– Πρέπει να δίνεται αμέσως η ζακάτ (ελεημοσύνη) από τους μισθούς, τις αμοιβές και τα εισοδήματα από ελεύθερα επαγγέλματα που λαμβάνονται κάθε μήνα, ή πρέπει να περάσει ένας χρόνος;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
ΖΑΚΑΤ ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ, ΑΜΟΙΒΕΣ ΚΑΙ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ:
Στενή έννοια του μισθού,
είναι η μηνιαία αμοιβή που δίνεται σε κάποιον που εργάζεται με αντάλλαγμα μια υπηρεσία.
Αμοιβή ονομάζεται η τιμή της εργασίας και της υπηρεσίας, το τίμημα της πώλησης. Εισοδήματα από ελεύθερα επαγγέλματα είναι τα κέρδη που προκύπτουν από κάθε είδους δραστηριότητα ελεύθερου επαγγέλματος, είτε προσωρινή είτε μόνιμη.
Σχετικά με την καταβολή ζακάτ (ελεημοσύνης) από μισθούς δημοσίων υπαλλήλων, ημερομίσθια εργατών και εισοδήματα ελεύθερων επαγγελματιών όπως γιατροί, μηχανικοί, δικηγόροι, ράφτες, κουρείς κ.λπ.
Υπάρχουν δύο απόψεις.
Σύγχρονοι μελετητές που αξιολογούν τις πληροφορίες από κλασικές πηγές και καταλήγουν σε ορισμένα συμπεράσματα με βάση αυτές.
σύμφωνα με ορισμένους μελετητές,
Εάν το σύνολο των εισοδημάτων των μισθωτών και των ελεύθερων επαγγελματιών φτάσει το ελάχιστο όριο (νισάμπ) και περάσει ένας χρόνος, το 2,5% δίνεται ως ζακάτ (ελεημοσύνη) αφού καλυφθούν οι ανάγκες και αποπληρωθούν τα χρέη.
Αυτοί που υποστηρίζουν αυτήν την άποψη, θεωρούν ότι για να υπόκειται ένα αγαθό σε ζακάτ, πρέπει να περάσει από πάνω του
να έχει περάσει ένας σεληνιακός χρόνος
ξεκινώντας από το σημείο όπου είναι απαραίτητο.
Ο Αμπού Ουμπέιντ, από τα κρατικά έσοδα του Χαλίφη Αμπού Μπακρ, στους δικαιούχους
“ατά”
όταν χορηγούσε μισθό (ή μερίδιο από τα κρατικά έσοδα) με το όνομά τους, τους ρωτούσε αν είχαν αγαθά που είχαν στην κατοχή τους για πάνω από έναν χρόνο, και αν οι φορολογούμενοι απαντούσαν θετικά, έπαιρνε τη ζακάτ αυτών των αγαθών από τον μισθό που χορηγούσε, και ότι ο Χαζράτ Οσμάν ακολουθούσε την ίδια πρακτική, και ο Χαζράτ Αλί…
«Δεν οφείλεται ζακάτ σε περιουσία που αποκτήθηκε πρόσφατα, εάν δεν έχει περάσει ένας χρόνος από την απόκτησή της.»
(Αμπού Ουμπέιντ, αλ-Αμβάλ, αρ. 1122, 1125-1129)
αναφέρει ότι ο Αμπντουλλάχ μπιν Μεσούντ εξέδωσε επίσης φετφά με την ίδια έννοια.
Αξιολογώντας αυτές τις αφηγήσεις, ο Αμπού Ουμπέιντ λέει ότι οι Χαλίφες Ρασίντ δεν εισέπρατταν αμέσως τη ζακάτ από τις χορηγίες που διένειμαν στους δικαιούχους από τα κρατικά έσοδα, αλλά αφαιρούσαν τις οφειλές ζακάτ από τα άλλα περιουσιακά στοιχεία τους, στα οποία είχε επιβληθεί η ζακάτ, από αυτές τις χορηγίες.
(Αλ-Αμυάλ, αρ. 564).
Η δεύτερη ομάδα μελετητών, από την άλλη,
θεωρούν περιττό να περάσει ένα έτος για να υπόκεινται τέτοιου είδους εισοδήματα στη ζακάτ.
Σύμφωνα με αυτούς, οι μισθοί, οι αμοιβές και τα εισοδήματα από ελεύθερα επαγγέλματα είναι παρόμοια με τα εισοδήματα που προέρχονται από πηγές που αναφέρονται στις πηγές, δηλαδή κληρονομιές, δωρεές, ανταμοιβές κ.λπ.
Από την άλλη πλευρά,
Σύμφωνα με τις πηγές, αναφέρεται ότι ο Ιμπν Αμπάς, ο Μουαβίγια και ο Ουμάρ μπιν Αμπντουλαζίζ εισέπρατταν ζακάτ από τα νεοαποκτηθέντα αγαθά, χωρίς να απαιτείται να περάσει ένας χρόνος.
(al-Amwal, αρ. 1132-1133).
Σύμφωνα με τον Αμπού Ουμπέιντ, η φετφά του Ιμπν Αμπάς αναφέρεται στα γεωργικά προϊόντα. Δηλαδή, η ζακάτ που πρέπει να καταβληθεί πριν περάσει ο χρόνος είναι η ζακάτ των γεωργικών προϊόντων, και…
“περίοδος συγκομιδής”
πληρώνεται. Οι κάτοικοι της Μεδίνας πληρώνουν για τη σοδειά της γης.
“κινητή περιουσία”
το ονομάζουν.
Όπως επισημαίνει και ο Ιμπν Ρουσδ, είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει σαφής παράδοση από τον Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) και τους συντρόφους του σχετικά με το αν πρέπει να καταβάλλεται η ζακάτ κατά τη στιγμή της απόκτησης του “μαλ-ι μουσταφάδ”, δηλαδή των εσόδων από κληρονομιά, δωρεές και αμοιβές. Γι’ αυτό, η πρώτη ομάδα νομικών, ακολουθώντας την κλασική γραμμή, χρησιμοποιεί ως μέτρο για την καταβολή της ζακάτ σε χρυσό, ασήμι, εμπορεύματα και ζώα…
“να περάσει ένας χρόνος από την αγορά του προϊόντος”
θεώρησαν ότι η προϋπόθεση αυτή ισχύει και για μισθούς, αμοιβές και εισοδήματα από ελεύθερα επαγγέλματα.
Ανώτατο Συμβούλιο Θρησκευτικών Υποθέσεων,
θεωρείται ότι οφείλεται η καταβολή ζακάτ (υποχρεωτική ελεημοσύνη) για μισθούς και παρόμοια τυπικά εισοδήματα, αφού αυτά προστεθούν σε άλλα εισοδήματα και περάσει ένας χρόνος από το σημείο που το σύνολο υπερβεί το όριο του νισάμπ (ελάχιστο όριο πλούτου).
(Θρησκευτικό Εγχειρίδιο, Τμήμα Ελεημοσύνης)
80,18 γραμμάρια χρυσού, πέραν των χρεών και των βασικών αναγκών.
Οποιος κατέχει χρυσό ή χρήματα ή εμπορεύματα αξίας χρυσού, και έχει περάσει ένας χρόνος από την ημερομηνία κτήσης, οφείλει να δώσει το ένα τεσσαρακοστό (1/40) ως ζακάτ, εφόσον η αξία των αγαθών παραμένει η ίδια ή έχει αυξηθεί. Για τις αυξήσεις που προκύπτουν με διάφορους τρόπους κατά τη διάρκεια του έτους, δεν απαιτείται η συμπλήρωση του έτους. Στο τέλος του έτους, δίνεται το ζακάτ για το σύνολο των αποθεμάτων που υπόκεινται σε ζακάτ.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
