– Ισχυρίζονται ότι υπάρχει αντίφαση, παραθέτοντας το 33ο εδάφιο της Σούρας αλ-Μα’ίντα, το οποίο αναφέρεται στην κοπή χεριών και ποδιών, και το γεγονός ότι ο προφήτης μας απελευθέρωσε τους εχθρούς του με αντάλλαγμα να διδάξουν γραφή και ανάγνωση.
– Θεωρούν βάρβαρη την αποκοπή χεριών και ποδιών, αναφέρουν ως παραδείγματα χώρες όπου δεν εφαρμόζεται η πραγματική σαρία και ισχυρίζονται ότι δεν επιτρέπεται η μετάνοια σε όσους διαπράττουν εχθρικές πράξεις.
– Πώς μπορούμε να ανταποκριθούμε σε αυτή την κατάσταση;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η μετάφραση του σχετικού εδαφίου:
«Εκείνων που πολεμούν τον Αλλάχ και τον Απόστολό του,
(με οδοφράγματα και τρομοκρατικές ενέργειες)
Η τιμωρία όσων τρέχουν να διαφθείρουν τη γη δεν είναι άλλη από το να θανατωθούν, να σταυρωθούν, να κοπούν τα δεξιά χέρια και τα αριστερά πόδια τους ή να εκδιωχθούν από τον τόπο τους. Αυτή είναι η ντροπή τους στον κόσμο τούτο. Στον άλλο κόσμο όμως, τους περιμένει μια φοβερή τιμωρία.
(Αλ-Μα’ιντα, 5/33)
Ταυτότητα των Δραστών
– Αυτό που αναφέρεται σε αυτό το εδάφιο και
«Αυτοί που πολεμούν τον Αλλάχ και τον Απόστολό του»
Υπάρχουν τρεις απόψεις σχετικά με το ποιοι είναι οι εγκληματίες που αποκαλούνται:
α)
Σύμφωνα με τον Μουτζαχίντ, αυτά είναι
μοιχεία
Εδέν, Άνταμ
δολοφόνος
και
κλοπή
είναι αυτοί που το κάνουν.
β)
Σύμφωνα με τους Ιμάμ Σαφί, Ιμάμ Μαλίκ και Εβζαί, αυτοί είναι οι ληστές που ληστεύουν σε δρόμους, πόλεις και αλλού.
γ)
Σύμφωνα με τον Ιμάμ Αζάμ και τον Ατά ελ-Χορασάνι, αυτοί είναι απλώς ληστές.
(Μαβερντί, ερμηνεία του σχετικού στίχου)
– Σύμφωνα με τον Φαχρουντίν Ραζί, τα άτομα που αναφέρονται σε αυτό το εδάφιο είναι:
-όχι άπιστος/αποστάτης-,
Οι ληστές είναι μουσουλμάνοι. Αυτή είναι η άποψη της πλειοψηφίας των ισλαμιστών νομικών.
(Ραζί, τοποθεσία αναφοράς)
– Υπάρχουν επίσης διαφορετικές ερμηνείες όσον αφορά τη μορφή της ποινής που θα επιβληθεί σε αυτούς:
α)
Σύμφωνα με μελετητές όπως ο Σαΐντ μπιν Μουσαγίμπ, ο Μουτζαχίντ και ο Ατά, η φράση που αναφέρεται στο στίχο και
«να θανατωθούν, να κρεμαστούν ή να τους κόψουν το δεξί χέρι και το αριστερό πόδι ή να εκδιωχθούν από τον τόπο τους»
μια από τις ποινές που αναφέρονται παρακάτω:
-κατά περίπτωση-
Η επιλογή εναπόκειται στην πρωτοβουλία του ιμάμη/αρχηγού κράτους.
β)
Σύμφωνα με τους μελετητές Ιμπν Αμπάς, Χασάν αλ-Μπασρί, Κατάντε και Σουντί, οι ποινές αυτές επιβάλλονται ανάλογα με τη σοβαρότητα του εγκλήματος και τη σειρά που αναφέρεται στο στίχο. Δηλαδή, όποιος σκοτώνει άδικα, θανατώνεται· όσοι σκοτώνουν και ληστεύουν (αποκόπτοντας δρόμους), κρεμνιούνται· όσοι ληστεύουν (αποκόπτοντας δρόμους) μόνο, κόβονται τα χέρια και τα πόδια τους διαγώνια. Όσοι δεν σκοτώνουν κανέναν, δεν ληστεύουν τίποτα, αλλά μόνο τρομοκρατούν τους ανθρώπους αποκόπτοντας δρόμους, εξορίζονται. Αυτή η άποψη ανήκει στην πλειοψηφία των μελετητών, με επικεφαλής τον Ιμπν Αμπάς, και είναι επίσης η άποψη της σουνιτικής σχολής Σαφί.
(βλ. Μαβερντί, Ραζή, ερμηνεία του σχετικού στίχου)
Μετάνοια στο Ισλάμ:
– «Στην ισλαμική σαρία δεν επιτρέπεται η μετάνοια»
Η παραπάνω ισχυρισμός δεν είναι αληθής. Η μεγαλύτερη απόδειξη γι’ αυτό είναι το εδάφιο που ακολουθεί αμέσως το παραπάνω και αναφέρεται στη μετάνοια.
«Αλλά από το να σας πιάσουν»
πρώτα όσοι μετανοούν,
εξαιρείται από αυτόν τον κανόνα. Να ξέρετε ότι ο Αλλάχ είναι Γαφούρ, Ραχίμ/πολύ συγχωρητικός, πολύ ελεήμων».
(Αλ-Μα’ιντα, 5/34)
είναι ο στίχος που αναφέρεται στο κείμενο.
Σύμφωνα με την ισλαμική σαρία, η μετάνοια διαφέρει ανάλογα με την κατάσταση του δράστη. Από τις ερμηνείες αυτές, τέσσερις θεωρούμε σημαντικές:
α)
Ένας μη-μουσουλμάνος, από όλες αυτές τις πράξεις που αναφέρονται στο στίχο.
-Μέσω της αποδοχής του Ισλάμ-
Αν μετανοήσει, η ποινή του δεν θα επιβληθεί. Ωστόσο, αν οι δράστες αυτού του εγκλήματος είναι μουσουλμάνοι, η μετάνοιά τους δεν θα καταργήσει τις προβλεπόμενες ποινές. Αυτή είναι η άποψη των μελετητών όπως ο Ιμπν Αμπάς, ο Χασάν αλ-Μπασρί, ο Μουτζαχίντ και ο Κατάντε.
β)
Αυτοί που διέπραξαν αυτό το έγκλημα είναι μουσουλμάνοι, αλλά αν
-πριν συλληφθεί και τεθεί υπό κράτηση-
Αυτές οι ποινές δεν επιβάλλονται εάν ο ιμάμης/αρχηγός του κράτους δώσει χάρη/συγχώρεση. Αλλά αν ο αρχηγός του κράτους δεν δώσει χάρη/συγχώρεση, η μετάνοια δεν εμποδίζει την επιβολή της ποινής. Αυτή η άποψη ανήκει στον Χαζράτ Αλί και τον Σαμπί.
γ) Σύμφωνα με τον Ιμάμ Σαφίι,
Αν οι δράστες μετανοήσουν πριν συλληφθούν και συλληφθούν, η μετάνοιά τους αυτή μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της ποινής σε πράξεις που αφορούν το δικαίωμα του Θεού. Ωστόσο, οι ποινές δεν μειώνονται σε πράξεις που αφορούν τα δικαιώματα των ανθρώπων.
δ)
Σύμφωνα με τον Ιμάμ Μαλίκ,
Εάν οι δράστες, πριν συλληφθούν και συλληφθούν, μετανοήσουν, η μετάνοιά τους αυτή -εκτός από την αιματοχυσία- θα ακυρώσει όλες τις ποινές που σχετίζονται τόσο με το δικαίωμα του Θεού όσο και με το δικαίωμα του ανθρώπου.
(βλ. Μαβερντί, ό.π.)
Ερμηνεία αυτού του εδαφίου στο πλαίσιο της σχέσης Έγκλημα-Τιμωρία:
– «Η τιμωρία είναι ανάλογη με το έγκλημα που διαπράχθηκε.»
Υπάρχει ένας νομικός κανόνας που ορίζει ότι η ποινή πρέπει να είναι ανάλογη με το έγκλημα, προκειμένου να διατηρηθεί η αποτρεπτική της λειτουργία, που αποτελεί και τον κύριο σκοπό της. Εξετάζοντας τις ποινές που αναφέρονται στο στίχο, σύμφωνα με αυτούς τους οικουμενικούς κανόνες δικαίου, μπορούμε να πούμε:
– Σύμφωνα με το ισλαμικό δίκαιο, η ποινή για φόνο είναι ο θάνατος.
«Ω εσείς που κατέχετε νου! Στην ανταπόδοση υπάρχει ζωή για εσάς. Ελπίζεται ότι…»
(όπως η άδικη ανθρωποκτονία, χάρη στην αρχή της ανταπόδοσης)
θα προστατεύεστε από το να διαπράττετε εγκλήματα.”
(Αλ-Μπακαρά, 2:179)
στο εδάφιο που αναφέρεται παραπάνω
«η αρχή της ανταπόδοσης»
Έχει επισημανθεί η σοφία της αποτροπής.
α)
Η εσκεμμένη (από πρόθεση) ανθρωποκτονία τιμωρείται με θάνατο. Στο ισλαμικό δίκαιο, είναι απολύτως φυσικό η ανθρωποκτονία σε συνδυασμό με την πράξη της ληστείας να τιμωρείται με θάνατο.
β)
Σύμφωνα με την ισλαμική σαρία,
-υπό τις προαναφερθείσες συνθήκες-
Η ποινή για κλοπή είναι η κοπή του χεριού. Σε περίπτωση ληστείας που συνοδεύεται από ληστεία σε δρόμο, η κοπή του χεριού αποκτά πολύ μεγαλύτερη σημασία. Διότι, η κλοπή…
“με φόβο”
είναι η κρυφή λήψη ενός αγαθού. Στην ληστεία, όμως,
“χωρίς φόβο και με φόβητρο”
Είναι η βίαιη αφαίρεση ξένης περιουσίας. Επειδή το έγκλημα της εκβίασης και της αρπαγής περιουσίας είναι μια διπλή πράξη, η τιμωρία του δράστη πρέπει να είναι διπλή.
(διασταυρούμενα)
να είναι
«σχέση εγκλήματος-τιμωρίας»
είναι ένας πολύ καλός και δίκαιος ηγεμόνας από κάθε άποψη.
γ)
Εάν κάποιος, ληστεύοντας, διαπράξει φόνο και κλέψει περιουσία, η τιμωρία του είναι αναμφίβολα ο θάνατος με απαγχονισμό.
Θανατική ποινή,
σύμφωνα με τον κανόνα της ανταπόδοσης.
Η κατάσχεση της περιουσίας
Η τιμωρία του είναι να κρεμαστεί στη γκιλοτίνα για ένα διάστημα. Διότι, όσοι είναι πρόθυμοι να διαπράξουν αυτά τα δύο ειδεχθή εγκλήματα, θα δουν πώς κρέμονται στη γκιλοτίνα όσοι τα διαπράττουν, και έτσι θα επιτευχθεί μια πράξη που συνάδει με τον αποτρεπτικό χαρακτήρα της τιμωρίας.
δ)
Εάν κατά τη διάρκεια αυτής της ληστείας δεν διαπραχθεί κανένα άλλο έγκλημα και το ζήτημα περιορίζεται μόνο στον εκφοβισμό των ανθρώπων, τότε η ισλαμική σαρία προβλέπει μόνο την εξορία ως ελαφρυντική ποινή για αυτήν την πράξη.
(πρβλ. Ραζή, ερμηνεία του σχετικού στίχου)
Εν ολίγοις, δεν υπάρχει καμία αντίφαση στο στίχο.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
