Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Αυτό δεν είναι κάτι που κερδίζεται ή αξίζεται, είναι αποκλειστικά μια χάρη του Θεού. Και αυτό που πρέπει να γίνει σε αντάλλαγμα αυτής της χάρης είναι να εκφραστεί η ευγνωμοσύνη.
Όλα αυτά και οτιδήποτε άλλο είναι δώρα και ευεργεσίες του Θεού, ενδείξεις της απέραντης ευσπλαχνίας και ελέους Του. Δηλαδή, είναι η χάρη του Θεού.
Στα εδάφια που αναφέρονται σε αυτό, δηλώνεται ότι όλες οι ευλογίες προέρχονται από τον Αλλάχ και ότι το καθήκον του ανθρώπου είναι να ευχαριστεί.
Η πρώτη εκδήλωση της θείας χάριτος σε όλα τα έμβια και άψυχα όντα είναι το γεγονός ότι δεν παραμένουν στο μηδέν, αλλά αποκτούν το δώρο της ύπαρξης. Έτσι, το σύμπαν, με την ύπαρξή του, έχει απολαύσει αυτή τη χάρη, έχει αποκτήσει μια νέα χάρη με τη ζωή και έχει σωθεί από ένα ξεχωριστό σκοτάδι.
Όπως όλα τα έμβια όντα, από αγγέλους μέχρι ζώα και ανθρώπους, ζωντανεύουν με τη ζωή, έτσι και οι τόποι όπου βρίσκονται ζωντανεύουν με τη ζωή με κάποιο τρόπο.
Όπως και η ικανοποίηση των αναγκών κάθε είδους ζωντανού οργανισμού αποτελεί ξεχωριστή ευλογία για τον κόσμο των ζωντανών, έτσι και η προοπτική της αιώνιας ζωής για τον άνθρωπο, η ικανότητα της ανθρώπινης καρδιάς να ικανοποιείται μόνο με την αιωνιότητα και τη γνώση μιας αιώνιας οντότητας, αποτελεί μια πολύ ανώτερη ευλογία.
Από την άλλη πλευρά, το γεγονός ότι όλα τα πλάσματα συγκεντρώνονται γύρω από τον άνθρωπο, τίθενται στην υπηρεσία του, προσαρμόζονται στις ανάγκες του και είναι εξοπλισμένα με τα χαρακτηριστικά που του είναι πιο ωφέλιμα, είναι επίσης έλεος. Ο άνθρωπος δεν το αξίζει, αλλά ο Θεός το δίνει από το έλεός Του. Όπως όλα τα σημεία γύρω από έναν κύκλο κοιτάζουν προς το κέντρο, έτσι και όλα τα πράγματα σε αυτό το σύμπαν, με μια έννοια, κοιτάζουν προς τον άνθρωπο.
Άρα, δεν είχαμε κανένα ρόλο στην απόκτηση αυτών των ιδιοτήτων. Διότι, όπως υπήρχαμε στη γνώση του Θεού ως άνθρωποι, υπήρχαμε και στον πνευματικό κόσμο. Και αυτή η ύπαρξή μας είχε ήδη δημιουργηθεί με την ικανότητα να γνωρίζει την ύπαρξη του Θεού και να υπακούει στις εντολές και τις απαγορεύσεις του Ισλάμ.
Υπάρχει μια διάσημη ρήση.
Πράγματι, ο Προφήτης μας,
Είπε. Πράγματι, αν η είσοδος στον παράδεισο εξαρτιόταν από αυστηρή λογοδοσία, κανείς δε θα μπορούσε να εισέλθει. Διότι, όπως ο Θεός δίνει το νου, τη σκέψη και την καρδιά, έτσι δίνει και την καθοδήγηση. Επιπλέον, όλες οι πράξεις δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε ένα μόνο δώρο της όρασης. Η δημιουργία του ανθρώπου και η καθοδήγησή του στο Ισλάμ είναι ανυπολόγιστες.
Ωστόσο, η δημιουργία των ανθρώπων με την ισλαμική φύση είναι και απαίτηση των ονομάτων και των ιδιοτήτων του Θεού. Διότι ο Θεός δημιούργησε τα πάντα για να παρατηρήσει κανείς σε αυτά τη δόξα και την ομορφιά Του· και για να γίνουν μάρτυρες αυτής της καλλιτεχνικής ομορφιάς οι ευφυείς άγγελοι, τζίν και άνθρωποι. Αν ο άνθρωπος δεν είχε εκ φύσεως την ικανότητα να τα ζυγίσει, δεν θα μπορούσε να τα δει ως έργο τέχνης του Θεού και να τα θαυμάσει.
Επιπλέον, ο Αλλάχ είναι ο Δημιουργός. Όπως δημιούργησε τους ανθρώπους χωρίς καμία δική τους παρέμβαση, έτσι και η δημιουργία τους με την ισλαμική φύση είναι απόρροια της ατέρμονης γενναιοδωρίας και της απέραντης ευσπλαχνίας Του.
Η θεία σοφία, που έκρινε σκόπιμο να δημιουργήσει τους ανθρώπους παρά τις ίντριγκες και τις κακίες τους, έχει ως αιτία τη γνώση. Ωστόσο, η έμπνευση αυτής της γνώσης, με την ονομασία «διδασκαλία των ονομάτων», στον Αδάμ (ας), είναι και πάλι χάρη του Θεού.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
