– Αφού φυσήξει η σάλπιγγα και όλοι βγουν από τους τάφους τους, πώς θα βρουν οι άνθρωποι τους συγγενείς τους στο πεδίο της κρίσης, πώς θα αναγνωριστούν μεταξύ τους;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Τα ακόλουθα εδάφια σχετικά με το θέμα δείχνουν ότι όλοι θα συναντηθούν και θα αναγνωριστούν ο ένας τον άλλον στην πλατεία της Ανάστασης:
“- Εκείνη την ημέρα ο άνθρωπος θα φύγει μακριά από τον αδελφό του…”
– Από τη μητέρα του, από τον πατέρα του…
– Από τη σύζυγό του και τους γιους του.
– Ο καθένας από αυτούς έχει πάρα πολλές δουλειές να διεκπεραιώσει εκείνη την ημέρα.
– Υπάρχουν πρόσωπα που θα λάμπουν εκείνη την ημέρα,
– Γελάει, χαίρεται.
– Υπάρχουν και πρόσωπα που εκείνη την ημέρα θα είναι καλυμμένα με σκόνη,
– Το σκοτάδι τους έχει καταπιεί,
– Αυτοί είναι οι άπιστοι, οι παραβάτες του νόμου.
(Νέμπε, 78/34-42)
Σε αυτά τα εδάφια αναφέρεται ότι κάθε άνθρωπος θα συναντήσει συγγενείς και γνωστούς, και μερικοί θα ενοχληθούν από αυτό και θα το αποφύγουν, ενώ άλλοι θα το ευχαριστηθούν.
Στον στίχο,
“απόδραση”
Ενδέχεται να εννοείται η φαινομενική σημασία της λέξης, δηλαδή η απομάκρυνση, η αποφυγή και η προφύλαξη. Ο λόγος αυτής της φυγής είναι η επιθυμία να γλιτώσει από τη δίωξη και την ανάκριση. Για παράδειγμα, ο αδελφός του του είπε,
“Δεν με βοήθησες με τα υπάρχοντά σου”.
γονείς,
“Μας αψήφησες, δεν υπάκουσες.”
; η σύζυγός του,
“Με τάισες αμαρτωλό φαγητό, έκανες αυτό και το άλλο.”
; και οι γιοι του
“Δεν μας εκπαίδευσες και δεν μας διαπαιδαγώγησες σωστά, και δεν μας έδειξες την αλήθεια.”
Λέγεται ότι ο πρώτος που έφυγε από τον αδελφό του ήταν ο Άβελ, ο πρώτος που έφυγε από τους γονείς του ήταν ο Αβραάμ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού), ο πρώτος που έφυγε από τη σύζυγό του ήταν ο Νώε και ο Λωτ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού), και ο πρώτος που έφυγε από τον γιο του ήταν πάλι ο Νώε (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού).
Στον στίχο
“απόδραση”
Εδώ, η απομάκρυνση δεν αναφέρεται στη φυσική απόσταση, αλλά στην αποφυγή βοήθειας προς τον αδελφό, τους γονείς κ.λπ., επειδή το άτομο είναι απορροφημένο στα δικά του προβλήματα και ασχολείται με τις δικές του υποθέσεις. Σύμφωνα με αυτή την ερμηνεία, το εδάφιο είναι ακριβώς όπως το:
«Εκείνη την ημέρα, όσοι υπάκουσαν θα απομακρυνθούν από εκείνους που υπάκουαν…»
είναι σαν την εξής ρήση: Το να αποφεύγει κανείς να βοηθήσει τον αδελφό του,
«Εκείνη την ημέρα, κανένας φίλος δεν θα μπορέσει να ωφελήσει κανέναν φίλο σε τίποτα.»
(Δουχάν, 44/41)
όπως αναφέρεται στο στίχο. Το γεγονός ότι δεν μπορούν να ρωτήσουν τίποτα ο ένας τον άλλον…
”
(Εκείνη την ημέρα)
κανένας φίλος δεν είναι σαν αδελφός, κανένας αδελφός δεν είναι σαν φίλος
(το πρόβλημά του/της)
δεν ρωτάει.”
(Μεαρίχ, 70/10)
αναφέρεται στο στίχο.
Με αυτή τη φράση, εννοεί ότι όσοι, ενόσω ζούσαν στον κόσμο, κατέφευγαν σε αυτούς, ζητούσαν καταφύγιο και βοήθεια, θα απομακρυνθούν ο ένας από τον άλλον στον άλλο κόσμο.
(απόκρημνος)
Επιχειρείται να περιγραφούν οι διαφυγές. Σχετικά με αυτή τη σειρά στίχων, οι μελετητές έχουν δώσει την εξής εξήγηση:
“Στο στίχο, σαν να λέγεται: Εκείνη την ημέρα ο άνθρωπος θα φύγει μακριά από τον αδελφό του, ακόμα και από τους γονείς του… Γιατί οι γονείς του είναι πιο κοντά σε αυτόν από τους αδελφούς του. Ακόμα και από τη σύζυγο και τα παιδιά του θα φύγει μακριά. Γιατί η καρδιά του ανθρώπου είναι πιο δεμένη με τη σύζυγο και τα παιδιά του παρά με τους γονείς του.”
Στη συνέχεια, ο Παντοδύναμος Θεός, αναφερόμενος σε αυτήν την απόδραση, εξήγησε και την αιτία της, λέγοντας:
“Εκείνη την ημέρα, ο καθένας από αυτούς θα έχει μια δουλειά (ένα πρόβλημα) που θα τον απασχολεί.”
(Αμπέσε, 80/37). (Φαχρουντίν Ερ-Ραζί, Τεφσίρ-ι Κεμπίρ Μεφάτιχούλ-Γαγμπ, Εκδόσεις Ακτσάγ: 22/515-6)
Μια μέρα θα έρθει η καταστροφή και η επίγεια ζωή θα τελειώσει. Μετά από ένα χρονικό διάστημα που μόνο ο Θεός γνωρίζει, θα φυσήξει ξανά η σάλπιγγα.
Τότε θα κατέβει από τον ουρανό ένα νερό που θα δίνει ζωή, και όλοι θα αναβιώσουν σαν φυτά. Ακόμα και οι άνθρωποι των οποίων τα κόκαλα έχουν σαπίσει, θα αναστηθούν από ένα μικροσκοπικό κομμάτι, μικρότερο από έναν κόκκο μουστάρδας, που βρίσκεται στο κόκκυγα και δεν σαπίζει ποτέ, με την άδεια του Θεού.
(από το ατσμπ’ουζ-ζενέμπ)
θα αναστηθούν, θα αναγερθούν από τους τάφους τους.
Τότε οι άνθρωποι θα νομίζουν ότι έμειναν στον κόσμο μια μέρα ή λιγότερο, και θα τρέχουν προς την ανάσταση σαν να τρέχουν προς τον Θεό, ευχαριστώντας Τον.
Δυστυχώς, αυτοί που ξεχνούν τη δική τους δημιουργία,
«Ποιος θα αναστήσει τα σάπια κόκαλα;»
αναρωτιούνται με έκπληξη, αδυνατώντας να πιστέψουν ότι θα αναστηθούν μετά θάνατον. Αυτοί είναι που θα δουν πρώτοι τον Δημιουργό να ανασταίνει.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ / Η ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗ
Ο Θεός, ο Παντοδύναμος, μιλώντας για την ημέρα της κρίσης, είπε:
«η μεγάλη ημέρα», «η ημέρα κατά την οποία όλοι οι άνθρωποι θα σταθούν ενώπιον του Κυρίου των κόσμων»
χρησιμοποιεί τις ακόλουθες εκφράσεις.
Εκείνη την ημέρα, τα μάτια όσων ακούσουν τον ήχο της σάλπιγγας θα ανοιχτούν από τον τρόμο· αυτοί θα ξεπηδήσουν από τους τάφους τους σαν ακρίδες που έχουν σκορπιστεί παντού και θα τρέξουν προς εκείνον που τους καλεί.
Από τον πρώτο άνθρωπο μέχρι τον τελευταίο, όλοι θα συγκεντρωθούν· εκείνη την ημέρα η γη θα πάρει άλλη μορφή, τα βουνά θα διαλυθούν σαν σκόνη, δεν θα υπάρχει ούτε λακκούβα ούτε ύψωμα· όλοι οι άνθρωποι θα συγκεντρωθούν σε ένα ολόλευκο, επίπεδο μέρος, όπου κανείς δεν θα αναγνωρίσει κανένα οικείο σημάδι.
Οι άνθρωποι θα συγκεντρωθούν στο πεδίο της κρίσης, ενώπιον του Θεού.
ξυπόλητος, γυμνός
και
απερίτμητος
θα βγουν έξω. Από τον τρόμο, τον φόβο και την έκπληξη που θα τους καταλάβει, δεν θα μπορούν να κοιταχτούν ο ένας τον άλλον.
[Τιρμίζι, Ερμηνεία, Αμπέσε, (3329)]
Σε εκείνη την τρομερή εποχή, ο ήλιος θα καίει και θα κατακαίει τους ανθρώπους, και όλοι θα βυθιστούν στον ιδρώτα ανάλογα με το μέγεθος της αμαρτίας τους. Κάποιοι θα βυθιστούν μέχρι τις φτέρνες, κάποιοι μέχρι τα γόνατα, κάποιοι μέχρι τη μέση, τις κλείδες, και κάποιοι μέχρι το στόμα και τα αυτιά.
(Μουσλίμ, Παράδεισος 62; βλ. Τιρμίζι, Κιγιάμετ 2, 6)
Εκείνη την τρομερή ημέρα, όπου δεν θα υπάρχει καμία σκιά, ο Θεός θα δείξει ιδιαίτερη εύνοια σε ορισμένους ανθρώπους· θα τους αναπαύσει στη σκιά του Θρόνου Του.
Αυτοί οι ευτυχισμένοι άνθρωποι:
– Δίκαιοι αρχηγοί κρατών,
– Νέοι που μεγαλώνουν λατρεύοντας τον Κύριό τους μέσα σε μια καθαρή ζωή,
– Μουσουλμάνοι με καρδιά δεμένη στα τζαμιά,
– Άνθρωποι που αγαπιούνται μεταξύ τους για χάρη του Θεού· οι συναντήσεις τους και οι αποχωρισμοί τους γίνονται για χάρη του Θεού,
– Οι γενναίοι άνδρες που δεν απαντούν με το “Φοβάμαι τον Θεό” στην επιθυμία μιας όμορφης και εύπορης γυναίκας να είναι μαζί τους,
– Εκείνοι που δίνουν ελεημοσύνη τόσο μυστικά, που το αριστερό χέρι δεν ξέρει τι δίνει το δεξί,
– Θα υπάρξουν εκείνοι που θα θυμούνται τον Αλλάχ και θα χύνουν δάκρυα στη μοναξιά.
(Μπουχάρι, Εζάν 36; Μουσλίμ, Ζεκάτ 91)
ΒΙΒΛΙΟ ΕΓΓΡΑΦΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Την ημέρα της κρίσης, μπροστά σε όλους θα ανοιχτούν τα βιβλία (τα αρχεία των πράξεων) που καταγράφουν όλα τα καλά και τα κακά που έκαναν στη ζωή τους. Σε όλους θα ειπωθεί:
«Διάβασε το βιβλίο σου! Σήμερα είσαι σε θέση να αναθεωρήσεις τον εαυτό σου.»
θα ειπωθεί.
Σε εκείνον που έπραξε το καλό, το βιβλίο των πράξεών του θα δοθεί στο δεξί του χέρι. Εκείνος, με μεγάλη χαρά, θα πει στους γύρω του:
“Δείτε αυτό το βιβλίο μου, πάρτε το και διαβάστε το.”
θα πει. Ο λογαριασμός του θα διευθετηθεί εύκολα και θα ζήσει μια ευτυχισμένη ζωή, τρώγοντας και πίνοντας, ανάμεσα στα φρούτα που θα κόβει με το χέρι του, σε ένα ψηλό μέρος του παραδείσου.
Εκείνοι, στους οποίους δόθηκε το τετράδιο στο αριστερό χέρι, είναι:
«Ωχ, τι είδους τεφτέρι είναι αυτό! Καταγράφει τα πάντα, μικρά και μεγάλα, όσα έχω κάνει. Μακάρι να μην μου είχαν δώσει το τεφτέρι και να μην είχα μάθει τον λογαριασμό μου. Μακάρι όλα να είχαν τελειώσει με τον θάνατο.»
θα λαχταράει.
(βλ. Αλ-Χάκκα, 99/18-27)
ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ
Στη συνέχεια, οι άνθρωποι θα λογοδοτήσουν ενώπιον του Θεού για τις πράξεις τους στον κόσμο.
Επειδή τα στόματα θα σφραγιστούν και θα κλειδωθούν, δεν θα μπορούν να μιλήσουν, αλλά τα χέρια και τα πόδια θα πουν τι έχουν κάνει, τα αυτιά, τα μάτια και το δέρμα θα μιλήσουν και θα αποκαλύψουν τα πάντα.
(βλ. Γιασίν, 36/65).
Φυσικά, εκείνοι που πιστεύουν και πράττουν το καλό, που υπακούουν στις εντολές του Θεού και απέχουν από τις απαγορεύσεις Του, δεν θα αντιμετωπιστούν με τον ίδιο τρόπο με εκείνους που δεν το κάνουν κατά την κρίση.
Σύμφωνα με την αφήγηση του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν):
“Ο Θεός θα μιλήσει με κάθε άνθρωπο απευθείας, χωρίς μεσάζοντες.”
Τότε ο άνθρωπος θα κοιτάξει δεξιά και θα δει τις καλές πράξεις που έστειλε στην άλλη ζωή. Θα κοιτάξει αριστερά και θα δει τις κακές πράξεις που έκανε. Θα κοιτάξει μπροστά και θα δει μπροστά του μόνο την κόλαση.«Ο Κύριος Θεός θα αρκείται να ρίξει μια ματιά στο βιβλίο των πράξεων των δούλων Του με τους οποίους είναι ευχαριστημένος, και δεν θα τους ανακρίνει περαιτέρω. Διότι όσοι ανακρίνονται θα υποφέρουν.»
«Εβδομήντα χιλιάδες από την κοινότητα του Μωάμεθ, που δεν ασκούν μαγεία, δεν την επιτρέπουν, δεν πιστεύουν στις δεισιδαιμονίες και εμπιστεύονται μόνο τον Κύριό τους, θα εισέλθουν στον παράδεισο χωρίς να λογοδοτήσουν».
“Όποιος κάνει το παραμικρό καλό στον κόσμο, σίγουρα θα ανταμειφθεί για την καλοσύνη του· και όποιος κάνει το παραμικρό κακό, θα υποστεί την τιμωρία του.”
“Σε αυτή την τελική αναμέτρηση, κανείς δεν θα χρωστάει τίποτα σε κανέναν, και μάλιστα, ακόμα και το πρόβατο χωρίς κέρατα θα πάρει το δίκιο του από το πρόβατο με κέρατα.”
ΜΙΖΑΝ
Αφού τελειώσει η λογοδοσία, θα έρθει η ώρα να ζυγιστούν τα καλά και τα κακά έργα που έγιναν στον κόσμο. Ο Θεός, την ημέρα της κρίσης, θα στήσει ζυγαριές απόλυτα ακριβείς και ευαίσθητες, έτσι ώστε κανείς να μην υποστεί την παραμικρή αδικία. Κάθε πράγμα, καλό ή κακό, ακόμα και όσο μικρό όσο ένας κόκκος μουστάρδας, θα ζυγιστεί.
Όσοι έχουν βαρύτερα τα καλά έργα στη ζυγαριά, θα σωθούν και θα πετύχουν τον σκοπό τους· όσοι έχουν ελαφρύτερα τα καλά έργα, θα βυθιστούν σε βαθιά δυστυχία, θα παρασυρθούν σε μια δίνη αβύσσου και, αν έχουν απορρίψει και τα σημεία του Θεού, θα παραμείνουν στην κόλαση για πάντα.
Οι πράξεις λατρείας και οι καλές πράξεις που γίνονται στον κόσμο θα ζυγίσουν βαρύτερα στη ζυγαριά.
Ορισμένες καλές πράξεις και πράξεις λατρείας θα ζυγίσουν περισσότερο. Για παράδειγμα,
«Δόξα τω Θεώ και με την ευχαριστία Του, δόξα τω Θεώ τω μεγάλω.»
Η αναφορά του ονόματος του Θεού, αν και ελαφριά στη γλώσσα, είναι δύο φράσεις που ευχαριστούν τον Ελεήμονα Θεό, γι’ αυτό και θα ζυγίσουν βαριά στη ζυγαριά.
«Αλχάμντουλιλλάχ»
Επίσης, η αναφορά του ονόματος του Αλλάχ είναι μια πράξη λατρείας που γεμίζει τη ζυγαριά με αρετές.
Αλλά αυτό που ζυγίζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στη ζυγαριά,
καλοί τρόποι
θα είναι.
ΣΙΡΑΤ
Μετά την Ανάσταση, για να μπορέσει κανείς να πάει στον παράδεισο ή στην κόλαση, θα πρέπει να περάσει από τη γέφυρα Σιράτ.
Σιράτ,
χτισμένο στις δύο όχθες της κόλασης, όπως το παρομοίασε ο Προφήτης,
“λεπτότερο από τρίχα, κοφτερότερο από σπαθί”
είναι μια γέφυρα.
Όταν οι πιστοί έρχονται εδώ, οι προφήτες
«Θεέ μου, σώσε με, σώσε με!»
θα ικετεύουν.
Την πρώτη φορά που θα περάσει η κοινότητα από το Σιράτ, θα είναι μαζί με τον Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν).
Οι δούλοι που ευαρεστούν τον Θεό θα περάσουν εύκολα από αυτή τη γέφυρα, με ταχύτητα ανάλογη με το βαθμό των πράξεών τους. Κάποιοι θα περάσουν σε χρόνο που διαρκεί όσο ένα ανοιγόκλεισμα των ματιών, άλλοι με την ταχύτητα του κεραυνού, άλλοι με την ταχύτητα του ανέμου, άλλοι με την ταχύτητα ενός πουλιού, άλλοι με την ταχύτητα ενός καλού αλόγου ή καμήλας.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
