– Γνωρίζουμε ότι οι υποκριτές είναι πιο αμαρτωλοί από τους άπιστους. Πώς όμως γίνεται οι άπιστοι, όπως ο Αμπού Τζεχλ και ο Αμπού Λεχέμπ, να είναι πιο αμαρτωλοί και χειρότεροι από τους υποκριτές;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Πρώτα απ’ όλα, ας σημειώσουμε ότι σε κανένα στίχο ή χαντίθ δεν αναφέρεται:
«Οι άπιστοι, όπως ο Αμπού Τζαχίλ και ο Αμπού Λαχάμπ, είναι πιο αμαρτωλοί και πιο κακοί από τους υποκριτές».
Δεν βρήκαμε κάποια δήλωση που να το αναφέρει.
– Ωστόσο, ορισμένα εδάφια αναφέρουν ότι οι υποκριτές θα υποστούν την πιο σκληρή τιμωρία, ενώ άλλα εδάφια αναφέρουν ότι οι άπιστοι θα υποστούν την πιο σκληρή τιμωρία. Αυτό είναι εμφανές στις εκφράσεις των δύο εδαφίων που θα παραθέσουμε τις μεταφράσεις τους:
«Αναμφίβολα, οι υποκριτές θα βρίσκονται στο κατώτερο επίπεδο της κόλασης.»
(Νίσα, 4/145)
«Και όταν έρθει η καταστροφή, τότε ρίξτε τους ανθρώπους του Φαραώ στην πιο σκληρή τιμωρία!»
(Μουμίν, 40/46)
– Ο Ιμπν Μασούντ αφηγείται: Άκουσα τον Αγγελιοφόρο του Αλλάχ, ειρήνη και ευλογία σε αυτόν, να λέει:
«Οι πιο σκληρές τιμωρίες την Ημέρα της Κρίσης θα επιβληθούν σε όσους φτιάχνουν ομοιώματα.»
(Μπουχάρι, Λιμπάς 89, 91, 92, 95; Μουσλίμ, Λιμπάς 96, 97, 98).
– Με βάση τις εκφράσεις αυτών και παρόμοιων στίχων και χαντίθ, μπορούμε να πούμε τα εξής:
Το πιο ειδεχθές έγκλημα ενώπιον του Θεού, η ύπαρξη της πιο σκληρής τιμωρίας, μπορεί να αξιολογηθεί από δύο πλευρές:
Πρώτον:
Αναφορικά με τη φύση του εγκλήματος ως φαινομένου:
Σύμφωνα με αυτό, η αθεΐα που γίνεται με σκοπό να εξαπατήσει τον Προφήτη του Θεού και τους Μουσουλμάνους, ονομάζεται…
ΔΙΧΟΝΟΙΑ
λέγεται. Στο στίχο γενικά
«οι υποκριτές θα βρίσκονται στο κατώτερο επίπεδο της κόλασης»
Η εν λόγω διάταξη μπορεί να αφορά περισσότερο την απεχθή φύση της υποκρισίας παρά τα άτομα.
Πάλι ο Φαραώ και οι οπαδοί του, που διεκδικούσαν θεϊκότητα.
«σφοδρή οδύνη»
μπορεί να θεωρηθεί ως ένδειξη της πιο σκληρής μορφής απιστίας που υπάρχει σε αυτούς. Γιατί υπάρχει διαφορά μεταξύ απίστων.
Δεύτερον:
Ανάλογα με τη σοβαρότητα του εγκλήματος που διέπραξαν τα άτομα:
Σύμφωνα με αυτό, είναι δίκαιο να τιμωρείται κάθε άτομο ανάλογα με το έγκλημα που διέπραξε. Μερικές φορές, το έγκλημα ενός φανερού άπιστου μπορεί να είναι χειρότερο από το έγκλημα ενός υποκριτή και η τιμωρία του μπορεί να είναι βαρύτερη.
Η ποικιλία της βλασφημίας καθορίζει τη διαφορά στις ατομικές ποινές, κάτι που αποτελεί απαίτηση της δικαιοσύνης. Για παράδειγμα, υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε μια βλασφημία που φέρει άσχημα χαρακτηριστικά όπως η απάτη, η συκοφαντία, η εξαπάτηση και η τυραννία, και σε μια απλή βλασφημία που δεν τα περιέχει, και οι ποινές των υπαιτίων διαφέρουν.
Ωστόσο, κάθε είδους βλασφημία είναι ένας παράγοντας που καθιστά αναγκαία την αιώνια παραμονή του κατόχου της στην κόλαση.
Αυτή η αλήθεια υπογραμμίζεται στα ακόλουθα εδάφια.
«Αναμφίβολα, ο Αλλάχ θα συγκεντρώσει όλους τους υποκριτές και τους απίστους στην κόλαση.»
(Νίσα, 4/140)
«Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι οι άπιστοι από τους ανθρώπους της Βίβλου και οι ειδωλολάτρες θα βρίσκονται στη φωτιά της κόλασης, όπου θα παραμείνουν για πάντα. Αυτοί είναι οι χειρότεροι από τα δημιουργήματα.»
(Απόδειξη, 98/6)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
