– Αν δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στη μαγεία και στο θαύμα, πώς μπορεί να γίνει κατανοητό ότι το θαύμα διαφέρει από τη μαγεία;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Θαύμα
ο αντίπαλος της εξουσίας
“αδυναμία”
από τη ρίζα, με την έννοια του “να κάνει” (if’al babında)
“ι’τζάζ”
ως ενεργητική μετοχή που προέρχεται από το ρήμα
“ακαταμάχητος, ακατανίκητος, ανεπανάληπτος, θαυμάσιος”
είναι ένας όρος που σημαίνει.
Θαύμα;
Είναι ένα υπερφυσικό γεγονός, πέρα από τους νόμους της φύσης και τα έθιμα, που ο Θεός, μέσω αυτού που ισχυρίζεται ότι είναι προφήτης και προκαλεί τους άπιστους, αποκαλύπτει για να επιβεβαιώσει την αλήθεια του ισχυρισμού του, αφήνοντάς τους ανίκανους να το μιμηθούν (1).
Όπως προκύπτει από την περιγραφή, το θαύμα είναι πράξη του Θεού. Αυτός που το δημιουργεί και το φανερώνει στα χέρια του προφήτη είναι ο ίδιος ο Θεός (cc). Η εμφάνιση ενός τέτοιου θαύματος στα χέρια κάποιου που ισχυρίζεται ότι είναι προφήτης και προκαλεί τους άπιστους, αφήνοντας τους άπιστους ανήμπορους, έχει την έννοια της απόδειξης και της επιβεβαίωσης του ισχυρισμού περί προφητείας. Διότι η επίδειξη ενός τέτοιου θαύματος από τον προφήτη,
«Ο δούλος μου είναι πιστός στην προφητεία του, και τα λόγια που διαδίδει είναι αληθινά και ορθά.»
σημαίνει. Στην περιγραφή,
“ισχυρισμός περί προφητείας”
και
“προκαλώ”
(ταχάντι) οι όροι, το θαύμα, που επιδεικνύουν οι άγιοι, οι ενάρετοι δούλοι του Θεού.
“κεράμετ”
το οποίο το διακρίνει από άλλα παρόμοια και εξαιρετικά γεγονότα. Διότι οι άγιοι, οι φίλοι του Θεού,
“ισχυρισμός περί προφητείας”
και
“πρόκληση”
Δεν έχουν καμία ιδιότητα. Τα θαύματα που επιδεικνύουν θεωρούνται ένα είδος θαύματος των προφητών στους οποίους υπακούουν και σύμφωνα με το νόμο των οποίων ζουν. (2)
Για να είναι ένα θαύμα αληθινό και αποδεκτό, πρέπει να πληροί ορισμένες προϋποθέσεις.
1. Το θαύμα,
Πρέπει να είναι πράξη του Θεού. Διότι ο Θεός είναι ο απόλυτος δράστης· δηλαδή, δημιουργεί ό,τι θέλει. Ωστόσο, επικυρώνει την ορθότητα μιας πράξης που δημιουργήθηκε από τον ίδιο. Για παράδειγμα, οι πράξεις στα θαύματα, όπως η μετατροπή του ραβδιού του Μωυσή (ας) σε φίδι, η ανάσταση νεκρού από τον Ιησού (ας), είναι πράξεις που θέλησε και δημιούργησε ο Θεός. Η απόδοση αυτών των πράξεων στους προφήτες είναι μεταφορική.
2. Το θαύμα,
Πρέπει να είναι ένα θαύμα πέρα από τους γνωστούς νόμους της φύσης και τα έθιμα. Μόνο τότε η πράξη αυτή φτάνει σε βαθμό επιβεβαίωσης από τον Θεό. Τα γεγονότα που συμβαίνουν σύμφωνα με τους νόμους της φύσης και την κανονική τάξη του σύμπαντος (όπως η ανατολή του ηλίου) δεν έχουν το χαρακτηριστικό του θαυμαστού.
3. Πρέπει να είναι αδιαμφισβήτητο.
Διότι η λειτουργία του θαύματος είναι να αποκαλύψει την αδυναμία των αντιπάλων που αντιτίθενται, αναγκάζοντάς τους να σιωπήσουν.
4. Το Θαύμα,
Πρέπει να συμβεί με τη μεσολάβηση εκείνου που ισχυρίζεται ότι είναι προφήτης, ως απόδειξη της επιβεβαίωσης του Θεού.
5.
Το θαύμα που επιδεικνύεται πρέπει να συνάδει με τον ισχυρισμό του προφήτη, δηλαδή με αυτό που διακήρυξε ότι θα κάνει. Αν επιδείξει ένα άλλο θαύμα που δεν συνάδει με τον ισχυρισμό του, δεν θεωρείται θαύμα.
6.
Το θαύμα που επικαλείται ως απόδειξη της αξίωσής του δεν πρέπει να τον διαψεύδει, αποδεικνύοντας ότι λέει ψέματα.
Το 7ο Θαύμα
Δεν πρέπει να συμβαίνει πριν από την αξίωση ούτε πολύ αργότερα, αλλά αμέσως μετά τη δήλωση (αξίωση) των προφητών. (3)
Η μαγεία διαφέρει από το θαύμα.
Κουρτούμπι; “
Στην πραγματικότητα, η μαγεία είναι να συγκαλύπτεις κάτι με τέχνασμα.
Διότι ο μάγος, κάνοντας διάφορα πράγματα με απάτη, δείχνει στον αποδέκτη της μαγείας ορισμένα πράγματα διαφορετικά από ό,τι είναι στην πραγματικότητα. Όπως η οφθαλμαπάτη δείχνει νερό από μακριά, έτσι και η μαγεία είναι ψευδαίσθηση.”
Η μαγεία διαφέρει από το θαύμα.
Οι ακόλουθοι στίχοι από το Σουρ αλ-Αράφ:
όπως έχει σαφώς διατυπωθεί.
115. Οι μάγοι είπαν: «Ω Μωυσή, είτε εσύ ρίξε πρώτος το ραβδί σου, είτε εμείς».
Οι μάγοι, αφού έλαβαν την υπόσχεση από τον Φαραώ ότι θα ανταμειφθούν, απευθύνθηκαν στον Μωυσή λέγοντας: «Ω Μωυσή, είτε ρίξε εσύ πρώτος το ραβδί σου στο έδαφος, είτε ας δείξουμε εμείς πρώτοι τα δικά μας».
16. Ο Μωυσής είπε: «Πρώτα εσείς». Όταν οι μάγοι έδειξαν τις ικανότητές τους, μάγεψαν τα μάτια των ανθρώπων και τους τρόμαξαν. Έτσι έκαναν ένα μεγάλο θαύμα.
Ο Μωυσής (ας) ζήτησε πρώτα από τους μάγους να επιδείξουν τις ικανότητές τους, ώστε οι άνθρωποι να δουν όλη την τέχνη τους, να σκεφτούν και να ηρεμήσουν τον ενθουσιασμό τους, και μετά να γίνουν μάρτυρες της αλήθειας που θα αποκάλυπτε ο ίδιος. Να μπορούν να διακρίνουν την αλήθεια από τις ψευδαισθήσεις. Ναι, οι μάγοι έδειξαν όλη την τέχνη τους, μάγεψαν τα μάτια των ανθρώπων, τους προκάλεσαν φόβο. Αλλά όταν είδαν την αλήθεια, πίστεψαν πρώτοι οι ίδιοι. Ο Αμπντουλάχ μπιν Αμπάς λέει:
“Οι μάγοι έριχναν χοντρά σχοινιά και μακριά δέντρα. Μετά, με μαγικά κόλπα, έκαναν αυτά που έριχναν να φαίνονται σαν να κινούνται. Οι άνθρωποι φοβήθηκαν.”
117. Και είπαμε εμείς στον Μωυσή:
“Αφήνει το ραβδί του.”
Και ιδού, η ράβδος καταπίνει όλα όσα είχαν κατασκευάσει.
Ο Αμπντουλλάχ ιμπν Αμπάς λέει: «Η ράβδος του Μωυσή κατάπινε ό,τι έβρισκε μπροστά της, σχοινιά και ξύλα που είχαν πετάξει οι μάγοι. Γι’ αυτό οι μάγοι κατάλαβαν ότι επρόκειτο για θεϊκό θαύμα και όχι για μαγεία, και έπεσαν σε προσκύνηση. Και είπαν:»
«Πιστεύουμε στον Κύριο του Μωυσή και του Ααρών, τον Κύριο των κόσμων».
118, 119. Έτσι αποκαλύφθηκε η αλήθεια και όλα όσα έκαναν αποδείχθηκαν μάταια. Εκεί ηττήθηκαν και επέστρεψαν ταπεινωμένοι.
Έτσι αποδείχθηκε ότι ο Μωυσής (ας) ήταν ο αληθινός Προφήτης και τα τεχνάσματα των μάγων αποδείχθηκαν μάταια. Ο Μωυσής (ας) νίκησε τον Φαραώ και τον λαό του. Έτσι, εκείνοι επέστρεψαν ταπεινωμένοι και εξευτελισμένοι.
120-122. Οι μάγοι έπεσαν σε προσκύνηση και είπαν: «Πιστεύουμε στον Κύριο των κόσμων, τον Κύριο του Μωυσή και του Ααρών».
Πριν από όλους, οι μάγοι κατάλαβαν ότι αυτό που έδειξε ο Μωυσής (ας) δεν ήταν μαγεία. Διότι γνώριζαν καλά τι έκαναν, πώς εξαπατούσαν τους ανθρώπους με αυτό, και καταλάβαιναν πολύ καλά ότι αυτό που έδειξε ο Μωυσής (ας) δεν έμοιαζε με αυτό που έκαναν οι ίδιοι. Γι’ αυτό αμέσως δέχτηκαν την αλήθεια, έπεσαν σε προσκύνηση και πίστεψαν στον Θεό. (4)
Υποσημειώσεις:
1) Βλ. ετ-Ταφταζανί, Σαρχου’λ-Ακαΐδ εν-Νεσεφιγιε; Κάιρο 1939, σ. 459-460; Για άλλη περιγραφή βλ. ελ-Τζουρτζανί, Σαρχου’λ-Μαουάκιφ, ΙΙΙ,177; ελ-Τζεζιρί, Ταυδίου’λ-Ακαΐδ, 140.
2) βλ. Τζελάλ εδ-Δεβανί, Σχολιασμός των Αρχών της Αδουντικής Πίστης, ΙΙ, 277.
3) βλ. αλ-Τζουρτζάνι, Σχόλιο επί των Θέσεων, ΙΙΙ, 177-179.
4) βλ. Αμπού Τζαφάρ Μουχάμμαντ μπιν Τζαρίρ αλ-Ταμπαρί, Ερμηνεία του Ταμπαρί, Εκδοτικός Οίκος Χισάρ: 4/97-98.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
