–
Γνωρίζω ότι η Σαρία προβλέπει τιμωρίες για όσους διαπράττουν μοιχεία και κλοπή. Για μοιχεία, η τιμωρία είναι 100 μαστιγώματα ή λιθοβολισμός, και για κλοπή, κόβεται το χέρι του κλέφτη.
– Θέλω να ρωτήσω το εξής: Αν κάποιος κλέψει ή διαπράξει μοιχεία, αλλά δεν το πει σε κανέναν, δεν θα τιμωρηθεί. Αυτός που δεν τιμωρείται, που δεν υπακούει στη Σαρία, έχει αποστατήσει από τη θρησκεία;
– Για παράδειγμα, εγώ έκλεψα, ξέρω την τιμωρία γι’ αυτό, αλλά δεν το είπα σε κανέναν. Πρέπει να το πω εγώ ο ίδιος για να μου κόψουν το χέρι, ή αν δεν το πω, δεν υπακούω στην τιμωρία και αντιτίθεμαι στη Σαρία;
– Αποστατώ από την πίστη μου;
– Αρκεί να μην το πω σε κανέναν, να μετανοήσω και να μην το ξανακάνω;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να ομολογήσει την αμαρτία του.
Κάποιοι σύντροφοι του Προφήτη το έκαναν, αλλά δεν είναι υποχρεωτικό.
– Η αντίθεση στη Σαρία, η εναντίωση σε αυτήν, γίνεται με δύο τρόπους:
Πρώτον,
αντιτίθεμαι από δογματική άποψη.
Για παράδειγμα, εντολές όπως η προσευχή και η νηστεία.
«Αυτό δεν ισχύει πλέον στην εποχή μας…»
να αντιταχθείς λέγοντας. Ή
«Σε αυτή την εποχή, το χέρι του κλέφτη δεν πρέπει πλέον να κόβεται…»
λέγοντας ότι δεν πιστεύει ότι η ποινή αυτή είναι δίκαιη…
Με μια τέτοια αντίρρηση, το άτομο αποκόπτεται από τη θρησκεία.
Δεύτερον,
αντιτίθεμαι έμπρακτα.
Για παράδειγμα, η άρνηση της προσευχής, παρότι αναγνωρίζεται ως υποχρεωτική, αποτελεί παραβίαση της Σαρία. Ή η διάπραξη κακών πράξεων, όπως η μοιχεία και η κλοπή, που αναφέρονται στο Κοράνι και στη σωστή Σούννα ως εγκλήματα, παρά την πίστη ότι είναι τέτοιες.
Αυτού του είδους οι αντιρρήσεις δεν καθιστούν κάποιον άθεο.
Σύμφωνα με τους σουνιτικούς μελετητές, οι πράξεις δεν αποτελούν μέρος της πίστης. Ένας μουσουλμάνος που διαπράττει ένα μεγάλο αμάρτημα, το κάνει όχι λόγω απιστίας, αλλά επειδή υπέκυψε στις επιθυμίες του, επειδή άκουσε τη φωνή των αισθήσεων και των συναισθημάτων του.
Στα εδάφια και τα χαντίθ που θα παραθέσουμε, είναι δυνατόν να δούμε εκφράσεις που υποστηρίζουν την άποψη των Αχλ-ι Σουννέ.
«Αν αποφεύγετε τις μεγάλες αμαρτίες που σας έχουν απαγορευτεί, εμείς θα συγχωρήσουμε τις άλλες αμαρτίες σας και θα σας οδηγήσουμε σε μια καλή κατάσταση και συμπεριφορά.»
(Νίσα, 4/31)
Στο εδάφιο αυτό, τονίζεται ότι οι άνθρωποι που απέχουν από τις μεγάλες αμαρτίες θα συγχωρηθούν για τις μικρές αμαρτίες τους. Ωστόσο, κατά τη γνώμη μας, θα πρέπει να κατανοηθεί ότι οι αμαρτίες αυτές δεν είναι απαραίτητα συγχωρημένες, αλλά μάλλον εμπίπτουν στο πεδίο της συγχώρεσης. Πράγματι;
«Πες:»
(Ο Αλλάχ λέει:)
Ω εσείς, οι δούλοι μου, που έχετε ξεπεράσει τα όρια στην αμαρτία εις βάρος των εαυτών σας! Μην απελπίζεστε από τη χάρη του Αλλάχ. Ο Αλλάχ…
(αν θέλει)
συγχωρεί όλες τις αμαρτίες· πράγματι, είναι πολύ συγχωρητικός, πολύ ελεήμων.”
(Αλ-Ζουμάρ, 39/53)
Αυτό το νόημα γίνεται κατανοητό και από το εδάφιο που αναφέρεται. Διαφορετικά, το να συγχωρεί ο Θεός όλες τις αμαρτίες σε κάθε περίπτωση, θα ήταν αντίθετο με το μυστήριο της θρησκευτικής δοκιμασίας.
«Ασφαλώς, ο Αλλάχ δεν συγχωρεί την αποδοχή συντρόφων μαζί Του, αλλά συγχωρεί τα άλλα αμαρτήματα σε όποιον θέλει. Και όποιος αποδίδει συντρόφους στον Αλλάχ, έχει σίγουρα περιπέσει σε βαθιά πλάνη.»
(Νίσα, 4/116)
Στο εδάφιο που αναφέρεται, όλα τα αμαρτήματα εκτός από την ειδωλολατρία συγχωρούνται από τον Θεό.
-κατόπιν αιτήματός του/της-
έχει επισημανθεί ότι είναι πιθανή η χορήγηση αμνηστίας.
Η σαφής έννοια αυτού είναι η εξής:
Δεν υπάρχει καμία περίπτωση συγχώρεσης για όσους πεθαίνουν με αθεΐα και κάθε είδους βλασφημία και μπαίνουν στον τάφο άπιστοι. Όσοι όμως, αν και αμαρτωλοί, μπαίνουν στον τάφο με πίστη, μπορούν να αντιμετωπιστούν με δύο τρόπους:
α)
Μπορούν να συγχωρεθούν χωρίς καμία ποινική κύρωση και να πάνε κατευθείαν στον παράδεισο.
β)
Μπορεί να πάνε στην κόλαση λόγω των αμαρτιών τους και να υποφέρουν την τιμωρία τους, και μετά να πάνε στον παράδεισο.
Σύμφωνα με μια παράδοση, ο Προφήτης (ειρήνη σε αυτόν) είπε:
«Ο Γαβριήλ ήρθε σε μένα και
«Οποιος από την κοινότητά μου πεθάνει χωρίς να αποδίδει τίποτα ως σύντροφο στον Αλλάχ, θα εισέλθει στον παράδεισο», είπε. Εγώ ρώτησα: «Ακόμα κι αν διαπράξει μοιχεία ή κλοπή;» Εκείνος απάντησε: «Ναι, ακόμα κι αν διαπράξει μοιχεία ή κλοπή».
(Μουσλίμ, Πίστη, 155)
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
–
Αν κάποιος διαπράξει ένα μεγάλο αμάρτημα και μετανοήσει, θα συγχωρεθεί;
–
Θα υποστεί ο άνθρωπος που έχει υποστεί την ποινή του χαντ στον κόσμο αυτό, την ποινή της ίδιας αμαρτίας και στην άλλη ζωή;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
