– Μετά την Αποκάλυψη, όταν όλοι θα κληθούν να λογοδοτήσουν, οι καλοί θα πάνε στον παράδεισο και οι κακοί στην κόλαση.
– Ποιες θα είναι λοιπόν οι αποστολές των καλών και των κακών υπηρέτων στην αιώνια ζωή; Με τι θα ασχολούμαστε εκεί;
– Θα συνεχίσουμε τις δραστηριότητες και τις θρησκευτικές μας πρακτικές στον άλλο κόσμο;
– Πόσο χρονών θα είμαστε όλοι;
– Θα μπορούν οι καταδικασμένοι στην κόλαση να δουν αυτούς που βρίσκονται στον παράδεισο;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ο κόσμος είναι τόπος υπηρεσίας, ενώ η загробная жизнь είναι τόπος ανταμοιβής.
Όποιος λατρεύει τον Θεό και υπομένει τις αμαρτίες του στον κόσμο αυτό, θα δει την ανταμοιβή του στον Παράδεισο. Όποιος δεν εκπληρώνει τα καθήκοντά του σε αυτόν τον κόσμο, θα υποφέρει την κόλαση στην άλλη ζωή. Στην άλλη ζωή, η δύναμη του Θεού θα εκδηλωθεί πλήρως, και η θαυμαστική αγάπη των κατοίκων της για τον Θεό θα συνεχιστεί. Ειδικά ο Παράδεισος θα είναι ένας τόπος όπου θα εκτίθενται διάφορα είδη τεχνών. Οι πιστοί που θα δουν την ομορφιά του Κυρίου τους θα εκστασιαστούν από θαυμασμό και αγάπη, θα τον δοξάσουν και θα τον ευχαριστήσουν.
Σουμπχάναλλαχ, αλχαμντουλιλλάχ, Αλλάχου Ακμπάρ.
θα τα εκφράσουν με ευλογημένες λέξεις όπως αυτές. Επειδή αυτές οι λέξεις συγκεντρώνονται στην προσευχή, θα τις εκφράσουν και με την προσκύνηση. Η προσευχή, που σε αυτόν τον κόσμο είναι βαρύ φορτίο για την ψυχή μας, θα είναι η μεγαλύτερη απόλαυση για τους ανώτερους ανθρώπους του παραδείσου. Δεν υπάρχει καμία καταναγκαστική ή υποχρεωτική διάθεση για να το κάνουν.
(Την αλήθεια μόνο ο Θεός την γνωρίζει.)
Εκτός από αυτό, ο παράδεισος είναι ένα μέρος απόλαυσης που μοιράζεσαι με φίλους και συγγενείς. Εκεί θα συνεχίσουν να υπάρχουν οι δεσμοί γειτονίας και συγγένειας. Οι κάτοικοι του παραδείσου θα βλέπουν τους κατοίκους της κόλασης, και οι κάτοικοι της κόλασης θα βλέπουν τους κατοίκους του παραδείσου.
Οι κάτοικοι του Παραδείσου θα είναι 30 ή 33 ετών.
Ο παράδεισος είναι η γωνιά της ευτυχίας στον μεταθανάτιο κόσμο…
Ο Παράδεισος· θάλασσα ευλογιών και δωρεών, γη της απόλαυσης και της γαλήνης… Ο Παράδεισος· η πόλη της ευαρέσκειας, η κατοικία της ειρήνης. Η κατοικία εκείνων που έτυχαν της ελεημοσύνης του Ελεήμονος Κυρίου μας… Ο Κύριός μας, ο οποίος είναι απαλλαγμένος από κάθε είδους ελάττωμα και ατέλεια, μας διατάσσει να αποφεύγουμε τις αμαρτίες και να καθαριζόμαστε από τα κακά, όσο το δυνατόν περισσότερο. Ώστε να μας οδηγήσει στην κατοικία της ειρήνης, απαλλαγμένης από κάθε κακό και κακούς…
– Δεν υπάρχει θέση για κακές πεποιθήσεις. Όπως βλασφημία, ειδωλολατρία, πλάνη…
– Εκεί δεν χωρούν κακές συνήθειες. Όπως το ψέμα, η συκοφαντία, η διαβολή…
– Εκεί δεν θα βρείτε ούτε ελλείψεις. Ούτε ασθένειες, ούτε κούραση, ούτε αϋπνία…
– Υπάρχουν λέξεις που δεν μπορούν να μπουν στο λεξιλόγιο εκείνης της πόλης: όπως αχ, οφ, μακάρι, αλίμονο…
– Το Νταρ εσ-Σαλάμ απέχει πολύ από όλα αυτά…
Αυτός ο κόσμος, του οποίου το μέγεθος ξεπερνάει την αντίληψή μας και η μεγαλοσύνη του είναι πέρα από τη φαντασία μας, είναι η αίθουσα των εξετάσεών μας. Ο άνθρωπος μπορεί να δοκιμαστεί και με ένα κερί, πάνω σε ένα ξερό ξύλο και με ένα κουλούρι στο χέρι… Τότε γιατί αυτός ο κόσμος είναι τόσο υπέροχος…
Τι σημαίνει όλη αυτή η ποικιλία λαχανικών και φρούτων;
Ο τεράστιος ήλιος, η λάμπα της δοκιμασίας μας… Αυτή η κατάσταση ανοίγει μπροστά μας έναν ευρύ ορίζοντα. Μας δείχνει από μακριά, στη φαντασία μας, πόσο υπέροχος είναι ο κόσμος της μετά θάνατον ζωής, του οποίου την ποιότητα δεν μπορούμε να γνωρίζουμε…
Αν η αίθουσα των εξετάσεων είναι τόσο μεγάλη, τόσο ωραία, τόσο υπέροχη, πώς θα είναι άραγε η χώρα της ευτυχίας και της ανταμοιβής! Αν απολαύσουμε τόσες ευλογίες στις εξετάσεις, ποιος ξέρει με τι είδους δώρα θα συναντηθούμε στον παράδεισο…
«Ο κόσμος τούτος είναι το χωράφι της μελλούσης ζωής.»
(Ακλουνί, Κεşφου’λ-Χαφά, 1/412)
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) λέει: «Το χωράφι δεν είναι τόπος διασκέδασης. Στο χωράφι υπάρχει κόπος, υπάρχει κούραση. Και στο χωράφι ο χρόνος αξιοποιείται με τον καλύτερο τρόπο…»
Με αυτό το ιερό χαντίθ, ο Αγαπημένος Προφήτης μας (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) μας συμβουλεύει να αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο και αποδοτικότερο τρόπο αυτόν τον κόσμο, σαν ένα χωράφι. Και πάλι, μας δίνει την καλή είδηση ότι ό,τι σπείρουμε εδώ, θα βλαστήσει εκεί, δίνοντας χιλιάδες, εβδομήντα χιλιάδες και περισσότερους καρπούς…
Η τροφή, το ποτό, η ομιλία, η ακοή, η σκέψη του πιστού, όλα είναι σαν σπόροι. Αν καλλιεργηθούν μέσα στα όρια του επιτρεπτού, θα γίνουν δέντρα του παραδείσου…
Ο άνθρωπος που συμμετέχει σε μια θρησκευτική και επιστημονική συζήτηση, σπέρνει εκεί, σ’ εκείνο το χωράφι, πολλά πράγματα. Κερδίζει την αιωνιότητα για τις φθαρτές στιγμές που περνάει σ’ εκείνη τη συνάθροιση. Ανταμείβεται με την ακρόαση των λόγων, γίνοντας άξιος να ακούσει τις συζητήσεις του παραδείσου. Ανταμείβεται με την κατανόηση και τη σκέψη, ενισχύοντας τη δύναμη της κατανόησης και της σκέψης στον παράδεισο. Ανταμείβεται με την παρατήρηση των προσώπων των πιστών, προσευχόμενος να συναντήσει φωτεινές μορφές στον παράδεισο…
Ο άνθρωπος που τρώει χαλάλ μπουκιά, προσθέτει το φαγητό του στον λογαριασμό του παραδείσου.
Ο άνθρωπος που λέει πάντα την αλήθεια, που φωνάζει την αλήθεια, σπέρνει τον σπόρο της ευλογίας του λόγου για χάρη του παραδείσου. Αν μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε όλο το κεφάλαιό μας, σε πράξεις, καταστάσεις και λόγια, με αυτή την έννοια, θα λάβουμε απίστευτες ανταμοιβές για κάθε πράξη μας, θα ετοιμάσουμε τον παράδεισό μας από εδώ, θα στείλουμε τις προμήθειές μας από εδώ…
Ο Κύριός μας μάς δίνει τα χαρμόσυνα νέα για εκείνη την πόλη, λέγοντας:
«Ο Αλλάχ έχει υποσχεθεί στους πιστούς άνδρες και στις πιστές γυναίκες κήπους, κάτω από τους οποίους ρέουν ποτάμια… Εκεί θα παραμείνουν αιώνια. Και υπάρχουν ωραία σπίτια στους κήπους της Εδέμ… Η ευαρέσκεια του Αλλάχ είναι όμως το μεγαλύτερο από όλα… Αυτή είναι η αληθινή μεγάλη ευτυχία.»
(Αλ-Τάουμπα, 9/72)
Για τα ποτάμια του Παραδείσου, γίνονται ερμηνείες όπως ποτάμια με καθαρό νερό, ποτάμια γάλακτος, ποτάμια μελιού. Και πολλά άλλα ποτάμια που δεν μπορούν να περιγραφούν… Μικρά παραδείγματα αυτών των ποταμιών υπάρχουν και στον κόσμο μας. Στον κόσμο μας ρέει καθημερινά ένα ποτάμι γάλακτος… Αλλά εμείς δεν μπορούμε να δούμε ολόκληρο αυτό το ποτάμι, παρά μόνο το μέρος που χύνεται από τα μαστάρια…
Όπως ο Νείλος, ο Τίγρης και ο Ευφράτης, έτσι και αυτοί οι ποταμοί ρέουν αδιάκοπα εδώ και αιώνες… Ο Κύριός μας, που μας ενημερώνει για τα ποτάμια του παραδείσου και τις ευχάριστες κατοικίες στους κήπους της Εδέμ και μας ενθαρρύνει να προετοιμαστούμε για εκείνα τα μέρη, στο τέλος του ιερού στίχου στρέφει τις καρδιές μας προς τη θέλησή Του με αυτό το υπέροχο μάθημα· μας διδάσκει να εκτελούμε όλες τις πράξεις μας με ειλικρίνεια:
«Η ευαρέσκεια του Θεού είναι το ύψιστο αγαθό. Αυτή είναι η αληθινή ευτυχία.»
Πόσο μεγάλη είναι η διαφορά ανάμεσα σε ένα παιδί που υπακούει ευχάριστα στη διαταγή του πατέρα του, μόνο και μόνο για να κερδίσει την εύνοιά του, και σε ένα άλλο παιδί που υπακούει σε αυτή τη διαταγή, ας πούμε, με την προοπτική μιας σοκολάτας!
Οι πιστοί που συλλαμβάνουν αυτή τη λεπτή διαφορά και αξιολογούν τη ζωή τους με αυτή τη συνείδηση, θα έχουν πολλαπλάσια μερίδια από την αιώνια χάρη.
Υπάρχει και η ακόλουθη πτυχή αυτού του θεϊκού μηνύματος, η οποία ισχύει για όλους τους κατοίκους του παραδείσου:
όταν οι ευτυχισμένοι επισκέπτες αυτού του τόπου ευδαιμονίας γίνονται αποδέκτες μιας ευλογίας:
“
Αυτό είναι ένα σημάδι, μια ένδειξη ότι ο Κύριός μου είναι ευχαριστημένος από εμένα.
σκεπτόμενοι έτσι, αισθάνονται μια θεϊκή ευχαρίστηση. Ο Δάσκαλος Μπεντιουζζαμάν Χαζρέτλερι, στα “Μεκτουμπάτ” του, εκφράζει υπέροχα αυτή την έννοια: η γεύση ενός μήλου που σου χάρισε ένας ένδοξος βασιλιάς, σου δίνει να νιώσεις και να απολαύσεις μια βασιλική χάρη ανώτερη από τη γεύση εκατό, ίσως και χιλίων μήλων…
Άρα, στον Παράδεισο θα απολαμβάνουμε τόσο υλικές ευλογίες όσο και πνευματικές χαρές που υπερβαίνουν κατά πολύ τις υλικές… Η αντίληψη του Παραδείσου αποκλειστικά ως πνευματικού τόπου, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι υλικές ευλογίες, αποτελεί μια εσφαλμένη και ελλιπή κατανόηση που έρχεται σε αντίθεση με το πνεύμα όλων των στίχων που αναφέρονται στη μεταθανάτια ζωή.
Η ψυχή απλώς παρατηρεί το ουράνιο παλάτι και τις νύμφες… Αρκείται να κοιτάζει τα ποτάμια του παραδείσου… Δεν την ενδιαφέρει αν είναι αυτός ή εκείνος ο ποταμός. Σε αυτή την περίπτωση, οι χάρες του παραδείσου, που θεωρούνται απείρως ανώτερες από τις χάρες του κόσμου, δεν υποβιβάζονται μήπως σε πολύ κατώτερο επίπεδο από τις χάρες του κόσμου;… Δεν είναι μήπως καλύτερα να πιεις ένα ποτήρι γάλα σε αυτόν τον κόσμο παρά να κοιτάζεις το ποτάμι του γάλακτος στον παράδεισο;…
Η ψυχή δεν ικανοποιείται με έναν τόσο ελλιπή παράδεισο…
Μια τέτοια αντίληψη ικανοποιεί μόνο τις φαντασιώσεις εκείνων που δεν μπορούν να συλλάβουν την σωματική ανάσταση· τίποτα περισσότερο…
Στον τόπο του παραδείσου, που είναι γεμάτος με τις πηγές κάθε υλικής και πνευματικής απόλαυσης, φτάνεις περνώντας από το Σιράτ…
Όσοι περνούν με ασφάλεια τη Σιράτ φτάνουν στις πύλες του Παραδείσου. Όπως και όλα τα πράγματα στον Άλλο Κόσμο, η ουσία του γεγονότος της Σιράτ βρίσκεται σε αυτόν τον κόσμο. Όσοι σε αυτόν τον κόσμο διευθετούν τις υποθέσεις τους σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, όσοι εκφράζουν πάντοτε την αλήθεια με τη γλώσσα τους, θα περάσουν με ασφάλεια τη Σιράτ στον Άλλο Κόσμο…
Αν πέσεις από τη δεξιά ή την αριστερή πλευρά του Σιράτ, το τέλος είναι η κόλαση.
Αυτή η αλήθεια έχει επίσης τον πυρήνα της στον κόσμο…
Η υπερβολή καταστρέφει τον άνθρωπο, όπως και η μετριοφροσύνη…
Δηλαδή, και οι δύο μορφές της υπερβολής φέρνουν καταστροφή στον άνθρωπο… Άρα, ο άνθρωπος πρέπει πάντα με το ένα χέρι να απωθεί την υπερβολή και με το άλλο την αμέλεια, και να προχωρά έτσι, κολυμπώντας, σε όλη του τη ζωή, για να φτάσει στον παράδεισο, να φτάσει σε εκείνο το μέρος της ευδαιμονίας.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
