Έμαθα ότι ο Ζαΐντ μπιν Σαμπίτ έμαθε δύο γλώσσες σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Υπάρχει άραγε κάποιο κείμενο που να εξηγεί πώς το κατάφερε;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ο Προφήτης μας (ειρήνη ας είναι μαζί του) είναι ο Μωάμεθ ο Άραβας. Ο Θεός έστειλε τον τελευταίο του προφήτη από τους Άραβες. Ο Προφήτης μας γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μέκκα. Όλοι οι πρόγονοί του ήταν Άραβες.
Ομοίως, ο Παντοδύναμος Θεός αποκάλυψε το τελευταίο Του βιβλίο, το Ιερό Κοράνι, στην αραβική γλώσσα. Ο Προφήτης μας (ειρήνη σ’ αυτόν) ορίζει ο ίδιος τόσο τη γενεαλογία του όσο και τη γλώσσα του:
Η γαλακτομητέρα του Προφήτη, Χαλιμέ, ανήκε στη φυλή Μπενί Σα’ντ. Έμεινε εκεί τέσσερα χρόνια, μίλησε και έμαθε άπταιστα αραβικά, όπως μιλούσαν εκείνοι.
Όπως αναφέρεται τόσο στις ερμηνείες του Κορανίου όσο και στα βιβλία των χαντίθ και της σίρας, η μόνη γλώσσα που γνώριζε και μιλούσε ο Προφήτης (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) ήταν η αραβική. Δεν υπάρχουν πηγές που να αναφέρουν ότι ο Προφήτης μιλούσε άλλη γλώσσα. Αν και ορισμένες πηγές αναφέρουν ότι είπε μερικές λέξεις στα περσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι μιλούσε περσικά.
Μετά την άφιξη του Προφήτη (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) στη Μεδίνα, άρχισαν να καταφθάνουν αντιπροσωπείες και επιστολές από διάφορα έθνη, κυρίως από τους Εβραίους της περιοχής. Συνέστησε να μάθει ο γραμματέας της αποκάλυψης να καταλαβαίνει τις ομιλίες αυτών των αντιπροσωπειών και να απαντά στις επιστολές στην ίδια γλώσσα. Σχετικά με αυτό, υπάρχουν χαντίθ στα βιβλία χαντίθ όπως το Τιρμίζι, το Αμπού Νταβούντ και το Μουσνέδ, καθώς και σε πηγές σιγέρ. Για παράδειγμα, όπως αναφέρεται στο Μουσνέδ, το θέμα περιγράφεται ως εξής:
«Ήμουν παιδί όταν ο Αγγελιοφόρος του Θεού έφτασε στη Μεδίνα. Με πήραν και με πήγαν κοντά του. Ο Αγγελιοφόρος του Θεού με συμπάθησε πολύ. Είπε:»
Και αυτό άρεσε στον Αγγελιοφόρο του Θεού. Μια φορά μου είπε:
(Μουσνέδ, V/136)
Μια μέρα, στον Προφήτη μας (ειρήνη σ’ αυτόν) έφτασε ένα γράμμα γραμμένο στα συριακά. Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σ’ αυτόν) είπε στον Ζαΐντ μπιν Σαμπίτ:
είπε. Ζέιντ,
όταν αναφέρθηκε ο Προφήτης μας (ειρήνη σε αυτόν),
έδωσε την εντολή.
Ο Ζαΐντ έμαθε συριακά μέσα σε δεκαεπτά ημέρες. Η τόσο γρήγορη εκμάθησή του αποτελεί ένα θαύμα του Προφήτη. Από τότε και πέρα, ο Ζαΐντ διάβαζε και έγραφε τα συριακά κείμενα που έφταναν στον Προφήτη. (Τιρμίζι, Ιστίζαν: 22; Αμπού Νταβούντ, Ιλίμ: 2)
Από τις παραπάνω αφηγήσεις γίνεται σαφές ότι ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) ανέθετε στον Ζαΐντ την μετάφραση των επιστολών που λάμβανε σε ξένες γλώσσες, τον καθιστούσε υπεύθυνο γι’ αυτήν την εργασία. Όλες αυτές οι αφηγήσεις δείχνουν ότι ο Προφήτης δεν μιλούσε άλλη γλώσσα εκτός από την αραβική.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
