Πώς είναι η τιμωρία του τάφου;

– Ποιες είναι οι πράξεις και οι καταστάσεις που προκαλούν την τιμωρία του τάφου;

– Θα λογοδοτήσουμε για τις αμαρτίες μας αφού υποστούμε την τιμωρία τους μέσα στον τάφο;

Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,

Κάθε άνθρωπος, είτε ταφεί στη γη, είτε πνιγεί και βρεθεί στον βυθό της θάλασσας, είτε καταλήξει στην κοιλιά ενός αρπακτικού ζώου, είτε καεί και η τέφρα του διασκορπιστεί στον αέρα, θα περάσει οπωσδήποτε από τη ζωή του τάφου. Όταν ο άνθρωπος πεθάνει και τοποθετηθεί στον τάφο,

Μούνκερ

και

Νέκιρ

δύο άγγελοι, ονόματι, ήλθαν σ’ αυτόν·

“Ποιος είναι ο Κύριός σου; Ποιος είναι ο Προφήτης σου; Ποια είναι η θρησκεία σου;”

θα ρωτήσουν. Οι πιστοί και οι ενάρετοι θα απαντήσουν σωστά σε τέτοιες ερωτήσεις. Σ’ αυτούς τους νεκρούς θα ανοιχτούν οι πύλες του Παραδείσου και θα τους φανερωθεί ο Παράδεισος. Αντίθετα, οι άπιστοι ή οι υποκριτές δεν θα μπορέσουν να απαντήσουν σωστά σε αυτές τις ερωτήσεις. Σ’ αυτούς θα ανοιχτούν οι πύλες της Κόλασης και θα τους φανερωθεί η τιμωρία εκεί. Ενώ οι πιστοί θα ζουν μέσα σε ευδαιμονία, χωρίς δυσκολίες και με ηρεμία, οι άπιστοι και οι υποκριτές θα υποφέρουν τιμωρία στον τάφο.

(βλ. αλ-Ζαμπίντι, Τετζρίντι Σαρίχ, μετάφρ. Καμίλ Μιράς, Άγκυρα 1985, IV/496 κ.ε.).

Υπάρχουν ορισμένα εδάφια και χαντίθ που υποδεικνύουν την ύπαρξη τιμωρίας και ευλογίας στον τάφο. Σε ένα ιερό εδάφιο:

«Ο Φαραώ και οι ακόλουθοί του θα ριχτούν στη φωτιά πρωί και βράδυ. Και την ημέρα της Ανάστασης θα ειπωθεί: “Ρίξτε την οικογένεια του Φαραώ στην πιο φλογερή φωτιά”.»


(Μουμίν, 40/46)

Ορίζεται. Συνεπώς, υπάρχει τιμωρία και πριν από την Ημέρα της Κρίσεως, δηλαδή και στον τάφο. Ο Προφήτης μας (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού)·

«Ο Αλλάχ ενδυναμώνει τους πιστούς με την σταθερή πίστη τους, τόσο σε αυτήν την εγκόσμια ζωή όσο και στην αιώνια ζωή.»

(Αβραάμ, 14/17)

εξήγησε ότι το εδάφιο αποκαλύφθηκε σχετικά με τις ευλογίες του τάφου.

(Μπουχάρι, Ερμηνεία, σούρα: 14).

Στα βιβλία των χαντίθ αναφέρονται πολλά ιερά χαντίθ σχετικά με την τιμωρία του τάφου. Μερικά από αυτά είναι τα εξής:

Ο Προφήτης (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) περνώντας από ένα νεκροταφείο, είδε ότι οι νεκροί σε δύο τάφους υπέφεραν από βασανιστήρια εξαιτίας κάποιων μικρών αμαρτημάτων. Ο ένας από τους νεκρούς αυτούς ήταν συκοφάντης στη ζωή του, και ο άλλος δεν πρόσεχε την καθαριότητα από τα ούρα. Τότε ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) πήρε ένα φρέσκο κλαδί, το έκοψε στη μέση και έβαλε από ένα κομμάτι σε κάθε τάφο. Όταν οι σύντροφοί του τον ρώτησαν γιατί το έκανε αυτό, είπε:

“Ελπίζεται ότι η οδύνη που υφίστανται αυτοί οι δύο θα μετριαστεί, εφόσον αυτοί οι δύο κλάδοι δεν ξεραθούν.”


(Μπουχάρι, Τζαναίζ, 82; Μουσλίμ, Ιμάν, 34; Αμπού Νταβούντ, Ταχάρετ, 26)

διέταξαν.

Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) είπε σε ένα άλλο χαντίθ:

«Ο τάφος είναι είτε ένας κήπος από τους κήπους του παραδείσου είτε μια τρύπα από τις τρύπες της κόλασης».


(Τιρμίζι, Κιγιάμετ, 26).

Σε ένα άλλο χαντίθ αναφέρεται:

“Όταν ο νεκρός τοποθετηθεί στον τάφο, έρχονται δύο μαύροι-μπλε άγγελοι, ο ένας ονομάζεται Μουνκίρ και ο άλλος Νεκίρ, και λένε στον νεκρό: «Τι λες για τον λεγόμενο Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν);» Εκείνος απαντά: «Είναι ο δούλος και ο Απόστολος του Θεού. Μαρτυρώ ότι δεν υπάρχει θεός παρά ο Θεός, και ο Μωάμεθ είναι ο δούλος και ο αγγελιοφόρος Του.» Τότε οι άγγελοι λένε: «Εμείς ξέραμε ότι θα πεις έτσι.» Στη συνέχεια, διευρύνουν τον τάφο του κατά εβδομήντα πήχεις. Μετά, ο τάφος του νεκρού φωτίζεται και λαμπρύνεται. Έπειτα, οι άγγελοι λένε στον νεκρό: «Κοιμήσου και κοιμήσου καλά.» Εκείνος λέει: «Πηγαίνετε στην οικογένειά μου και πείτε τους τα νέα.» Οι άγγελοι του λένε: «Συνέχισε να κοιμάσαι μέχρι την Ημέρα της Ανάστασης, σαν εκείνον που κοιμάται με τη σύζυγό του και ξυπνάει μόνο από τον πιο αγαπημένο του άνθρωπο.»”

«Αν ο νεκρός είναι υποκριτής, οι άγγελοι θα τον ρωτήσουν: “Τι λες για τον λεγόμενο Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) ;” Ο υποκριτής θα απαντήσει: “Άκουσα τον κόσμο να λέει κάτι για τον Μωάμεθ, και εγώ μίλησα όπως εκείνοι. Δεν ξέρω τίποτα άλλο.” Οι άγγελοι θα του πουν: “Ξέραμε ότι θα έλεγες αυτό.” Στη συνέχεια, θα ακουστεί μια φωνή από τη γη: “Σφίξτε αυτόν τον άνθρωπο όσο το δυνατόν περισσότερο.” Και η γη θα αρχίσει να τον σφίγγει, μέχρι που θα νιώσει τα κόκαλά του να σφίγγονται μεταξύ τους. Αυτή η ταλαιπωρία θα συνεχιστεί μέχρι την Ημέρα της Κρίσης…»


(Τιρμίζι, Τελετές κηδείας 70).

Στο Κοράνι αναφέρεται το εξής σχετικά με τη ζωή των μαρτύρων μετά τον θάνατο:

«Μη νομίζετε νεκρούς εκείνους που σκοτώθηκαν για την πίστη του Θεού. Αντίθετα, είναι ζωντανοί και τρέφονται από τον Κύριό τους.»


(Αλ-Ιμράν, 3/169),

«Μην αποκαλείτε νεκρούς εκείνους που σκοτώνονται για την υπόθεση του Θεού. Αντίθετα, είναι ζωντανοί, αλλά εσείς δεν το αντιλαμβάνεστε.»


(Αλ-Μπακάρα, 2/154).

Το αν η τιμωρία του τάφου αφορά μόνο την ψυχή, το σώμα ή και τα δύο, αποτελεί αντικείμενο διαφωνίας μεταξύ των λογίων. Η άποψη ότι η τιμωρία αφορά και την ψυχή και το σώμα είναι προτιμότερη· ωστόσο, δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες σχετικά με τη φύση της τιμωρίας. Υπάρχουν επίσης διαφωνίες σχετικά με την αλήθεια της ψυχής. Σύμφωνα με μια άποψη, η ψυχή είναι ένα λεπτό (λεπτό, διαφανές, με ικανότητα διείσδυσης) σώμα. Έχει διεισδύσει στο σώμα, όπως το νερό διεισδύει σε ένα ζωντανό δέντρο. Ο Θεός έχει θεσπίσει ότι η ζωή συνεχίζεται όσο η ψυχή παραμένει στο σώμα. Όταν η ψυχή βγαίνει από το σώμα, ο θάνατος καταργεί τη ζωή. Σύμφωνα με μια άλλη άποψη, η ψυχή είναι για το σώμα όπως οι ακτίνες του ήλιου. Οι Σούφι υιοθέτησαν αυτή την άποψη. Μια ομάδα που ανήκει στους Αχλ-ι Σουννέτ είπε ότι η ψυχή είναι μια ουσία που διαπερνά το σώμα, όπως το νερό διαπερνά το τριαντάφυλλο.

(Αλίγιουλ-Κάρι, Εξήγηση του Φικχ-ι Εκμπέρ, μετάφραση Γ. Βεχμπί Γιαβούζ, Κωνσταντινούπολη 1979, σελ. 259).

Η στίχος αναφέρει τα εξής:

«Πες: Η ψυχή είναι υπόθεση του Κυρίου μου. Σας δόθηκε ελάχιστη γνώση γι’ αυτήν.»


(Ισραήλ, 17/85).

Σύμφωνα με τον Αμπού Χανίφα, οι προφήτες, τα παιδιά και οι μάρτυρες δεν θα αντιμετωπίσουν την ερώτηση του τάφου. Ωστόσο, ο Αμπού Χανίφα άφησε αναπάντητες ορισμένες ερωτήσεις σχετικά με τα παιδιά των απίστων, όπως αν θα ερωτηθούν στον τάφο, αν θα πάνε στον παράδεισο και παρόμοιες ερωτήσεις.

(Αλίγιουλ-Κάρι, ό.π., σελ. 252-253).

Με χαιρετισμούς και ευχές…

Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις