Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Μερικά από τα εδάφια που ενθαρρύνουν και διατάσσουν τον τζιχάντ είναι τα εξής:
1.
«Ή μήπως θεωρείτε την παροχή νερού στους προσκυνητές και την επισκευή του Ιερού Τεμένους (της Κάαμπα) ισάξια με το έργο εκείνου που πιστεύει στον Θεό και στην Μέλλουσα Ζωή και αγωνίζεται για τον Θεό; Αυτά δεν είναι ίσα ενώπιον του Θεού.»
(Αλ-Τάουμπα, 9/19)
Η διανομή νερού στους προσκυνητές και η επισκευή της Κάαμπα, του ιερότερου τόπου στη γη, είναι καλές πράξεις και αξιέπαινες ενέργειες, αλλά ποτέ δεν μπορούν να φτάσουν το επίπεδο της τζιχάντ στο δρόμο του Αλλάχ.
Η λατρεία δίπλα στην Κάαμπα είναι ευχάριστη, αλλά ακόμα πιο ευχάριστο είναι το τζιχάντ στο δρόμο του Αλλάχ.
Διότι, το ένα είναι ατομική λατρεία, το άλλο είναι η διάδοση της θρησκείας του Θεού. Όσο ανώτερη είναι η προφητεία από την αγιότητα, τόσο ανώτερος είναι ο αγώνας για τη διάδοση της θρησκείας του Θεού, που σχετίζεται με την προφητεία, από τις ατομικές αρετές και τις λατρείες.
Επειδή αυτό το σημείο δεν γίνεται πλήρως κατανοητό, ορισμένοι μουσουλμάνοι που πηγαίνουν στο Χατζ εύχονται να πεθάνουν σε εκείνα τα ιερά μέρη. Ωστόσο, θα ήταν πολύ καλύτερα για αυτούς αν πήγαιναν εκεί όχι για να πεθάνουν, αλλά για να αναγεννηθούν και να επιστρέψουν με νέο ζήλο και ενθουσιασμό για να υπηρετήσουν το Ισλάμ.
2.
“Από τους πιστούς”
-εξαιρουμένων των δικαιούχων αποζημίωσης-
Δεν είναι ίσοι όσοι κάθονται με εκείνους που αγωνίζονται για την υπόθεση του Θεού με τα υπάρχοντά τους και τις ζωές τους. Ο Θεός έχει δώσει ανώτερη θέση σε εκείνους που αγωνίζονται με τα υπάρχοντά τους και τις ζωές τους, σε σχέση με εκείνους που κάθονται…
(Νίσα, 4/95)
3.
«Μην δείχνετε ολιγωρία στην καταδίωξη του (εχθρικού) στρατεύματος! Αν εσείς υποφέρετε, και αυτοί υποφέρουν όπως εσείς. Αλλά εσείς ελπίζετε από τον Θεό σε πράγματα που εκείνοι δεν ελπίζουν…»
(Νίσα, 4/104)
“Αν πεθάνω, είμαι μάρτυρας.”
Ένας πιστός που λέει κάτι τέτοιο, πρέπει να είναι ακόμα πιο θαρραλέος από τους οπαδούς ψεύτικων δογμάτων που δεν έχουν τέτοια προσδοκία.
4.
«Εξορμήστε στη μάχη, είτε ελαφρά είτε βαριά οπλισμένοι, και αγωνιστείτε για την υπόθεση του Θεού με τα υπάρχοντά σας και τις ζωές σας. Αυτό είναι καλύτερο για εσάς, αν το καταλαβαίνατε.»
(Αλ-Τάουμπα, 9/41)
“Είτε ελαφρύ, είτε βαρύ…”
Οι δηλώσεις εξηγούνται ως εξής:
– Είτε το αγαπάς, είτε το μισείς,
– Είτε έχετε ελαφρύ είτε βαρύ οικογενειακό βάρος,
– Είτε με ελαφρά όπλα, είτε με βαριά όπλα,
– Είτε πεζός, είτε έφιππος,
– Είτε νέος είτε γέρος,
– Είτε είστε υγιείς είτε άρρωστοι, σε κάθε περίπτωση βγείτε στη μάχη.
(1)
“Με τα υπάρχοντά σας και τις ζωές σας”
Η φράση αναφέρεται σε δύο είδη τζιχάντ. Υπάρχουν εκείνοι που ξοδεύουν τα πλούτη τους στο δρόμο του Θεού, και εκείνοι που θυσιάζουν τη ζωή τους γι’ αυτόν το σκοπό.
“Στο δρόμο του Θεού”
Η αναφορά σε αυτό αποτελεί μια πολύ σημαντική καταγραφή. Μια μάχη που δεν γίνεται στο όνομα του Θεού, ”
τζιχάντ
«Δεν αξίζει το όνομά του». Εδώ βρίσκεται η ουσία που δίνει πνεύμα στον Τζιχάντ (2). Διότι και άλλοι, εκτός από τους Μουσουλμάνους, πολεμούν και προσπαθούν να διαδώσουν τη θρησκεία και την ιδεολογία τους. Ακόμη και θυσιάζουν τη ζωή τους γι’ αυτό. Αλλά ο αγώνας τους δεν έχει αξία στα μάτια του Θεού.
5.
“Αγωνιστείτε με ζήλο για την υπόθεση του Θεού.”
(Χατζ, 22/78)
Το να καταβάλλεις προσπάθεια με αφοσίωση στον αγώνα είναι διαφορετικό από το να νομίζεις τον εαυτό σου αγωνιστή. Το πρώτο είναι αληθινός αγώνας, το δεύτερο απλώς χάσιμο χρόνου.
6.
“Μην θέτετε τον εαυτό σας σε κίνδυνο με τα χέρια σας.”
(Αλ-Μπακάρα, 2:195)
Σχετικά με αυτό το εδάφιο, αναφέρεται η ακόλουθη αφήγηση:
Στην εποχή του Μωαβία, ο ισλαμικός στρατός έφτασε μπροστά στα τείχη της Κωνσταντινούπολης. Κατά τη διάρκεια της μάχης, ένας μετανάστης (μουχατζίρ) εισέβαλε στις εχθρικές γραμμές. Κάποιοι θεώρησαν αυτή την πράξη…
“Μην θέτετε τον εαυτό σας σε κίνδυνο με τα χέρια σας.”
το θεωρεί αντίθετο με το στίχο. Τότε, ο σημαιοφόρος του Προφήτη Μωάμεθ, Αμπού Αγιούμπ αλ-Ανσάρι, λέει:
«Εμείς γνωρίζουμε καλύτερα αυτό το στίχο, διότι αυτός ο στίχος αναφέρεται σε εμάς. Ζήσαμε με τον Αγγελιοφόρο του Θεού, αντιμετωπίσαμε πολλές καταστάσεις μαζί του, τον βοηθήσαμε. Τελικά, το Ισλάμ θριάμβευσε. Ενωθήκαμε ως Ανσάρ.»
Ο Θεός μας αξίωσε να είμαστε σύντροφοι του Αποστόλου Του, να Τον βοηθάμε. Τώρα το Ισλάμ θριάμβευσε, οι Μουσουλμάνοι πολλαπλασιάστηκαν. Εμείς Τον προτιμήσαμε από τα παιδιά, τις οικογένειές μας και τα υπάρχοντά μας. Τώρα που ο πόλεμος τελείωσε, ας γυρίσουμε στα σπίτια μας, στα παιδιά μας, ας ζήσουμε μαζί τους.
«Έτσι μιλούσαμε. Και ενώ ήμασταν σε αυτή την κατάσταση, αποκαλύφθηκε αυτό το εδάφιο.»(3)
Φαίνεται πως ο κίνδυνος δεν έγκειται στο να προχωράς μπροστά, αλλά στο να μένεις πίσω. Στο προηγούμενο εδάφιο,
«Δαπανήστε για την υπόθεση του Θεού.»
Η αναφορά αυτή υποδηλώνει την οικονομική διάσταση του τζιχάντ. Όσοι έχουν υλικές δυνατότητες, αν δεν τις αξιοποιήσουν για τη διάδοση της θρησκείας του Θεού, θα θέσουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο.
7.
«Ασφαλώς, ο Αλλάχ αγαπά εκείνους που πολεμούν στη δική Του οδό, σαν να ήταν ένα σφιχτοδεμένο κτίριο.»
(Σαφφ, 61/4)
8.
«Ω εσείς που πιστεύετε! Να σας δείξω μια εμπορική συναλλαγή που θα σας σώσει από μια οδυνηρή τιμωρία; Πιστέψτε στον Αλλάχ και στον Απόστολό Του και αγωνιστείτε με τα πλούτη σας και τις ζωές σας στο δρόμο του Αλλάχ. Αν το καταλάβετε, αυτό είναι πολύ καλό για εσάς (καλύτερο από οτιδήποτε άλλο). (Αν το κάνετε αυτό) ο Αλλάχ θα συγχωρήσει τις αμαρτίες σας και θα σας βάλει σε κήπους με ποτάμια που ρέουν από κάτω και σε ωραίες κατοικίες στους Κήπους της Εδέμ. Αυτή είναι η μεγάλη σωτηρία. Θα σας δώσει και κάτι άλλο που θα αγαπήσετε: μια νίκη από τον Αλλάχ και μια γρήγορη κατάκτηση. Χαρείτε τους πιστούς!»
(Σαφφ, 61/10-13)
Στο στίχο αναφέρεται η τζιχάντ (ιερός πόλεμος) στο όνομα του Αλλάχ.
“εμπόριο”
όπως περιγράφεται. Στο εμπόριο, το κύριο μέλημα είναι το κέρδος. Κάτι δίνεται και σε αντάλλαγμα κερδίζεται κάτι. Έτσι, οι πιστοί θα δώσουν τα αγαθά τους και τις ζωές τους στο δρόμο του Θεού, και σε αντάλλαγμα θα κερδίσουν πολλά. Αυτά αναφέρονται στο στίχο ως εξής:
α. Συγχώρεση από τον Θεό,
β. Παράδεισος,
γ. Νίκη,
δ. Μια επικείμενη κατάκτηση.
Από αυτά, η συγχώρεση και ο παράδεισος σχετίζονται με τη μετά θάνατον ζωή, ενώ η νίκη και η κατάκτηση με τον κόσμο τούτο. Επομένως, η ευτυχία τόσο στον κόσμο τούτο όσο και στη μετά θάνατον ζωή είναι δυνατή μόνο με τον αγώνα στο δρόμο του Θεού.
9.
«Ω εσείς που πιστεύετε! Πολεμήστε εκείνους από τους απίστους που είναι κοντά σας. Ας βρουν σε σας σκληρότητα. Να ξέρετε ότι ο Αλλάχ είναι με τους ευσεβείς.»
(Αλ-Τάουμπα, 9/123)
Αυτός ο στίχος καθορίζει τη στρατηγική πρόσκλησης στη θρησκεία.
“πρώτα προειδοποίησε τους συγγενείς σου”
(Αλ-Σουαρά, 26/214)
Αυτό μοιάζει με το στίχο. Δηλαδή, όπως η προειδοποίηση πρέπει να ξεκινά από τους κοντινούς, έτσι και ο πόλεμος πρέπει να ξεκινά από τον κοντινό εχθρό. Πράγματι, ο Αγγελιοφόρος του Θεού πολέμησε πρώτα με τη φυλή του, μετά με τους άλλους Άραβες και στη συνέχεια με τους Βυζαντινούς. Αναμφίβολα, είναι αδύνατο να πολεμήσεις με όλους τους απίστους ταυτόχρονα. Επομένως, το κατάλληλο είναι να ξεκινήσεις από τους κοντινούς. (4)
Ο μεγάλος ερμηνευτής Φαχρεντίν Ραζί, το παραπάνω εδάφιο
“να βρουν σε εσάς μια σκληρότητα”
σχετικά με το τμήμα αυτό, κάνει το ακόλουθο σχόλιο:
“Γκίλζα”
Είναι το αντίθετο της επιείκειας. Δηλώνει σκληρότητα στην τιμωρία. Χωρίς αμφιβολία, η σκληρότητα είναι πιο αποτελεσματική στην αποτροπή και πιο δραστική στην πρόληψη του κακού. Ωστόσο, δεν είναι πάντα σκόπιμο να είσαι σκληρός. Διότι η κατάσταση μερικές φορές απαιτεί επιείκεια και μερικές φορές σκληρότητα. Γι’ αυτό, τονίζεται ότι η επίδειξη μόνο σκληρότητας δεν είναι σκόπιμη.
“να βρουν σε εσάς μια σκληρότητα”
Έχει ειπωθεί: Η συνεχής σκληρότητα διαλύει τους ανθρώπους, τους απομακρύνει ο ένας από τον άλλον.
“Ας βρουν σε εσάς μια σκληρότητα”
αυτό υποδηλώνει ότι η σκληρότητα δεν είναι πάντα παρούσα. Σαν να λέγεται:
“Είναι λογικό, όταν εξετάζουν την ηθική και τη φύση σας, να διαπιστώνουν σε εσάς και μια σκληρότητα.”
Μια τέτοια ομιλία είναι κατάλληλη μόνο για όσους διαθέτουν, σε μεγάλο βαθμό, συμπόνια και έλεος, αλλά και μια ορισμένη σκληρότητα… Αυτή η σκληρότητα δεν είναι σκόπιμη σε θέματα όπως οι συναλλαγές, οι συζητήσεις, το φαγητό και το ποτό.”
(5)
Πηγές:
1. Ραζή, XVI, 69-70; Μπεϊνταβί, I, 406; Αμπούλ-Μπερεκάτ Νεσεφί, Μενταρίκ ατ-Τενζίλ, Νταρ αλ-Φικρ, II, 127.
2. Κουτούμπ, 1, 187; Σαμπουνί, Σαφβέτουτ-Τεφασίρ, 1, 127; Καντιρί, 1,50; Μοβντούτι, Τζιχάντ στο Ισλάμ, σελ. 7; Αφίφ Αμπντουλφάτταχ Ταμπέρι, Ρουχούτ-Ντίνι’λ-Ισλαμί, Νταρούλ-Ιλμ, Βηρυτός, σελ. 380-381, Αμπντουλαζίζ Χατίπ, Τζιχάντ στην Κατάκτηση των Καρδιών, Γεντσλίκ Γιαγ., Ιστανμπούλ, 1994, σελ. 118-119; Ζεϊντάν, Ουσούλουτ-Νταβέ, σελ. 272.
3. Ιμπν Κεθίρ, Ι, 331; Αμπού Νταβούντ, Σουνέν, Τζιχάντ, 22; Τιρμίζι, Τεφσίρ, 2/19.
4. Ραζή, XVI, 228-229.
5. Ραζή, XVI, 230.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
