυχώς, είναι συχνά αισχρά και βωμολοχικά. Μάλιστα, έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό που τέτοια αισχρά θέματα συζητούνται ακόμα και σε σοβαρές σχέσεις οικειότητας, όπως μεταξύ πατέρα και γιου, δασκάλου και μαθητή. Πώς λοιπόν μπορούμε να εξαλείψουμε από τον εαυτό μας αυτό το ψυχολογικό φαινόμενο του “ακούσιου γέλιου”;
– Ποια πρέπει να είναι η στάση μας και η συμπεριφορά μας απέναντι στα άτομα που βρίσκονται σε τέτοιου είδους σχέσεις και περιβάλλοντα;
– Σήμερα συναντάμε πολλούς γκρινιάρηδες και ιδιότροπους ανθρώπους. Μερικές φορές γκρινιάζουμε και εμείς, ίσως τις περισσότερες φορές. Πώς λοιπόν μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτά τα οδυνηρά συναισθήματα και σκέψεις και από τις συμπεριφορές που διαμορφώνουν;
– Πώς πρέπει να αντιδράσουμε στη συμπεριφορά (προσβολή, επίπληξη, ταπείνωση κ.λπ.) που μας επιδεικνύει ένα άτομο με τέτοια χαρακτηριστικά;
– Θα ήταν καλό να απαντήσετε σε ορισμένα ζητήματα, ξεκινώντας από αυτήν την κύρια ερώτηση. Επίσης, σας παρακαλώ να συμπεριλάβετε στις απαντήσεις σας στίχους από το Κοράνι, χαντίθ και απόψεις ορισμένων ισλαμικών μελετητών επί του θέματος.
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Λόγω της θείας σοφίας και του μυστηρίου της δοκιμασίας.
Όλα τα ζωντανά πλάσματα εκτός από τον άνθρωπο, γεννιούνται έχοντας ήδη αποκτήσει το 90% των γνώσεων και των δεξιοτήτων που θα χρειαστούν για να επιβιώσουν στον κόσμο. Αντίθετα, οι άνθρωποι αρχίζουν να μαθαίνουν το 90% των γνώσεων και των δεξιοτήτων τους από τη στιγμή της γέννησής τους και συνεχίζουν να μαθαίνουν μέχρι το τέλος της ζωής τους. Ο άνθρωπος, γεννημένος με μια προγραμματισμένη ισλαμική φύση, διαμορφώνεται από διάφορες επιρροές.
Ένα από τα μεγαλύτερα χαρακτηριστικά του ανθρώπου είναι η ελεύθερη έκφραση των συναισθημάτων του. Αυτά τα συναισθήματα…
Υπερβολή, αμέλεια και μετριοπάθεια.
έχει τρεις βαθμίδες. Η κύρια είναι η μεσαία. Και αυτή η μεσαία βαθμίδα
να γνωρίζεις το σωστό και το λάθος, να δείχνεις θάρρος στο δρόμο της αλήθειας και να είσαι σεμνός/η.
Υπάρχουν διάφορες ποικιλίες, όπως:
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η θρησκεία στάλθηκε για να απομακρύνει αυτά τα συναισθήματα από την υπερβολή και την έλλειψη. Όλοι οι προφήτες προσπάθησαν να ελέγξουν τα ανθρώπινα συναισθήματα και σκέψεις, καθώς και τις λέξεις και τις πράξεις που προκύπτουν από αυτά, μέσω της εκπαίδευσης.
Πολλά συναισθήματα που υπάρχουν στον άνθρωπο, όπως η αγάπη, το μίσος, ο θυμός, οι επιθυμίες, οι κλίσεις, η επίδραση και η αντίδραση, αν δεν κατευθύνονται, δεν διαπαιδαγωγούνται και δεν ελέγχονται από τις εντολές και τις απαγορεύσεις της θρησκείας, δεν ξέρεις πού θα σταματήσουν. Επειδή δημιουργήθηκε ελεύθερος, δεν έχει μέτρο. Επειδή είναι ικανός και για το καλό και για το κακό.
να ανέλθει στα ανώτατα ουράνια ύψη και να φτάσει σε μια ανώτερη βαθμίδα από τους αγγέλους
όπως μπορεί να συμβεί,
εις τον έσχατο βαθμό ταπεινώσεως
κατεβαίνοντας, σύμφωνα με την έκφραση του Κορανίου
κατώτερος από το ζώο
μπορεί να κατέβει σε ένα ρέμα.
Ο σκοπός της θρησκείας,
Σκοπός είναι να καλλιεργηθούν αυτά τα συναισθήματα του ανθρώπου υπό το φως της αποκάλυψης και να τον καταστήσουν τέλειο άνθρωπο, κάνοντάς τον να επιλέγει το σωστό και το καλό με τη δική του ελεύθερη βούληση.
Ο άνθρωπος, πλασμένος ως το πιο τιμημένο πλάσμα, έχει μπροστά του δύο δρόμους, δύο επιλογές: το καλό και το κακό, το αγαθό και το πονηρό. Αυτή την αλήθεια το Κοράνι την εκφράζει ως εξής:
«Αλήθεια, εμείς πλάσαμε τον άνθρωπο με την ωραιότερη μορφή. Και τον κατεβάσαμε στα βάθη των βάθων. Εκτός από εκείνους που πίστεψαν και έπραξαν καλές πράξεις.»
(Τίν, 95/4-6)
«Εμείς του δείξαμε δύο δρόμους, τον σωστό και τον λάθος.»
(Μπενλέντ, 90/10)
Αυτός που οδηγεί τον άνθρωπο στον σωστό δρόμο, στο καλό, τον κατευθύνει.
Η θρησκεία είναι νους, λογική, συνείδηση και επιστήμη.
Και αυτός που παρασύρει στην κακία και στην κακή οδό.
είναι ο διάβολος, η αλαζονεία, το περιβάλλον και η άγνοια.
Η ανθρώπινη βούληση, λοιπόν, βρίσκεται ανάμεσα σε αυτές τις δύο δυνάμεις έλξης. Και εδώ αρχίζει η δοκιμασία.
Η θρησκεία έχει δείξει το αποτέλεσμα και των δύο αυτών δρόμων. Η βούληση κλίνει προς την πλευρά που υπερισχύει, μερικές φορές προς τη μία, μερικές φορές προς την άλλη, βιώνοντας διακυμάνσεις. Βρίσκεται, ας πούμε, σε κατάσταση πολέμου. Γι’ αυτό ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) αυτό…
ο αγώνας ενάντια στο εγώ
μεγάλη τζιχάντ
έχει ονομαστεί
.
(Ραζή, XXIII, 72; Μπεϋνταβή, II, 97)
Οι άνθρωποι με ισχυρή πίστη, που είχαν λάβει την εκπαίδευση του Αγγελιοφόρου του Θεού, επέδειξαν επιτυχία σε αυτή τη μάχη και διαμόρφωσαν μια ισχυρή προσωπικότητα.
Σε ορισμένα περιβάλλοντα που βρισκόμαστε σήμερα, οι θρησκευτικές ευαισθησίες μπορεί να παραβλέπονται, μπορεί να ακούμε πράγματα που δεν θέλουμε να ακούσουμε και να βλέπουμε πράγματα που δεν θέλουμε να δούμε. Σ’ αυτή την περίπτωση, το τι πρέπει να γίνει είναι σαφές. Το Κοράνι και ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν) έχουν δείξει το δρόμο. Ένας άνθρωπος με ισχυρή πίστη και ισχυρή και σταθερή προσωπικότητα, λαμβάνει ως βάση αυτές τις δύο πηγές καθοδήγησης.
Το Κοράνι λέει:
“Αυτός που ακολουθεί τον άνθρωπο πίσω και μπροστά του”
(άγγελος)
υπάρχουν φύλακες· τον φυλάνε με εντολή του Θεού…”
(Ρα’δ, 13/11)
Όσοι το γνωρίζουν αυτό, δεν μπορούν να γίνουν συνένοχοι στα λάθη των γύρω τους.
Κάθε μουσουλμάνος έχει την ευθύνη να εκπληρώνει τα καθήκοντά του. Η θέση ενός ατόμου στην κοινωνία του επιβάλλει ορισμένες ευθύνες. Κάθε μουσουλμάνος είναι υπεύθυνος ανάλογα με τη θέση του.
Σχετικά με αυτό, το ιερό χαντίθ αναφέρει τα εξής:
«Όταν δείτε μια αδικία, αντιδράστε με το χέρι σας, αν δεν μπορείτε, με τη γλώσσα σας, και αν ούτε αυτό δεν μπορείτε, μισήστε την με την καρδιά σας.»
(Μουσλίμ, Πίστη, 78)
Η δουλειά της αποτροπής αυτού του κακού.
Η στάση του ατόμου μπορεί να εξαρτάται από τη θέση, την ισχύ και την εξουσία του. Ένας απλός μουσουλμάνος μπορεί να περιοριστεί στο να αισθάνεται αποστροφή απέναντι στο κακό. Μπορεί να εγκαταλείψει το περιβάλλον του για να μην διαπράξει περισσότερες αμαρτίες.
Πρέπει να θυμόμαστε ότι η παρουσία σε περιβάλλοντα όπου διαδίδεται η συκοφαντία, λέγονται άσεμνα αστεία και απεικονίζεται η ανομία, καθώς και η υιοθέτηση στάσεων και συμπεριφορών όπως η σιωπή και η συμμόρφωση με αυτά, είναι καταστάσεις που καταστρέφουν την μετά θάνατον ζωή του πιστού.
Ο πιστός οφείλει να επιλέγει περιβάλλοντα που συνάδουν με την πίστη του.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
