Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Σε μια κοινωνία υπάρχουν υλικές και πνευματικές πτυχές και συνήθειες που αναπτύσσονται με την πάροδο του χρόνου και γίνονται αποδεκτές από την κοινωνία. Πρόκειται για τρόπους εργασίας και συμπεριφοράς που κληρονομούνται από το παρελθόν και εδραιώνονται σε διάφορες πτυχές της κοινωνικής ζωής. Από αυτή την άποψη, κάθε σκέψη και συνήθεια που κληρονομείται από το παρελθόν δεν είναι κατ’ ανάγκη κακή, ούτε κατ’ ανάγκη καλή. Ορισμένες συνήθειες και παραδόσεις οδηγούν τις κοινωνίες σε παρακμή και ακινησία, ενώ άλλες προσφέρουν σημαντικά οφέλη για τη συνέχεια και την αρμονία της κοινωνικής ζωής.
Σε παλαιότερες εποχές, τα έθιμα και οι παραδόσεις έπαιζαν σημαντικό ρόλο. Επειδή η θέσπιση νομικών κανόνων με τη δημιουργία νομοθεσίας που να ταιριάζει στην οικονομική ζωή των ανθρώπων ήταν δύσκολη, η κύρια πηγή των κανόνων που ρύθμιζαν τη ζωή των ανθρώπων ήταν τα έθιμα και οι παραδόσεις. Γι’ αυτό, οι κοινωνίες υιοθετούσαν και εφάρμοζαν συγκεκριμένα έθιμα.
Τα έθιμα και οι παραδόσεις προκύπτουν από κάτι θεμελιώδες και σημαντικό. Δηλαδή, προκύπτουν σύμφωνα με τις επιθυμίες, τη δομή και τις αξίες της κοινωνίας· αλλάζουν με την αλλαγή της δομής της κοινωνίας. Επιπλέον, τα έθιμα και οι παραδόσεις διορθώνουν τα λάθη που ο νόμος, από αμέλεια, έχει κάνει σε ορισμένα ζητήματα. Σε αυτή την περίπτωση, σε όλα τα ζητήματα που ο νόμος δεν καλύπτει, καταφεύγουμε στα έθιμα και τις παραδόσεις ως πηγή δικαίου.
Εθιμο,
Στο ισλαμικό δίκαιο, θεωρείται δευτερεύουσα πηγή ερμηνείας. Το έθιμο διακρίνεται από το ευρύτερο σύνολο των παραδόσεων.
Εμμηνόρροια,
Ο όρος αναφέρεται σε κάθε συμπεριφορά που επαναλαμβάνεται από άτομα και κοινότητες. Το έθιμο είναι ένα είδος εθίμου. Είναι τα έθιμα ενός λαού ή μιας κοινότητας σε λόγο και πράξη. (Faruk en-Nebhân, Γενικές Αρχές του Ισλαμικού Συνταγματικού και Διοικητικού Δικαίου, Μετάφραση: Servet Armağan, Κωνσταντινούπολη 1980, σ. 241-339).
Ισλαμιστές λόγιοι
έθιμα και παραδόσεις;
«Είναι πράγματα στα οποία συμφωνεί η κοινή λογική και τα οποία ο λαός ακολουθεί διαχρονικά, και τα οποία επαναλαμβάνονται πολλές φορές».
το περιέγραψαν ως εξής. Επίσης
έθιμα και παραδόσεις
Σημείωση που χρήζει προσοχής:
“Το να είναι θεμιτό από άποψη θρησκευτικού νόμου και λογικής, σημαίνει ότι δεν είναι κατακριτέο από τους ανθρώπους με υγιή λογική.”
(Γιουσούφ Κερίμογλου, Λέξεις Έννοιες, Κωνσταντινούπολη 1983, σελ. 139).
Το Ισλάμ, κατά την περίοδο της εδραίωσής του, διατήρησε ορισμένα έθιμα και παραδόσεις που ήταν ευρέως διαδεδομένα και αποδεκτά από τους ανθρώπους, με αποτέλεσμα τα έθιμα, οι παραδόσεις και οι συνήθειες να αποτελούν μία από τις σημαντικές πηγές του ισλαμικού δικαίου (Osman Öztürk, Osmanlı Hukuk Tarihinde Mecelle, Κωνσταντινούπολη 1973, σελ. 7).
Στη δυτική λογοτεχνία
παράδοση
“αξίες και θεσμοί στην κοινωνία που αλλάζουν με τον πιο αργό ρυθμό και αποτελούν δεσμό μεταξύ των κοινωνιών που ζουν με τις παλαιότερες κοινωνίες”
κοινωνική κληρονομιά
Αναφέρεται ως “παράδοση”. Το μερίδιο του μέλλοντος και η ικανότητα της κοινωνίας να συνδέει τις παλιές μορφές της με τις νέες ποικίλλει από κοινωνία σε κοινωνία. Ορισμένοι κοινωνιολόγοι λένε ότι οι επαναστάσεις καταργούν τις παραδόσεις, αλλά ακόμη και μετά τις πιο σκληρές επαναστάσεις, παρατηρείται ότι ορισμένες παραδόσεις παραμένουν (H. Ziya Ülken, Λεξικό Κοινωνιολογίας, Κωνσταντινούπολη 1969, σελ. 115).
Κατά την έλευση του Ισλάμ, οι επικρατούσες συνήθειες στην Αραβία της εποχής εκείνης κατηγοριοποιήθηκαν. Κάποιες απορρίφθηκαν εντελώς, κάποιες βελτιώθηκαν και συνεχίστηκαν, και κάποιες άλλες έγιναν αποδεκτές.
Κάθε χώρα έχει τις δικές της εθνικές αξίες και παραδόσεις. Η αποφυγή των στοιχείων που έρχονται σε αντίθεση με το Ισλάμ και η διατήρηση των αξιών και εθίμων που δεν έρχονται σε αντίθεση με τις αρχές της θρησκείας είναι κάτι που το Ισλάμ εγκρίνει.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
