– Γνωρίζουμε κάποιες αλήθειες, αλλά δυσκολευόμαστε να τις εφαρμόσουμε στην πράξη.
– Για παράδειγμα, η αδελφοσύνη, η αλληλεγγύη, είναι αλήθειες που γνωρίζουμε. Δεν έχουμε πρόβλημα με τη γνώση, την κατέχουμε πολύ καλά, αλλά με το παραμικρό γινόμαστε έρμαια των συναισθημάτων μας.
– Ή πώς θα εφαρμόσουμε στη ζωή μας αυτές τις αλήθειες που “γνωρίζουμε”, όπως η αγάπη και η εχθρότητα για χάρη του Θεού, η ευσέβεια, η ειλικρίνεια και η αγάπη.
– Μπορείτε να γράψετε λίγο πιο αναλυτικά;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Θα προσπαθήσουμε να συνοψίσουμε αυτό το θέμα σε μερικά σημεία:
α)
Για τους ενδιαφερόμενους σε αυτά τα θέματα
Δεν είναι σωστό να συνταγογραφείται γενικά.
Διότι τα εμπόδια που εμποδίζουν τη γνώση να μετατραπεί σε πράξη είναι ποικίλα και διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο.
β)
Όλοι όσοι εμπλέκονται σε αυτά τα θέματα,
πρέπει να βρει την αδυναμία του.
Διότι, μερικοί άνθρωποι, λόγω αδυναμίας πίστης, άλλοι λόγω αδιαφορίας, άλλοι λόγω τεμπελιάς, άλλοι ικανοποιούνται με την τελειότητα που βλέπουν σε κάποιον κοντινό τους και αρκούνται σε αυτό, άλλοι λόγω υπερβολικής εμπιστοσύνης στη γνώση τους ή στην πνευματική οντότητα της κοινότητάς τους, άλλοι λόγω εμμονής σε εγκόσμιες/υλικές-πνευματικές απολαύσεις, άλλοι λόγω λατρείας των επιθυμιών της ψυχής τους,
μπορεί να παραμελήσει το πραγματικό του καθήκον.
Εξαιτίας αυτού,
Ο καθένας πρέπει να εντοπίζει τα δικά του ελαττώματα, να διαγιγνώσκει την ασθένειά του και να χρησιμοποιεί φάρμακα ανάλογα με αυτήν.
γ)
Μερικές φορές, στα επίπεδα της πίστης, υπάρχουν εμπόδια στην ενεργή λειτουργία της. Για παράδειγμα, μια πίστη στο επίπεδο της φαντασίας,
«μια τέλεια συνείδηση»
απέχει πολύ από το να δώσει.
Όπως είναι γνωστό,
«Η φαντασία, η ψευδαίσθηση, η σύλληψη και η σκέψη διαφέρουν και είναι ξεχωριστές από την ορθολογική επιβεβαίωση και την εσωτερική πεποίθηση.»
(βλ. Λόγοι, σελ. 278)
δ)
Το να γνωρίζεις κάτι δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το αποδέχεσαι. Γι’ αυτό, στις δηλώσεις του Κορανίου…
«Πίστη και Ισλάμ» ξεχωριστά
έχει αξιολογηθεί. Πράγματι;
«(Μερικοί) Βεδουίνοι είπαν: «Πιστέψαμε». Πες: «Δεν πιστέψατε, αλλά πείτε: «Ενταχθήκαμε στο Ισλάμ», γιατί η πίστη δεν έχει ακόμα εισχωρήσει στις καρδιές σας. Αν υπακούσετε στον Αλλάχ και στον Απόστολό Του, ο Αλλάχ δεν θα αφήσει τίποτα από τα έργα σας να χαθεί. Πράγματι, ο Αλλάχ είναι Πολυεύσπλαχνος, Πολυελεήμων».
(Αλ-Χουτζουράτ, 49/14)
Στο εδάφιο με το παραπάνω νόημα, οι έννοιες του Ισλάμ, που εκφράζει την υποταγή, και της πίστης, που εκφράζει την επιβεβαίωση, διαχωρίζονται με σαφείς γραμμές.
Ναι,
«Ο Ισλαμισμός είναι δέσμευση· η πίστη είναι αποδοχή. Με άλλα λόγια: Ο Ισλαμισμός είναι η υποστήριξη, η παράδοση και η υπακοή στο δίκαιο· η πίστη, από την άλλη, είναι η αποδοχή και η επικύρωση του δικαίου.»
(βλ. Επιστολές, σελ. 34)
ε)
Όταν οι εγκόσμιες επιθυμίες των ανθρώπων έρχονται σε σύγκρουση με τις θρησκευτικές τους υποχρεώσεις, μπορούν να γίνουν διαφορετικές επιλογές. Κάποιοι,
«Θεοποιεί την επιθυμία του».
; άλλοι πάλι τον Κύριό τους, στον οποίο πιστεύουν…
Κατά τη λήψη αυτών των αποφάσεων, η πλευρά που θεωρείται πιο ωφέλιμη από το άτομο, προτιμάται. Το γεγονός ότι ένας πιστός δεν υποστηρίζει ορισμένες διατάξεις του Ισλάμ, ενώ ένας άπιστος τις υποστηρίζει, είναι αποτέλεσμα αυτής της πραγματιστικής σκέψης.
Η ακόλουθη παρατήρηση, διάγνωση και διαπίστωση του Μπεντιουζζαμάν είναι ένα λαμπρό φως που ρίχνει φως σε αυτό το θέμα:
«Στο παρελθόν είδα μερικούς άθεους που έδειχναν έντονη υποστήριξη στις διατάξεις του Κορανίου. Αυτό σημαίνει ότι ο άθεος αυτός, από μια άποψη, είχε αποδεχθεί το Ισλάμ με την προσήλωσή του στο δίκαιο.»
‘άθεος μουσουλμάνος’
έλεγαν. Έπειτα είδα κάποιους πιστούς που δεν έδειχναν αφοσίωση στις διατάξεις του Κορανίου, δεν τις τηρούσαν…
‘ένας μη μουσουλμάνος πιστός’
γίνονται αντικείμενο της έκφρασης/του χαρακτηρισμού/της ονομασίας/της φράσης/του όρου/της λέξης/της ονοματοδοσίας.”
(β. Επιστολές, σελ. 34)
στ)
Διαβάζοντας τα Ρισαλέ-ι Νουρ σαν εφημερίδα.
ή η ανάγνωση απλώς για την απόκτηση γνώσεων δεν αρκεί για τη μετατροπή της γνώσης σε πράξη, της πίστης σε Ισλάμ, της επιβεβαίωσης σε υποταγή. Αλλιώς, το Risale-i Nur διδάσκει αυτό το μάθημα πολύ ωραία. Εδώ είναι ένα μήνυμα από ένα απόσπασμα:
“Με ρωτάς:”
«Γιατί στα λόγια που γράφεις από το Κοράνι υπάρχει μια δύναμη, μια επίδραση, που σπάνια συναντάται στα λόγια των ερμηνευτών και των σοφών; Μερικές φορές σε μια γραμμή υπάρχει δύναμη όσο σε μια σελίδα, και σε μια σελίδα, επίδραση όσο σε ένα ολόκληρο βιβλίο;»
“Η απάντηση:
-Μια ωραία απάντηση- Δεδομένου ότι η τιμή ανήκει στο θαύμα του Κορανίου και όχι σε εμένα, θα πω απερίφραστα: Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, έτσι είναι. Διότι: Τα γραμμένα λόγια…
φαντασία
δεν είναι επικύρωση·
παράδοση
όχι, είναι πίστη·
επιδεξιότητα
όχι, είναι μαρτυρία, είναι οφθαλμοφανής απόδειξη·
απομίμηση
δεν είναι έρευνα·
υποχρέωση
όχι, είναι ίχνος·
Σουφισμός
δεν είναι αλήθεια, είναι η αλήθεια.
υπόθεση
όχι, είναι απόδειξη εντός της υπόθεσης.”
(βλ. Επιστολές, σελ. 376)
Ναι, η επικύρωση απαιτεί γνώση· η πίστη απαιτεί γνώση· η βεβαιότητα που προέρχεται από την άμεση εμπειρία απαιτεί γνώση· η διερεύνηση απαιτεί γνώση· η αλήθεια απαιτεί γνώση· η απόδειξη απαιτεί γνώση.
Συνεπώς, όταν διαβάζουμε τα Ρισαλέ-ι Νουρ, δεν μπορούμε να μετατρέψουμε την πίστη και την αποδοχή μας σε πράξη και υποταγή, επειδή δεν αφομοιώνουμε σωστά την επιστήμη της αλήθειας που απευθύνεται στο νου, την καρδιά και τα συναισθήματά μας, και δεν την ενώνουμε με την εσωτερική κατανόηση. «Αφού σε μια μόνο σελίδα των Ρισαλέ-ι Νουρ υπάρχει η επίδραση ολόκληρου βιβλίου», η έλλειψη βρίσκεται σε εμάς.
Διότι,
«Χωρίς εσωτερική κατανόηση, η γνώση είναι άγνοια. Η δέσμευση είναι άλλο πράγμα, η πίστη άλλο.»
(βλ. Επιστολές, σελ. 471)
γ)
Πρέπει να θυμόμαστε ότι, όσον αφορά τις θρησκευτικές υποχρεώσεις, το να κάνει ο άνθρωπος το πρώτο βήμα είναι απαραίτητο για τη δοκιμασία. Γι’ αυτό, ακόμα και στα πιο δύσκολα και επίπονα ζητήματα, πρέπει να ελέγχουμε τον εαυτό μας και να παίρνουμε τη δοκιμασία στα σοβαρά. Μετά από αυτό, ο Κύριός μας δεν θα μας στερήσει τη βοήθειά Του.
η)
Οι συνήθειες είναι σαν ένα σημαντικό στάδιο της δοκιμασίας. Αυτό ισχύει τόσο για όσους συνηθίζουν το καλό όσο και για όσους συνηθίζουν το κακό. Και είναι μια εκδήλωση δικαιοσύνης.
Για παράδειγμα, όσοι έχουν συνηθίσει να νηστεύουν κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού, δεν εγκαταλείπουν τη νηστεία, ή δεν μπορούν να την εγκαταλείψουν, όσο το δυνατόν περισσότερο.
Οι ίδιοι άνδρες,
Μπορεί να νηστεύει, αλλά να μην εκτελεί την προσευχή, η οποία είναι μια πιο σημαντική ισλαμική υποχρέωση.
Διότι,
Η συνήθεια να εγκαταλείπεις είναι εξίσου ισχυρή με τη συνήθεια να κάνεις…
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Τι πρέπει να κάνουμε για να μάθουμε και να ζήσουμε σωστά το Ισλάμ; Το Ισλάμ…
– Είναι απαραίτητο να ενταχθεί κανείς σε μια θρησκευτική τάξη, να δεσμευτεί σε αυτήν, για να ζήσει το Ισλάμ;
– Είναι δυνατόν να πεθάνει η ψυχή; Αν όχι, πώς μπορεί να νικηθεί ή να τιθασευτεί…
– Τι πρέπει να κάνει κανείς για να κυριαρχήσει και να ελέγξει την καρδιά του;
– Εκείνοι που λένε: «Πιστεύω, είμαι μουσουλμάνος!», αλλά δεν ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα…
– Τι ακριβώς είναι η ειλικρίνεια; Πώς αποκτάται η ειλικρίνεια;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
