– Αν βρεθούμε σε μια τέτοια κατάσταση, είτε εμείς είτε κάποιος άλλος δίπλα μας κατακρίνει κάτι τέτοιο, πώς πρέπει να αντιδράσουμε στη συνέχεια;
– Τι πρέπει να κάνουμε για να μην μας συμβεί κι εμάς αυτό που κατακρίνουμε;
– Τι μπορούμε να κάνουμε για να προστατευτούμε από αυτές τις ηθικές αδυναμίες;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Φράσεις που υποτιμούν τους ανθρώπους και τους κατηγορούν για τις ατέλειές τους,
“κατακρίνω-επικρίνω”
έχει την έννοια.
Η κριτική που ασκεί κάποιος σε ορισμένες συμπεριφορές ή ελαττώματα που παρατηρεί στους άλλους, πηγάζει από την πεποίθησή του ότι ο ίδιος είναι απαλλαγμένος από το συγκεκριμένο ελάττωμα ή συμπεριφορά.
Στην καταδίκη, στην επίπληξη, κρύβεται ένα μυστικό.
αλαζονεία
υπάρχει
Ωστόσο, καμία ψυχή δεν είναι απαλλαγμένη από λάθη και ελαττώματα.
Μια μομφή.
Βασανιστήριο
ακολουθεί
Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν) απαγόρευσε κάθε είδους κακομεταχείριση των ανθρώπων και χαρακτήρισε όσους το έπρατταν ως υποκριτές:
«Ω εσείς που είστε μουσουλμάνοι με τη γλώσσα, αλλά η πίστη δεν έχει εισχωρήσει στις καρδιές σας (υποκριτές)! Μην ενοχλείτε τους μουσουλμάνους, μην τους κατηγορείτε, μην ψάχνετε τα ελαττώματά τους. Διότι όποιος ψάχνει τα ελαττώματα του μουσουλμάνου αδελφού του, ο Αλλάχ θα ψάξει τα δικά του ελαττώματα. Και όποιον ο Αλλάχ ψάξει τα ελαττώματά του, θα τον ξεφτιλίσει, ακόμα κι αν είναι κρυμμένος μέσα στο σπίτι του (από τους ανθρώπους).»
(Τιρμίζι, Μπιρρ 85)
Η ίδια διάταξη ισχύει και για τους ζιμμήδες (τους μη μουσουλμάνους στις ισλαμικές χώρες).
“Όποιος καταπιέζει έναν αθώο, εγώ είμαι ο κατήγορός του. Εγώ είμαι ο κατήγορος εκείνου που…”
(σ’ αυτόν τον κόσμο)
Αν γίνω ενάγων, θα γίνω ενάγων και την ημέρα της κρίσεως.”
(Ακλουνί, Κεσφου’λ-Χαφά’ ΙΙ, 218)
Ο Θεός, στο Ιερό Κοράνι, απαγορεύει την αναζήτηση ελαττωμάτων και την καχυποψία:
«Μην επιδιώκεις κάτι για το οποίο δεν έχεις γνώση. Διότι το αυτί, το μάτι και η καρδιά, όλα αυτά θα λογοδοτήσουν γι’ αυτό.»
(Ισραήλ, 17/36)
«Ω εσείς που πιστεύετε! Αποφεύγετε τις πολλές υποψίες, διότι μερικές υποψίες είναι αμαρτία. Μην κατασκοπεύετε ο ένας τον άλλον…»
(ψάχνοντας για ψεγάδια)
Μην κατασκοπεύετε ο ένας τον άλλον, μην κουτσομπολεύετε ο ένας τον άλλον. Ποιος από εσάς θα ήθελε να φάει τη σάρκα του νεκρού αδελφού του;…”
(Αλ-Χουτζουράτ, 49/12)
Το Ισλάμ ενθαρρύνει τη συγκαλυψη των ελαττωμάτων.
Πράγματι, σε ένα εδάφιο αναφέρεται:
“Τα ελαττώματα των Μουσουλμάνων”
(και τα μυστικά τους)
μην ερευνάτε…”
(Αλ-Χουτζουράτ, 49/12)
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού είπε επίσης σε ένα χαντίθ:
“Μην ερευνάτε την ιδιωτική και προσωπική ζωή ο ένας του άλλου.”
(Μουσλίμ, Μπιρρ και Σίλα, 30)
έτσι ορίζει.
Σε ένα άλλο χαντίθ, τονίζεται πόσο σημαντικό και ζωτικής σημασίας είναι να κρύβουμε τις ατέλειες και τα ελαττώματα των άλλων:
«Όποιος δει αμαρτία ή ελάττωμα και το κρύψει από τους ανθρώπους, θα λάβει αμοιβή σαν να έσωσε από τον θάνατο ένα κορίτσι που θάφτηκε ζωντανό στην εποχή της αμάθειας.»
(Αμπού Νταβούντ, Εντέπ 45)
Η κάλυψη των αμαρτημάτων που διαπράττονται για την προστασία της κοινωνίας και των ανθρώπων από τα κακά, συγκαταλέγεται στις κορυφαίες ηθικές αρετές. Έτσι, μία από τις αρετές που ο Ισλαμισμός επαινεί και επιθυμεί να βρει στους μουσουλμάνους είναι η κάλυψη και η απόκρυψη των αμαρτημάτων και των ελαττωμάτων των άλλων.
Αντίθετα, η αναζήτηση των ελαττωμάτων ενός μουσουλμάνου, η δυσφήμισή του, η αμαύρωση της προσωπικότητάς του και η αποκάλυψή τους σε άλλους με σκοπό να τον ταπεινώσουν, απαγορεύεται από το Ισλάμ.
Πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε;
Ο άνθρωπος οφείλει να βλέπει τα δικά του ελαττώματα και τις δικές του ατέλειες, όχι τα ελαττώματα και τις ατέλειες των άλλων. (Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν))
«Ευαγγέλιον τω μη βλέποντι τας αμαρτίας των ανθρώπων δια την ιδίαν αμαρτίαν.»
(Ακλουνί, Κεşφου’λ-Χαφά, ΙΙ, 46)
διέταξε.
Γι’ αυτό, ο άνθρωπος πρέπει να αναγνωρίζει τα ελαττώματά του και να προσπαθεί να τα διορθώσει.
Για να απαλλαγούμε από την ευθύνη της καταδίκης και της αποδοκιμασίας, πρέπει, αν είναι δυνατόν, να ζητήσουμε συγγνώμη από εκείνον που καταδικάσαμε.
Πρέπει να ζητήσουμε συγγνώμη, πρέπει να απολογηθούμε.
Σύμφωνα με ορισμένους μελετητές, μετανόησε και
ζητώ συγγνώμη
Αρκεί. Διότι η ζήτηση συγγνώμης από κάποιον που έχει καταγγελθεί και επικριθεί, και για τον οποίο έχουν ειπωθεί αρνητικά λόγια, μπορεί να έχει προκαλέσει λύπη ή δυσαρέσκεια.
Αλλά αν κάποιος γνώριζε γι’ αυτή την κατάσταση, τότε
Πρέπει να του ζητήσουμε συγγνώμη και να του ζητήσουμε να μας συγχωρέσει.
Κάποιος άλλος, όχι εμείς.
σε περίπτωση που επιχειρήσει να κατηγορήσει κάποιον ενώπιον μας
ενώ,
να μην δίνετε ευκαιρίες σε αυτό το άτομο, να το αποτρέπετε με ευγενικό τρόπο, και αν δεν μπορείτε να το κάνετε, να απομακρύνεστε από εκεί.
απαιτείται.
Σε αυτό το θέμα, το μέτρο μας πρέπει να είναι το ακόλουθο ιερό χαντίθ:
«Όποιος από εσάς δει κακό, ας το αλλάξει με το χέρι του. Αν δεν μπορεί, ας το αλλάξει με τη γλώσσα του. Αν ούτε αυτό μπορεί, ας το αλλάξει με την καρδιά του.»
(να μισεί).
Αυτή είναι η πιο αδύναμη μορφή πίστης.”
(Μουσλίμ, Κιτάμπ αλ-Ιμάν, 78)
Ο Αλλάχ επίσης λέει:
«Εσείς είστε η καλύτερη κοινότητα που έχει αναδειχθεί για την ανθρωπότητα: προάγετε το καλό, αποτρέπετε το κακό και πιστεύετε στον Θεό.»
(Αλ-Ιμράν 3/110)
Ο Προφήτης μας (ειρήνη ας είναι μαζί του) και οι σύντροφοί του δεν αναζητούσαν τα ελαττώματα κανενός και καταδίκαζαν έντονα όσους το έκαναν. Ο Προφήτης μας (ειρήνη ας είναι μαζί του),
“Όποιος κατηγορεί τον αδελφό του για ένα αμάρτημα, το αμάρτημα αυτό
(αμαρτία)
δεν πεθαίνει, εκτός αν το διαπράξει ο ίδιος.”
(Τιρμίζι, Κιγιάμε 53)
Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε και την προειδοποίησή του.
Στο Κοράνι
«Μην κατηγορείτε ο ένας τον άλλον»
(Χουτζουράτ 49/11)
Αυτό σημαίνει να μην κατηγορείτε ο ένας τον άλλον. Γιατί η κατηγορία του αδελφού προς τον αδελφό γυρίζει πίσω σε αυτόν. Σε αυτή την περίπτωση, αυτός που κατηγορεί, έμμεσα πέφτει στην κατάσταση του κατηγορούμενου.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
